โอ้กก ~!!
ในที่สุดก็มีผู้อาเจียนออกมา
เจียงเฉินกำลังยืนนิ่งในขณะที่กุมดาบของเขาอยู่ โลหิตไหลหยดจากปลายดาบ เขาดูสงบเยือกเย็นมากเหมือนกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็เื่ธรรมดาของเขา มันยากที่จะจินตนาการว่า ชายหนุ่มอายุสิบห้าปีนั้นมีจิตใจโเี้เยี่ยงนี้
หลายๆคนมองไปที่เจียงเฉิน ราวกับว่ากำลังมองไปยังาาปีศาจ
มู่หรงหยิงและรุ่นเยาว์คนอื่นๆจากตระกูลมู่หรงต่างหน้าซีดกันหมด พวกเขามองเจียงเฉินด้วยความรู้สึกหลากหลาย ในก่อนหน้านี้เจียงเฉินเป็เพียงคนโง่งมไร้ค่า เขาเป็เพียงหนุ่มเสเพลที่ไร้ค่าในหมู่รุ่นเยาว์ของเมืองเทียนเซียง แต่ตอนนี้เขานั้นได้เปลี่ยนไปมากใน่เวลาสั้นๆ
"เ้าสารเลวน้อยนี่มันทะลวงเขาระดับฉีไห่แล้ว"
มู่หรงเจิ้นประหลาดใจอย่างมาก แม้เจียงเฉินจะทะลวงเข้าสู่ระดับฉีไห่แล้วก็นับว่าตะลึงมากพอแล้ว แต่ที่ทำให้ตะลึงมากสุดคือ เจียงเฉินสามารถสังหาร ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นกลางได้โดยที่อีกฝ่ายไม่สามารถต้านการโจมตีของเจียงเฉินได้เลย
"ฮ่าฮ่า มู่หรงเจิ้น ข้าสงสัยจริงๆว่าวันนี้ใครกันแน่ที่จะตาย"
เจียงเจิ้นไห่หัวเราะดังลั่น ความแข็งแกร่งของเจียงเฉินนั้นเกินกว่าที่เขาคาดหมายไว้ และตอนนี้เขาได้เห็นแล้วว่าทำไมเจียงเฉินจึงมีความมั่นใจนัก ..... เขามั่นใจในความสามารถของตน
"พวกเ้าทั้งสามจงร่วมมือกันและฆ่ามันซะ"
มู่หรงเจิ้นสั่งผู้เชี่ยวชาญระดับฉีไห่ทั้งสามให้ลงมือกับเจียงเฉิน ถ้าเป็การต่อสู้ตัวต่อตัวก็จะมีเพียงเขาเท่านั้นที่จะสู้กับเจียงเฉินได้
"ฆ่าพวกมันทั้งหมด!!"
เจียงเจิ้นไห่ะโดังสนั่นพร้อมกับปลดปล่อยพลังหยวนของผู้เชี่ยวชาญระดับฉีไห่ขั้นปลาย จากนั้นเขาพุ่งไปเปิดศึกกับมู่หรงเจิ้น แต่ดูเหมือนว่าไม่มีฝ่ายที่กินอีกฝ่ายได้โดยง่าย
"ฆ่า!!"
เหล่าผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลเจียงได้ต่อสู้ต่อไป เจียงเฉินได้สังหารผู้เชี่ยวชาญระดับฉีไห่ขั้นกลางทำให้เกิดความฮึกเหิมและมีกำลังใจมากขึ้น ผู้เชี่ยวชาญแต่ละคนเสมือนพยัคฆ์หรือหมาป่าไล่ล่าสังหารเหยื่อ เหยื่อคือสมาชิกของตระกูลมู่หรง ในทางฝั่งตระกูลมู่หรงกำลังใจของยอดฝีมือลดต่ำลงมาก พวกเขาเหลือผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นกลางเพียงไม่กี่คน ความโเี้ของเจียงเฉินนั้นส่งผลกระทบต่อจิตใจพวกเขายิ่งนัก ความแตกต่างทางกำลังใจก็เห็นได้ชัด
"ลงมือพร้อมกัน"
ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ทั้งสามได้ล้อมกรอบเจียงเฉินเป็รูปสามเหลี่ยม พวกเขาทุกคนปลดปล่อยพลังหยวนออกมาเพื่อเตรียมใช้ทักษะที่ทรงพลังที่สุดของพวกเขา
"แม้จะมีพวกเ้าสักร้อยคน ข้าก็จะสังหารให้สิ้น"
มุมปากของเจียงเฉินยกขึ้นเผยรอยยิ้มเหี้ยม
ทันใดนั้นเจียงเฉินได้เคลื่อนไหว ด้วยทักษะนิดหน่อย ร่างเขาได้หายไปจากจุดที่เขายืนอยู่ วินาทีถัดมาเจียงเฉินได้ปรากฎตรงหน้าชายแก่ ดาบในมือเขาได้แทงทะลุศีรษะของชายแก่ จากด้านหน้าทะลุถึงด้านหลัง
ดวงตาของชายแก่เบิกกว้าง เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองตายได้อย่างไร เขาไม่ได้เห็นการลงมือของเจียงเฉินแม้แต่น้อย
"รับนี่ไปซะ ฝ่ามือลมกรด"
ในขณะเดียวกัน ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นกลางใช้ฝ่ามือซึ่งใช้พลังทั้งหมดของเขา รวดเร็วดั่งสายฟ้าฟาดก็มิปาน ส่วนผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นต้นคนอื่นๆไม่กล้าที่จะเข้าไปยุ่งกับเจียงเฉิน ดัวยพลังที่เหนือกว่าของเจียงเฉินที่แสดงออกมาทำให้พวกเขากลัว พวกเขาต้องจู่โจมในเวลาเดียวกันมิฉะนั่นจะเป็ฝ่ายพวกเขาที่จะต้องพบกับความตาย
ฟู่........
ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นต้นใช้ปลดปล่อยแสงสีทอง ลำแสงสีทองนั้นมีรูปร่างคมเหมือนดาบ อีกคนใช้แหสีทองเพื่อคลุมเจียงเฉินไว้ส่วนอีกสองคนรุมขนาบข้างซ้ายขวา การประสานงานของพวกเขานั้นไร้ที่ติ
แต่โชคร้ายที่คู่ต่อสู้ในครั้งนี้คือ เจียงเฉิน
เจียงเฉินไม่แม้แต่ดึงดาบออกมาจากหัวของตาแก่ ขณะเดียวกันเขาได้ชี้นิ้วไปที่ตาแก่ยอดฝีมือฉีไห่ขั้นต้น
วิ้ง............
มีลำแสงสีทองออกจากนิ้วของเจียงเฉิน ดั่งอุกาบาตสีทองมันพุ่งมาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ
ตูม ตูม ตูม...
ลำแสงสีทองที่ยิงมาทางเจียงเฉินถูกยิงทิ้ง และลำแสงจากเจียงเฉินปะทะกับตาข่ายสีทอง ทำให้เกิดประกายไฟขึ้น อย่างไรภายใต้การโจมตีด้วยลำแสงสีทองของเจียงเฉินนั้น มันไม่สามารถทนได้นานและมันก็ได้แตกสลายไป
ปุ .....!!
เสียง "ปุ" ที่ได้ยิน มาจากลำแสงสีทองของเจียงเฉินทะลุผ่านหัวใจผู้เชี่ยวชาญาุโ ตอนนี้ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่เป็เพียงร่างไร้ิญญา
อีกด้านนึง ฝ่ามือลมกรดได้มาใกล้เจียงเฉิน เขาได้ใช้ตราประทับัที่จุดตันเถียนของเขา พลังที่รุนแรงได้ปะทะกับหมัดของเจียงเฉิน และเขาได้ซัดไปที่ชายแก่
ปัง!!!
แสงจากฝ่ามือลมกรดได้แตกเป็เสี่ยงๆทันที
กร๊อบ!!
หมัดทั้งสองได้ปะทะกัน ไม่ว่าตาแก่จะทรหดขนาดไหน ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน ตาแก่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจียงเฉิน แขนของตาแก่ได้แหลกละเอียดเป็ชิ้นๆ เมื่อปะทะกับหมัดที่รุนแรงของเจียงเฉิน เืทะลักออกจากแขนเหมือนน้ำพุ เศษกระดูกที่แตกและเืได้กระเด็นไปทั่ว
อ๊ากกกก!!
ความเ็ปมากมายที่ได้รับ แม้แต่ระดับฉีไห่ขั้นกลางยังอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาด้วยความเ็ป
"ตาย!!"
เจียงเฉินราวกับาาปีศาจจากนรก มือข้างหนึ่งของเขาคว้าไปที่คอของชายแก่และออกแรงมหาศาลเข้าไป ได้หักคอตาแก่และทันใดนั้นเสียงกรีดร้องที่น่าขนลุกได้เงียบหายไปทันที ร่างชายแก่ผู้นั้นได้ตกสู่พื้น
"อะไรวะเนี่ย?"
ในขณะที่กำลังประมือกับเจียงเจิ้นไห่ มู่หรงเจิ้นได้ะโออกมาด้วยความโกรธ เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะเป็เช่นนี้ ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ทั้ง 4 คน อีกทั้งยังเป็กำลังหลักของตระกูลเขาได้ตกตายลง มันช่างเ็ปใจยิ่งนัก
"ฆ่า!!"
เหล่าผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลเจียงต่างะโออกมาราวกับกินยาเข้าไป ขวัญกำลังใจของพวกเขาเพิ่มพูนขึ้นอย่างมาก พวกเขาชูศาตราวุธขึ้นและชี้ไปยังเหล่าผู้เชี่ยวชาญตระกูลมู่หรง ตรงกันข้ามกับทางด้านผู้เชี่ยวชาญตระกูลมู่หรง สีหน้าดูราวกับคนที่ตายแล้วอย่างไรอย่างนั้น พวกเขาจะสู้อย่างไรเมื่อบรรดาผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ได้ตกตายกันหมด มู่หรงเจิ้นก็ติดพันกับการต่อสู้กับเจียงเจิ้นไห่ และมีาาปีศาจได้รอพวกเขาอยู่ในอีกด้าน
ลานของตระกูลมู่หรงตอนนี้เปรียบเสมือนนรก โลหิตหลั่งไหลในทุกหนทุกแห่ง อาวุธที่ปักอยู่ บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวน ในเวลาเพียงไม่กี่นาทีที่ มันได้เป็การเข่นฆ่าอยู่ฝ่ายเดียว เหล่าผู้เชี่ยวชาญตระกูลมู่หรงไม่มีจิตใจที่จะสู้กลับ แม้กระทั่งอัจฉริยะตระกูลมู่หรงทั้งสองก็ถูกสังหาร
ห้องเก็บสมบัติของตระกูลมู่หรงก็ได้ถูกบุกโจมตีเช่นกัน นำโดยโจวเป่ยเฉิน ตระกูลมู่หรงไม่สามารถที่จะต้านได้นานนัก แต่ทว่าฐานของตระกูลมู่หรงนั้นไม่สามารถที่จะโต้ตอบกลับได้เลย เนื่องจากมู่หรงเจิ้นยังตืดพันการต่อสู้กับเจียงเจิ้นไห่ ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ทั้งสี่ได้ถูกเจียงเฉินสังหาร คนที่เหลือเหมือนปศุสัตว์ที่รอคนมาสังหารตน
ขวัญกำลังใจเป็สิ่งสำคัญที่สุด หากไม่มีจิตใจที่จะสู้เท่ากับพ่ายแพ้า
"ข้าไม่้าสู้อีกแล้ว ข้าขอยอมแพ้"
"ข้าเองก็ขอยอมจำนน"
"อย่าฆ่าข้าเลย"
คนจากตระกูลมู่หรงส่งเสียงโอดครวญออกมา
ความตายเป็สิ่งที่ทุกคนหวาดกลัว แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยมีประสบการณ์เฉียดตายมาก่อน สถานการณ์เช่นนี้สามารถทำให้บางคนเป็ลมได้เลย
การยอมจำนนเป็ดั่งโรคระบาด เมื่อมีคนหนึ่งยอมจำนน คนอื่นอีกนับร้อยเองก็ทำตาม ไม่มีผู้ใด้าทิ้งชีวิตไปโดยเปล่าประโยชน์ แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าจะได้รับการไว้ชีวิตหลังจากยอมจำนนหรือไม่ แต่พวกเขาก็รู้อย่างหนึ่งหากว่าตอนนี้พวกเขาไม่ยอมจำนน พวกเขาคงได้ตกตายทันทีแน่
แกร๊ก !!
เหล่าผู้เชี่ยวชาญตระกูลเจียงได้ล้อมผู้ที่ยอมจำนน และรอคำสั่งจากเจียงเฉิน
ในอีกด้านนึง เจียงเจิ้นไห่และมู่หรงเจิ้นได้หยุดการต่อสู้ลง เจียงเจิ้นไห่รู้สึกเหมือนว่าตนเองกำลังฝันไป เขาไม่เคยคิดว่าาจะจบลงเร็วเช่นนี้
"เจียงเฉิน ปล่อยพวกเขาไปซะ"
มู่หรงเจิ้นพูดด้วยความเคียดแค้น ดวงตาของเขาแดงก่ำดุจโลหิต
"มู่หรงเจิ้น ดูเหมือนว่าจะมีลูกหลานของเ้าอยู่ในกลุ่มคนพวกนี้ด้วยสินะ ....ตราบที่ข้าออกคำสั่ง คนพวกนี้ก็จะตายทันทีและข้าจะบุกตระกูลมู่หรงของเ้าและฆ่าทุกคนที่ยังหายใจอยู่ทั้งหมดก่อนที่จะเผาให้เป็ธุลี เ้าคิดว่าอย่างไร?"
เจียงเฉินกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่แยแส ราวกับว่าพูดเื่ธรรมดาสามัญ
"ไม่!!!"
มู่หรงเจิ้นร้องดังลั่น ในความคิดเขาชายหนุ่มผู้นี้น่ากลัวจนเกินไป เขาไม่เคยเห็นใครที่โหดร้ายและเหี้ยมโหดเช่นนี้มาก่อน
เขาไม่กล้าที่จะสงสัยคำพูดของเจียงเฉิน เจียงเฉินนั้นดูเยือกเย็นจนเกินไป ดังนั้นเขาเชื่อแน่ว่าเจียงเฉินจะสังหารทุกคนในพริบตาและเผาตระกูลมู่หรงของเขาหรือกระทั่งฆ่าล้างเมือง เจียงเฉินก็จะลงมือโดยไม่กระพริบตา
"เจียงเฉิน ข้ายอมรับความพ่ายแพ้ ปล่อยลูกหลานข้าเถอะ ข้าจะยอมรับความตายแทนเอง"
มู่หรงเจิ้นปิดตาลงด้วยความปวดร้าว เขาไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง และไม่เคยฝันมาก่อนว่าวันนี้จะมาถึงเร็วแบบนี้ ก่อนหน้านี้เขาได้เฉิดฉายอยู่ท่ามกลางเดือนตะวัน แต่ในนาทีถัดมา เขากลับตกอยู่ในกำมือของใครบางคน
ในขณะที่เมืองเทียนเซียงตกสู่ความวุ่นวาย ทั่วทั้งตระกูลมู่หรงได้ถูกทำลายสิ้น และการต่อสู้ที่ตระกูลมู่หรงได้ถึงจุดสิ้นสุด มู่หรงเจิ้นรู้อย่างชัดเจนว่าเขาแพ้าครั้งนี้โดยสมบูรณ์
"แน่นอนว่าเ้าต้องตาย แต่การตายของเ้าไม่เพียงพอที่จะไว้ชีวิตพวกเขา"
เจียงเฉินกล่าว
"เจียงเฉิน เ้า้าอะไรกันแน่ เ้าคิดจะฆ่าพวกข้าทั้งหมดจริงๆรึ?!"
มู่หรงเจิ้นไม่เคยคิดเลยว่าชายหนุ่มผู้นี้จะน่ากลัวขนาดนี้
"ฆ่าพวกเ้าทั้งหมด นี่เป็เกมส์ระหว่างความเป็และความตาย ถ้าวันนี้ตระกูลมู่หรงของเ้าเป็ฝ่ายมีชัย ข้าเชื่อว่าเ้าเองก็ทำเช่นเดียวกับข้า พวกเราต่างรู้ว่าเ้าจะ้าที่จะถอนรากถอนโคน
ยิ่งไปกว่านั้น เ้ายังยืมมือตระกูลลีเพื่อมาทำลายตระกูลเจียงของข้า นั่นไม่โหดร้ายไปหน่อยรึ?"
เจียงเฉินกล่าว
"ฮ่าฮ่า เ้าพูดถูก ถ้าหากข้าเป็ฝ่ายชนะ ข้าจะสังหารพวกเ้าให้สิ้น เจียงเฉิน ตอนนี้เ้าเป็ผู้ชนะ แต่ข้าขอร้องเ้า ไว้ชีวิตลูกหลานข้าด้วย"
มู่หรงเจิ้นหัวเราะออกมา เขารู้ว่าทุกอย่างจบสิ้นลงแล้ว ด้วยวิถีทางของเจียงเฉิน แม้ว่าตระกูลหลี่มาถึง ก็ไม่อาจช่วยพวกเขาได้
"มู่หรงเจิ้น ข้ารู้ว่าเ้าเกลียดข้าขนาดอยากกินเนื้อสดๆของข้า ดังนั้นข้าจะให้โอกาสเ้า ถ้าหากเ้าสามารถที่จะเอาชนะข้าได้ ข้าจะไว้ชีวิตพวกเขา"
"เฉินเอ๋อร์ เ้าอย่าได้ทำอย่างนั้น"
เจียงเจิ้นไห่รีบกล่าวออกมา ในความคิดของเขา พวกเขาชนะาแล้ว ทุกอย่างได้ถูกตัดสิน จึงไม่มีความจำเป็ที่ต้องให้เจียงเฉินไปเสี่ยงชีวิต แม้ว่าเจียงเฉินสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ระดับกลางได้ง่าย และเขาได้ทะลวงเข้าสู้ขอบเขตฉีไห่แล้ว นอกจากนี้มู่หรงเจิ้นมิใช่ผู้ที่คนระดับฉีไห่ขั้นกลางจะเทียบได้ เขาเป็ผู้ที่ใกล้ทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์
"ท่านพ่อ อย่าได้กังวลเลย"
เจียงเฉินกล่าวพร้อมยิ้มให้ เขา้าที่จะสู้กับมู่หรงเจิ้นมิใช่เพราะอวดดี เขาได้ทะลวงสู่ระดับฉีไห่แล้ว และเขา้าที่จะสู้กับผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นปลายเพื่อทดสอบทักษะการต่อสู้ของเขา มู่หรงเจิ้นเป็หนูทดลองชั้นดีทีเดียว
"เจียงเฉิน เ้าพูดจริงๆรึ?"
ดวงตาของมู่หรงเจิ้นเปล่งประกายออกมา เหมือนเขาได้พบกับความหวังใหม่ เหล่าผู้เชี่ยวชาญตระกูลมู่หรงเองก็เริ่มมีความหวังขึ้นมา การแสดงออกว่ามีความหวังเกิดบนใบหน้าของพวกเขา แน่นอนว่าเจียงเฉินนั้นน่าหวาดกลัวยิ่งนักแต่พวกเขาเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของมู่หรงเจิ้นมากกว่า
"แน่นอน"
เจียงเฉินยักไหล่ หน้าของเขามีความมั่นใจเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
"เข้าใจล่ะ แสดงความสามารถที่แท้จริงของเ้าออกมาซะ"
มู่หรงเจิ้นเพิ่มพลังจิติญญาของเขาและเริ่มหัวเราะออกมาในใจ ไอ้หนุ่มผู้นี้มันช่างเืร้อนยิ่งนัก และไม่รู้ว่าเมื่อไรควรที่จะหยุด
นี่เป็โอกาสเดียวในชีวิต ถ้าหากเขาสามารถสังหารเจียงเฉินในการต่อสู้ได้ เจียงเจิ้นไห่จะต้องได้รับพบกับความขมขื่น และเป็ไปได้ว่าจะพลิกสถานการณ์ได้
