"เอาล่ะ พวกเธอทุกคน นี่คือพิธีตื่นรู้ครั้งสุดท้ายแล้วนะ ถ้ายังปลุกพลังไม่สำเร็จ ก็เตรียมตัวใช้ชีวิตที่เหลือในฐานะคนธรรมดา และเข้าเรียนมหาวิทยาลัยทั่วไปได้เลย หรือจะลองพยายามเพิ่มระดับการบ่มเพาะพลังใน๰่๥๹ไม่กี่เดือนสุดท้ายนี้ เพื่อเพิ่มโอกาสในการเข้าสู่สถาบันการศึกษาเฉพาะทางก็ได้"

เสียงของครูดังก้องไปทั่วห้องโถง ขณะที่นักเรียนหลายคนยืนอยู่เบื้องหน้าเขา ตั้งใจฟังด้วยสีหน้าปนเปกันระหว่างความวิตกกังวลและความหวัง

ท่ามกลางนักเรียนกลุ่มนี้ มี ไมเคิล ยืนอยู่ด้วย

ไมเคิลไม่ได้มาจากโลกนี้ เขาเพิ่งมาอยู่ในร่างนี้เมื่อสามสัปดาห์ก่อน ร่างที่บังเอิญมีชื่อเดียวกับเขา

ต่างจากโลกเดิมของเขา โลกใบนี้ทุกคนที่มีอายุระหว่าง 16 ถึง 18 ปี มีโอกาสที่จะ ปลุกพลังคลาส ได้

กว่าสองร้อยปีก่อน วันสิ้นโลก ได้อุบัติขึ้นบนโลกใบนี้ นำมาซึ่ง รอยแยกมิติ ที่กำเนิดสัตว์ประหลาดนับไม่ถ้วน และปลดปล่อยความโกลาหลออกมา

โชคดีที่หลังจากวันสิ้นโลก โลกได้กลายเป็๲ ดิจิทัล สำหรับคนพิเศษบางกลุ่ม ซึ่งภายหลังจะถูกเรียกว่า ผู้ตื่นรู้

ด้วยพลังอันน่าทึ่งที่คลาสของพวกเขาประทานให้ ทำให้ผู้ตื่นรู้เหล่านี้สามารถยุติหายนะวันสิ้นโลกได้หลังจากผ่านไปหลายสิบปี และมนุษยชาติก็สามารถทวงคืนแผ่นดินของตนกลับคืนมาได้ในที่สุด

เมื่อความสงบสุขกลับคืนมา อย่างที่คาดไว้ ผู้ตื่นรู้กลายเป็๲บุคคลสำคัญ และมันก็กลายเป็๲ความฝันของวัยรุ่นอายุ 16 ถึง 18 ปีที่จะได้เป็๲หนึ่งในพวกเขา

อย่างไรก็ตาม การเป็๞ผู้ตื่นรู้เป็๞สิทธิพิเศษที่มอบให้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น และสำหรับนักเรียนอายุ 18 ปีกลุ่มนี้ นี่คือโอกาสสุดท้ายของพวกเขา

ไมเคิลเองก็รู้สึกประหม่าเช่นกัน แม้ว่าเขาจะอยู่ในโลกนี้เพียงสามสัปดาห์ แต่เขาก็เข้าใจถึงความสำคัญของพิธีนี้เป็๲อย่างดี

แม้ว่าความหวังทั้งหมดจะไม่ดับสลายหากเขาไม่สามารถปลุกพลังได้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่มีเส้นทางใดที่มีอนาคตสดใสเท่าการเป็๞ผู้ตื่นรู้

ภายใต้สายตาที่ประหม่าของนักเรียนเกือบหนึ่งร้อยคนเบื้องล่างโพเดียม ครูหยิบไฟล์จากโต๊ะตรงหน้าขึ้นมาแล้วเริ่มเรียกชื่อ

"ลิเลียน สโตน!"

"ค-ค่ะ ท่านอาจารย์!"

นักเรียนคนแรกที่ถูกเรียกเป็๞หญิงสาว เมื่อได้ยินชื่อ เธอก็รีบเดินตรงไปยังโพเดียม แต่บางทีอาจเป็๞เพราะความประหม่า เธอสะดุดล้มลง

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครหัวเราะหรือเยาะเย้ยเธอ ในโอกาสอื่นพวกเขาอาจจะทำ แต่ในวันนี้ พวกเขาไม่แน่ใจว่าจะทำได้ดีกว่านักเรียนที่ล้มลงไป

ครูซึ่งดูเหมือนจะคุ้นเคยกับอุบัติเหตุเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้ รออย่างอดทนให้เธอลุกขึ้นยืนและเดินเข้ามาหา

เมื่อเธอเดินมาถึงในที่สุด เขาก็ไม่รอช้าและผายมือไปที่ลูกแก้วโปร่งใสบนโต๊ะ

"นี่เป็๞ครั้งที่สามของเธอแล้ว เธอรู้ว่าต้องทำยังไง แค่วางมือลงบนลูกแก้วแห่งการตื่นรู้ ถ้ามีการตอบสนอง นั่นหมายความว่าเธอปลุกพลังสำเร็จ แต่ถ้าไม่…"

ครูเว้นประโยคของเขาไว้กลางคัน แต่มันก็ทำให้นักเรียนที่อยู่บนโพเดียมใจหายวาบ

ไมเคิลก็รู้สึกเช่นกัน แม้ว่าเขาจะรับมือได้ดีกว่าคนอื่นๆ ด้วยอายุทางจิตใจของเขาและความท้าทายที่เขาเคยเผชิญก่อนที่เขาจะเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งในชีวิตก่อนหน้า ทำให้เขาสามารถรักษาความสงบของตนเองได้

สายตาของไมเคิลจับจ้องไปที่ ลูกแก้วแห่งการตื่นรู้ ที่อยู่บนโต๊ะระหว่างครูและนักเรียนหญิง

จากสิ่งที่พวกเขาได้รับการสอนในโรงเรียน ผู้ตื่นรู้ทุกคน นอกจากการได้รับคลาสที่มอบพลังเหนือธรรมชาติแล้ว ยังมีความสามารถในการเชื่อมต่อจิตสำนึกของตนเองไปยังอีกโลกหนึ่ง—โลกที่เต็มไปด้วยขุมทรัพย์และสามารถเพิ่มพูนความสามารถของพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว

ว่ากันว่าโลกนั้นคล้ายกับเกมจริงๆ แม้ว่าในหลายๆ ด้าน มันจะไม่ใช่ก็ตาม

ลูกแก้วแห่งการตื่นรู้เองก็มีต้นกำเนิดมาจากโลกอันลึกลับนั้น

เช่นเดียวกับที่ครูได้กล่าวไว้ เด็กสาวไม่๻้๵๹๠า๱ความช่วยเหลือใดๆ ด้วยความคุ้นเคยที่ทำให้หางตาของไมเคิลกระตุกเล็กน้อย เธอวางมือทั้งสองข้างลงบนลูกแก้วแห่งการตื่นรู้และรอ

ไม่กี่วินาทีผ่านไป และในขณะที่ครูกำลังเตรียมที่จะไล่เด็กสาวที่ผิดหวัง—ซึ่งดูเหมือนจะร้องไห้ออกมาได้ทุกเมื่อ—จู่ๆ แสงสีขาวก็ส่องออกมาจากลูกแก้ว

หลังจากนั้น 'การสำแดง' ในรูปแบบของดาบคู่ก็ปรากฏขึ้นบนหลังของเธอก่อนที่จะหายไป

"ลิเลียน สโตน ได้ปลุกพลังคลาส นักศิลปะการต่อสู้ ได้สำเร็จ!" ครูประกาศด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ และใบหน้าไร้อารมณ์ของเขาที่ก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นถึงความตกตะลึงอย่างชัดเจน

สำหรับนักเรียนอายุ 18 ปีกลุ่มนี้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีใครปลุกพลังได้เลย แต่การที่นักเรียนคนแรกที่ถูกเรียกขึ้นมาจะทำได้สำเร็จ ทำให้เขาประหลาดใจเป็๲อย่างมาก เป็๲ที่ทราบกันดีว่าอายุที่ดีที่สุดในการปลุกพลังคลาสคือ 16 ปี เนื่องจากเป็๲๰่๥๹เวลาที่มีโอกาสสูงสุด ยิ่งอายุมากขึ้น โอกาสในการปลุกพลังก็จะยิ่งน้อยลง

เมื่อนักเรียนได้ยินประกาศของครู ห้องโถงที่เงียบสงบก่อนหน้านี้ก็พลันเสียงดังขึ้นมา

"ว้าว ลิเลียนปลุกพลังได้จริงๆ เหรอเนี่ย?"

"คนแรกเหรอเนี่ย!"

"บ้าจริง"

"เฮอะ ไม่น่าเชื่อว่าคนโง่อันดับสี่จากท้ายสุดในห้อง 3 จะปลุกพลังได้"

"นายก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าการปลุกพลังสำเร็จไม่จำเป็๲ต้องเกี่ยวข้องกับสติปัญญาเสมอไป"

"หุบปากนะ! แน่นอนว่าฉันรู้! ฉันขอขมขื่นสักนาทีไม่ได้เลยเหรอ? อิสระในการคิดลบของฉันหายไปไหนหมด?!"

เช่นเดียวกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ ไมเคิลรู้สึกประหลาดใจที่นักเรียนคนแรกที่ก้าวขึ้นไปบนโพเดียมสามารถปลุกพลังได้ เป็๲ที่รู้กันดีว่ากลุ่มของพวกเขาแทบจะไม่มีความหวังในการปลุกพลังเลย ดังนั้นการเห็นใครบางคนประสบความสำเร็จจึงยกระดับจิตใจของทุกคนและเติมเต็มความหวังให้พวกเขากลับคืนมาอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ความหวังที่เพิ่งจุดประกายขึ้นใหม่นั้นก็ถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว

"มีอา คีม, ปลุกพลังล้มเหลว!"

"บรูซ ลีน, ปลุกพลังล้มเหลว!"

จากนั้นคนที่สี่, คนที่ห้า, ไปจนถึงคนที่สี่สิบแปด—นักเรียนทุกคนที่ก้าวขึ้นไปบนโพเดียมล้วนล้มเหลวในการปลุกพลัง ยกเว้นนักเรียนหญิงคนแรกเท่านั้น

ห้องโถงทั้งหมดเงียบสงบราวกับสุสาน มีเพียงเสียงสะอื้นเบาๆ ของผู้ที่ล้มเหลวในการปลุกพลังเท่านั้น