"เจียงเฉิน เ้าพูดไร้สาระอันใดอยู่? ข้าพยายามที่จะสังหารเ้าเมื่อใดกัน?"
เจียงเหว่ยพูดด้วยความโมโหทันที ถึงจะพูดอย่างนั้น ท่าทางและน้ำเสียงของเขามันผิดธรรมชาติ แม้เขาจะกล่าวเสียงดังแต่เขาก็ไม่สามารถที่จะปิดบังความหวาดกลัวของเขาไปได้
เมื่อเทียบกับเจียงเฉินผู้เป็จิ้งจอกเฒ่า เจียงเหว่ยเป็ได้เพียงแค่เด็กอมมือเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็เื่วิสัยทัศน์หรือกลยุทธ์ ความแตกต่างระหว่างพวกเขานั้นมีมากมายนัก หากว่าเจียงเหว่ยไม่ตั้งคำถามเจียงเฉิน เขาก็คงไม่นำตัวเองมาตกสู่หลุมพรางของเจียงเฉิน
"จริงเรอะ? หากว่าเ้าไม่พยายามที่จะสังหารข้า แล้วเ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าถูกสังหารแล้วที่เขาหมื่นอสูร?"
บนใบหน้าเจียงเฉินเผยรอยยิ้มกว้าง ตอนนี้เขาได้ยืนยันแล้วว่าเจียงเหว่ยเป็คนที่พยายามสังหารเขาในวันนั้น ในที่สุดเขาก็ล่อชายคนนี้ออกมาโดยใช้ไฉตงและกั๋วเหล่ย ต่อไปเขาจะสังหารชายคนนี้และหากเป็ไปได้เขาก็จะพบว่าใครอยู่เื้ัชายผู้นี้
เจียงเฉินเกลียดความรู้สึกที่มีบางคนพยายามที่จะลอบแทงหลังเขาตลอดเวลา ดังนั้นเจียงเฉินจึงทำทุกวิถีทางที่จะสังหารผู้ที่พยายามที่จะสังหารเขา
เพียงไม่กี่คำก็สามารถทำให้เจียงเหว่ยอับจนต่อคำพูด ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่าตกหลุมพรางของเจียงเฉินด้วยคำถามของเขาเอง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ยอมรับความจริงที่เขาเป็ผู้พยายามสังหารศิษย์นิกายเดียวกัน มิฉะนั้นแล้วเขาจะตกเป็เป้าโจมตีของทุกๆคน และเขาจะได้รับโทษทัณฑ์ร้ายแรงของนิกาย
"ฮึ่ม! เจียงเฉิน เ้าอย่าได้พูดไร้สาระ! การเ้ายังมีชีวิตอยู่ตรงหน้าข้า แล้วเ้าสามารถบอกว่าข้าเป็ผู้พยายามสังหารเ้าได้อย่างไร?หากข้า้าสังหารเ้าจริงๆล่ะก็ เ้าจะยังมีชีวิตอยู่อีกเรอะ? วันนี้เ้าได้ทำการต่อต้านผู้าุโ ข่มเหงศิษย์ร่วมนิกาย และเ้ายังไม่ให้ความเคารพต่อศิษย์ใน ข้าเป็ตัวแทนศิษย์ในจะมอบบทเรียนแก่เ้าให้สาสม!"
เจียงเหว่ยปลดปล่อยพลังหยวนออกมาอย่างบ้าคลั่ง พลังปราณและจิตสังหารของเขาแผ่พุ่งออกมา
ศิษย์นอกบริเวณสนามฝึกซ้อมต่างตกอยู่ในความโกลาหล วันนี้เกิดเื่ใหญ่ขึ้น ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าผู้าุโนิกายทั้งสี่จะถูกแขวน และตอนนี้กระทั่งศิษย์ในผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นกลางกำลังเตรียมลงมือและพยายามโค่นเจียงเฉินลง ตอนนี้ไม่มีผู้ใดคาดเดาได้ว่าเจียงเฉินจะรับมืออย่างไร
"ฮ่าฮ่า...คิดจะมอบบทเรียนแก่ข้างั้นรึ? เ้าไม่คู่ควรที่จะทำเช่นนั้น! เ้าเชื่องั้นหรือว่าข้าจะไม่แขวนเ้าด้วย?"
เจียงเฉินหัวเราะออกมา ไม่เห็นเจียงเหว่ยอยู่ในสายตาโดยสิ้นเชิง ในตอนนี้เขาเป็คนละคนกับในคืนที่ถูกไล่ล่า ในตอนนั้นเขายังอยู่เพียงขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางและเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจียงเหว่ย แต่ว่าตอนนี้เขามีตราประทับัถึงแปดสิบดวง เจียงเฉินไม่เพียงแค่มีความสามารถเพียงพอที่จะสู้กับเจียงเหว่ย เขาอาจจะเอาชนะได้อีกด้วย
"แขวนข้าอย่างนั้นรึ? เ้าคงจะเป็บ้าไปแล้วจริงๆ! เจียงเฉิน ในเมื่อเ้าแหกกฎและโอหังถึงเพียงนี้ เ้ามีความกล้าที่จะประลองชี้ตายกับข้าหรือไม่?"
เจียงเหว่ยพูดออกมาเสียงดังฟังชัด เผยจุดประสงค์ที่แท้จริงออกมา ตราบเท่าที่เจียงเฉินตกลงประลองชี้ตายกับเขา เจียงเหว่ยก็จะมีโอกาสที่จะสังหารเขาอย่างชอบธรรม
"อะไรนะ? ้าที่จะประลองชี้ตายรึ? นี่มันโหดร้ายเกินไปแล้ว"
"วิธีการสะสางความบาดหมางในหมู่ศิษย์นิกายเดียวกัน สามารถทำได้ในการประลองชี้ตาย เมื่อพวกเขาย่างเข้าสู่ลานประลองชี้ตาย จะอยู่หรือตายขึ้นอยู่กับฟ้าดินลิขิต เหตุใดที่เจียงเหว่ยมีความเกลียดชังอย่างมากต่อเจียงเฉินจนถึงขนาดต้องขึ้นประลองชี้ตายด้วย?"
"เจียงเหว่ยเป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นกลาง ยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็อัจฉริยะแห่งฝ่ายใน! เขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นต้นมากนัก ถึงแม้ว่าเจียงเฉินจะสามารถเอาชนะผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นต้นอย่างง่ายดาย ข้าไม่คิดว่าเขาสามารถเอาชนะผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นกลางได้"
หลายๆคนตกตะลึงในการตัดสินใจของเจียงเหว่ยตอนที่เขาเรียกร้องให้จัดการประลองชี้เป็ชี้ตายขึ้น สายตาของทุกคนตกไปยังเจียงเฉิน ไม่รู้ว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร จะต้องรู้ว่าการประลองชี้ตายมิใช่เื่ล้อเล่น การประลองชี้ตายใครจะอยู่ใครจะตายขึ้นอยู่กับความสามารถตัวเอง ไม่มีใครสามารถบังคับได้ ถึงแม้ว่าเจียงเหว่ย้าที่จะสังหารเจียงเฉิน หากว่าเจียงเฉินไม่ตอบรับคำของเขา มันก็ไม่มีความหมาย
"ได้ ข้าจะขึ้นประลองชี้ตายกับเ้า แน่นอนว่าผู้ที่อยู่รอดมีเพียงคนเดียวเท่านั้น"
การตัดสินใจของเขาทำให้ทุกคนนั้นแปลกใจนัก เจียงเฉินตอบรับคำท้าโดยไม่ต้องคิดแม้เสี้ยววินาที ตอนนั้นเองเขาได้ะโไปยังเวทีที่สูงที่สุดภายในสนามฝึกประลอง มันเป็เวทีไว้สำหรับการประลองชี้ตาย
"ดี... เจียงเฉิน เ้ามันไร้วินัยและเ้าได้ล่วงเกินผู้ที่อยู่สถานะสูงกว่า!วันนี้ข้าจะสังหารเ้าที่ลานประลองชี้ตายซะ และช่วยนิกายเซวียนอี้ขจัดพวกศิษย์นอกคอกเช่นเ้า!"
เจียงเหว่ยพูดออกมาด้วยเสียงดังก้อง แล้วเขาบินไปสู่เวทีการประลอง ยืนอยู่ตรงข้ามเจียงเฉิน บนใบหน้าเผยรอยยิ้มแสยะ
"ฮึ่ม!เ้าหนูนี่ แม้ว่าจะเป็อัจฉริยะ ถึงกระนั้นมันไร้สมองนัก!กล้าตอบรับการประลองชี้ตายกับข้า มันช่างรนหาที่ตายโดยแท้!ตราบที่ข้าสามารถที่จะสังหารมันได้บนเวที ข้าสามารถที่จะช่วยศิษย์พี่เฝืนขจัดปัญหาในอนาคตได้ทั้งหมด"
เจียงเหว่ยแค่นเสียงเ็า เขาไม่เห็นเจียงเฉินอยู่ในสายตาโดยสิ้นเชิง เขาได้ไล่ล่าเจียงเฉินเมื่อสองวันที่แล้วและเขารู้ว่าเจียงเฉินเป็คนที่คล่องแคล่วมาก แต่ความแข็งแกร่งของมันอ่อนด้อยเกินไป เพียงแค่ผ่านไปสองวัน ถึงแม้จะปิดด่านฝึกตน แต่จะช่วยให้แกร่งขึ้นสักเพียงใดเชียว
ดังนั้นในมุมมองของเจียงเหว่ย เจียงเฉินได้ตายไปแล้ว
ตรงข้ามเขา ใบหน้าของเจียงเฉินมีรอยยิ้มแสยะ เขาได้ส่งข้อความหาเจียงเหว่ยผ่านััเทวะ
"เจียงเหว่ยบอกข้ามาผู้ใด้าที่จะสังหารข้า หากเ้าบอกข้า ข้าจะเมตตาเ้า ข้าจะให้เ้าได้ตายโดยไม่ต้องเ็ป"
"ฮ่าฮ่า น่าขันจริงๆ นี่เป็เื่น่าขันที่สุดเท่าที่ข้าเคยได้ฟังมา!เจียงเฉิน แค่เพียงข้ายกมือก็สามารถสังหารเ้าได้แล้ว และในตอนที่เ้ากำลังจะตายข้าจะบอกความจริงให้เ้าและให้เ้าได้ตายอย่างสงบ"
เจียงเหว่ยตอบด้วยััเทวะของเขา แล้วเขาหัวเราะเสียงดัง สิ่งที่เจียงเฉินพูดทำให้เขาหลุดขำออกมา
"หากเป็เช่นนั้นก็เข้ามา"
ใบหน้าเจียงเฉินดูไร้อารมณ์ มือทั้งสองข?%B
