“ข้ามิใช่เจ้าปักษาในกรงทองของท่านแล้วเสียหน่อย ท่านส่งยามาให้ข้าเร็ว” นางผายฝ่ามือออก แก้มแดงซ่านเลื่อนหนีไปมองหน้าต่างไม้ที่เปิดอ้าออกกว้าง มองเห็นตะวันลาลับขอบนภามืดครึ้มอึมครึม ใกล้หล่นลงท้องนทีมืดสงบเต็มที        จำได้ว่านางเคยยืนหลับตานิ...