พ่อสามีของหล่อนตัวใหญ่มาก ภาพของแผงอกกว้าง แน่นนูนไปด้วยกล้ามเนื้อมีเส้นขนสีดำเป็แพแผ่กระจายสุดเซ็กซี่เมื่อครู่ยังจำติดตา
“เธอมาหาใคร… ”
เขาถามอีกครั้งเมื่อเดินกลับมา
“หนูชื่อบุหงาค่ะ เอ่อ… คือว่า… เอ่อ… หนู… มา… มาตามหาผู้ชายหนึ่งค่ะ… ”
บุหงาอึกๆ อักๆ…
ลำดับถ้อยคำไม่ถูกเพราะยังตื่นเต้น ตะลึงมองใบหน้าหล่อเข้มคมคร้าม
บุหงาไม่ลืมภาพของเรือนร่างกำยำไปด้วยมัดที่ได้เห็น แม้ว่าตอนนี้เขาจะสวมเสื้อยืดแล้วก็ตาม
“เดี๋ยวหายตื่นเต้นแล้วค่อยพูดก็ได้… ”
เขาอมยิ้มขำกับอาการใไม่หายของหล่อน
“คือ… หนูมาตามหาผู้ชายที่ชื่อบดินทร์ค่ะ”
บุหงาสูดหายใจแรง…
เรียกสติของตัวเองให้กลับคืนมา บอกไปตามที่ได้ข้อมูลมาจากนาวินผู้เป็สามีของหล่อนซึ่งเป็ลูกชายของเขานั่นเอง
“อ๋อ… ฉันนี่แหละบดินทร์… ”
เ้าของบ้านตอบ…
สายตาจับจ้องอยู่ที่เรือนร่างเอิบอิ่มสะดุดตา เสื้อคอกว้างเผยให้เห็นร่องเต้าเย้ายวนอวบใหญ่ เบียดกันแน่นอย่างน่าอึดอัดอยู่ภายใต้เสื้อยืดตัวบาง
บุหงาสะดุดตากับใบหน้าหล่อเหลา กังวานเสียงของเขามีเสน่ห์น่าฟัง
ไม่รู้มาก่อนเลยว่าบิดาของสามีหล่อนจะยังหล่อเหลาและมีเสน่ห์มากมายถึงเพียงนี้
“ค่ะ… สวัสดีอีกครั้งค่ะคุณบดินทร์ ก่อนอื่นหนูต้องขอแนะนำตัว หนูชื่อบุหงานะคะ เป็ภรรยาของนาวินลูกชายคุณค่ะ… ”
“มีอะไรรึ… นาวินก็ตายไปนานเป็ปีแล้วนี่นา”
หัวคิ้วสีดำเป็แพเข้มของบดินทร์ขมวดชิดเข้าหากัน เขารู้ข่าวการเสียชีวิตของลูกชายจากเพื่อนที่อยู่ในกรุงเทพฯ เมื่อปีก่อน
ตอนนั้นเขาก็ไม่ได้เดินทางไปงานเผาศพ เป็เพราะว่านาวินจากไปอย่างเงียบๆ
ก่อนตายนาวินทำเื่บริจาคร่างกายให้เป็วิทยาทานกับสภากาชาดนำร่างไปให้นักศึกษาแพทย์ศึกษาให้เกิดประโยชน์ในวาระสุดท้าย
ตามความตั้งใจว่าดีกว่าเอาร่างกายไปเผาให้มอดไหม้ไร้ค่า และยังต้องเสียเงินกับพิธีการสุดท้ายของชีวิตที่ควรจะสิ้นสุดลงอย่างเรียบง่ายที่สุด
