“มีหม้อสามขาที่ดีขนาดนี้ คุณเอาไว้ใช้เผาฟืนเหรอ เฮ้อ” กัวไฮว่ฝังเข็มแปดสิบเอ็ดเล่มไปบนร่างของซย่าอู๋ตี๋หากคนนอกมาเห็นเข้าคงต้องใเป็แน่ ร่างกายแห้งเหี่ยวเช่นนี้กัวไฮว่กลับแทงปลายเข็มเข้าไปในกระดูกของซย่าอู๋ตี๋
“เจ็บนิดนึงใช่ไหมครับ แต่เดี๋ยวก็จะดีขึ้นแล้วเดี๋ยวคุณก็จะมีแรงร้องออกมาแล้วล่ะ” กัวไฮว่เอาฟืนในหม้อสามขาที่อยู่ในห้องของซย่าอู๋ตี๋ออกไปจนหมดจากนั้นเอาถ่านสีดำทึบก้อนใหญ่ใส่ลงไปในหม้อสามขาในเวลาไม่นานอุณหภูมิทั้งห้องก็เพิ่มขึ้นอย่างน้อยหนึ่งเท่าตัว
“อย่าไปสนใจอย่างอื่นก่อน เรามาคุยกันให้รู้เื่ก่อนพิษหยินที่ออกมาจากร่างของคุณให้เป็ของผมหมดนะ ผมต้องใช้มัน” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ ซย่าอู๋ตี๋เบิกตากว้าง ต้องใช้ ต้องใช้แกก็เอาไปให้หมดเลยไม่ต้องเหลืออยู่ในตัวฉันแม้แต่นิดเดียว
“าาั ไม่ต้องถลึงตากว้างขนาดนั้นก็ได้ เรามานับถอยหลังกัน เดี๋ยวคุณก็จะพูดได้แล้วผมนับก่อนนะ สิบ เก้า... สาม สอง หนึ่ง” เมื่อกัวไฮว่พูดเสร็จซย่าอู๋ตี๋ก็ะโร้องเสียงดังลั่นกัวไฮว่เก็บเข็มทั้งแปดสิบเอ็ดเล่มกลับมาในครั้งเดียวจากนั้นก็บี้เม็ดยาสีแดงให้แตกละเอียดจากนั้นก็ถูไปบนรูเข็มทุกเล่มยกเว้นเล่มบนฝ่ามือ จากนั้นในมือเขาก็มีขวดหยกเพิ่มขึ้นมาของเหลวสีดำขลับไหลจากฝ่ามือของซย่าอู๋ตี๋ลงไปในขวดหยกทีละหยด
“าาั พูดหน่อยเถอะ ไม่มีอะไรจะพูดกับผมหน่อยเหรอ” ในตอนนี้บนหน้าผากของกัวไฮว่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อแม้จะเห็นว่าท่าทางของกัวไฮว่ยังดูสบายๆ ทว่ากลิ่นอายบนตัวเขากลับไม่เป็อย่างนั้น
“พ่อหนุ่ม เธอพักผ่อนก่อนเถอะฉันััได้ว่าเมื่อกี้ที่เธอฝังเข็มและถอนเข็มให้ฉันทำให้เธอสูญเสียพลังงานไปอย่างมากในเมื่อขจัดพิษหยินในตัวฉันออกไปให้หมดไม่ได้แต่สภาพฉันในตอนนี้ฉันก็พอใจมากแล้วล่ะ” าาัพูดด้วยความสบายๆ
“ไม่เป็ไรครับ ระยะปี้กู่ต้องไม่ธรรมดามากแน่ๆเลยถึงััได้ว่ากลิ่นอายผมเปลี่ยนไป เฮอะๆแต่ยังไงผมก็ต้องเก็บพิษหยินนี่ไปให้หมดหากขาดไปหยดเดียวที่บำเพ็ญเพียรมาก่อนหน้านี้ก็เสียเปล่า” กัวไฮว่ไม่ได้อธิบายอะไรมากมาย เขามองของเหลวสีดำไหลลงไปในขวดหยกทีละหยดซย่าอู๋ตี๋ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาค่อยๆ หลับตาลงแล้วก็เริ่มััถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายตน
“แย่แล้ว เสียงมาจากทางาาั” ในขณะเดียวกันกับที่าาัะโร้องเจี่ยงเอ๋าก็ลุกพรวด เมื่อพูดเสร็จเขาก็หายตัวไปจากในถ้ำเจ็ดคนที่เหลือเองก็รีบหายตัวตามเขาไป
“ปัง!” ประตูห้องถูกเปิดออกหรือจะพูดให้ถูกก็คือถูกถีบออกข้างนอกประตูมีคนยืนอยู่แปดคน าาัถลึงตามองคนที่มีท่าทีตื่นตระหนกทั้งแปดแล้วก็หลับตาลงอีกครั้ง
“พวกพี่คงต้องผิดหวังแล้วล่ะ ยังรักษาอาการป่วยาาัไม่เสร็จเลยครับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “ไสหัวไป รีบไสหัวไปเร็วถ้าพวกแกมาเร็วกว่านี้สักนิดคงจะส่งผลต่อตอนที่ผมถอนเข็มออกแล้วาาัก็คงซี้แหงแก๋ ระยะปี้กู่แล้วเก่งมากนักเหรอ มองอะไรกัน ไอ้ตัวใหญ่หมายถึงแกนั่นแหละ ไสหัวไป” กัวไฮว่เปลี่ยนอารมณ์ไปอย่างไวราวกับพลิกหน้าหนังสือเขาก่นด่าเจี่ยงเอ๋าด้วยเสียงดังลั่น
ทั้งแปดคนมองตากันแล้วเดินออกไปด้วยท่าทีเศร้าหมอง
“าาัไม่เป็อะไรแล้ว!” ทั้งแปดคนพูดขึ้นด้วยกันจากนั้นสีหน้าของเจี่ยงเอ๋าก็เปลี่ยนไปหมองลง “เด็กบ้ากล้าด่าฉันเหรอ”
“ด่าแกแล้วจะทำไม ไป! อยู่ให้ห่างจากตัวเรือนหน่อยภายในเวลาหนึ่งชั่วยามผมหวังว่าจะไม่มีใครปรากฏตัวอยู่ที่นี่นะครับไม่งั้นผมไม่สนแล้วว่าาาัจะเป็หรือตาย” กัวไฮว่เดินตามพวกเขาออกมาแล้วก็พูดกับเจี่ยงเอ๋าขึ้นมาอีกครั้ง กับแค่รองหัวหน้ากลุ่มไม่เห็นต้องเกรงใจคนอื่นเขา้าแค่าาั ด่าแกแล้วจะทำไม
“สิงเทียน หลีจิ้งพวกแกไปแจ้งนายทหารที่เป็เซียนเทียนระยะกลางขึ้นไปของกลุ่มเป้าหลงนะว่าให้ตั้งด่านป้องกันที่ที่ตั้งอยู่ห่างจากเรือนพักของหัวหน้าห้ากิโลเมตรส่วนคนอื่นให้ไปเตือนภัยูเาเป้าหลงว่าใครที่เข้ามาให้ฆ่ามันทันทีหลังจากเตือนเสร็จแล้วให้มารวมกับพวกเราตรงที่ที่ห่างจากเรือนพักสามกิโลกเมตร” เจี่ยงเอ๋าพูดเสร็จก็รีบวิ่งไปด้วยสีหน้าแดงเถือก น่าอายชะมัดถูกเด็กชี้หน้าด่าติดกันตั้งสองครั้ง
“ฮ่าๆ คราวนี้หัวหน้าแพ้แล้ว” ทุกคนต่างก็หัวเราะกันขึ้นมากัวไฮว่เข้าไปในห้องอีกครั้งหนึ่ง
“พ่อหนุ่ม เจี่ยงเอ๋าน้องชายของฉันไม่เคยถูกใครด่าแบบนี้มาก่อนรอไว้เธอรักษาพิษฉันหายดีแล้ว เธอยากจะออกจากูเาเป้าหลงแล้วนะ” ซย่าอู๋ตี๋เบิกตาพูดยิ้มๆ ของเหลวสีดำแปดสิบเอ็ดหยดไหลออกมาเสร็จกัวไฮว่ก็เก็บขวดหยกเอาไว้สิบกว่าปีมานี้ซย่าอู๋ตี๋ไม่เคยสบายแบบนี้มาก่อน
“ผมช่วยชีวิตาามงกรกลุ่มเป้าหลงเอาไว้ ถ้าพวกเขากล้าจัดการผมก็ไม่ไว้หน้าาาัไปหน่อยล่ะมั้ง” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “อีกอย่างผมยังไม่ได้ตกลงเงื่อนไขกับพวกคุณ ปู่ก็จะขู่ผมแล้วเหรอครับ”
“ฮ่าๆ พ่อหนุ่ม เธอเป็คนที่น่าสนใจที่สุดที่ฉันเจอมาในรอบหลายปีนี้เลยไม่ใช่แค่ความสามารถการแพทย์นะ ถึงฉันไม่รู้ความสามารถของเธอแต่ฉันคิดว่าถึงตอนที่ฉันรุ่งเรืองที่สุด แล้วให้ฉันมาต่อสู้กับเธอเกรงว่าคงจะต้องแพ้ไปล่ะมั้ง” ซย่าอู๋ตี๋หรี่ตาพูด “พ่อหนุ่มมีอะไรพูดมาตรงๆ เถอะ”
“ไม่มีอะไรมากหรอกครับพอดีว่าผมมีความสัมพันธ์อันดีกับผู้หญิงที่เป็คู่หมั้นกับตระกูลกู่มาั้แ่เด็กเลยจะไปถอนหมั้นให้เธอที่บ้านตระกูลกู่น่ะครับพอดีคุณปู่ตระกูลเซวียนหยวนบอกว่าตระกูลกู่มีความสามารถไม่น้อยเลย ถ้าอยากต่อกรกับพวกเขาก็ต้องหาที่พึ่งเลยแนะนำคุณให้ผมผมเลยอยากมาดูว่าผู้ชายที่ทำให้ทั่วทั้งหัวซย่าหวาดกลัวได้เป็ยังไงกัน” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“ตระกูลกู่? ตระกูลกู่แห่งผู้มีพลังวิเศษหัวซย่านั่นน่ะเหรอ” ซย่าอู๋ตี๋พูดยิ้มๆ “พ่อหนุ่มกล้าหาญมากเลยนะกล้ามาโค่นล้มตระกูลกู่เลย แต่จากความสามารถด้านการแพทย์ของเธอแล้วเนี่ยจะโค่นล้มพวกเขาก็ไม่ผิดหรอกนะ ฮ่าๆ”
“เฮอะๆ ผมเองก็รู้สึกว่าไม่ผิดที่มารักษาให้าาัในครั้งนี้ไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นเลยแล้วก็ไม่ได้จะให้กลุ่มเป้าหลงมาเป็ที่พึ่งด้วย คุณปู่ไม่ต้องหนักใจนะครับ ฮ่าๆ” กัวไฮว่พูดอย่างยิ้มแย้ม
“เธอผิดแล้วล่ะ ถ้าเธอรักษาฉันให้หายดี ไม่ว่าเธอจะทำอะไรทั้งกลุ่มเป้าหลงก็จะช่วยเหลือเธออย่างไม่มีเงื่อนไข ถึงแม้เธอจะไม่้าก็ตามฮ่าๆ” ซย่าอู๋ตี๋พูดยิ้มๆ “กลุ่มผู้มีพลังวิเศษหัวซย่าปลาเน่าตัวเดียวเหม็นไปทั้งข้อง ก็ต้องจัดการให้เรียบร้อย”
“ในเมื่อคุณปู่พูดอย่างนั้น ยังไงผมก็ต้องพึ่งพาหน่อยแล้ว ฮ่าๆ” กัวไฮว่พูดพลางหัวเราะเสียงดัง “จัดการพิษเสร็จแล้วเื่อื่นก็ค่อยว่ากัน คุณปู่ไม่ได้ดื่มเหล้ามาหลายวันแล้วใช่ไหมครับงั้นเรามาดื่มกันหน่อยไหม”
“สะ...สภาพฉันตอนนี้ดื่มเหล้าได้แล้วเหรอ” ซย่าอู๋ตี๋ชะงักไปแล้วพูดด้วยความตื่นเต้นตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าขจัดพิษเมื่อสักครู่นี้อีก
“ดื่มสักหนึ่งถึงสองจินไม่เป็ไรหรอกครับ ถือว่าช่วยให้เืไหลเวียนผมเอาติดตัวมาด้วยพอดี วุ่นวายมาทั้งบ่ายแล้ว ผมเบื่อแล้วล่ะ เรามาดื่มกันหน่อย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ เขาเอาน้ำเต้าเหล้าออกมา แล้วดื่มจากน้ำเต้าไปคำใหญ่จากนั้นก็ส่งให้ซย่าอู๋ตี๋
“เหล้ารสเลิศ พ่อหนุ่ม เฮอะๆฉันจะไม่เป็หัวหน้ากลุ่มเป้าหลงแลกกับเหล้าในน้ำเต้าเธอ เธอว่าเป็ไง” ซย่าอู๋ตี๋พูดยิ้มๆ
“คุณปู่ครับ ความคิดดีนี่ แต่ผมไม่สนใจกลุ่มเป้าหลงหรอก ผมเป็หมอเื่รบราฆ่าฟันนี่ปู่จัดการไปเถอะครับ รีบดื่มเร็วเข้าแต่ถ้าดื่มเยอะไปจะไม่ดีต่อการฟื้นฟูร่างกายปู่นะครับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆเขาเห็นซย่าอู๋ตี้ดื่มไปสามอึกใหญ่แล้วเลยแย่งน้ำเต้ากลับมาาาันี่ขี้เหล้าจริงๆ