ทุกๆคนต่างตึงเครียด บางคนรู้สึกพึงพอใจ บางคนเป็กังวล แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทุกๆคนเชื่อ ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้นอย่างเจียงเฉินไม่สามารถต้านการโจมตีของหลี่หวู่ซวงที่มีพลังยุทธเพิ่มสูงถึงขอบเขตแก่นแท้์ขั้นกลางระดับสูงสุดในฉับพลันได้
ทุกๆคนต่างรู้สึกว่าให้เจียงเฉินยอมแพ้ตอนนี้จะเป็การดีที่สุด แม้แต่กวนอี้หยุนยังเตือนเขา
เขาจะยอมแพ้จริงๆงั้นหรือ? เป็ไปไม่ได้!
หากเป็คนอื่นที่ได้เผชิญหน้ากับสถานการณ์ดังกล่าว แล้วการยอมรับความพ่ายแพ้เป็หนทางรอดเพียงทางเดียว แต่โชคร้าย หลี่หวู่ซวงต้องสู้กับเจียงเฉิน สัตว์ประหลาดเฒ่าผู้ความรู้และประสบการณ์ของยอดนักบุญผู้ยิ่งใหญ่
เจียงเฉินมีประสบการณ์ต่อสู้นับไม่ถ้วน แม้แต่การต่อสู้ที่อันตรายอย่างมาก เขาก็ได้รอดมานับครั้งไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็เื่ใดทัศนคติหรือประสบการณ์ เขานำหลี่หวู่ซวงกว่าหนึ่งแสนแปดพันลี้
ในที่สุดพลังปราณของหลี่หวู่ซวงได้เพิ่มขึ้นถึงจุดสูงสุด การโจมตีที่สั่งสมพลังมาทีละน้อย ในตอนนี้พร้อมที่จะปลดปล่อยแล้ว ท่าทีของเขาเปลี่ยนเป็หยิ่งยโสอย่างมาก บนใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มเหี้ยม
"ฮ่าฮ่า... เจียงเฉิน ข้าไม่เคยคาดคิดว่าเ้าจะไม่ยอมแพ้! ประเสริฐ ประเสริฐนัก ในเมื่อเ้าหาที่ตาย อย่าได้ตำหนิข้าก็แล้วกัน!"
หลี่หวู่ซวงหัวเราะออกมา ก่อนที่เขาจะลงมือ เจียงเฉินได้ทำบางอย่างที่แทบทำให้ทุกๆคนอาเจียนเป็เืออกมาด้วยความใ
พวกเขาทุกคนมองไปยังหลังของเจียงเฉิน มีปีกสีโลหิตได้ปรากฏขึ้นมาอย่างฉับพลัน ปีกได้กระพือ และเจียงเฉินได้บินขึ้นสู่ท้องฟ้า ขณะที่เขากำลังลอยอยู่บนอากาศ เจียงเฉินยืนกอดอก เขามองหลี่หวู่ซวงที่อยู่เบื้องล่างด้วยรอยยิ้มสดใสและแย้มยิ้มอย่างสนใจ
"อะไรกัน?! นี่เขาสามารถบินได้?! มันเป็ไปได้อย่างไร?"
"ท่านย่าทวดมันเถอะ นี่มันอะไรกันเนี่ย? ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์บินได้!การแข่งนี่จบแล้วล่ะ ไม่ว่าพละกำลังต่อสู้ของหลี่หวู่ซวงจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาไม่สามารถป้องกันตัวเขาเองได้!"
บางคนรู้สึกอยากอาเจียนเป็เื พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่ามันจะการพลิกผันครั้งใหญ่ในวินาทีสุดท้าย
"ว๊ะก่ะก่ะ! เ้าหนูนี่ฉลาดจริงๆ เขารอหลี่หวู่ซวงรวมพลังจนสมบูรณ์เสียก่อน และเมื่อเขาพร้อมที่จะปลดปล่อยการโจมตี เจียงเฉินก็บินออกไป! ่เวลานั้นหลี่หวู่ซวงเป็เหมือนลูกศรที่ออกจากคันศร มันไม่มีทางที่เขาจะยั้งการโจมตีได้ หากเขาได้ทำเขาจะาเ็จากผลสะท้อนกลับของยันต์กำเนิดพลังและเขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย! หากว่าเขาปลดปล่อยการโจมตีไป แล้วโอกาสที่จะไปถึงเจียงเฉินนั้นไม่มีเลยและเขาจะกลายเป็ดั่งศรที่บินไปถึงสุดทาง! เขาได้วางตัวเขาเองอยู่บนเขียงโดยแท้ และตอนนี้เจียงเฉินสามารถทำสิ่งใดก็ได้ที่เขา้าทำต่อหลี่หวู่ซวงโดยที่ไม่อาจขัดขืนได้! ชั่วร้าย นี่มันชั่วร้ายยิ่ง!"
หวงต้าหัวเราะออกมา วิธีการของเจียงเฉินสามารถที่จะเอาชนะฝ่ายตรงข้ามโดยที่ไม่ต้องลงมือ มันทั้งฉลาดทั้งชั่วร้าย
เจียงเฉินได้นึกขึ้นได้ทั้งหมดนี้ั้แ่เริ่มต้น แม้พลังการโจมตีเต็มกำลังของหลี่หวู่ซวงจะอยู่ในขั้นผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นกลาง แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ เขายังไม่มีความสามารถในการควบคุมพลังหยวนฟ้าดินทำให้บินได้
เมื่อหลี่หวู่ซวงปลดปล่อยการโจมตีออกมา การที่จะรับมือกับการโจมตีของแก่นแท้์ขั้นกลางจำเป็ต้องใช้วิธีการบางอย่าง ยิ่งไปกว่านั้นการโจมตีของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นกลางนั้นรวดเร็วมาก มันไม่ใช่สิ่งที่รับมือได้ง่าย
ดังนั้นเจียงเฉินจึงรอ่ที่หลี่หวู่ซวงพร้อมที่จะปลดปล่อยการโจมตีแล้วเขาก็จะบินขึ้นฟ้า ไม่ว่าหลี่หวู่ซวงจะแข็งแกร่งและทรงพลังเพียงใด มันก็มีระยะการโจมตีที่จำกัด ความสูงที่เจียงเฉินอยู่ตอนนี้อยู่นอกเหนือระยะในการโจมตีของหลี่หวู่ซวง
"ฮ่าฮ่าฮ่า......."
กวนอี้หยุนหัวเราะออกมา เป็อีกครั้งที่เจียงเฉินได้ทำให้ทุกคนประหลาดใจ สถานการณ์ตอนนี้ได้ทำให้หลี่หวู่ซวงตกอยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วน ไม่รู้ว่าเขาควรจะโจมตีดีหรือไม่ มันเลวร้ายยิ่งกว่าการกินแมลงวันเสียอีก
"ชายคนนี้สามารถที่จะหลอมรวมกับปีกของสัตว์อสูรได้!"
บนใบหน้าที่เปี่ยมสุขของเหลียงเซียวชะงักค้างและแทนที่ด้วยความประหลาดใจ ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้นสามารถที่จะบินได้บนท้องฟ้า
ในตอนนี้ผู้ที่หดหู่ที่สุด แน่นอนว่าเป็หลี่หวู่ซวง เขาปลดปล่อยพลังปราณอันกล้าแกร่งออกมาหมายที่จะสังหารเจียงเฉิน ลูกศรนี้ได้ถูกขึงอยู่ที่เอ็นคันศรแล้ว และเอ็นคันศรนั้นมีขีดจำกัด อย่างไรก็ตามศัตรูก็ไม่อยู่แล้ว ความรู้สึกนี้ มันทำให้เขาแทบจะกระอักเืเสียจริง
หลี่หวู่ซวงเงยหัวขึ้นมองเจียงเฉินผู้ที่มองมายังเขาด้วยท่าทางดูถูก เขาไม่สามารถที่จะทนได้นานกว่านี้และะโออกมาดังก้องว่า
"เจียงเฉิน! มารดาเ้าเถอะ หากเ้ายังเป็บุรุษ จงลงมาสู้กับบิดาซึ่งๆหน้าซะ!!"
ใบหน้าของหลี่หวู่ซวงกลายเป็สีแดงและกล้ามเนื้อในร่างกายเขากำลังสั่นระริก คลื่นพลังกลายเป็น้ำวนรอบตัวเขา เขาไม่สามารถที่จะรั้งได้นานกว่านี้ หากพลังงานไม่ได้ปลดปล่อยออกมาเร็วๆนี้ มันจะสะท้อนกลับมาทำลายตัวเขาเอง
"เฮ้ เฮ้...หลี่หวู่ซวง เ้าใช้กระทั่งยันต์กำเนิดพลังของผู้เชี่ยวชาญจิติญญายุทธ เ้าช่างเป็บุรุษที่แท้จริง ในเมื่อเ้าสมชายชาตรีนัก จงปล่อยการโจมตีออกมาให้ทุกๆคนได้เห็นถึงความทรงพลังของมันเสียสิ! ข้ากำลังตั้งตารอชม!"
เจียงเฉินพูดออกมาเสียงดัง คำพูดของเขาเหมือนโรยเกลือลงไปโดยไม่มีความกลัวลมแรงมาบิดลิ้นของเขา
พรูด!
เมื่อได้ยิน หลี่หวู่ซวงได้กระอักเืทันที เืนี้ ครึ่งหนึ่งมาจากการสะท้อนกลับของพลังอีกครึ่งมาจากความโกรธเกรี้ยว เจียงเฉินนี่มันน่ารังเกียจและไร้ยางอายยิ่งนัก คนสองคนต่อสู้ซึ่งๆหน้าบนลานประลอง แต่เ้านี่กลับบินหนีไปซะอย่างนั้น!
"มารดาเถอะ!วิธีการของเจียงเฉินมันช่างน่ารังเกียจและไร้ยางอายนัก!เขาไม่ได้ทำสิ่งใดกลับทำให้หลี่หวู่ซวงตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายเช่นนี้ เฮ้อ...! หลี่หวู่ซวงจบแล้วล่ะ!"
"พลังของหลี่หวู่ซวงมาจากยันต์กำเนิดพลัง มันสามารถบอกได้ว่าหยิบยืมพลังมาจากภายนอก และพลังงานในตอนนี้เริ่มล้นออกมา หากเขาไม่รีบปลดปล่อยมันออกมา เขาจะตกอยู่ในปัญหาใหญ่"
"นี่มันหมายความว่าอย่างไร? มีผู้ใดบอกว่าไม่อนุญาตให้เขาบินด้วยปีก? หลี่หวู่ซวงควรที่จะยอมแพ้เสียเถอะ แล้วปลดปล่อยพลังงานออกมา หากไม่ล่ะก็ ด้วยนิสัยของเจียงเฉิน บางทีอาจสังหารเขาก็เป็ได้"
"ข้าคาดเดาว่าเจียงเฉินไม่กล้าที่จะสังหารหลี่หวู่ซวงหรอก เขาได้ล่วงเกินนิกายอัคคีผลาญฟ้าไปแล้วและหลี่หวู่ซวงเป็หนึ่งในหน้าตาของนิกายเทียนเจี้ยน และหากว่าหลี่หวู่ซวงถูกสังหาร มันเหมือนกับว่าเจียงเฉินล่วงเกินนิกายเทียนเจี้ยนด้วย!"
ทุกๆคนต่างถอนหายใจ การแข่งขันวันนี้เกิดเื่ราวมากมายั้แ่เริ่มยันจบ และทุกๆการต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับเจียงเฉินล้วนจบลงแตกต่างจากที่ทุกๆคนคาดไว้โดยสิ้นเชิง กระทั่งตอนนี้ทุกๆคนคิดว่าเขาจะต้องตาย เขายังสามารถที่จะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าได้ พลิกสถานการณ์ทั้งหมด
"เจียงเฉิน ไอ้ระยำ!"
หลี่หวู่ซวงแทบเป็ลม เขาได้ก่นด่าโดยไม่สนภาพลักษณ์ ในเวลาเดียวกัน ทันใดนั้นเขาได้ปล่อยหมัดขึ้นสู่ท้องฟ้า หมัดทองคำดั่งูเาได้พุ่งไปยังเจียงเฉิน
หลี่หวู่ซวงไม่สามารถควบคุมพลังงานภายในร่างของเขาได้อีกต่อไป หากว่าเขาไม่ได้ปลดปล่อยมา แล้วเขาก็จะต้องได้รับาเ็สาหัสจากผลสะท้อนกลับ แต่หากว่าไม่ปลดปล่อยการโจมตี ย่อมไม่สามารถสร้างความเสียหายใดๆแก่เจียงเฉินได้
ในใจหลี่หวู่ซวงตอนนี้ ราวกับมีตัวอัลปาก้านับหมื่นกำลังวิ่งข้ามผ่าน หากว่าความเศร้าโศกสามารถที่จะสังหารผู้คนได้ หลี่หวู่ซวงจะเป็คนแรกที่ตายเพราะมัน
ปัง!!
เมื่อหมัดสีทองได้ปะทุออกมา มันทำให้เกิดเสียงดังฟ้าดินะเื ผู้ที่อยู่ในลานกว้างต่างรู้สึกได้ถึงการสั่นไหว การโจมตีของหลี่หวู่ซวงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า หากเขาได้ปลดปล่อยขนานกับพื้นดิน ผู้บริสุทธิ์จำนวนมากจะได้รับาเ็เป็แน่
พลังที่อยู่ภายในหมัดนี้ทรงพลังยิ่งกว่าการโจมตีครั้งที่แล้วของเขาถึงนับร้อยเท่า ด้านหลังหมัดมีหางที่ราวกับผ้าไหมอยู่ มันเหมือนดั่งน้ำตกเรืองแสง มันสะท้อนแสงอาทิตย์ระยิบระยับ
หมัดทองคำความเร็วสูงมาก แต่ช่างน่าเสียดายที่เจียงเฉินบินอยู่สูงเกินไป เมื่อหมัดมาใกล้ถึงเจียงเฉิน พลังของมันเกินกว่าครึ่งได้หดหายไป นอกจากนั้นระยะห่างนั้นห่างกันมาก การโจมตีของหลี่หวู่ซวงไม่สามารถที่จะโดนเป้าเจียงเฉินได้ ง่ายนิดเดียวเพียงแค่เขากระพือปีกโลหิตบนหลังของเขา เจียงเฉินสามารถที่จะหลบหมัดขนาดั์ได้อย่างง่ายดาย หมัดั์ได้ผ่านเจียงเฉินไปและหายไปกับท้องฟ้า
ยันต์กำเนิดพลังของผู้เชี่ยวชาญจิติญญายุทธเสียเปล่าไปทั้งอย่างนั้น และมันไม่ได้สร้างความเสียหายใดๆแก่ฝ่ายตรงข้าม ยันต์กำเนิดิญญาได้สร้างโดยผู้เชี่ยวชาญจิติญญายุทธ ไม่เหมาะกับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ หากนี่เป็การต่อสู้ระหว่างผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์สองคนและหลี่หวู่ซวงใช้ยันต์กำเนิดพลัง คู่ต่อสู้ของเขาตายอย่างแน่นอน แต่น่าเศร้า มันไร้ผลเหมือนมุกตลกเมื่อคู่ต่อสู้ของเขาคือเจียงเฉิน
ตอนนี้พลังของหลี่หวู่ซวงแทบจะหมดไปแล้ว ร่างของเขาโอนเอนราวกับจะล้มเมื่อไรก็ได้ จิตใจของเขาห่อเหี่ยว เหมือนศรที่บินจนสุดทาง
"ศิษย์น้องหลี่รีบยอมแพ้เร็วเข้า!"
เหลียงเซียวรีบะโบอกหลี่หวู่ซวง เพราะเขาเห็นเจียงเฉินบนลงมาจากฟ้า หากว่าเขาไม่ยอมแพ้ตอนนี้ มันจะไม่มีโอกาสสำหรับเขาอีก
ช่างน่าเสียดายที่หลี่หวู่ซวงได้จมปลักกับความโศกเศร้าและไม่พอใจ การต่อสู้ในวันนี้ได้ทำให้เขาได้อับอายอย่างมากในชีวิตของเขา สิ่งที่ทำให้เขาเจ็บใจมากคือยันต์กำเนิดพลังได้สูญเปล่าทั้งอย่างนั้น
ใบหน้าของหลี่หวู่ซวงกลายเป็บูดเบี้ยว เขาได้ขวัญหนีดีฝ่อและยืนทื่อไร้ปฎิกิริยา ใน่เวลานั้นเจียงเฉินได้ลงสู่เวที ในมือของเขามีดาบแสงสีทองที่สร้างมาจากพลังหยวน เขาได้แทงใส่หลี่หวู่ซวงราวกับัทะยาน
เหวอ......
ทุกๆคนกรีดร้องออกมา หลี่หวู่ซวงที่มีชื่อเสียงจะมาตายเช่นนี้รึ? นี่มันน่าสมเพชเกินไปแล้ว นอกจากนี้เจียงเฉินยังมีความกล้าที่จะสังหารหลี่หวู่ซวงจริงๆ เขาบ้าไปแล้ว! การทำเช่นนี้ เขาได้เดินยังเส้นทางที่ไม่มีทางให้ถอยกลับได้อีก
"หยุดมือ!"
เหลียงเซียวะโออกมาอีกครั้งขณะที่ปลดปล่อยพลังปราณที่แข็งกร้าวออกมา เขาะโออกมาด้วยท่าทีไม่อนุญาตให้ผู้ใดตั้งคำถาม
แต่แย่หน่อยที่เจียงเฉินไม่ได้สนใจคำพูดของเขา เจียงเฉินได้ตัดสินใจว่าจะสังหารหลี่หวู่ซวงวันนี้ ถึงแม้ว่าเง็กเซียนฮ่องเต้จะอยู่ที่นี่ ก็ต้องล้มเลิกความคิดที่จะช่วยเหลือหลี่หวู่ซวงจากเงื้อมมือของเจียงเฉิน
เมื่อเขาลงมือต่อศัตรู เจียงเฉินจะไม่ปล่อยให้มีผู้รอดชีวิตไปได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้สังหารหลี่หวู่ซวงในวันนี้ มันไม่ได้เปลี่ยนแปลงสถานการณ์ในตอนนี้ของเขา และมันไม่มีทางที่จะเปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างตัวเขาเองและนิกายเทียนเจี้ยน หากว่ามันเป็เช่นนี้แล้ว เหตุใดเขาต้องทิ้งภัยคุกคามเขาที่มีศักยภาพสูงไว้ด้วยล่ะ? มันไม่ใช่แนวทางของเจียงเฉิน
ฟ้าว!
ดาบแสงในมือของเจียงเฉินถึงหัวของหลี่หวู่ซวงในทันที ในขณะนั้นเองผู้คนทุกคนในลานกว้างต่างจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้าง
"ไอ้สารเลวนี่! ข้าบอกให้เ้าหยุดมือ!"
เหลียงเซียวกราดเกรี้ยวอย่างมาก เขาไม่สนใจกฏอีกต่อไป เขาบินลงมาจากเวทีเพื่อลงมือต่อเจียงเฉิน
"ฮึ่ม!... เหลียงเซียว เ้าไม่ต้องพูดมาก! ต่อให้เป็บิดาเ้า ท่านปู่เ้าอยู่ที่นี่ ไม่มีผู้ใดสามารถที่จะช่วยหลี่หวู่ซวงได้!"
เจียงเฉินแค่นเสียงเ็าออกมา คำพูดของเขาทั้งโเี้ทั้งไร้ความปรานี
"ข้าขอยอ......"
หลี่หวู่ซวงในที่สุดก็มีปฏิกิริยา ภัยคุกคามที่ถึงตายทำให้ิญญาของเขาสั่นกลัว แต่เลวร้ายยิ่ง เขาได้ช้าเกินไป เขาไม่มีโอกาสที่จะได้พูดว่า "แพ้" ก่อนที่เขาจะถูกเจียงเฉินตัดขาดครึ่ง
"เพิ่งมาพูดยอมแพ้ตอนนี้ มันสายเกินไปแล้ว!"
เจียงเฉินพูดออกมาอย่างไร้อารมณ์
