~ ใจกลางป่าสนดำ ทางเข้าถ้ำสัตว์อสูร ~
"ย๊าก!"
เสียงคำรามกึกก้องของสัตว์อสูรดังขึ้น สัตว์อสูรตัวนี้มีรูปร่างคล้ายลิงตัวใหญ่ ขนาดตัวของมันใหญ่กว่ามนุษย์ปกติถึง 3 เท่า บนหัวของมันมีเขางอกออกมาหนึ่งเขา ขนบนร่างมีสีแดงฉานและในมือถือไม้ขนาดใหญ่เป็อาวุธ
"เชร้ง!"
เสียงปะทะของดาบและไม้เท้าขนาดใหญ่ดังขึ้น
เมื่อมองดูดีๆจะพบกับสัตว์อสูรลิงตัวสีแดงกำลังต่อสู้อยู่กับหญิงสาวผู้หนึ่ง
หญิงสาวผู้นี้ใส่ชุดสีแดงรัดรูปทั้งตัว ผมดำยาวสลวยถูกมัดเป็ปอยขึ้นไปด้านหลังด้วยโบว์สีแดง มีปิ่นปักผมรูปดอกไม้คาดตรงกลาง ดวงตาของนางเป็สีน้ำตาลปน ใบหน้าที่เป็รูปไข่ทำให้ดูสวยงามและมีเสน่ห์อย่างมาก ส่วนมือขวาของนางกำดาบยาวสีแดงคล้ายกับฟีนิกซ์
ขณะนี้หญิงสาวกำลังถูกลิงตัวสีแดงนี้ต้อนจนมุม มีรอยเือยู่ที่ริมฝีปากของนางพร้อมกับาแทั้งตัว และมีทีท่าว่ากำลังต่อสู้อย่างสิ้นหวัง
"เ้ามนุษย์ต่ำต้อย ส่งก้านบัวหยินของเ้ามาซะ! แล้วข้าจะไว้ชีวิตเ้า" ลิงตัวนี้สามารถพูดภาษามนุษย์ได้ บ่งบอกว่ามันเป็สัตว์อสูรระดับที่สูงกว่าระดับ 3
"เ้าคงฝันอยู่! ก้านบัวหยินนี้ ข้าเป็คนพบมัน ถ้าอยากได้ก็แค่ต่อสู้" หญิงสาวพ่นลมหายใจอย่างเ็า
ครู่ต่อมาหญิงสาวยกดาบขึ้นเหนือหัว มีออร่าเพลิงวนเวียนอยู่รอบตัว เสียงคำรามของฟีนิกส์ดังกึกก้องจากดาบที่นางถืออยู่ และระดับของนางคือระดับลมปราณทองขั้นเริ่มต้น
ออร่าเพลิงรวมตัวเป็รูปฟีนิกซ์อยู่เหนือหัวของหญิงสาว ไม่นานนางก็ตะคอกขึ้น "วิชาดาบต้องห้าม! เปลวไฟนิพพานแผดเผาแห่งฟีนิกซ์"
หญิงสาวใช้พลังฉีทั้งหมดของเพื่อใช้การโจมตีดาบครั้งสุดท้าย
เมื่อลิงั์เห็นเช่นนั้นมันดูหวาดกลัวจากเสียงร้องของฟีนิกซ์อย่างไรชอบกล
ลิงั์ตัวนั้นะโเข้าไปหาหญิงสาวเพื่อเปิดโอกาสโจมตีก่อนที่ท่าไม้ตายจะถูกปลดปล่อย พร้อมกับใช้ไม้เท้าขนาดใหญ่ฟาดลงไปอย่างสุดแรง
หญิงสาวชุดแดงเปิดใช้การโจมตีดาบฟาดฟันไปข้างหน้าเช่นกัน คลื่นดาบสีแดงเพลิงพุ่งตรงไปที่ลิงั์ตัวนั้นอย่างโเี้
"ชริ้ง!"
ไกลออกไป 500 เมตร หลี่ชิงหยุนกำลังะโผ่านต้นไม้ทีละต้นเพื่อมุ่งหน้าไปยังถ้ำที่ที่มีก้านบัวหยิน ตอนนี้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก เพราะหลังจากนี้เขาสามารถฝึกฝนได้ตามปกติ
ขณะกำลังจะถึงใจกลางป่า เกิดะเิขนาดใหญ่ดังขึ้นจากทางเข้าถ้ำ ต้นไม้และหญ้ารอบๆ 300 เมตร กลายเป็พื้นที่โล่งในทันที!
'นั่นมันตำแหน่งถ้ำที่มีดอกบัวหยิน' หลี่ชิงหยุนรู้สึกมีลางไม่ดี กลัวว่าการะเิจะทำลายทางเข้าถ้ำไปแล้ว เขารีบเร่งความเร็วในทันที
เมื่อถึงทางเข้าถ้ำเขาพบว่าทางเข้าถ้ำถูกทำลายแล้วจริงๆ
"ไอ้บ้า!" หลี่ชิงหยุนสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย
เขารีบวิ่งหน้าตาตื่นมาจนถึงที่นี่ แต่สิ่งที่เขา้ากลับหายไปแล้ว จะไม่ให้อารมณ์เสียได้อย่างไร?
หลังจากสงบสติอารมณ์ เขาจึงเข้าไปใกล้ๆการะเิเมื่อครู่
หลี่ชิงหยุนมองไปรอบๆจนเจอกับใจกลางหลุม ในหลุมนั้นมีหญิงสาวในชุดสีแดงที่าเ็สาหัสกำลังนอนหมดสติพร้อมกับร่างที่ตายแล้วของลิงั์ขนาดใหญ่
เมื่อหลี่ชิงหยุนเห็นว่านางเป็หญิงสาว เขาลงไปในหลุมและเริ่มตรวจสอบอาการาเ็ทันที เขาพบว่าหญิงสาวเผาพลังฉีของตนจนเกือบแห้งเพื่อเปิดใช้การโจมตีที่รุนแรง
'ถ้าปล่อยนางไว้เช่นนี้ ฉีของนางอาจถูกระบายออกจนหมดตัวแน่'
แน่นอนว่าสุภาพบุรุษอย่างหลี่ชิงหยุนจะไม่ช่วยหญิงสาวที่งดงามผู้นี้ได้อย่างไร ?
หลี่ชิงหยุนตัดสินใจอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน และหาถ้ำใกล้เคียงเพื่อรักษาอาการาเ็ของนางเสียก่อน
เมื่อพบถ้ำแล้ว ขาเริ่มถอดเสื้อผ้ารักษาอาการาเ็ของนางโดยทันที
'าแหนักอะไรอย่างนี้ ถ้ามาช้าอีกเพียงเล็กน้อย นางได้กลายเป็ศพแน่' หลี่ชิงหยุนมองดูาแของหญิงสาวอย่างระมัดระวัง ตอนนี้เสื้อชั้นนอกสีแดงของนางถูกถอดออก เหลือเพียงผ้าสีขาวที่พันรอบหน้าอกของนางเท่านั้น
หลี่ชิงหยุนทำได้เพียงรักษาาแภายนอกก่อนเท่านั้น อาการาเ็ภายในที่เกิดจากการระบายพลังฉีนั้นรุนแรงเกินไป
วิธีที่นางจะรอดในสถานการณ์นี้คือหลี่ชิงหยุนจะต้องกลั่นเม็ดยารวบรวมฉี ซึ่งเป็ยาระดับ 3 ขึ้นมา เพียงแต่ว่าสมุนไพรในการกลั่นมีเพียงชุดเดียวซึ่งเขาเก็บไว้ใช้งานเอง
เมื่อเขามองดูใบหน้าที่ซีดของหญิงสาว เขาถอนหายใจ พร้อมพึมพำ " ลืมมันไปเถอะ แค่สมุนไพรเล็กน้อย ข้าแค่ต้องหาใหม่ หากไม่ทำตอนนี้นางคงได้ตายจริงๆ"
หลังจากรักษาาแภายนอกของหญิงสาวเรียบร้อยแล้ว เขาดึงหม้อปรุงยาพร้อมกับสมุนไพรจากแหวนเก็บของทันที
ตอนนี้มือขวาของเขามีเปลวไฟสีหยกปรากฏร่างโชกโชน เขาส่งเปลวไฟไปที่หม้อกลั่นยาเพื่อเริ่มการปรุงยาระดับ 3 ยาฟื้นฟูพลังฉีทันที
.
.
.
ขณะที่หลี่ชิงหยุนกำลังขมักเขม่นในการปรุงยา หญิงสาวชุดแดงค่อยๆลืมตาขึ้น หญิงสาวรู้สึกว่าดวงตาของนางหนักอึ้ง ดังนั้นนางจึงพยายามลืมตาอีกครั้ง
ด้วยความพยายามอย่างไม่ลดละ ในที่สุดนางก็ลืมตาขึ้น พร้อมกับมองไปรอบๆสถานที่นี้ หญิงสาวพบว่าตัวเองอยู่ในถ้ำแปลกๆ
"เอ่อ...เหตุใดข้าจึงมาอยู่ที่นี่?" หญิงสาวชุดแดงไม่รู้ว่าเหตุใดนางถึงมาอยู่ที่นี่ นางพยายามรวบรวมความคิดก่อนหน้าที่จะหมดสติไป
เมื่อหญิงสาวจำสิ่งที่เกิดขึ้นได้แล้ว นางจึงมองไปรอบๆที่แห่งนี้
สายตาของหญิงสาวหยุดลงเมื่อเห็นว่าใกล้ๆมีชายคนหนึ่งที่สวมชุดสีขาวกำลังนั่งหันหลังให้แก่ตนอยู่
"เขาเป็คนช่วยข้าไว้หรือ?" หญิงสาวพยายามจะลุกขึ้น แต่เมื่อนางพยายามก็กลับพบว่าร่างกายของนางเ็ปมากจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ หญิงสาวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากละทิ้งความตั้งใจที่จะลุกขึ้น
แต่เมื่อหญิงสาวมองไปที่ร่างกาย นางพบว่าตอนนี้มีผ้าคลุมขนาดใหญ่ปกปิดร่างกายนางอยู่ เสื้อผ้าที่สวมใส่ก่อนหน้านี้หายไปเสียแล้ว
"เกิดอะไรขึ้นกับเสื้อผ้าของข้า?" หญิงสาวเริ่มตื่นตระหนก สีหน้าของนางกลายเป็จริงจัง
'อย่าบอกนะว่าผ้าชิ้นนี่เป็ของเขา' หญิงสาวหันไปมองทางที่ชายหนุ่มในชุดสีขาวทันที ตอนนี้จิตใจนางยุ่งเหยิงอย่างมาก ที่ชายหนุ่มคนนี้ได้เห็นร่างกายของนางแล้ว
[ข้าควรจะทำอย่างไรดี?]
ขณะที่หญิงสาวตื่นตระหนก ชายหนุ่มในชุดสีขาวััได้ถึงบางอย่าง เขาลุกขึ้นยืนพร้อมหันกลับมา ซึ่งทำให้หญิงสาวได้เห็นใบหน้าที่ชัดเจนของเขา
ใบหน้าของเขาเรียบเนียนดั่งหยก มีไฝใต้ดวงตาขวาที่เป็สีเขียวหยกมรกตของเขา ทำให้ดูมีเสน่ห์และหล่อเหลาดั่งชายหนุ่มผู้อ่อนโยน คิ้วที่เรียงตัวกันเป็ดาบสวยงามและดูเด็ดเดี่ยว หากชายผู้นี้ผมยาว แน่นอนว่าแม้แต่ความงามของนางก็ยังเทียบไม่ติด
จิตใจของหญิงสาวชุดแดงปั่นป่วนในทันที 'หล่อเกินไปแล้ว'
หญิงสาวหน้าแดงเหมือนแอปเปิ้ลทันทีที่เห็นใบหน้าของชายหนุ่ม
หลี่ชิงหยุนเดินตรงมาที่หญิงสาวกำลังนอนอยู่ พร้อมด้วยเม็ดยาสีเขียวอ่อนในมือของเขา "แม่นาง ก่อนหน้านี้ข้าขออภัยที่ล่วงเกิน เ้าาเ็สาหัสเกินไป ข้าจำเป็ต้องถอดเสื้อผ้าออกเพื่อรักษาาแของเ้า"
หลี่ชิงหยุนกล่าวอย่างเขินอาย เขาไม่กล้ามองไปที่ร่างของหญิงสาวโดยตรง
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มอึดอัด เขายื่นเม็ดยาที่อยู่ในมือ เข้าปากของหญิงสาวในทันทีพร้อมอธิบายต่อ "กินยาเม็ดนี้ก่อน นี่เป็ยาฟื้นฟูฉีระดับ 3 ที่ข้าเพิ่งกลั่นเมื่อสักครู่ ด้วยยาเม็ดนี่เ้าควรจะสามารถขยับร่างกายได้"
หญิงสาวแทบไม่ต้องคิด นางอ้าริมฝีปากสีแดงของนางทันที
หญิงสาวมีความรู้สึกได้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะไม่ทำอันตรายต่อนางอย่างแน่นอน หลังจากที่เห็นาแที่ชายคนนี้รักษาให้ก่อนหน้า
หลังจากยาเข้าปากของหญิงสาวแล้ว เม็ดยาเริ่มทำงานในร่างกายของนางโดยพลัน
ผ่านไปเพียงแค่ 3 นาที ตอนนี้ตันเถียนของหญิงสาวกลับมาสู่สถานะปกติอีกครั้ง
"ขอบ...ขอบคุณ" หญิงสาวพยายามลุกขึ้นพร้อมพูดขอบคุณอย่างเขินอาย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้