ความเงียบสงบใจยามค่ำคืน
ภายใต้แสงจันทร์สีขาว ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนกำลังหลับใหล มีเพียงแมลงฤดูร้อนที่ร้องเรียกโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
กูเฟยเยี่ยนเอนกายลงบนเตียงพร้อมเข้าสู่นิทรา ทว่าทันทีที่หลับตาลง เสียงนุ่มนวลอ่อนหวานของจวินจิ่วเฉินก็ดังก้องอยู่ในใบหูโดยไม่รู้ตัว
เมื่อชายคนนั้นนุ่มนวลและอ่อนโยนแล้วจะเป็เช่นนี้หรือ? ไม่นึกเลยว่า…นางจะชื่นชอบเสียงเช่นนั้น
“ไม่ได้นะ! ”
หญิงสาวพึมพำกับตนเองพลางพลิกตัวไปมา เพียงครู่เดียวนางก็ซุกศีรษะเข้าไปในหมอนและใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างปิดใบหูราวกับว่าวิธีนี้ถึงจะสามารถยับยั้งความคิดเหลวไหลของตนเองได้
ถึงแม้จะนุ่มนวลและอ่อนโยนเพียงใด เขาก็ยังเป็อันธพาล!
นางทำเื่โง่เขลาได้อย่างไร?
์ทราบดีว่ากูเฟยเยี่ยนเข้าสู่นิทราได้อย่างไร โดยรวมคือหลังจากที่นางตื่นนอน ฟ้าก็สว่างแล้ว
หญิงสาวรีบวิ่งลงบันได ประตูห้องหนังสือถูกเปิดออกแล้ว ภายในห้องไม่มีใคร ทุกอย่างเป็ระเบียบเรียบร้อยราวกับไม่เคยมีคนเข้ามาก่อน
ทั้งๆ ที่นางปรารถนาให้นายก้อนน้ำแข็งออกไป แต่เมื่อเห็นห้องหนังสือที่ว่างเปล่า กูเฟยเยี่ยนก็รู้สึกถึงความว่างเปล่าในจิตใจเช่นกัน นางพึมพำกับตนเอง “ข้าให้อาศัยอยู่แล้ว เ้ายังจะจากไปโดยไม่กล่าวลาหรือ? เฮอะ ไม่มีครั้งต่อไปแน่นอน! ”
หลังจากที่ทานอาหารเช้าไปได้ไม่นาน เหมยกงกงก็มารับนางด้วยตนเอง กูเฟยเยี่ยนจึงสะพายห่อข้าวของเล็กๆ ก้าวเดินออกไปอย่างมีความสุข
เดิมทีตกลงกันไว้แล้วว่าจะรวมตัวกับจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยที่หน้าประตูเมืองทางใต้ เพียงแต่เมื่อพวกเขามาถึงหน้าประตูทางใต้แล้วกลับไม่พบจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย ผู้ที่พวกเขาพบเห็นคือเซี่ยเสี่ยวหม่าน
เนื่องจากมีเหมยกงกง กูเฟยเยี่ยนจึงไม่กล้าลงไปกล่าวทักทาย ทางด้านของเซี่ยเสี่ยวหม่านก็เดินมาแสดงความเคารพโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา ถ้าผู้ที่ไม่รับรู้เื่ราวมาพบเข้าคงจะคิดว่าพวกเขาไม่สนิทกันมากนัก
กูเฟยเยี่ยนกังวลว่าจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยจะเสด็จมาไม่ได้อย่างกะทันหัน ทว่าเื่ราวอยู่เหนือความคาดหมาย นางได้ยินเซี่ยเสี่ยวหม่านกับเหมยกงกงพูดคุยถึงเื่การคัดเลือกหญิงงาม! นางเพิ่งจะได้รับรู้ว่าเทียนอู่ฮ่องเต้้าจัดเตรียมการแต่งตั้งพระชายารองให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยมาโดยตลอด อีกทั้ง้าให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยแต่งตั้งพระชายารองหลายคนในครั้งเดียว ฝ่าาเร่งรัดให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยรีบผลิดอกออกผลให้ราชวงศ์
กูเฟยเยี่ยนหายอารมณ์ดีทันที
นางมั่นใจมากว่า ด้วยนิสัยของจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยแล้ว พระองค์ไม่ชอบเื่แบบนี้แน่นอน ฝ่าาจะต้องฝืนบังคับอย่างไม่ต้องสงสัย! หากเอ่ยให้น่าฟังก็คือพระองค์เป็ห่วงจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย หากเอ่ยตามตรงก็คือ้าแทรกคนไปจับตามองจิ้งหวางฝู่!
“ไหนจะผลิดอกออกผลอีก? ”
กูเฟยเยี่ยนพึมพำกับตนเอง แค่คิดก็รู้สึกสะอิดสะเอียนแทนจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยแล้ว
ในยามนี้เซี่ยเสี่ยวหม่านกำลังยิ้มแหยๆ ต่อเหมยกงกง
“ขอโทษจริงๆ ข้าน้อยตามหาจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยมาทั้งคืนแต่ก็ไม่พบ ข้าน้อยเพิ่งจะได้รับข่าวตอนเช้าวันนี้ว่ายามบ่ายเมื่อวานเตี้ยนเซี่ยออกไปทำธุระนอกเมือง ซึ่งบังเอิญมุ่งหน้าไปทางใต้พอดี เมื่อคืนนี้จึงประทับอยู่ที่โรงเตี้ยมสี่ไหล บัดนี้กำลังรอให้พวกท่านเดินทางไป”
ความไม่พอใจของเหมยกงกงปรากฏทั่วทั้งใบหน้า เขาตำหนิแ่เบา “ความสามารถที่จะทำให้งานสำเร็จมีไม่มาก แต่ความสามารถที่จะทำลายงานมีเหลือล้น! การเดินทางของเตี้ยนเซี่ยในครั้งนี้จะต้องใช้เวลาถึงสองเดือน ดังนั้นเ้าจะต้องคิดหาวิธีจัดการสตรีงดงามตระการตาเ่าั้ด้วยตนเอง! ”
“เหมยกงกงวางใจได้ ข้าน้อยจะจัดการให้เหมาะสมและรอการกลับมาของเตี้ยนเซี่ย” เซี่ยเสี่ยวหม่านสองจิตสองใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจเช่นวัยชรา “เฮ้อ เหมยกงกง เตี้ยนเซี่ยยังไม่ได้แต่งตั้งพระชายาเอกเลย เหตุใดจึงต้องรีบแต่งตั้งพระชายารอง? พวกผู้หญิงเ่าั้จะต้องให้ผู้หญิงด้วยกันมาจัดการ ถ้าไม่อย่างนั้น เมื่อมีผู้หญิงมากมายแล้ว จิ้งหวางฝู่จะไม่วุ่นวายเอาหรือ? ”
ในที่สุดเหมยกงกงก็ยิ้มเสียที “หึๆ กระต่ายน้อยอย่างเ้าเข้าใจผู้หญิงหรือ? ”
เซี่ยเสี่ยวหม่านรีบเอ่ยออกมา “เหมยกงกง เตี้ยนเซี่ยมีตัวเลือกพระชายาเอกในใจ ฝ่าาก็ทรงรับรู้ใช่หรือไม่? แทนที่จะแต่งตั้งพระชายารองมากมาย เหตุใดถึงไม่แต่งตั้งพระชายาเอกก่อน? ”
เหมยกงกงเหลือบตามองเขาแวบหนึ่งก่อนจะกระซิบถามแ่เบา “คุณหนูสามแห่งตระกูลป้อมปราการหาน? ”
เซี่ยเสี่ยวหม่านหัวเราะคิกคัก “ใช่แล้ว! ใช่แล้ว! เมื่อสามปีก่อนฝ่าาทอดพระเนตรด้วยพระองค์เองแล้ว ซูฟูเหรินควบคุมดูแลตระกูลป้อมปราการหาน ซูฟูเหรินไร้ซึ่งบุตรธิดา ผู้ที่นางโปรดปรานที่สุดคือบุตรสาวบุญธรรมอย่างคุณหนูสามตระกูลหาน หากงานอภิเษกสมรสในครั้งนี้สำเร็จ วันข้างหน้าเทียนเหยียนกับตระกูลป้อมปราการหานก็จะเป็ครอบครัวเดียวกัน”
ครั้นเห็นว่าเหมยกงกงกำลังครุ่นคิด เซี่ยเสี่ยวหม่านจึงกล่าวเพิ่มเติมอย่างรวดเร็ว “เหมยกงกง บัดนี้คุณหนูสามตระกูลหานมีเสน่หา เตี้ยนเซี่ยก็มีใจ ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีใจให้กัน อีกทั้งยังเหมาะสมกันดั่งกิ่งทองใบหยก การพูดคุยถึงเื่การอภิเษกสมรสน่าจะไม่ใช่เื่ยาก หากว่าฝ่าายืนกรานให้เตี้ยนเซี่ยแต่งตั้งพระชายารอง มันอาจจะ…อาจจะทำให้ซูฟูเหรินไม่พอใจ! ข้าน้อยไม่อาจเสนอเื่นี้ต่อฝ่าาได้ ถ้าท่านคิดว่าความคิดของข้าน้อยมีเหตุผล ท่านลองพูดกับฝ่าาดูดีหรือไม่? ”
เห็นได้ชัดว่าเซี่ยเสี่ยวหม่านเกลี้ยกล่อมเหมยกงกงสำเร็จ เขาตั้งใจไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ความคิดของเ้ามีเหตุผลจริงๆ ข้าพเ้าจดจำเอาไว้ในใจแล้ว”
เซี่ยเสี่ยวหม่านจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยามนี้กูเฟยเยี่ยนแอบฟังอยู่ด้านข้าง ใจที่ห้อยโหนของนางตกหล่นลงมาทันที เพียงแต่ในไม่ช้านางก็เกิดความเสียดาย
นางรู้สึกว่าหานอวี๋เอ๋อร์ไม่คู่ควรกับจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย! จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยชื่นชอบหานอวี๋เอ๋อร์ เขาเคยรับหลักฐานแทนใจจากนาง การคาดการณ์ของเซี่ยเสี่ยวหม่านไม่น่าจะผิดพลาด การอภิเษกสมรสมีแนวโน้มที่จะสำเร็จถึงแปดส่วน!
บนโลกใบนี้มีหญิงสาวดีๆ มากมาย สตรีที่มีฐานะดีกว่าหานอวี๋เอ๋อร์และสามารถช่วยจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยจากปัญหายุ่งยากน่าจะมีไม่น้อย เหตุใดจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยถึงมองแต่หานอวี๋เอ๋อร์เล่า?
ถ้าหานอวี๋เอ๋อร์กลายเป็พระชายาเอกของจิ้งหวางจริงๆ นางจะยังได้รับเงินที่หานอวี๋เอ๋อร์ติดหนี้นางหรือไม่? นางจะยังสามารถร่วมเดินทางกับจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยได้อย่างมีความสุขหรือไม่?
หลังจากที่บอกลาเซี่ยเสี่ยวหม่าน กูเฟยเยี่ยนกับเหมยกงกงจึงเริ่มออกเดินทางไปทางใต้
กูเฟยเยี่ยนนั่งอยู่บนรถม้าด้วยตัวคนเดียว นางไม่มีสิ่งใดให้ทำและไม่มีผู้คนให้พูดคุย ยิ่งนางครุ่นคิดถึงเื่ของการอภิเษกสมรสของจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยกับหานอวี๋เอ๋อร์มากเพียงใด นางก็ยิ่งรู้สึกเสียดายและไม่ยินยอมเป็อย่างยิ่ง!
ยามบ่ายพวกเขาเดินทางมาถึงโรงเตี๊ยมสี่ไหล จวินจิ่วเฉินเพิ่งตื่นจากการงีบหลับยามกลางวัน เขาไม่เอ่ยถึงสิ่งใด รวมไปถึงเื่ของสตรีงดงามตระการตาเช่นกัน จวินจิ่วเฉินเพียงแค่ให้พวกเขาพักผ่อนทานอาหารว่างสักครู่ค่อยออกเดินทาง
ครั้นกูเฟยเยี่ยนเห็นใบหน้ารูปงามและโดดเดี่ยวเ็าของเขา นางก็รู้สึกเสียดายมากขึ้นกว่าเดิม
หญิงสาวลังเลครู่หนึ่งก่อนจะแอบเขียนจดหมายและฝากให้เด็กในร้านส่งไปที่หุบเขาเสินหนง
ว่ากันว่าการทำลายงานแต่งงานของผู้อื่นเลวร้ายยิ่งกว่าการทำลายวัดสิบแห่งเสียอีก ทว่านางไม่้าให้เทพบุตรดุจเทพเ้าของตนเองถูกหานอวี๋เอ๋อร์รวบกินอย่างง่ายดาย!
กูเฟยเยี่ยนเขียนจดหมายถึงถังจิ้ง เพื่อให้ถังจิ้งช่วยคิดหาวิธีในการเปิดโปงสันดานที่แท้จริงของหานอวี๋เอ๋อร์ให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยเห็นอย่างชัดเจน และแนะนำตัวเลือกลูกสะใภ้แก่เทียนอู่ฮ่องเต้ โดยรวมจะต้องคิดหาวิธีก่อนที่พวกเขาจะกลับไป นางฟังจากคำพูดระหว่างเซี่ยเสี่ยวหม่านกับเหมยกงกงแล้วก็ทราบทันทีว่า เมื่อพวกเขากลับจากการเดินทางในครั้งนี้ จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยก็ควรที่จะแต่งตั้งพระชายาเอกแล้ว
หลังจากที่นำจดหมายมอบให้เด็กในร้านแล้ว กูเฟยเยี่ยนจึงรีบร้อนขึ้นไป้า ทว่านางกลับปะทะจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยที่เดินลงมาจาก้า
หญิงสาวรีบโน้มกายลงด้วยความหวาดผวา “เตี้ยนเซี่ย”
จวินจิ่วเฉินตอบกลับเพียงแค่ “อืม” ก่อนจะเดินลงต่อไป
ครั้นกูเฟยเยี่ยนแน่ใจว่าเหมยกงกงไม่ได้ตามมา นางจึงรีบหันกลับไปกระซิบแ่เบา “เตี้ยนเซี่ย พระองค์สามารถปลีกตัวออกมาพูดคุยได้หรือไม่เ้าคะ”
จวินจิ่วเฉินเอ่ยน้ำเสียงเ็า “มีเื่อันใด? ”
กูเฟยเยี่ยนทำตัวไม่ถูกทว่าก็เอ่ยตามตรง “เื่ของคุณหนูสามตระกูลหาน เตี้ยนเซี่ยก็ทราบว่าคุณหนูสามตระกูลหานยังติดหนี้หม่อมฉันอยู่ จนถึงปัจจุบันนี้คุณหนูสามตระกูลหานก็ยังคืนไม่ครบ เตี้ยนเซี่ยมีความสัมพันธ์อันดีกับนาง ไม่ทราบว่าพระองค์สามารถช่วยหม่อมฉัน…เร่งรัดได้หรือไม่เพคะ”