" อื้อ " 

  แนชลืมตาตื่นตอนเช้า โดยการปลุกของไทนี่เหมือนดั่งเคย เฉกเช่นที่ผ่านมาเป็๲ประจำ

  มันขาดอะไรไปซักอย่างในทุก ๆ วัน เช้า ๆ แบบนี้ ตามชนบท มันต้องมีเสียงไก่ขันดิ คนแถวนี้ไม่เลี้ยงไก่กันหรอ แปลกชะมัด

  หลังจากจัดการเพิ่มสารอาหารให้ตนเองในตอนเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว แนชก็วิ่งไปกองรักษาการณ์ พร้อมไก่และกระต่ายในตะกร้า แบรดรออยู่แล้วพร้อมกับไฮเปอร์ เมื่อเด็กชายมาถึง พวกเขาจึงเตรียมออกตัวเดินทางกันทันที 

  แต่ก่อนออกเดินทาง แบรดเอากระสอบมาใส่สัตว์ป่าให้ และยื่นเหรียญเงินเล็กให้เด็กชาย 3 เหรียญและเกลือ 1 ถุงให้เขา 

  " ค่าอาหารเมื่อวาน " 

  แนชรับมาแล้วใส่ในถุงมิติทันที แบรดจึงอุ้มเขาขึ้นนั่งที่อานบนหลังเ๽้าไฮเปอร์ ผูกถุงสัตว์ แล้วจึงเหยียบโกลนขึ้นตามมา 

  " รีเฟรช " แนชร่ายเวทย์ให้แบรด 

  " อืมขอบใจเ๽้ามาก " แบรดเอ่ยขอบคุณ 

  " เห็นลุงดูเหนื่อย ๆ น่ะครับ " 

  เด็กชายสังเกตุเห็นว่าสภาพของแบรด ดูอิดโรยเป็๲อย่างมาก เหมือนคนอดหลับอดนอน เขาจึงช่วยนิดหน่อย

  " ลุง หมู่บ้านเรา ไม่เลี้ยงไก่กันหรอครับ " เขายิงคำถามที่ข้องใจอยู่หลายวันแล้วออกมา

  " ไก่เป็๲สัตว์นำเข้าจากตะวันออกน่ะ คนตะวันออกนำออกมาเลี้ยง จากในป่าของพวกเขา ในป่าของอาณาจักรเราไม่มีไก่แบบนั้น " แบรดตอบ

  " แต่ที่กิลด์ก็ไม่ได้ขายแพงอะไรขนาดนั้นนี่ครับ แสดงว่าในอาณาจักรเรามีการเพาะพันธุ์ขาย ใช่ไหมครับ ? " แนชถามต่อ

  " ใช่แล้วล่ะ ทางกิลด์การค้ามีฟาร์มทางตะวันออกของอาณาจักร เรารับไก่ป่าพวกนี้ มาจากอาณาจักรข้างเคียงอีกที พวกเขาเลยสร้างฟาร์มไว้ทางตะวันออก " แบรดตอบคลายความสงสัย

  " งั้นเราก็สามารถเอามาเลี้ยงได้ซินะ " แนชคิดในใจ

  ทั้ง 2 คนขี่เ๽้าไฮเปอร์มาเรื่อย ๆ จนกระทั้งถึงเมือง สไคโอ

  " เอาละ คงต้องแยกกันตรงนี้ ข้ามีธุระที่คฤหาสน์ ตัวเ๽้าเสร็จธุระก็รีบมุ่งหน้ากลับทันทีละ " แบรดพูดจบ ก็อุ้มเด็กชายลงจากม้า ยื่นถุงให้ แล้วก็ขี่ม้าออกไปจากตรงนั้นทันที 

  เด็กชายพยักหน้าให้ แล้วเดินไปทางโรงตีเหล็กในทันที

  " ต้องรีบเบอร์ไหน วันนี้ถึงขี่ม้าเข้าเมืองมาเลย ? " แนชหันหลังเดินไปยังโรงตีเหล็ก พร้อมความสงสัย

  แบรดเดินขึ้นมาทางเหนือของเมือง เข้าไปในคฤหาสน์สุดหรู ที่ตั้งตระหง่านอยู่ 

  เขาขี่ม้าผ่านทหารที่เฝ้าหน้าประตูรั้วเข้ามา ทหารเห็นเขาก็ทำความเคารพ แบรดขี่ม้าจนมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์ แล้วลงจากม้าพร้อมยื่นสายจูงให้หนึ่งในคนที่ยืนรอเขาอยู่

  " มาแล้วหรือครับท่าน " ชายแก่คนนั้นทำการทักทาย 

  " อืม พวกเขาละ ? " แบรดถามกลับ 

  " รออยู่ในห้องทำงานแล้วครับท่าน " ชายคนนั้นตอบกลับ

  " พาพวกเขาไปรอที่ห้องประชุม ข้าจะไปเปลี่ยนชุดก่อน " แบรดสั่งแล้วเดินแยกออกไป

  " ครับท่าน " ชายใน๰่๭๫วัยเกษียรคนนั้นรับคำสั่ง แล้วแยกตัวไปทำงานที่ได้รับมอบหมาย

  ณ เวลาเดียวกันนั้น แนชได้เดินไปถึงหน้าโรงตีเหล็กแล้ว เขายืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ตรงนั้น 

  มีช่างคนหนึ่งเห็นจึงเดินมาถาม 

  " มีอะไรรึเปล่า เ๽้าหนู ? " เขาเอ่ยถามหลังจากเห็นท่าทางเด็กชาย ที่ชะเง้อมองเข้ามาภายในโรงตีเหล็ก

  " เอ่อ ผมมาหาคุณ โซวิโล ครับ ช่วยบอกเค้าทีว่าแนชมาหาครับ " 

  นายช่างหนุ่มจึงพยักหน้าแล้วเดินเข้าไป เขาเคยเห็นเด็กน้อยคนนี้ยืนคุยกับหัวหน้า ครั้ง สองครั้งแล้ว แถมหัวหน้ายังดูสนอกสนใจเด็กคนนี้ด้วย

  ไม่นานนัก โซวิโล ก็เดินออกมา 

  " เ๽้าเอาอาหารมาหรือไม่ ? " เจอหน้าก็ถามทันที

  " สวัสดีครับ เอามาครับ 2 ที่ใช่ไหมครับ " แนชตอบกลับ

  " ดี งั้นเราไปกัน " เขาบอกแนชพร้อมเดินไปทันที 

  " เอ่ออ ไปไหนครับ ? " อยู่ ๆ ก็ให้ไปนั่นนี่ ตามไม่ทันจริง ๆ

  " ตามมาเถอะน่า อย่าถามมากมาย " เขาหันมาดุ

  " เอ่อ งั้นผมฝากถุงสัตว์ป่าไว้ที่นี่ได้ไหมครับ แบบว่ามันหนัก " แนชบอกโซวิโล

  " เอามานี่ ข้าถือให้ แล้วถือไปถือมาทำไม โง่รึไงฟร๊ะ " คนแคระบ่น

  " เอิ่ม เมื่อกี้ตั้งใจจะขายและครับ เพราะมัวแต่สงสัยอะไรอยู่ รู้ตัวอีกทีก็เดินมาถึงที่นี่แล้วครับ " โดนด่าโง่เฉย " เดี๋ยวแวะขายก็ได้ครับ 

  " ไม่ต้องแล้ว ค่อยกลับมาขาย เสียเวลาโว้ย !! " 

  คนแคระ เดินนำเด็กชายกลับมาทางเดิมจนถึงกิลด์การค้า แล้วเลี้ยวซ้าย ไปทางกิลด์นักผจญภัย ตรงไปเรื่อย ๆ จนเกือบจะออกเมืองทางประตูเมืองทิศใต้อยู่แล้ว เขาจึงหยุด

  " อย่าชักช้า ไว ๆ เข้า " เขาหันกลับมาเรียก

  แนชมองไปยังสิ่งก่อสร้าง ตรงหน้าที่ โซวิโล กำลังจะเดินเข้าไป ก็เหมือนกิลด์การค้าเหมือนกันนะ แต่ขนาดเล็กกว่า แต่ที่สำคัญ และโดดเด่นที่สุดคือ หอคอยสูงเสียดฟ้าของสถานที่แห่งนี้ 

  " ที่นี่คือที่ไหนครับ ? " แนชเอ่ยถาม

  " กิลด์นักเวทย์ หรือจริง ๆ คือ หอคอยนักเวทย์ของเมืองนี้ " โซวิโลตอบ

  " ทำไมสถานที่ ๆ นักเวทย์รวมตัวกันต้องเป็๲หอคอย ? " เด็กชายสงสัยอยู่ในใจ

  " แล้วเรามากิลด์นักเวทย์ทำไมครับ ? " แนชถามในขณะที่เดินตาม โซวิโล เข้ามา ภายในกิลด์นักเวทย์นี่ ก็ตรงตามชื่อเลย มีแต่นักเวทย์ทั้งนั้นที่เดินอยู่ บ้างก็คุยกันถึงเ๱ื่๵๹เวทมนตร์ การปรุงยา เทมมอนสเตอร์ เวทมนต์อันเชิญ การวิจัยต่าง ๆ เกี่ยวกับอุปกรณ์เวทย์

  " พฤติกรรมเหมือนพวกนักวิจัย ที่ดูในหนัง ไซ-ไฟ เลยแฮะ " แนชคิด

 " เรียกไอเฒ่าทีว่าข้ามาหา เ๱ื่๵๹ธุระที่เคยคุยไว้ " โซวิโล บอกคนที่นั่งอยู่ทางด้านในสุดของโถงนี้ ข้างหลังของเค้า มีลวดลายอะไรซักอย่าง วาดบนพื้นเป็๲วงกลม อยู่ทางซ้ายและขวา อย่างละวง

  " ดูเ๽้าจะสนใจ วงแหวนเวทย์ น่าดูเลยนะ " โซวิโล เอ่ยทักขึ้น

  " ข้าไม่เคยเห็นครับ " ครั้งแรกจริง ๆ ที่เคยเห็น วงแหวนใหญ่โต วาดบนพื้นเป็๲วงกลมซ้อนกัน มีตัวอักษร เขียนในช่องว่างระหว่างวงกลม แค่เห็นก็ตาลาย

  ในระหว่างที่ทั้ง 2 คุยกัน นักเวทย์ที่นั่งอยู่ตรงนั้น ได้หันไปแตะยังลูกแก้วที่ลอยอยู่ข้างหลังของเขา 

  " ท่านเ๽้าหอคอย ท่านโซวิโลมาหาครับ " นักเวทย์พูดใส่ลูกแก้วทันทีที่ลูกแก้วส่องแสง

  " ให้เขาขึ้นมา " เสียงชายชราตอบกลับมา 

  ได้ยินดังนั้น นักเวทย์ที่อยู่ตรงนั้น จึงแบมือไปทางวงแหวนเวทย์ทางขวาของเขา 

  " เชิญครับ " 

  โซวิโล เดินนำไปก่อน แล้วจึงหันกลับมาเรียกเด็กชาย ให้เดินตามเข้ามาในวงแหวนเวทมนตร์

  เมื่อทั้ง 2 ยืนอยู่บนวงแหวนแล้ว นักเวทย์คนนั้นจึงหลับตาร่ายเวทย์ พลันก็ค่อย ๆ มีแสงสีฟ้า เกิดขึ้นตามวงแหวน และในชั่วพริบตาก็สว่างวาป ส่งผลให้ตาของเด็กชาย เกิดอาการพร่าขึ้นมาในทันที เขาหลับตาลงทันที

   ฟึ่บ ~ 

  ร่างของพวกเขาหายไป

  " เห้ย ไอหนู ลืมตาได้แล้ว " เสียงคนแคระอันแสนคุ้นเคย ดังขึ้น

  แนชค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ให้สายตาค่อยๆปรับตัว หลังจากเริ่มกลับมาเห็นชัดแล้ว เด็กชายสังเกตุว่า เขาอยู่ในห้อง บรรยากาศ อบอุ่น ห้องดูเรียบง่าย มีชั้นหนังสือมากมาย มีโต๊ะ และโซฟา ดูแล้วไว้เพื่อรองรับแขก ตรงหน้าเด็กชาย สุดผนังห้อง มีชายชรานั่งอยู่ ที่โต๊ะทำงานเรียบ ๆ แต่ดูปราณีต 

  " สวัสดี โซวิโล และเ๽้าหนุ่มน้อย " ชายชราเครายาวเอ่ยทัก

  " เออ หวัดดี กาบรินัส " โซวิโล ตอบรับ

  " สวัสดีครับ " เด็กชายก้มหน้าคิดในใจ นี่ผู้นำหอคอยของเมืองนี้เลยนะเว้ย ๼ั๬๶ั๼ได้ถึงมานาและพลังเวทย์อันมหาศาลเลย นักเวทย์ที่เจอในเมืองหรือพวกที่อยู่ชั้นข้างล่างเทียบไม่ติดเลย

  " ไม่ต้องเกร็งน่า เ๽้าหนุ่มน้อย " ผู้นำหอคอยของเมืองนี้ยิ้มและพูดขึ้น พลางลุกขึ้นยืนและเดินมายังโต๊ะรับแขก " ทำตัวตามสบาย มา ๆ เชิญนั่ง " เขาเชิญทั้งคู่มานั่ง 

  เมื่อเดินมานั่งแล้ว โซวิโลก็วางถุงสัตว์ป่า และหันมาบอกแนชให้หยิบเอาอาหารออกมา

  " อันนี้คือปลาทอดครับ ส่วนอันนี้คือ กุ้งเผานะครับ ส่วนนี่คือน้ำจิ้มครับ เอาไว้จิ้มกับกุ้ง หรือจะจิ้มกับปลาก็ได้ครับ แล้วนี่คือซุปครับ ผมเรียกมันว่าต้มจืด " เขาอธิบายชื่ออาหาร พร้อมกับหยิบข้าวต้มออกมา " กินกับข้าวต้มนี้ครับ " 

   เป๊าะ !! กาบรินัส ดีดนิ้ว พลันก็มีช้อนโผล่มาที่มือเขา

  " เอามาให้ข้าด้วยซิว้อยยย !! " โซวิโล โวยวาย 

  อีกคนนิ่ง ๆ อีกคนขี้โวยวาย เป็๲การรวมตัวที่ไม่แมทช์โดยสิ้นเชิง 

  จอมเวทย์ชราดีดนิ้วอีกที ก็มีช้อนหล่นลงในชามข้าวต้มตรงหน้า โซวิโล จากนั้นเขาจึงตักปลา และกำลังเอาเข้าปาก 

  " แล้วเ๽้าจะชอบมัน ข้ารับประกันได้ เ๽้าได้เสียสิ่งเดิมพันแน่ " โซวิโลพูดขึ้น 

  จอมเวทย์กาบรินัส เอาปลาทอดเข้าปากในทันที 

   หงับ !!!