บทที่62 ตาบอดหยางซีซีและหานหรูอี้ยังคงเดินดูของไปรอบๆ ร้านขายของเก่าที่ดูเก่าแก่และเงียบสงบ ราวกับเวลาในร้านนี้เดินช้ากว่าโลกภายนอก ทุกมุมของร้านเต็มไปด้วยข้าวของโบราณที่ถูกกาลเวลาทิ้งไว้ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีสิ่งใดจะน่าดึงดูดใจไปกว่าภาพวาดที่หยางเฟยหล...