จนหลิงเซียวสงบลง ก็เห็นโหยวเสี่ยวโม่ที่อึ้งอยู่กับของเหลวที่พ่นออกมาเต็มตัว พลันฉีกยิ้มกว้าง หลังจากถึงจุดสุดยอด อารมณ์ของเขายิ่งดีเป็๲พิเศษ จึงใช้แขนเสื้อเช็ดหน้าเขา ทั้งยังช่วยถอดเสื้อผ้าที่ไม่สามารถใส่ได้อีกต่อไปออก ดีที่เปื้อนแค่ชุดด้านนอก

        “อืม เ๯้ายังมีชุดอื่นอีกรึเปล่า?” หลิงเซียวเห็นตอนเขาหยิบเสื้อผ้าออกมา แต่มีแค่ชุดเดียว

        โหยวเสี่ยวโม่ส่ายหัวงึกๆ สติเขายังไม่คืนมาจากเหตุการณ์เมื่อครู่

        หลิงเซียวขมวดคิ้ว เอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย “หรือเ๯้ามีเสื้อผ้าแค่สองชุดงั้นหรือ?”

        โหยวเสี่ยวโม่พยักหน้า ตอนลงเขานั้นไม่ได้ซื้อเสื้อผ้า ไม่ใช่เพราะไม่มีเงิน แต่เขาแค่คิดว่าสองชุดก็พอใส่แล้ว ดังนั้นลงเขาสองรอบจึงไม่ได้ซื้อ

        หลิงเซียวมองเขาด้วยสายตาซับซ้อน พลันลงจากเตียงไปหยิบชุดสีขาวออกมาจากตู้ “ใส่ตัวนี้ของข้าก็แล้วกัน ครั้งหน้าลงเขาเราค่อยไปซื้อ” พูดจบก็โยนให้เขา

        โหยวเสี่ยวโม่ได้สติ แต่ว่าไม่ทันที่เขาจะได้ครุ่นคิดกับเ๱ื่๵๹ที่ถูกพ่นของเหลวใส่เต็มตัวก็โดนเสื้อผ้าที่หลิงเซียวโยนมาคลุมหัวซะก่อน พอดึงลงมา ก็เอ่ยอึกๆ อักๆ “ชุดนี่…จะใหญ่เกินไปรึเปล่า?”

        “ถึงใหญ่เกินไปก็ต้องใส่ หรือเ๯้าอยากใส่แค่ชั้นในตัวบางออกไป?” หลิงเซียวพูดพลางถอดเสื้อเขาออก แล้วหยิบชุดใหม่จากตู้มาสวม

        “งั้น…ข้าใส่ก็ได้” โหยวเสี่ยวโม่คอตก

        หากว่าโหยวเสี่ยวโม่รู้ว่าการใส่เสื้อผ้าของหลิงเซียวออกไปนั้นจะสร้างกระแสอึกทึกครึกโครมแค่ไหน เขาคงเลือกที่จะไม่ใส่แต่แรกแน่นอน

        --------------------------------------------

* (ตอนนี้ย่อไปราวสองพันคำตามต้นฉบับภาษาจีนค่ะ)