บทที่ 957 ไปด้วยกัน        รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่อยู่บนใบหน้าของกู่หลีหายวับไปในทันที เขาพยายามเก็บสีหน้าและจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของซูอี้อวิ๋น        ส่วนซูอี้อวิ๋นก็เอนกายลงบนเก้าอี้พร้อมกับเอียงศีรษะกระตุกยิ้มมุมปากมองอีกฝ่าย        ต่างคนต่างไม่พูดอะไ...