หลงอวี่ซีและคนอื่นๆ ต่างก็กำมือแน่นด้วยความตื่นเต้น พวกเขารู้นิสัยของหลงเหยียนดี วันนี้หลงเหยียนอาศัยพลังของตนช่วยทุกคนในตระกูลหลง แน่นอนว่าเวลานี้พวกเขาต้องยืนด้านหลังหลงเหยียนอยู่แล้ว
โดยเฉพาะหลงหยุนฉี มือของนางเต็มไปด้วยเหงื่อ ทุกคนแทบหยุดหายใจ คล้ายบรรยากาศจมเข้าสู่ความเงียบสงบ ไร้เสียงรบกวนราวกับไม่มีแม้แต่เสียงหายใจ
พลังระดับชีพัขั้นที่แปดที่แข็งแกร่งถูกปล่อยออกมาทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนถูกพลังบางอย่างกดทับเอาไว้ สายตาทุกคนจับจ้องไปทางหลงเหยียนและหลงป้าเทียน
หลงอวี่ซีส่ายหน้าพลางถอนหายใจเบาๆ นางรีบพาทุกคนถอยหลังเพื่อออกห่างจากลานต่อสู้ ทว่านางกลับมิอาจทำใจให้สงบลงได้ เพราะครั้งนี้หลงเหยียนต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว
โดนเฉพาะคนอย่างหลงป้าเทียน พูดได้ว่าเป็คนยโสโอหังนัก ไม่เคยเห็นผู้ใดอยู่ในสายตา คนเช่นนี้ต่อให้ตายก็สมควร
ครั้งนี้หลงเหยียนไม่ลังเลอีกต่อไป พลังปราณมหาศาลในร่างกายเพิ่มพูนขึ้นเป็สิบเท่า ทันใดนั้นกายธาตุพลังก็เริ่มทำงาน พลังปราณก่อตัวในฝ่ามือ ะเิพลังเพิ่มขึ้นมาก ทว่าการแปลงกายครั้งนี้ไม่ได้น่ากลัวเหมือนครั้งก่อน เพียงแค่ร่างกายเกิดลักษณะของหมาป่าสมุทรและนกสายฟ้าเท่านั้น ซึ่งพลังการป้องกันที่มาจากกายธาตุพลังเพิ่มขึ้นมากกว่าสิบเท่า
เมื่อหลงป้าเทียนเห็นหลงเหยียนแปลงกาย รูปร่างในตอนนี้แลดูมีอำนาจยิ่งกว่าเดิม ร่างกายเต็มไปด้วยพละกำลัง หลงป้าเทียนจึงนึกในใจ
‘นึกไม่ถึงว่าเ้าหมอนี่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ มิน่าเล่าถึงกล้าอวดดีกับข้า รังสีก็แข็งแกร่งกว่าเดิมสิบเท่าตัว!’
“หลงเหยียน ข้าประเมินเ้าต่ำไปจริงๆ ในเมื่อเป็เช่นนี้ เ้าก็มีสิทธิ์รับกระบวนท่าจากข้า”
พลังปราณก่อตัวในมือของหลงเหยียน อันตรายที่มาจากพลังขั้นที่แปด ก้อนหินถูกพลังซัดกระจาย ต้นหญ้าและต้นไม้ถูกพัดลอยออกไป แล้วพลังอันร้อนแรงทั้งหมดมุ่งไปยังหลงเหยียน
เวลานี้ไม่เพียงแค่หลงอวี่ซีและคนอื่นๆ ในตระกูลหลงเท่านั้น แม้กระทั่งคนตระกูลเซียวที่เหลือลมหายใจรวยรินก็ยังมองไปทางหลงเหยียนด้วยความใ ทุกคนต่างก็ตื่นตระหนก ใจเต้นรัว แม้กระทั่งหลงอวี่ซียังมีเหงื่อผุดซึมออกมาจากหน้าผาก
หลงเหยียนคำราม ิญญาัในร่างกายเขาอยากฉีกหลงป้าเทียนเสียตอนนี้จนแทบทนไม่ไหว
“โฮก!” เสียงัคำราม
“หมัดมายาแปดทิศ!”
หลงป้าเทียนนึกไม่ถึงว่าหลงเหยียนจะกล้าลงมือก่อน ขณะเดียวกันก็ตวาดด้วยความโมโห “วิชาชิงิญญา!”
ทันใดนั้นเอง ท้องฟ้าพลันเปลี่ยนสี นิ้วมือของหลงป้าเทียนปรากฏพลังคล้ายหลุมดำที่มีความสามารถในการดูดิญญาผู้อื่น
แต่ไม่นานเขาก็พบว่าเขาไม่สามารถดูดิญญายุทธ์ในตัวของหลงเหยียนออกมาได้ หรือเป็เพราะว่าิญญายุทธ์ของเขาแกร่งกว่าตนงั้นหรือ?
ขณะที่หลงป้าเทียนยังอยู่ที่เดิม หมัดมายาแปดทิศก็มาถึงตรงหน้าแล้ว ทำให้เขาจำต้องใช้กระบวนท่าขั้นสูง
“สะท้านปฐี!”
ตูม! เขาใช้พลังรับการโจมตีของหลงเหยียน จากนั้นก็พุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว ฝ่ามือรวบรวมพลังปราณ
“อีกครั้ง สะท้านปฐี!”
สะท้านปฐีนั้นเสมือนหมัดสายฟ้า สามารถทำลายพลังที่มหาศาล วิชานี้ควบคุมโดยะเิพลังของผู้ที่ใช้
ทว่าในสถานการณ์คับขันเช่นเมื่อครู่ เขาไม่อาจใช้วิชาสะท้านปฐีได้อย่างเต็มที่
“ฮึ! เ้านึกว่าตัวเองจะใช้วิชาโจมตีสองครั้งติดต่อกันได้อย่างนั้นหรือ?”
“หมัดมายาแปดทิศ!”
ตูม! หมัดปะทะกัน ทันใดนั้นฟ้าดินสั่นะเื หลงอวี่ซีและคนอื่นๆ ต่างก็อึ้งไปพร้อมกัน หลงเหยียนไม่ได้ถอยหลัง ซ้ำยังชกสวนกลับไปอีกหนึ่งหมัด พละกำลังของพวกเขาทั้งสองฝ่ายต่างก็แข็งแกร่งเช่นกัน
“เขา เขาทำแบบนั้นได้อย่างไร?” เซียวเชียนมั่วมองเหตุการณ์ตรงหน้า หมัดที่หลงเหยียนใช้ แข็งแกร่งมากกว่าหมัดตนสิบเท่าเชียวนะ เกรงว่าหลงเหยียนยังไม่ได้หงายไพ่ออกมาทุกใบ ยังไม่เผยความสามารถออกมาทั้งหมด
ถึงกระนั้น หลังจากเห็นเช่นนั้น หลงเหยียนก็ใเล็กน้อย ‘แข็งแกร่งมากจริงๆ เมื่อครู่ข้ารู้สึกได้ถึงวิชาชิงิญญาที่เขาใช้ อยากชิงิญญายุทธ์ของข้า น่าเสียดายนักที่เขาเดาผิดไป ในกายข้าคือิญญาัโบราณ แต่จะว่าไปแล้วเขาก็เร็วจนน่านับถือ’
‘หลายปีมานี้หลงป้าเทียนตระเวนอยู่ด้านนอก ฝึกทักษะการต่อสู้มากมาย ไม่แปลกเลยที่เขามีนิสัยจองหองเช่นนั้น ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าข้า หลงเหยียน เขาจะรู้เองว่าความอวดดีมีแต่จะทำร้ายตัวเอง’
หลงป้าเทียนถอยหลังหนึ่งก้าว มองหลงเหยียนด้วยความตะลึง มีพลังขั้นที่หกเท่านั้นกลับต่อต้านการโจมตีที่แข็งแกร่งทั้งสองกระบวนท่าได้ ส่วนวิชาชิงิญญาที่ไม่เคยพลาดมาก่อน เหตุใดจึงไร้ผลเมื่ออยู่ต่อหน้าหลงเหยียน
“หลงเหยียน นี่เ้าก็มีไม้เด็ดเหมือนกันหรือนี่ ทว่าต่อจากนี้เ้าจะได้รู้จักความตาย ข้าจะเริ่มแล้ว!”
หลงเหยียนถอยหลัง ความพลุ่งพล่านที่มาจากิญญาัคล้ายอยากะเิออกมาจากตัวเช่นนั้น
“ในเมื่อเ้าจะเริ่มแล้ว เช่นนั้นข้าก็จะให้เ้าได้ลิ้มลองพลังแข็งแกร่งที่แท้จริง” หลงเหยียนคำราม พลังปราณขับเคลื่อนธาตุพลังจากหินวิเศษ ไม่นานโลหิตมหาศาลก็ออกมาจากหินวิเศษ ละอองโลหิตเ่าั้ปกคลุมทั่วทั้งร่างกายหลงป้าเทียน
“เกิดอะไรขึ้น?” เขาไม่ทันคิด ละอองโลหิตเ่าั้ก็กัดกินิัของเขาคล้ายหนอนร้ายอย่างไรอย่างนั้น หากเป็คนที่มีพลังต่ำ เกรงว่าคงถูกกัดจนเืไหลออกจากร่างกายแล้ว
“สะท้านจิต!”
หลงป้าเทียนคำราม ร่างกายเข้าสู่ห้วงมิติ จากนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นโดยฉับพลัน คล้ายร่างกายะเิ จากนั้นร่างก็พุ่งเข้าไปหาหลงเหยียนทันที
แท้จริงแล้ววิชาสะท้านจิตก็คือการผสานกายเป็ประทับหมัด ดูเหมือนเป็พลังที่น้อยนิด ทว่ากลับเป็วิชาต่อสู้ระดับทองคำขั้นสูง จากนั้นหลงเหยียนก็ใช้ทักษะขั้นสูงสุดของหมัดมายาแปดทิศ
ัสายฟ้านับไม่ถ้วนพุ่งเข้าไปในกายเขา ครั้งนี้หลงอวี่ซี เซียวเชียนมั่ว และคนอื่นๆ เบิกตากว้าง มองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความตื่นเต้น
“พี่ใหญ่ หลงเหยียนจะรับการโจมตีที่แข็งแกร่งนั่นได้หรือไม่?” หลงห่าวเทียนถามด้วยความตื่นเต้น
“ไม่รู้สิ เกิดเื่ประหลาดกับเขามากมาย ข้าก็หวังว่าเขาจะไม่เป็อะไร”
“เขาต้องไม่เป็อะไรอยู่แล้ว พี่เหลียน ท่านต้องชนะแน่นอน” หลงหยุนฉีแทบฉีกเสียงะโ
ส่วนคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านหลังนั้น เงาของสตรีร่างเล็กแทบจิกเล็บแทงเข้าเนื้อ นางกัดริมฝีปากแน่น
เซียวจื่อมั่วน้ำตาไหล...
เพราะเมื่อครู่หลงเหยียนคือคนที่ออกมาขวางหลงป้าเทียนไว้...
พวกเขาสองคนปะทะกัน ลำแสงสีขาวปกคลุมไปทั่ว เป็เหตุให้การมองเห็นของพวกเขาหายไป เมื่อแสงสีขาวจางหาย ในที่สุดทุกคนก็เห็นสภาพของสองคนตรงหน้าแล้ว
หลงเหยียนและหลงป้าเทียนไม่มีใครล้มลง
เืของหลงเหยียนสาดกระจาย หากไม่ใช่เพราะเขาใช้กายธาตุพลัง พลังปราณเพิ่มขึ้นสิบเท่า รวมกับพลังการป้องกันของกายธาตุพลัง เกรงว่าตอนนี้เขาคงตายไปแล้ว
กายสุริยะที่แข็งแกร่งฟื้นฟูอาการาเ็ของเขาอย่างรวดเร็ว ใจของหลงเหยียนเริ่มสั่นเทา ทว่ากลับเกิดความรู้สึกตื่นเต้น เพราะในที่สุดเขาก็ได้ยืนอยู่ตรงหน้าพลังที่เหนือชั้น ในที่สุดพลังของเขาก็เทียบเท่าระดับชีพัขั้นที่แปดแล้ว
--------------------