เมื่อมองไปที่หลินฮ่าวและคนอื่น ๆ ที่สีหน้าไม่ค่อยดี ซวนหนี่ถามด้วยน้ำเสียงเ็า เปลวไฟสีดำรอบตัวมันค่อย ๆ แผ่ขยายออกไป
"แท่นบูชาห้าสี… ไอ้สิ่งนั้น, แค่ก แค่ก แค่ก, ก็อยู่ในมือพวกเราจริง ๆ แต่สหาย อย่าเพิ่งใจร้อน! ใจเย็นก่อน!!"
เมื่อเห็นซวนหนี่ที่ดูเหมือนจะโกรธ หลินฮ่าวรีบะโขึ้น พร้อมทั้งตบหน้าอกตัวเอง เขาพูดด้วยท่าทีเคร่งขรึมว่า
"ไม่ต้องกังวลเื่นี้ แท่นบูชาห้าสียังอยู่ในสภาพสมบูรณ์ดี มันอยู่ในคลังสมบัติของตระกูลหลิน ข้าคิดว่ามันเป็ของที่ถูกทิ้งไว้ข้างทางพวกเราเลยเก็บกลับมา ไม่คาดคิดเลยว่ามันจะมีเ้าของ"
"ในเมื่อเป็ของพวกท่านั้แ่แรก ตระกูลหลินของเราย่อมคืนให้แน่นอน จะไม่ให้เกิดความล่าช้าเด็ดขาด เราจะคืนให้เดี๋ยวนี้!!"
"แต่สหาย ท่านไม่คิดจะเข้ามาจิบชาสักหน่อยหลังจากเดินทางมาเหนื่อย ๆ หรือ?"
เหล่าพี่น้องด้านหลังหลินฮ่าวต่างพากันกระตุกมุมปาก ให้ตายเถอะ! หลินฮ่าว ถ้าเ้าจะโกหก ก็น่าจะหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้หน่อยสิ! ข้ออ้างแบบนี้มันห่วยแตกสุด ๆ!
หลังจากพูดจบ หลินฮ่าวก็รู้สึกว่าข้ออ้างของเขามันดูแปลก ๆ เขาหันไปมองซวนหนี่ด้วยความกระอักกระอ่วน
"ก็นั่นสินะ พวกมนุษย์อย่างพวกเ้าคงไม่สามารถทำอันตรายแท่นบูชาห้าสีได้หรอก นั่นเป็สมบัติล้ำค่าของนายข้าั้แ่ยุคโบราณ" ซวนหนี่พูดขึ้นช้า ๆ พร้อมกับสีหน้าที่ดูผ่อนคลายลง
หลินฮ่าวรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย อันที่จริงเื่นี้ก็ไม่อาจโทษซวนหนี่ได้ เพราะในยุคโบราณ มนุษย์ยังอ่อนแออยู่มาก ทุกครั้งที่พบเห็นเผ่าพันธุ์อย่างมัน มนุษย์ล้วนแสดงความเคารพอย่างสูงสุด ในสายตาของซวนหนี่ มนุษย์ก็ควรจะเป็เช่นนั้น
"อืม… อย่างน้อยพวกเ้าก็ยังรู้จักเจียมตัวอยู่บ้าง" น้ำเสียงของซวนหนี่กลับมาโอหังอีกครั้ง
ท่าทีหยิ่งยโสของมันทำให้หลินฮ่าวและคนอื่นๆ รู้สึกสะอิดสะเอียน พวกเขาแทบจะอดทนไม่ไหว อยากพุ่งเข้าไปซัดมันเดี๋ยวนั้น
"ในเมื่อเป็เช่นนี้ ส่งมอบแท่นบูชาห้าสีมาเถอะ หากเ้าส่งมอบมาโดยดี ข้าจะแจ้งให้นายท่านของข้าทราบ บางทีเขาอาจจะเมตตาไว้ชีวิตพวกเ้า มันก็ไม่แน่ว่าจะเป็ไปไม่ได้"
ซวนหนี่เชิดหน้าขึ้น มองกลุ่มคนจากตระกูลหลินด้วยสายตาเหยียดหยาม ก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงยโสโอหัง
"แต่ถึงเ้าจะรอดจากความตาย ก็หนีจากการลงโทษไม่ได้หรอก เตรียมใจไว้ได้เลย"
คำพูดของซวนหนี่ทำให้หลินฮ่าวและพรรคพวกยิ่งรู้สึกขยะแขยงขึ้นไปอีก เ้าสัตว์แก่ตัวนี้คิดว่าตัวเองเป็ใครกันแน่?
"เอาล่ะ ส่งมอบแท่นบูชาห้าสีมาได้แล้ว"
"ว่าแต่ ข้าเห็นเหมืองหินิญญาชั้นสูงอยู่หลายแห่ง ดูเหมือนจะมีค่ามาก ข้าสามารถใช้พวกมันบูชานายท่านของข้าได้ในภายภาคหน้า"
ได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหลินฮ่าวและคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
"เหมืองหินิญญางั้นหรือ?"
"ถูกต้อง เหมืองหลายแห่งทางตะวันออกนั้นมีคุณภาพดีมาก แม้แต่ในยุคโบราณก็ถือว่าเป็ของบรรณาการที่ล้ำค่า" ซวนหนี่กล่าว
หลินฮ่าวและพรรคพวกยิ้มให้มัน
"โอ้? ข้าพึ่งสังเกตว่าทำเลของเมืองต้าเยียนนี่ดีไม่น้อย ดูเหมือนจะเป็จุดรวมของชีพจรัสินะ? หลังจากส่งมอบแท่นบูชาห้าสีแล้ว ที่นี่ก็จะเป็สถานที่ฝึกบำเพ็ญของข้า" ซวนหนี่พยักหน้าพลางมองลงมาด้วยสายตาโลภ
"ถ้าที่นี่เป็สถานที่ฝึกบำเพ็ญของเ้า แล้วพวกเราตระกูลหลินจะไปฝึกกันที่ไหน?" หลินฮ่าวหรี่ตาถาม
"พวกเ้าจะอยู่ที่อื่นก็ได้ แต่ข้าว่าพวกเ้าคงไม่มีเวลาฝึกฝนหรอก เพราะนายท่านของข้ากำลังจะออกจากการปิดด่าน และพวกเ้าต้องไปทำงานในเหมืองรอบๆ เมือง หลังจากขุดเหมืองเสร็จแล้ว พวกเราอาจจะเว้นที่ไว้ให้พวกเ้าอยู่ก็ได้" ซวนหนี่กล่าว พร้อมเสริมว่า
"เผ่าพันธุ์อื่นไม่เคยได้รับเงื่อนไขดีๆ แบบนี้มาก่อนเลยนะ"
หลินฮ่าวหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ แม้เขาจะยอมรับว่าตระกูลหลินทำผิดที่นำสมบัติของหุบเหวลึกมา แต่ไอ้เ้าข้ารับใช้ตัวนี้มันโอหังเกินไปหรือเปล่า?
ไม่เพียงแต่จะมาเรียกร้องขอเหมืองหินิญญาจำนวนมหาศาล แต่ยังจะให้ตระกูลหลินไปเป็ทาสขุดเหมืองให้มัน? แถมยังจะให้พวกเขาย้ายออกจากบ้านเกิดเมืองนอน เพื่อหลีกทางให้มันฝึกบำเพ็ญเพียร?
แค่เป็ข้ารับใช้ของใครบางคน มันกล้าดีอย่างไรถึงมาข่มขู่พวกเขาแบบนี้?
หลินฮ่าวหรี่ตาเตรียมจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้น ซวนหนี่ก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ มันหันกลับมาถาม
"จริงสิ มีใครในตระกูลหลินของเ้าที่มีพร์พิเศษหรือไม่? ข้าจำได้ว่าที่ตระกูลเซียว มีแสงสองสายพุ่งขึ้นสู่ฟ้าใช่หรือไม่?"
หลินฮ่าวหรี่ตา "ถูกต้อง"
"ดีมาก" ซวนหนี่พยักหน้าช้าๆ "ส่งตัวมันมาพร้อมกับแท่นบูชาห้าสีด้วย นายท่านของข้ากล่าวไว้ว่า หากเขากลืนกินมันได้ ก็จะเป็ประโยชน์อย่างยิ่งต่อการฝึกตนของเขา"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนของตระกูลหลินที่อดกลั้นมาโดยตลอดก็ถึงขีดสุด!
ก่อนหน้านี้มันเรียกร้องเหมืองหินิญญา พวกเขายังพออดทนได้
จากนั้นมัน้าให้พวกเขาทำงานขุดเหมืองเป็ทาส พวกเขายังพออดกลั้นได้
แล้วตอนนี้มันกล้าดียังไงถึงจะมาเอาตัว หลินเสวียน ไป?!
นี่มันล้ำเส้นมากเกินไป!
"เ้า้าลูกชายข้า?" หลินฮ่าวหยุดเดิน ดวงตาหรี่แคบลงขณะจ้องไปที่ซวนหนี่ น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบ
"แค่ข้ารับใช้ตัวหนึ่ง เ้าคิดว่าตัวเองเป็ใครกันแน่?"
ซวนหนี่ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหรี่ตาลง เปลวไฟสีเทาดำลุกท่วมร่างของมัน
"เมื่อกี้เ้าว่าอะไรนะ?"
แต่สิ่งที่ต้อนรับมันกลับเป็ร่างเงาหลายสายที่เตรียมพร้อมอยู่แล้ว!
ร่างมากมายปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า! ค่ายกลขนาดใหญ่มาถูกกางออกกลางอากาศ ตัดขาดจากโลกนี้ออกโดยสิ้นเชิง!
ซวนหนี่โกรธจัด! เมื่อเห็นการซุ่มโจมตีที่ล้อมรอบตัวมัน มันคำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว เสียงคำรามดังสนั่นราวกับพายุโหมกระหน่ำ!
"พวกเ้ากล้าขัดขืนข้ารึ!"
"ขัดขืนบ้านเ้าน่ะสิ!!"
เสียงสบถหยาบคายดังขึ้นพร้อมกับร่างของหลินเป่าที่โผล่ออกมาจากความว่างเปล่า!
ผู้นำของพวกเขา หลินเป่า พุ่งเข้าไปหาซวนหนี่ทันที ก่อนจะซัดหมัดอันส่องสว่างราวกับดวงอาทิตย์เข้าที่ศีรษะของมันเต็มแรง!
ในคืนนั้น ชาวเมืองต้าเยียนทั้งหมดล้วนต้องเผชิญกับค่ำคืนที่ไร้การหลับใหล!
เสียงคำรามอันเกรี้ยวกราดของอสูรร้ายและเสียงการต่อสู้ดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า!
แสงอันเจิดจ้าส่องประกายไปทั่ว ท่ามกลางแสงนั้น เงาร่างของอสูรดุร้ายและเหล่าผู้คนที่ลอยเต็มนภา ส่องสว่างไปทั่วเมืองต้าเยียน
คลื่นพลังอันมหาศาลพุ่งทะลุผ่านทั้งฟ้าดิน ะเืไปทั้งหุบเขาและสายน้ำ! ูเานับไม่ถ้วนแตกสลาย แม่น้ำไหลเปลี่ยนเส้นทาง พื้นดินทั่วบริเวณล้วนถูกทำลายจนเละเทะ!
ในที่สุด ชาวเมืองต้าเยียนทุกคนก็มองเห็นเงาดำที่เต็มไปด้วยความอับอายพุ่งทะยานออกจากค่ายกล พร้อมกับเสียงคำรามก้องไปทั่ว!
และในขณะนั้นเอง เสียงสบถอันดังกึกก้องของผู้าุโตระกูลหลินก็ดังขึ้นตามมาติดๆ!
"ไสหัวไปซะ!!"
"แท่นบูชาห้าสีอยู่ในตระกูลหลินของข้า! ถ้าอยากได้ ก็ให้นายของเ้ามาเองแล้วคุกเข่าขอร้องเอา!"
