“หุบปากเหม็นๆ ของเ้าเสีย เ้าที่ไม่รู้ความจริงอะไรเลย กลับกล้าพูดจาไร้สาระ! ใครมอบความกล้าให้เ้าพูดจาใส่ร้ายผู้อื่นลับหลังเช่นนี้!” เสียงะโที่เ็าขัดคำพูดของเหล่าเด็กหนุ่มเมื่อครู่
เด็กหนุ่มทั้งห้าหยุดชะงักพร้อมกัน มองไปที่เซียวหลิงอวิ๋นกับฉินหรูเยียนที่กำลังเดินลงมาจากทางขึ้นยอดเขา!
โฉมงามไร้ผู้ใดเทียบของฉินหรูเยียน ทำให้เด็กหนุ่มทั้งห้าต้องตะลึงงันทันที พวกเขาต่างก็อ้ำอึ้งอยู่หลายชั่วอึดใจ จนกระทั่งเด็กหนุ่มที่ถูกดุเป็คนแรกที่ได้สติก่อน เขาสะบัดศีรษะของตัวเองอย่างแรง หลังจากที่ขจัดสายตาอันเต็มไปด้วยความตกตะลึงในความงามระดับล่มเมืองของฉินหรูเยียน เขาก็มองไปที่เซียวหลิงอวิ๋น ดวงตาของเขาแปรเปลี่ยนเป็ดุดัน “เ้าอยากตายนักหรืออย่างไร คิดว่าตัวเองเป็ใครถึงได้เข้ามาต่อว่าพวกข้า!”
“ข้าคือเ้าเด็กแซ่เซียว ผู้ถูกเรียกว่าเป็อัจฉริยะในรอบหมื่นปีที่พวกเ้าพูดถึงนั่นแหละ เ้าว่าข้ามีสิทธิ์ต่อว่าพวกเ้าหรือไม่ ที่พูดจาใส่ร้ายผู้อื่นต่อหน้าข้า... อ๊ะ ไม่สิ ต่อหน้าพวกเรา แล้วทำให้ชื่อเสียงของหญิงสาวต้องด่างพร้อยไปด้วย เ้าจะก้มหัวขอโทษ หรือให้ข้าต่อยฟันในปากหมาของเ้าให้ร่วงหมดปากดี เลือกมาสักอย่าง!” เซียวหลิงอวิ๋นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นะเื!
คำพูดของทั้งคู่ทำให้เด็กหนุ่มอีกสี่คนรู้สึกตัว!
“เ้าเด็กแซ่เซียว?” เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงกลางทวนชื่อ จากนั้นก็เบิกตากว้าง มองไปที่เซียวหลิงอวิ๋น “เช่นนั้นเ้าก็คืออัจฉริยะที่ปรากฏสักครั้งในรอบหมื่นปีของสำนักดาบิญญาเมฆา เซียวหลิงอวิ๋นอย่างนั้นสินะ!”
“เ้า...” เด็กหนุ่มที่สวมชุดสีเงินทางด้านขวาหัวเราะเยาะ “ก้มหัวขอโทษงั้นหรือ? ต่อยข้าให้ฟันร่วงงั้นหรือ! ฮ่าๆๆ เ้าที่เป็เพียงนักยุทธ์ระดับกลางไร้ค่าเนี่ยนะ กลับกล้าพูดจาใหญ่โตโอหังนัก เดิมทีข้ายังไม่ค่อยเชื่อข่าวลือนี้หรอก แต่เมื่อได้เห็นตัวจริง ข้าก็มั่นใจแล้วว่า เ้าเป็เพียงโฆษณาชวนเชื่อที่สำนักิญญาเมฆากุขึ้นมาเองเท่านั้น อัจฉริยะหมื่นปีบ้าบออะไรกัน ถุย ข้าว่าแม้แต่จะเป็คนเช็ดรองเท้าให้ข้ายังไม่คู่ควรเลย เข้ามาเลยสิ ข้าอยู่ตรงนี้แล้ว หากเ้ามีความสามารถต่อยให้ฟันข้าร่วงได้ ก็เชิญเข้ามาเลย...”
‘เผียะ!’ มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นกลางอากาศ จากนั้นก็ตามด้วยเสียงตบที่ดังก้องกังวาน!
เสียง ‘เผียะๆๆๆ!’ ดังถี่รัวราวกับตีกลอง ฟันปนเืกระเด็นลอยออกมา!
แล้วร่างนั้นก็ถอยออกไป!
‘ตุบๆๆ’ เด็กหนุ่มชุดเงินเซถอยหลังออกไปหลายก้าวถึงจะทรงตัวอยู่ได้ ใบหน้าหล่อเหลาบวมเป่งราวกับหัวหมู! ฟันเปื้อนเืถูกตบจนกระเด็นหล่นลงบนพื้น!
เซียวหลิงอวิ๋นเคลื่อนที่อย่างว่องไวปานสายฟ้า เดินหน้าถอยกลับอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งเด็กหนุ่มชุดเงินฟันร่วงหมดไปแล้ว เด็กหนุ่มคนอื่นๆ ถึงได้สติตั้งตัว!
“เ้า... เ้า... เ้า” เด็กหนุ่มชุดเงินอ้าปากพะงาบ เืรินไหลเป็สายออกมาจากปากที่เต็มไปด้วยเื และพูดได้แค่เพียงคำว่า “เ้า” เท่านั้น! แววตาดุดันในดวงตาของเขาถูกแทนที่ด้วยความหวาดกลัว!
ไม่เคยคิดฝันเลยว่าอีกฝ่ายจะเคลื่อนที่ได้อย่างว่องไวปานนั้น! การโจมตีของเขาก็รวดเร็วมากจนไม่ทันได้ตั้งตัว!
เด็กหนุ่มคนอื่นๆ ต่างก็ใไม่แพ้กัน!
เด็กหนุ่มที่สวมชุดสีดำขอบทองสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับอาการตกตะลึงของตัวเอง ปล่อยพลังปราณในกายออกมา พร้อมกับก้าวเดินมาข้างหน้า จ้องไปที่เซียวหลิงอวิ๋น “เ้าลงมืออำมหิตเกินไปแล้วนะ ศิษย์พี่ของข้าพูดจาไม่คิดก็จริง แต่แค่ขอโทษก็น่าจะพอแล้ว ไม่เห็นจำเป็ต้องลงมือโเี้ถึงเพียงนี้เลย”
คนชั่วชอบคบหากับคนชั่ว คนแบบไหนก็คบหากับสหายแบบเดียวกันจริงๆ! ผู้ที่สามารถคบหาเป็เพื่อนกับเด็กหนุ่มชุดเงินได้ก็คงไม่ใช่คนดีอะไรเช่นกัน!
เซียวหลิงอวิ๋นไม่ชอบคนเช่นนี้เป็ทุนเดิมอยู่แล้ว จึงตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นะเื “อำมหิตหรือ? ข้าก็แค่ทำตามความ้าของเขาเท่านั้น เขาพูดเองว่าหากข้ามีความสามารถพอที่จะต่อยฟันหมาของเขาให้ร่วง ก็เชิญลงมือได้เลย ข้าก็ไม่คิดว่าศิษย์พี่ของเ้าจะให้ความร่วมมือดีขนาดนี้ ข้าตบไป ตัวเขาก็ไม่หลบ ไม่ตอบโต้เลย น่าเบื่อจริงๆ!”
“อุ๊ฟ!” เมื่อเซียวหลิงอวิ๋นพูดจบ ฉินหรูเยียน สาวงามที่อยู่ข้างๆ ก็หัวเราะออกมาทันที! เสียงหัวเราะอันสดใสร่าเริงของฉินหรูเยียนทำให้เส้นทางลงเขาทั้งเส้นสว่างไสวขึ้นมาทันที ทำให้เด็กหนุ่มทั้งสี่ที่อยู่อีกฝั่งถึงกับตาพร่า!
เด็กหนุ่มที่สวมชุดสีดำขอบทองอ้าปากค้าง พบว่าตนเองไม่สามารถโต้แย้งกลับไปได้
“พวกชอบนินทาคนลับหลังเช่นนี้ ควรคบหาให้น้อยลงหน่อยก็ดีนะ!” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ก่อกวนต่อ เซียวหลิงอวิ๋นจึงเตือนด้วยน้ำเสียงอันเ็า!
เมื่อเห็นว่าเซียวหลิงอวิ๋นกำลังจะก้าวขาเตรียมจากไป สีหน้าของเด็กหนุ่มที่สวมชุดสีดำก็มืดลง “ข้าจะคบหาใครเป็สหาย ไม่ใช่กงการที่ให้เ้าต้องมาสั่งสอน! ไม่ว่าเ้าจะเป็อัจฉริยะของจริง หรือเป็แค่คำโฆษณาชวนเชื่อของสำนักิญญาเมฆาก็ตาม แต่การที่เ้าทำร้ายศิษย์พี่ของข้าเช่นนี้ อย่าคิดว่าจะจากไปได้ง่ายๆ เลย!”
ฮึ่ม! เ้านี่ช่างไม่รู้จักดีชั่วเลยจริงๆ!
มุมปากของเซียวหลิงอวิ๋นเชิดขึ้น ยิ้มเยาะอย่างหนาวเย็น “หรือพวกเ้าทั้งสี่คนอยากช่วยเ้านั่นล้างแค้น แล้วมาสู้กับข้าล่ะ?”
“ไม่ต้องถึงพวกข้าสี่คนหรอก จัดการกับเ้า ข้าแค่คนเดียวก็พอแล้ว!” พูดจบ เด็กหนุ่มที่สวมชุดสีดำก็เร่งพลังปราณไหลเวียนในร่างกาย ชุดสีดำขอบทองพองขึ้น แล้วพลังปราณของนักยุทธ์ระดับเก้าขั้นสูงสุดก็ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่! เกิดเป็พลังอันยิ่งใหญ่แผ่กระจายไปทั่วทั้งทางเดินขึ้นเขา!
“คนเดียวเองหรือ เ้าแน่ใจนะ?” มุมปากของเซียวหลิงอวิ๋นปรากฏรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา “คิดอยากเป็โสเภณี ก็มาแขวนป้ายว่าเป็สาวบริสุทธิ์สิ พวกเ้าทั้งสี่คนนั่นแหละ เข้ามาพร้อมกันเลย!”
“ดี เ้าพูดเองนะ!” เด็กหนุ่มสวมชุดสีเขียวที่อยู่ข้างหลังเด็กหนุ่มชุดดำก็ปล่อยพลังปราณในกายออกมาอย่างรุนแรง!
“งั้นก็ให้พวกเราได้เห็นถึงพลังต่อสู้อันแข็งแกร่งของอัจฉริยะในรอบหมื่นปีของสำนักิญญาเมฆาหน่อยเถอะ!” เด็กหนุ่มสวมชุดสีดำที่อยู่ด้านหลังก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นะเืเช่นกัน
ส่วนเด็กหนุ่มที่สวมผ้าคาดศีรษะสีเงินรีบพาเด็กหนุ่มชุดเงินที่กลายเป็หัวหมูไปหลบอยู่ด้านหลัง ห่างออกไปสิบหมี่ จากนั้นก็พุ่งตัวกลับมาข้างหน้าอีกครั้ง ยืนอยู่เคียงข้างเด็กหนุ่มที่สวมชุดสีดำ แล้วปลดปล่อยพลังปราณของตนเองออกมา แสดงจุดยืนของตนเองโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรทั้งนั้น!
“พวกเ้าจากสำนักิญญาศรัทธานี่ช่างหน้าด้านกันเสียจริงๆ ก่อนหน้านี้พูดเองไม่ใช่หรือ ว่าอีกฝ่ายไม่สมควรได้รับการยกย่องทั้งๆ ที่เป็แค่นักยุทธ์ระดับกลาง ตอนนี้นักยุทธ์ระดับเก้าสี่คนกลับรุมต่อสู้คนคนเดียวเช่นนี้! ช่างไร้ความเป็ลูกผู้ชายกันเสียจริง!”
คำพูดของฉินหรูเยียนทำให้เด็กหนุ่มทั้งสี่ที่อยู่อีกฝั่งหน้าแดงเล็กน้อย! แต่ไม่มีใครเปิดปากยอมถอยเลย!
“แบบนี้แหละถึงจะสู้ได้สะใจหน่อย!” เซียวหลิงอวิ๋นยิ้ม!
เขาไม่ได้โคจรพลังปราณหรือเตรียมตัวใดๆ ตัวของเขาก็พุ่งทะยานไปข้างหน้าราวกับปีศาจในทันที หมัดข้างหนึ่งก็เปล่งประกายสีเขียว พุ่งไปที่ใบหน้าของเด็กหนุ่มสวมชุดดำ!
เด็กหนุ่มสวมชุดสีดำซึ่งเตรียมตัวรับมืออย่างเต็มที่แล้ว ะโออกมา “กกเดียวทดน้ำ!” สองมือไขว้กันที่หน้าอก ทำเป็รูปกากบาท ก่อนหน้านี้ตัวเขาได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเซียวหลิงอวิ๋นแล้ว แม้ว่าตัวเขาจะเป็คนที่มีพลังมากที่สุดในบรรดาทั้งห้าคน แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเอาชนะได้ ขอแค่ไม่พ่ายแพ้อย่างหมดรูปก็พอแล้ว จึงใช้ท่าป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา เพื่อรับหมัดของอีกฝ่ายให้ได้ก่อน ส่วนการโจมตีโต้กลับไปปล่อยให้เป็หน้าที่ของสหายอีกสามคนช่วยจัดการ!
เพียงแต่เด็กหนุ่มสวมชุดสีดำไม่คาดคิดว่าพลังของหมัดนี้จะแข็งแกร่งกว่าที่เขาคาดเอาไว้มาก!
“เปรี้ยง!”
หมัดที่เปล่งประกายแสงสีเขียวพุ่งเข้าใส่แขนทั้งสองข้างของเขาที่ไขว้กันอยู่อย่างรุนแรงราวกับปืนใหญ่!
“กร๊อบ!” เสียงดังกร๊อบแกร๊บ แขนขวาซึ่งขัดกันอยู่ด้านหน้าหักทันที ตามด้วยเสียง “กร๊อบ” อีกครั้ง แขนซ้ายต้านรับแรงไม่ไหวจึงหักตามไปด้วย พลังที่รุนแรงราวกับูเานี้ไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด กลับทะลุผ่านแขนข้างที่หักของเด็กหนุ่มสวมชุดสีดำ พุ่งเข้าใส่หน้าอกของเขา!
ร่างของเด็กหนุ่มสวมชุดคลุมดำถอยหลังออกไปถึงแปดเมตร เืไหลรินออกมาจากปากของเขา “อุ่ฟ” ตามด้วยเืจำนวนมากที่กระอักออกมา! ตัวของเขาเซถอยออกไป ขาซ้ายอ่อนเปลี้ยจนต้องลงไปคุกเข่าหนึ่งข้าง!
