กฎแห่งเต๋าอันเจิดจรัสแปรเปลี่ยนเป็โซ่ตรวน กฎพื้นฐานที่สุดของโลกปรากฏขึ้นภายในตระกูลหลิน ไม่มีผู้บำเพ็ญเพียรคนใดอยากพลาดโอกาสทองนี้ แม้พวกเขาจะไม่สามารถเข้าใจความลึกล้ำของโซ่เหล่านี้ได้ แต่เพียงแค่ได้มองก็ถือเป็พรอันยิ่งใหญ่ไปตลอดชีวิต!
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ในตอนนั้นเอง เสียงโกลาหลก็ดังขึ้นจากภายนอกตระกูลหลิน ในฐานะผู้ปกครอง ตระกูลหลินได้สร้างค่ายกลป้องกันมากมายทั่วเมืองต้าเหยียน
ยิ่งไปกว่านั้น ั้แ่การกำเนิดของหลินเสวียน บรรพชนตระกูลหลินได้สั่งการโดยเฉพาะว่า หากหลินเสวียนมีความผันผวนใด ๆ เกิดขึ้น พวกเขาต้องเปิดใช้ค่ายกลป้องกันตระกูลเป็อันดับแรก!
ศิษย์หนุ่มของตระกูลหลินที่เฝ้าค่ายกลได้ยินเสียงกระทบนี้ แต่เขาไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย เขาคิดเพียงว่า คงเป็ผู้ฝึกตนภายนอกเมืองต้าเหยียนที่ััถึงคลื่นพลังและอยากเข้ามาเพื่อชื่นชมบุตรศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลหลินและได้รับประโยชน์จากมัน
"ชิ! บริเวณที่บุตรศักดิ์สิทธิ์อยู่ถูกกลุ่มคนไปนานแล้ว ที่ไหนจะเหลือที่อีกล่ะ? ข้าเองก็อยากเข้าไปเหมือนกัน!"
ศิษย์หนุ่มของตระกูลหลินคิดเช่นนี้และไม่แม้แต่จะเปิดค่ายกลเพื่อตรวจสอบว่าใครอยู่ด้านนอก เขาไม่ลืมตาขึ้นดูด้วยซ้ำ ยังคงนั่งบ่มเพาะและฝึกฝนต่อไปด้วยตาปิดสนิท
ทันใดนั้นเอง ค่ายกลป้องกันตระกูลหลินสั่นะเือย่างรุนแรง!
ปั้ง!!!
"ใครกัน?!"
เสียงดังสนั่นมาพร้อมกับแรงสั่นะเือย่างรุนแรง!
ศิษย์หนุ่มที่นั่งเฝ้าค่ายกลสะดุ้งขึ้นทันทีด้วยความโกรธและะโใส่คนที่อยู่นอกค่ายกล "ไอ้บัดซบ!! ผู้ใดกล้าบุกรุกตระกูลหลินของข้า! เ้ากำลังรบกวนการบ่มเพาะของข้า!"
"ข้าเอง ผู้นำตระกูลซวน ซวนถง" ชายชราผมขาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"ข้าไม่สนว่าเ้าจะเป็ใคร ที่นี่คือ… เดี๋ยว! ผู้าุโซวนถง?!"
ศิษย์หนุ่มที่เฝ้าค่ายกลชะงักค้างกลางประโยค!
ผู้นำตระกูลซวนในปัจจุบัน ซวนถงงั้นหรือ? นั่นไม่ใช่บิดาของเสวียนอวี่หรือ? ท่านตาแท้ ๆ ของบุตรศักดิ์สิทธิ์หลินเสวียนอย่างนั้นหรือ?!
ใบหน้าของศิษย์หนุ่มเปลี่ยนสีทันที เขารีบลงไปเปิดค่ายกลและเชื้อเชิญกลุ่มคนของตระกูลซวนเข้ามาอย่างรวดเร็ว
"ผู้าุโ! ท่านมาพบเ้าเมืองกับฮูหยิน หรือมาพบหลินเสวียนหรือขอรับ?" ศิษย์หนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นและเคารพอย่างยิ่ง
ซวนถงชะงักไปครู่หนึ่ง ใบหน้าที่เคยตึงเครียดเผยความประหลาดใจเล็กน้อย ราวกับว่าเขาไม่ได้คาดคิดว่าศิษย์ตระกูลหลินจะให้ความเคารพเขาขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อครู่เขาเพิ่งลงมือโจมตีค่ายกลป้องกันของพวกเขา
"ถูกต้อง ข้ามาพบเสวียนอวี่และหลานของข้า…"
"ข้ารู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน! ข้าจะพาท่านไปเดี๋ยวนี้!" ดวงตาของศิษย์หนุ่มสว่างวาบพลางกล่าวด้วยความตื่นเต้น
ท่าทางกระตือรือร้นนี้ทำให้ชายชราที่โกรธจัดถึงกับงุนงงไปชั่วขณะ นี่มันเื่อะไรกันแน่? ั้แ่เมื่อไหร่ที่ตระกูลหลินเป็กันเองเช่นนี้?
"มันจะไม่รบกวนการบ่มเพาะของเ้าหรือ?" ชายชรากลั้นความสงสัยไว้แล้วถามขึ้น
"ไม่เป็ไร! ไม่เป็ไร! การได้รับใช้ผู้าุโถือเป็วาสนาอันยิ่งใหญ่ของศิษย์ผู้น้อย!" ศิษย์ตระกูลหลินหัวเราะร่า
จากนั้น เขาก็นำกลุ่มของตระกูลซวนมุ่งหน้าสู่จุดที่มีผู้คนหนาแน่นที่สุดทันที!
"ถอยไป ๆ ! หัวหน้าตระกูลซวนมาเยี่ยมฮูหยินและบุตรศักดิ์สิทธิ์!"
"หลบทางเร็ว!"
ผู้คนที่กำลังนั่งบ่มเพาะอยู่ระหว่างทาง ต่างพากันหลีกทางให้ทันทีหลังจากได้ยินคำประกาศนี้!
ทุกคนรู้ดีว่าชายชราผู้นี้คือบิดาของเสวียนอวี่ ที่สำคัญที่สุด เขายังเป็ท่านตาแท้ ๆ ของหลินเสวียนด้วย
ไม่เพียงแต่พวกเขาจะถอยออกไป พวกเขายังลุกขึ้นจากการบ่มเพาะและโค้งคำนับด้วยความเคารพ
"คารวะผู้นำตระกูลซวน"
"คารวะผู้าุโซวนถง"
"คารวะผู้าุโ"
ภายใต้เสียงะโของศิษย์ที่เฝ้าค่ายกล ศิษย์ตระกูลหลินจำนวนมากที่กำลังบำเพ็ญเพียรอยู่ ต่างลุกขึ้นและโค้งคำนับต่อกลุ่มคนของตระกูลซวนด้วยความเคารพ
ภาพที่เห็นทำให้ซวนถง ผู้ซึ่งโกรธจัด และสมาชิกของตระกูลซวนทุกคนถึงกับตกตะลึง
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? พวกเขาไม่ได้กำลังบำเพ็ญเพียรกันอยู่หรือ? เหตุใดจึงลุกขึ้นมาเคารพข้าเช่นนี้? แม้ใน่ที่ตระกูลซวนและตระกูลหลินเป็พันธมิตรกัน ตระกูลหลินก็ยังไม่เคยแสดงความเคารพถึงเพียงนี้?
ระหว่างที่เดินมา สีหน้าของชายชราก็ค่อย ๆ ขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะเขาสังเกตเห็นว่ากลุ่มของเขาดูเหมือนจะมาถึงบริเวณที่มีโซ่แห่งกฎเต๋าปรากฏหนาแน่นที่สุด?
"หรือว่าเขาพาข้ามาที่นี่เพื่อให้ข้าบ่มเพาะ? ข้ามาที่นี่ทำไมกัน?"
เมื่อเดินมาถึงลานจวนของหลินเสวียนและเห็นศิษย์ตระกูลหลินจำนวนมากนั่งล้อมรอบทั้งบริเวณ ชายชราในที่สุดก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
เขายื่นมือออกไปคว้าตัวศิษย์ตระกูลหลินที่เดินนำหน้าไว้ พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก
"นี่มันหมายความว่าอย่างไร? เ้าไม่ได้บอกหรือว่าจะพาข้าไปหาหลานข้าและเสวียนอวี่? พลังกฏแห่งเต๋าที่นี่อัศจรรย์มากก็จริง และเป็ประโยชน์อย่างยิ่งต่อการบ่มเพาะ แต่ข้าไม่ได้มาที่นี่เพราะสิ่งนี้…"
ศิษย์ตระกูลหลินเองก็ดูงุนงงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยความตกตะลึง
"ผู้าุโ นี่เป็ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นจากหลานของท่าน หลินเสวียน"
ชายชราถึงกับชะงักไปในทันที ต้นตอของเื่ทั้งหมดนี้คือหลานของเขาอย่างนั้นหรือ?
เขาเงยหน้าขึ้นมอง และทันใดนั้นก็เห็นเงาร่างมากมายที่กำลังนั่งไขว่ห้างลอยอยู่กลางอากาศ สายตาของเขาทะลุผ่านประตูเข้าไปในจวน
แสงสีม่วงทองอันเจิดจรัสห่อหุ้มร่างหนึ่งไว้ นั่นคือลูกสาวของเขา เสวียนอวี่!
ในอ้อมแขนของนางมีผ้าห่อเด็ก และจากผืนนั้นก็กำลังเปล่งพลังแห่งมหาเต๋าและแสงสีทองสว่างไสวออกมา! หากไม่ใช่หลานของเขา หลินเสวียน แล้วจะเป็ใครได้อีก?
ดวงตาของซวนถงเบิกกว้าง ร่างกายสั่นสะท้าน เขาจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
และในขณะนั้นเอง ไม่เพียงแค่ซวนถง แต่ศิษย์ตระกูลหลินทุกคนที่อยู่ใกล้เคียงและมีโอกาสได้เห็นหลินเสวียน ต่างก็รู้สึกว่าจิตสำนึกของพวกเขาถูกดึงเข้าไปยังห้วงอวกาศอันกว้างใหญ่!
ภายในห้วงมิตินั้น ร่างหนึ่งกำลังนั่งบ่มเพาะอยู่ท่ามกลางหมู่ดารา! มันเป็ร่างของผู้ยิ่งใหญ่!
แม้เขาจะนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น กาลเวลาก็ไม่สามารถทิ้งร่องรอยใด ๆ บนร่างของเขาได้!
เขามีรูปลักษณ์ดั่งวัยรุ่น เปี่ยมไปด้วยความองอาจและน่าเกรงขาม เส้นผมดำขลับดุจน้ำหมึก ดวงตาเต็มไปด้วยปัญญาอันลึกซึ้งราวกับสามารถมองทะลุทุกสรรพสิ่ง!
ร่างนั้นหันหลังให้กับทุกคน เบื้องบนศีรษะของเขามีระฆังขนาดมหึมาลอยอยู่! แผ่นหลังของเขาช่างน่าเกรงขามราวกับว่าเขาสามารถแบกรับทุกสิ่งไว้ได้เพียงลำพัง!
ทุกการเคลื่อนไหวของเขาทำให้์และโลกสั่นะเื!
รัศมีของเขายิ่งใหญ่เหนือใคร พลังเทพของเขาไร้เทียมทาน นามอันศักดิ์สิทธิ์ของเขาดังกึกก้องไปทั่วหล้า!
ภาพเงาของผู้ยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นในสายน้ำแห่งกาลเวลา แต่ละตนล้วนก้มหัวแสดงความเคารพต่อเขา!
หลังจากเห็นภาพนี้ ั์ตาของทุกคนหดแคบลงจนเหลือเพียงขนาดของเข็ม!
เพราะร่างนั้นหันกลับมาครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ใบหน้าของเขาจะเลือนรางและมองไม่ชัดเจน แต่พวกเขากลับสามารถจับต้องแววตาของเขาได้!
แสงศักดิ์สิทธิ์ในดวงตาคู่นั้นเจิดจ้า ดุจดังมหาสมุทรแห่งดวงดาวที่แยกออกขณะที่์และโลกถือกำเนิดขึ้น!
แววตาเพียงชั่วพริบตานั้นเต็มไปด้วยความล้ำลึกและพลังอันไร้ขอบเขต มันเป็แววตาเดียวกันกับทารกในผ้าห่อ!
ไม่ว่าใครต่างก็สามารถมองออกว่านี่คืออนาคตของ หลินเสวียน!
มือของซวนถงสั่นระริก ขณะที่เขาพึมพำออกมาเบา ๆ ด้วยความตกตะลึง
"นี่... นี่คืออนาคตของหลานข้าหรือ?"
