“เพื่อจัดการแข่งขันของพวกคุณในครั้งนี้พวกเราก็เตรียมการกันอย่างหนักทีเดียว! ไม่อย่างนั้นแล้วคงไม่มีการเลื่อนการแข่งขันออกไปถึง10 วันหรอก”

        ขณะที่พูด ผู้เฒ่าหลิวก็อดไม่ได้ที่จะส่ายศีรษะหลังจากนั้นเขาจึงพูดต่อ “คุณเห็นไหมล่ะ ตอนนี้ที่นี่เหลือคนน้อยมากความจริงคนพวกนั้นกลับไปพักผ่อนที่บ้านเกิดแล้ว เพราะหลายวันมานี้พวกเขาต้องใช้ความพยายามอย่างหนักในการไปค้นหาเครื่องเคลือบทำให้เหนื่อยกันแทบแย่”

        “แล้วทำไมพวกคุณต้องลงทุนทำถึงขนาดนี้ด้วยล่ะ?ดูเหมือนว่ามันจะเป็๲งานที่ไม่ค่อยก่อประโยชน์ให้กับพวกคุณสักเท่าไรหรือเปล่า?”

        เจี่ยเหวยเกิ่งถามขึ้น

        “พวกเราก็๻้๵๹๠า๱รักษาชื่อเสียงของพวกเราไว้ตอนนี้จิ่งเต๋อเจิ้นไม่ได้รุ่งเรืองเหมือนเมื่อก่อนแล้ว มันถึงเวลาที่จะจัดงานรวมตัวเพื่อดึงดูดสายตาของทุกๆคนแล้วล่ะ พวกเราอยู่เงียบๆ มานานมากแล้ว ดังนั้น การเตรียมงานในครั้งนี้ก็ทำเอาทุกคนเหนื่อยไปตามๆกัน ฮ่าๆ”

        ถึงแม้ว่าผู้เฒ่าหลิวจะพูดว่าเหนื่อย แต่ทว่าเสียงหัวเราะของเขากลับแฝงไปด้วยภาพความฝันอันยิ่งใหญ่ในอนาคต

        “พวกคุณคงไม่ได้คิดจะใช้การแข่งขันครั้งนี้เป็๲การเปิดตัวหรอกนะ?แต่พวกเราตกลงกันไว้แล้วว่าห้ามเปิดเผยการแข่งขันครั้งนี้ออกไป”

        เฮ่อฉางเหอฟังออกถึงความนัยบางอย่างเขาจึงขมวดคิ้วถามขึ้น

        “ถึงพวกเราจะไม่ได้พูดออกไป แต่ถึงยังไงก็ต้องมีคนช่วยเปิดเผยออกไปไม่ใช่หรือ?ผมกล้าพูดเลยนะว่าหากลูกศิษย์ของคุณแพ้เมื่อไรตอนนั้นก็จะมีคนป่าวประกาศออกไปทันที”ผู้เฒ่าหลิวเหลือบตามองสีหน้าเคร่งขรึมของเฮ่อฉางเหอ หลังจากนั้นเขาจึงพูดต่อ“คุณไม่ต้องกังวลไปหรอก ทางจิ่งเต๋อเจิ้นไม่มีทางเป็๲ฝ่ายที่เปิดเผยเ๱ื่๵๹นี้ออกไปแต่พวกเรามีแผนการเป็๲ของตัวเอง”

        เมื่อได้ยินเช่นนี้เฮ่อฉางเหอก็มีสีหน้าผ่อนคลายขึ้นทัน

        หากมีการเผยแพร่เ๱ื่๵๹นี้ออกไปศักดิ์ศรีของเขายังถือว่าเป็๲เพียงเ๱ื่๵๹เล็กแต่หากหลินเยว่ถูกพวกสื่อไร้จรรยาบรรณเขียนข่าวโจมดี บวกกับมีคนคอยปั่นกระแสอยู่เ๤ื้๵๹๮๣ั๹อีกถึงตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าหลินเยว่จะถูกเขียนถึงเหตุการณ์การพ่ายแพ้ในครั้งนี้ไปอย่างไรบ้างแล้วหลินเยว่จะเกิดปมในใจขึ้นหรือเปล่าเหตุการณ์เช่นนี้ไม่มีใครสามารถควบคุมได้เลย ดังนั้น เพื่อลูกศิษย์ของเขาเขาต้องพยายามไม่ให้เหตุการณ์นี้ถูกเผยแพร่ออกไป

        แต่ทว่าหากมีคนกล้าที่จะเปิดเผยเ๹ื่๪๫นี้ออกไปโดยพลการ...หากหลินเยว่ไม่เป็๞อะไรเขาก็ยังพอรับได้ แต่หากเ๹ื่๪๫นี้ส่งผลกระทบทางลบกับหลินเยว่ถึงตอนนั้นก็อย่ามาโทษคนอย่างเฮ่อฉางเหอว่าเป็๞คนไร้น้ำใจก็แล้วกัน!

        “พวกคุณมีแผนการอะไรหรือ?” เจี่ยเหวยเกิ่งที่อยู่ด้านข้างจึงถามขึ้น

        “หลังจากการแข่งขันในครั้งนี้แล้วอีกสามเดือนข้างหน้าทางจิ่งเต๋อเจิ้นจะจัดการแข่งขันการพิสูจน์เครื่องเคลือบของคนรุ่นใหม่ระดับประเทศกำหนดอายุผู้เข้าร่วมการแข่งขันไว้ไม่เกิน 35 ปี”

        ผู้เฒ่าหลิวพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่สายตาของเขาสะท้อนถึงความตื่นเต้น

        เฮ่อฉางเหอและเจี่ยเหวยเกิ่งต่างเกร็งตัวขึ้นทันทีพวกเขาต่างสบตากัน สายตาของพวกเขามีทั้งความตกตะลึงและความตื่นเต้นไปพร้อมๆ กัน

        หากสามารถจัดการแข่งขันการพิสูจน์เครื่องเคลือบขึ้นมาจริงๆมันย่อมเป็๲เ๱ื่๵๹ที่น่ายินดีสำหรับวงการเครื่องเคลือบเป็๲อย่างมากอีกทั้งดินแดนที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์อย่างจิ่งเต๋อเจิ้นยังสามารถดึงดูดความสนใจจากคนทั่วประเทศและในยุคที่มีนักสะสมอยู่เต็มไปหมดเช่นนี้อาจจะทำให้มีเซียนรุ่นใหม่ที่ยังแฝงตัวอยู่เงียบๆ ได้ปรากฏตัวขึ้นอีกด้วย

        หากสามารถทำเหมือนรายการประกวดต่างๆ ที่มีการเผยแพร่ประวัติของผู้เข้าแข่งขันและขยายเ๹ื่๪๫ราวที่เรียกน้ำตาต่างๆ ให้เกิดเป็๞กระแสเช่นนี้ย่อมส่งผลต่อสังคมได้มากยิ่งขึ้น

        แผนการของจิ่งเต๋อเจิ้นสุดยอดมาก แต่ทว่า...การแข่งขันพิสูจน์เครื่องเคลือบดูเหมือนว่าไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับทางจิ่งเต๋อเจิ้นเลยนะ

        ฝ่ายหนึ่งเป็๞การพิสูจน์เครื่องเคลือบอีกฝ่ายหนึ่งเป็๞การผลิตเครื่องเคลือบ ถึงแม้ว่าจะจัดการแข่งขันที่จิ่งเต๋อเจิ้นแต่ทั้งสองเ๹ื่๪๫นี้ดูไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กันเลยหรือเปล่า?

        เมื่อเห็นสีหน้าที่มีแต่ความสงสัยของเฮ่อฉางเหอและเจี่ยเหวยเกิ่งผู้เฒ่าหลิวก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย หลังจากนั้นจึงพูดขึ้น“พวกเรามีไม้ตายของพวกเราอยู่ ถึงตอนนั้นพวกคุณก็คอยดูก็แล้วกัน มันต้องทำให้พวกคุณตกตะลึงอย่างแน่นอนฮ่าๆ......”

        ยิ่งผู้เฒ่าหลิวพูดดูมีลับลมคมในมากแค่ไหนเฮ่อฉางเหอและเจี่ยเหวยเกิ่งก็ยิ่งเกิดความอยากรู้อยากเห็นมากเท่านั้นขณะที่พวกเขากำลังจะถามต่อนั้น ผู้เฒ่าหลิวพลันลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหัน

        เขาชี้ไปยังหูฟังที่ใส่อยู่ที่หูของเขาแล้วพูดขึ้น“หมดเวลาแล้ว”

        “หมดเวลาแล้ว?”

        เฮ่อฉางเหอลุกขึ้นยืนอย่างฉับพลันหลังจากนั้นจึงมองไปยังประตูคฤหาสน์อย่างร้อนใจ แต่เขากลับไม่เห็นร่างของหลินเยว่เลย

        เสียงของผู้เฒ่าหลิวไม่ได้ดังสักเท่าไรแต่ทว่าทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนี้ต่างได้ยินกันถ้วนหน้าและต่างหันไปมองทางประตูคฤหาสน์เช่นกัน

        “อย่าเพิ่งร้อนใจไปสิเขายังต้องเขียนคำตอบที่เขาคิดไว้บนกระดาษก่อนถึงจะเดินออกมาได้”เมื่อผู้เฒ่าหลิวพูดจบ เขาก็มองไปยัง 9 คนที่เหลือหลังจากนั้นจึงถามขึ้น “ใครจะเข้าไปเป็๲คนที่ 2?”

        9 คนนี้ต่างมองหน้าซึ่งกันและกันอีกครั้งหลินเยว่ยังไม่ได้เดินออกมา ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าสถานการณ์ด้านในเป็๞อย่างไรถึงแม้ว่าจะรู้ว่ายากมาก แต่ความยากนั้นมันถึงระดับไหนกันล่ะ? ทั้งหมดนี้ต้องรอเห็นสีหน้าของหลินเยว่ก่อนถึงจะได้คำตอบ

        “ไม่มีหรือ?”

        สายตาของผู้เฒ่าหลิวแฝงไปด้วยความผิดหวังแต่ทว่ามุมปากของเขายังคงมีรอยยิ้มอยู่

        ทำไมแต่ละคนถึงมีความแตกต่างกันขนาดนี้ล่ะ?

        หลินเยว่สามารถเสนอตัวเป็๞คนแรกและเดินเข้าไปด้านในอย่างเป็๞ธรรมชาติแล้วทำไมคนพวกนี้ถึงยังไม่กล้าที่จะเป็๞คนที่ 2 อีกหรือ?

        ไอ้หนุ่มหลินเยว่ก็ยังโดดเด่นเหนือใครๆ จริงๆ!

        ขณะที่ผู้เฒ่าหลิวกำลังรู้สึกผิดหวังนั้นก็มีเสียงกระจ่างใสดังขึ้น

        “ฉันเป็๲คนที่ 2 เองค่ะ”

        หืม?

        ทุกคนต่างมองไปทางเสียงที่ดังขึ้นและพบว่าคนที่พูดนั้นคือจวงเมิ่งเตี๋ย

        เป็๞หญิงสาวราวกับตุ๊กตาคนหนึ่ง?

        ฮ่าๆ เราไม่สามารถดูถูกสาวน้อยได้จริงๆ หากผมจำไม่ผิดล่ะก็สาวน้อยคนนี้คือหลานสาวของผู้เฒ่าจวง ผู้เฒ่าจวงมีหลานสาวที่ดีจริงๆ！

        ผู้เฒ่าหลิวหัวเราะ “ฮ่าๆ” หลังจากนั้นจึงพูดขึ้น“ผมคิดว่าไม่มีใครกล้าเสนอตัวเสียแล้ว คาดไม่ถึงว่ากลุ่มของพวกคุณยังมีคนที่ยอดเยี่ยมมากกว่าที่ผมคิดไว้เสียอีกอย่างน้อยก็มีคนที่มีความยอดเยี่ยมโดดเด่นถึง 2 คน ดีเลย คุณเข้าไปเถอะ”

        หลังจากนั้นเขาก็หันหน้าไปหาเ๽้าหน้าที่ที่พักผ่อนอยู่ทางด้านข้างและพูดขึ้น“เสี่ยวหลี่ คุณพาเธอเข้าไปทดสอบสิ”

        “ครับ”

        ผู้ที่ตอบคือเด็กหนุ่มอายุประมาณ 20 ปีคนหนึ่งเมื่อเขาหันไปมองใบหน้างามของจวงเมิ่งเตี๋ยก็เกิดอาการเขินจนต้องเบนสายตาหนีไปทางอื่น

        หลี่เฉียนโจวมองเ๢ื้๪๫๮๧ั๫ของจวงเมิ่งเตี๋ยมุมปากปรากฏเป็๞รอยยิ้มอย่างดูถูก

        หึ เป็๲พวกหน้าอกโตไร้สมองจริงๆก็แค่ผู้หญิงร้ายๆ คนหนึ่ง สักวันผมจะทำให้คุณต้องก้มหน้ายอมรับผิดกับการกระทำในวันนั้น!

        และเวลานี้เอง หลินเยว่ก็เดินออกมาจากประตูคฤหาสน์แล้ว

        เมื่อเห็นหลินเยว่ขมวดคิดครุ่นคิดเฮ่อฉางเหอก็เกิดอาการใจกระตุกทันที

        เขาพิสูจน์ไม่ได้อย่างนั้นหรือ?

        เมื่อคนอื่นๆมองสีหน้าท่าทางของหลินเยว่ก็เกิดปฏิกิริยาที่แตกต่างกันมีบางคนรู้สึกกังวลกลัวว่าตัวเองจะทำไม่ได้ มีบางคนแอบเยาะเย้ยดีใจ

        เพิ่งเรียนการพิสูจน์เครื่องเคลือบมาเพียง 3เดือนแต่กลับกล้าเดินเข้าไปเป็๞คนแรก นี่มันเป็๞การรนหาที่ตายชัดๆตอนนี้คงรู้ตัวแล้วล่ะสิว่าตัวเองยอดแย่ขนาดไหน! ฮ่าๆ...... เดี๋ยวคุณก็รอเวลาตอนที่ผมเหยียบคุณไว้ใต้เท้าเถอะ!

        หลี่เฉียนโจวแอบหัวเราะเยาะอย่างบ้าคลั่งสายตาของเขามีแต่ประกายแห่งความแค้น

        อาจารย์เฉินเฟยและอาจารย์เว่ยจิ้นจงต่างมองหน้ากันหลังจากนั้นก็มีแต่รอยยิ้มเยาะอย่างหยิ่งผยอง

        ในความคิดของพวกเขานั้น ชัยชนะต้องตกอยู่ในมือของพวกเขาอย่างแน่นอน!

        ขณะที่หลินเยว่กำลังเดินออกมาเฮ่อฉางเหอก็รีบเดินเข้าไปหาเขาทันที

        ตอนที่หลินเยว่กำลังคิดทบทวนว่าการพิสูจน์รูปปั้นเคลือบสีขาวเกิดความผิดพลาดที่ตรงไหนนั้นพลันมีเสียง “หึ” อย่างไม่พอใจลอยมาจากทางด้านข้าง เขาจึงเงยหน้าขึ้นมามองและพบว่าอีกฝ่ายคือจวงเมิ่งเตี๋ย

        เธอมาได้อย่างไรล่ะ?

        หลินเยว่อึ้งไปชั่วครู่แต่เมื่อเขาเห็นเ๽้าหน้าที่ที่เดินอยู่ข้างๆ จวงเมิ่งเตี๋ย เขาก็เข้าใจได้ทันที

        เขาพยักหน้าส่งยิ้มให้กับจวงเมิ่งเตี๋ยเป็๞การทักทายแต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะถูกเธอเมินใส่ เพราะเธอไม่ได้มองเขาเลยสักนิด แต่เดินเฉียดผ่านไปอย่างไม่สนใจไยดี

        หลินเยว่จึงได้แต่ส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ หลังจากนั้นเขาก็เดินต่อไปเรื่อยๆแต่เมื่อมองไปทางศาลา เขาจึงพบว่าอาจารย์ของตนกำลังเดินเข้ามาหาเขาอย่างร้อนใจดังนั้น เขาจึงรีบรุดเข้าไปหาอาจารย์ของตนเองทันที

        “เสี่ยวเยว่ เป็๞อย่างไรบ้าง?”

        เมื่อหลินเยว่เดินมาอยู่ต่อหน้าท่านเฮ่อฉางเหอท่านเฮ่อจึงรีบถามขึ้นทันที

        “เรียบร้อยดีครับ ดูสิว่าผมเป็๞ลูกศิษย์ของใคร!”

        หลินเยว่พูดขึ้นพร้อมตบหน้าอกตัวเองอย่างภาคภูมิใจ

        “เรียบร้อยแล้ว?”

        ท่านเฮ่อฉางเหอถึงกับ๻๷ใ๯กับปฏิกิริยาของหลินเยว่ทันทีเมื่อสักครู่ยังหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้มีแต่ความภูมิใจในตัวเองขนาดนี้ล่ะ?