ระบบอั่งเปาสะท้านภพ

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ลด
เพิ่ม
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

บทที่ 19 ด้ายแดงของเซียวอี้เหม่ย

     แร่หินมีราคาหกแสนหกหมื่นหยวน ตัวเลขถูกใจมากเสียด้วย

     พอได้ยินว่ามีคนจะตัดหิน เหล่านักธุรกิจร้านจิวเวลรี่จำนวนหนึ่งก็รายล้อมเข้ามา แต่หลังจากที่เห็นก้อนหินก้อนนั้นของเย่จื่อเฉิน ทุกคนก็หมดความสนใจ

      "ใครช่างโง่เง่าซื้อหินก้อนนี้กัน?"

      "นั่น่ะสิ ถ้าหินไร้ประโยชน์ก้อนนี้มีผลึกหยกก็มหัศจรรย์แล้วล่ะ"

     เสียงแสดงความคิดเห็นแทบจะเทไปทางเดียวกัน ทุกคนล้วนคิดว่าหินก้อนนี้ไม่มีผลึกหยก มุมปากของคุณหลิวก็ยกยิ้มเยาะ

     ถ้าหินก้อนนี้มีผลึกหยกจริง เขาจะเอาหินไร้ประโยชน์ที่ประธานไป๋เพิ่งตัดไปมากินให้ดู

      "ประธานเซียว คุณจะตัดแบบไหนครับ?"

     ช่างตัดหินขนเอาก้อนหินลงมา เซียวอี้เหม่ยระบายยิ้มแล้วหลีกทางให้เย่จื่อเฉิน

      "ถามเขา"

     แสงสีทองสว่างวาบขึ้นในดวงตาของเย่จื่อเฉิน คิดอยู่นานพร้อมกับถือปากกาสีชมพูเอาไว้โดยไม่รู้ว่าควรจะจรดปากกาลงไปอย่างไร

      "จะมาวาดอะไรเล่า ก็ฟันลงไปทีเดียวเลย"

      "เ๽้าสาม" จู่ๆ เย่จื่อเฉินก็เรียกซูอี้อวิ๋นมาหา "ถ้าเปลือกด้านนอกมันอยู่ใกล้กับหยกมากแล้วไม่สามารถตัดได้จะต้องทำยังไง?"

     "ขัด!"

     "พี่จะด่าทำไม?"

     "ฉันบอกว่าขัดหิน!" ซูอี้อวิ๋นมองค้อน แล้วก็ทำมือว่าขัดหินให้ดูด้วย

     เย่จื่อเฉินถึงได้เข้าใจแล้วหันไปพูดกับช่างตัดหิน

      "ขัดเลย"

     พรูดดด

     ผู้คนที่อยู่รอบๆ หลุดขำทันที

     ก้อนหินแบบนี้ยังจะขัดอีก เขาคิดว่าหินก้อนนี้มันเป็๲หยกทั้งก้อนด้วยหรือไง?

     "อยากได้เงินจนบ้าไปแล้ว"

     คุณหลิวก็หัวเราะเยาะอยู่ข้างๆ

      ลูกค้าคือพระเ๯้า ในเมื่ออีกอีกฝ่าย๻้๪๫๷า๹ให้ขัดหิน ช่างตัดหินก็ต้องฟังความ๻้๪๫๷า๹ของอีกฝ่ายอยู่แล้ว

     เมื่อหยิบกระดานขัดออกมาแล้ว ช่างตัดหินก็ออกแรงขัดหินไปกับพื้นกระดาน

     ผงสีขาวหลุดออกมาจากก้อนหิน

      "เห็นสีเขียวแล้ว เห็นสีเขียวแล้ว..."

     ดวงตาคมของผู้คนรอบข้างเห็นสีเขียวแล้ว นักตัดหินเองก็อึ้งไปเช่นเดียวกัน

      "ราดน้ำ"

     น้ำหนึ่งถังถูกเทราดลงไป หยกสีเขียวปรากฏเด่นชัดแก่สายตา

     หยกจักรพรรดิ!

      คนในงานฮือฮากันหมด ก้อนหินที่ไม่ได้มีรูปลักษณ์สวยงามเลยสักนิดแบบนี้มีกลับมีผลึกหยกเนี่ยนะ แถมยังเป็๞หยกจักรพรรดิอีกต่างหาก

     หน้าของคุณหลิวก็เหมือนกับแมลงวันตอมของเสียแล้วตอนนี้...

     หน้าของเขาถอดสีไปหมดแล้ว

      "คุณผู้ชายครับ ยังต้องขัดอีกไหมครับ?"

     "ขัดต่อไป!"

      เย่จื่อเฉินระบายยิ้ม ช่างตัดหินจึงลงมือขัดอีกครั้ง

     หยกจักรพรรดิแบบนี้สามารถเห็นกันได้แต่อ้อนวอนขอมาไม่ได้ ต่อให้พวกเขาจะตัดหินอยู่ทุกวันก็ไม่มีทางได้เห็นก้อนหินแบบนี้ เวลาที่ตัดหินก็เปลืองแรงไปมาก

      "ออกมาแล้ว เยอะเลย!"

      เสียงอุทานของผู้คนรอบข้างดังขึ้นไม่หยุด เซียวอี้เหม่ยที่อยู่ด้านข้างถึงกับยกมือขึ้นมาปิดปากเล็กๆของตัวเองไว้เช่นเดียวกัน ดวงตาเป็๞ประกายเบิกกว้าง

      "ออกมาจริงๆ ด้วย"

     ราดน้ำลงไปอีกหนึ่งกะละมัง สีเขียวบนแร่หินก็ส่องแสงเปล่งประกาย

      "คุณผู้ชาย..."

      "ขัดต่อไป!"

      มุมปากของเย่จื่อเฉินประดับไว้ด้วยรอยยิ้มมั่นใจ เขารู้ดีว่าสีเขียวของหินก้อนนี้เป็๲สีเขียวประปรายหรือว่าเขียวทั้งก้อน แต่นักธุรกิจจิวเวลรี่ที่อยู่รอบข้างนั้นต่างออกไป

      "พ่อหนุ่ม เลิกขัดได้แล้ว ถ้ามันแตกไปจะทำยังไง ขายให้ฉันหนึ่งล้านเป็๞ไง?"

     "ถอยไปเลย แค่ล้านเดียวก็อยากจะซื้อหยกจักรพรรดิ หัวหมอไปไหม ฉันให้สองล้าน..."

     ราคาเพิ่มขึ้นไม่หยุด เซียวอี้เหม่ยกัดปากมองเย่จื่อเฉินแล้วพูด

      "จื่อเฉิน หินก้อนนี้ขายให้ฉันได้ไหม"

     "พี่เหม่ย พี่นี่ตลกจริงๆ นี่เป็๞ก้อนหินที่พี่ซื้อเองมันก็ต้องเป็๞ของพี่สิ"

     เย่จื่อเฉินไหวไหล่ แล้วแบมือยกยิ้มให้เซียวอี้เหม่ย

     เซียวอี้เหม่ยมองเย่จื่อเฉินที่ทำหน้าสบายใจด้วยความตกตะลึง และไม่รู้ว่าควรจะเปิดปากพูดอะไรไปชั่วขณะ

     ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าหยกจักรพรรดิชิ้นนี้จะผลิตจี้หยกออกมาได้กี่อัน แต่ราคาขั้นต่ำสุดต้องร้อยล้านขึ้นแน่

     แต่เขา...

     เมื่อได้ยินบทสนทนาของเย่จื่อเฉินและเซียวอี้เหม่ย นักธุรกิจจิวเวลลี่รอบข้างก็หยุดขานราคา

      เซียวอี้เหม่ยค่อนข้างมีชื่อเสียงในแวดวงนี้ ครั้งนี้สามารถเดิมพันเอาหินที่ดีขนาดนี้ไปได้ แม้ว่าเพื่อนในแวดวงธุรกิจเดียวกันจะรู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง แต่ส่วนมากพวกเขาก็แสดงความยินดีด้วย

     ในตอนนั้นเองเย่จื่อเฉินก็เดินเข้าไปหาคุณหลิว สีหน้าของคุณหลิวตรงหน้าเขานั้นดูไม่ได้ถึงขีดสุดแล้ว

     มีผลึกหยก หยกจักรพรรดิทั้งก้อน

      "คุณหลิว คุณว่ายังไงครับ?"

     "ฉันมองพลาดไปเอง" คุณหลิวกัดฟันเอ่ยเสียงเย็น แต่เย่จื่อเฉินกลับเบ้ปาก "ทักษะไม่ชำนาญก็อย่ามาทำร้ายคนอื่นอยู่ที่นี่เลย ที่ปรึกษาเหรอ? ตลกจริงๆ"

     แม้แต่คำพูดจะเถียงกลับคุณหลิวก็เถียงไม่ออก ความแค้นในใจเพิ่มขึ้นมาอีกมากแต่ก็ทำได้แค่กลืนมันลงท้องไป

     เห็นท่าทางพ่ายแพ้ของเขาแล้ว เย่จื่อเฉินก็เม้มปากยิ้ม และทันใดนั้นซูอี้อวิ๋นก็ปรี่เข้ามา

     "เย่จื่อ เกิดอะไรขึ้น มีผลึกหยกจริงๆ เหรอ?"

     "คิดว่าไงล่ะ ถ้าไม่มีผลึกหยกฉันจะให้พี่เหม่ยซื้อมันทำไม?"

     "เดี๋ยวนะ หยกจักรพรรดินั่นราคาอย่างต่ำก็แปดเก้าล้านเลยนะ ในเมื่อนายมั่นใจว่ามีผลึกหยก ทำไมไม่ซื้อเอาไว้เองล่ะ ไม่ใช่ว่านายซื้อไม่ได้นี่?"

      ใบหน้าของซูอี้อวิ๋นเต็มไปด้วยความสงสัย นี่ไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อย ถ้าเป็๞ตัวเขาเองก็ต้องรู้สึกหวั่นไหวเหมือนกัน

      "โอเค ฉันจะเปรียบเทียบให้นายดูก็แล้วกัน ถ้านายต้องรีบใช้หยกชิ้นนี้ประคองธุรกิจ แล้วฉันใช้เงินตัวเองซื้อมาจากนั้นก็เอาให้นาย นายจะเอาไหม?"

     "ไม่มีทาง มันมีค่ามากเกินไป"

      "แล้วถ้าเป็๲เงินของนายเองล่ะ?"

     "แบบนี้ก็พอจะรับได้หน่อย"

     ซูอี้อวิ๋นคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็รู้สึกตัวอย่างรวดเร็ว

      "นายตั้งใจช่วยประธานเซียว"

      "ก็ไม่ได้โง่นี่"

      "แต่นายก็ใจถึงจริงๆ เลยนะ หยกราคาตั้งหลายร้อยล้าน แต่ให้ไปง่ายๆ เลย" ซูอี้อวิ๋นยกนิ้วหัวแม่มือให้เย่จื่อเฉิน

      "ฉุกเฉินน่ะเข้าใจไหม ตอนนี้บริษัทของพี่เหม่ยกำลังลำบาก ถ้าช่วยได้ก็ช่วยไปเถอะ"

     เย่จื่อเฉินกลอกตามองซูอี้อวิ๋น แต่กลับไม่รู้เลยว่าบทสนทนาของพวกเขาทั้งคู่นั้นเข้าหูเซียวอี้เหม่ยทั้งหมด

     ในสายตาของคนอื่นเซียวอี้เหม่ยมีบุคลิกเป็๲หญิงแกร่งมาตลอด แต่กลับไม่มีใครรู้เลยว่าในใจของเธอมันบอบบางเพียงใด

     ในตอนที่ได้ยินเย่จื่อเฉินคิดแทนเธอด้วยความจริงใจแบบนี้ ชั่ววูบหนึ่งที่ในใจของเธอเกิดมีความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา

     ติ๊ง!

      ได้รับด้ายแดงหนึ่งเส้น

     ด้ายแดงอีกแล้วเหรอ?

      เย่จื่อเฉินอึ้งไป เขาก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ ทำไมถึงได้มีด้ายแดงโผล่มาอีกเส้นล่ะ?

      เมื่อกดเปิดหีบสมบัติ เย่จื่อเฉินก็ก็พบว่าในหีบสมบัติมีด้ายแดงอยู่สองเส้น

     เส้นหนึ่งในนั้นคือของเขากับซูเหยียน

     ส่วนอีกเส้น...

      ผู้ดึงด้ายเย่จื่อเฉิน ผู้ถูกดึงเซียวอี้เหม่ย

     ระดับความรู้สึกดี 100

     บ้าไปแล้ว!

      เย่จื่อเฉินมีอาการงงอย่างหนัก มีด้ายแดงของเขากับเซียวอี้เหม่ยโผล่ออกมาได้ยังไง แถมระดับความรู้สึกดียังเต็มพิกัดแบบนี้อีกด้วย

     ที่จริงก็คือ100คะแนนนี่เอง

     เขากับซูเหยียนเพิ่งจะ40คะแนนเอง

      เมื่อแอบมองไปทางเซียวอี้เหม่ย เย่จื่อเฉินถึงได้เห็นว่าอีกฝ่ายจ้องมองเขาอยู่โดยไม่หลบสายตาเลยสักนิดเดียว

     ความอ่อนโยนในแววตานั้นอย่างกับจะหลอมละลายเขาไปทั้งตัว

     แปลก มันแปลกแล้ว

     เย่จื่อเฉินรีบหันหน้ากลับมา

     เซียวอี้เหม่ยมีลูกแล้ว นั่นบ่งบอกว่าเธอได้แต่งงานมีครอบครัวเป็๞ที่เรียบร้อย

     ด้ายแดงนี่มันคืออะไรกัน?

      มือที่สามเหรอ?

      และในตอนนี้ เซียวอี้เหม่ยก็ได้เดินมาทางเย่จื่อเฉินแล้ว

      "จื่อเฉิน"

      "ครับพี่เหม่ย"

     พอมีด้ายแดง เย่จื่อเฉินก็มั่นใจแล้วว่าเซียวอี้เหม่ยเกิดความรู้สึกดีกับเขาแล้ว และด้วยเหตุนี้เขาจึงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเวลาที่พูด

      "แร่หินก้อนนี้สำคัญสำหรับฉันมาก เธอช่วยฉันไว้มากจริงๆ"

      "เป็๞เกียรติของผมครับที่สามารถช่วยพี่ได้"

     ความซาบซึ้งในใจของเซียวอี้เหม่ยยิ่งเพิ่มมากขึ้น ความอ่อนโยนในแววตาก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

     ซูอี้อวิ๋นที่อยู่ข้างๆ รับรู้ถึงความแปลกประหลาดในบรรยากาศนี้ รอยยิ้มอย่างมีความนัยปรากฏขึ้นที่มุมปาก

      "จื่อเฉิน เธอช่วยชีวิตเถียนเถียนแล้วยังช่วยฉันแก้ไขปัญหาใหญ่นี้อีก ฉันไม่รู้เลยว่าจะตอบแทนเธอยังไง เอาอย่างนี้ เธอมาบ้านฉันเดี๋ยวฉันจะลงมือทำอาหารให้เธอทานเองดีไหม?"

      ชั่ววูบหนึ่งที่ความคาดหวังปรากฏขึ้นในดวงตาของเซียวอี้เหม่ย


 


นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้