บทที่ 41 เสียงกระบี่ใต้แสงจันทร์การเดินทางกลับจากวังตะวันออกในวันนั้น... เงียบสงัดอย่างน่าประหลาด...อาเป่านั่งนิ่งอยู่ในรถม้า... เขาไม่ได้พูดอะไร... เพียงแค่ก้มหน้ามองมือของตัวเอง... ลู่เมิ่งเองก็ไม่ได้เริ่มต้นบทสนทนา... นางให้ พื้นที่และเวลาแก่น้องช...