บทที่ 23
ท่ามกลางบรรยากาศตอนนี้มันคืออะไรกันแน่นะ หลังจากที่เขาปรับความเข้าใจกับพี่อาทิตย์เสร็จ จู่ๆโจก็โผล่พร้อมกับขอยาทาแก้คันแผลที่โดนยุงกัด ส่วนเ้าของบ้านที่กลับเข้าบ้านมาพร้อมกับประโยคที่ว่า ‘ดีกันแล้วใช่ไหม’ ทำเอาเดือนอ้ายได้ยินแล้วก็รับรู้เลยว่าอีกคนรู้ั้แ่แรกแล้วสินะว่าพี่อาทิตย์ย่องเข้ามา
ตอนนี้ทุกคนต่างมานั่งล้อมวงกันโดยที่ยังไม่มีใครปริปากพูดจนกระทั่งโจเองก็เริ่มจะไม่ไหวต้องขอเป็ฝ่ายเปิดปากพูดก่อนเป็คนแรก “เอ่อ..คือว่าเราก็ไม่ได้มีเวลามากนะครับ”
เดือนอ้ายเห็นด้วยกับโจก็เลยพยักหน้าช้าๆ อาทิตย์ผ่อนลมหายใจลงช้าๆเพื่อคลายอาการตระหนกเพราะร่างสูงรู้ว่าคนที่เป็เ้าของบ้านนี้คือใคร
“อามาอยู่ที่นี่ั้แ่เมื่อไหร่”ทันทีที่อาทิตย์พูดจบ เดือนอ้ายกับโจก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ ทำไมพี่อาทิตย์ถึงเรียกลุงเ้าของบ้านนี้ว่าอาล่ะ เขาหันไปมองหน้าโจที่ตอนนี้อ้าปากหวอจนแมลงวันบินเข้าไปได้หลายตัว
“ที่นี่คือบ้านของอา”
“เดี๋ยวก่อนๆ อาอะไรหรอ พี่อธิบายให้ผมฟังที”อาทิตย์มองน้องชายตัวเองแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า โจเกิดไม่ทัน่ที่มีเื่ราวสาหัสของศิวาลัย ไม่แปลกที่จะไม่รู้ว่าตัวเองยังมีอาอยู่
หากบอกว่าศิวาลัยสงบสุขมาโดยตลอดนั่นก็คงเป็เื่โกหกทั้งเพ ไม่ว่าใครหน้าก็อยากธุรกิจที่ศิวาลัยทำทั้งนั้นแต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ และพ่อของอาทิตย์ก็เป็คนได้สิทธิ์นั้นไปโดยที่เพลิงถูกทอดทิ้งไว้ข้างหลัง เพียงเพราะไม่มีคนรัก ไม่มีทายาทที่จะสืบทอด แต่พ่อของอาทิตย์มีหมดทุกอย่าง จึงเป็เหตุให้เพลิงตัดสินใจขอออกจากตระกูลั้แ่นั้นมา
และก็ไม่มีใครได้ยินข่าวของเพลิงอีกเลย จนกระทั่งสองปีให้หลังพ่อของอาทิตย์ได้ให้กำเนิดทายาทคนที่สอง นั่นก็คือโจ งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต และเพลิงก็ได้ไปงานนั้นเพราะว่ามารีเป็คนชวน เดิมทีมารีก็คือเพื่อนสนิทของเพลิงนั่นเอง และการที่มารีได้แต่งงานกับพ่อของอาทิตย์นั่นก็มาจากเพลิงทั้งนั้น
คนที่วางแผนเื้ัมาให้ตลอดกลับไม่ได้รับอะไรเลยแม้แต่นิดเดียวมันก็ย่อมโกรธอยู่แล้ว แต่ในตอนนี้เพลิงไม่ได้มีความโกรธอะไรทั้งสิ้น ไม่หลงเหลืออะไรอีกแล้ว ชายหนุ่มแค่ใช้ชีวิตธรรมดาในป่า และพื้นที่ตรงนี้ รวมถึงทั้งป่าก็เป็ของเพลิงทั้งหมด บ้านของเพลิงคือป่าทั้งผืน
“ทำไมถึงไม่ติดต่อผมมาทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าอาทำได้?”อาทิตย์รู้สึกไม่ดีเสมอเื่ที่พ่อไม่เคยให้เครดิตงานกับอาเลย นั่นจึงเป็เหตุผลที่อาทิตย์ก็ไม่ค่อยถูกกับพ่อตัวเองนัก
“เพราะอาไม่อยากทำ”เพลิงพูดออกมาพร้อมยิ้ม “แบบนี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่รึไง”
“แบบนี้ของอาเรียกว่าดีหรอ? ที่นี่มันคือป่านะ”เขามองทั้งสลับไปสลับมาจนเริ่มเข้าใจบทสนทนาแล้ว เดือนอ้ายรู้สึกใเล็กน้อยที่ไม่รู้ว่าพี่อาทิตย์มีอาด้วย ถึงว่าใบหน้ากับนิสัยคล้ายกันแบบนี้นี่เอง
“ไม่ว่าจะพูดยังไง อาก็ยืนยันว่าที่นี่คือบ้าน”
“กลับไปศิวาลัยกับผมเถอะ”
“ไม่”เพลิงยื่นคำขาดว่าจะไม่ขอกลับไปเด็ดขาด
“ทำไมล่ะครับ?”
“อาทิตย์ อาออกจากศิวาลัยมาแล้ว”
“….”ทุกคนต่างไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก เขามองมือของพี่อาทิตย์ที่ตอนนี้กำลังกำแน่นก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมืออีกคนเอาไว้ เขาสบตากับพี่อาทิตย์เพื่อบอกให้อีกคนใจเย็นลงกว่านี้
“จะไม่กลับกันรึไง เดี๋ยวก็ออกป่าไม่ได้หรอก”ร่างโปร่งลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปที่ประตู พวกเราลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินออกอย่างจำใจ
“ขอบคุณที่ช่วยผมนะครับ”ร่างเล็กพนมมือขึ้นไหว้ลาอีกคนก่อนจะเดินออก อาทิตย์ที่เดินตามมาด้านหลังหยุดยืนที่ด้านหน้าของเพลิงก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ถ้าอาอยากได้สิ่งที่เป็ของอาคืนก็มาหาผมนะครับ”สายตาคมจ้องมองมาที่หลานตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ “ผมจะคืนให้อาหมดทุกอย่าง”
สิ้นคำพูดของร่างสูงก็เดินก้าวออกจากบ้านทันที เพลิงยืนมองเด็กสามคนที่เดินเข้าไปในป่าด้วยสาตาเรียบนิ่ง สายตาเหลือบไปมองกำไลที่วางอยู่บนชั้นเก็บสมุนไพร สิ่งนั้นมันไม่จำเป็สำหรับเพลิงเลยด้วยซ้ำแต่นั่นเป็สิ่งเดียวที่เพลิงเลือกที่จะเก็บมาจากบ้านของศิวาลัย
‘กำไลของแม่’
ระหว่างที่อยู่บนรถเดือนอ้ายเอนตัวซบกับไหล่ของอาทิตย์จนหลับ สายตาคมมองไปที่ใบหน้าสวยที่ยังคงหลับตาพริ้มบนไหล่ตัวเอง ก่อนจะหันกลับมาสะสางเื่งานต่อ อาทิตย์มีแผนที่จะลงมือจัดการธิวาลัยในวันนี้แล้ว “โจ”
“ว่าไงพี่”ร่างโปร่งหันมาหาพี่ชายทันที
“ส่งคนไปทำให้สต๊อกสินค้าของธิวาลัยมีปัญหา”โจรีบจดทั้งหมดลงก่อนจะสั่งลูกน้องให้จัดการ “แล้วก็โกดังของสำคัญของมันเผาให้หมดล่ะ”
“เอางั้นเลยหรอพี่”
“อืม กูไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น”จากนี้ธิวาลัยจะไม่สามารถมายุ่งกับศิวาลัยได้อีกแล้ว
“ได้ครับ”โจคิดไว้อยู่แล้วว่าจะต้องลงเอยแบบนี้สักวัน และมั่นใจว่าพี่ชายตัวเองกัดไม่ปล่อยแน่ สิงโตเขาไม่ล่าเหยื่อเองหรอกนะ เขาใช้คนอื่นล่าให้ต่างหาก
“แล้วก็อีกเื่นึง กูจะให้บริษัทที่ลงทุนกับธิวาลัยทั้งหมด ทำให้เขาเปลี่ยนใจมาลงทุนกับเราแทน”แผนนี้ตอนแรกอาทิตย์คิดไว้ว่าจะเป็แผนสุดท้ายที่ใช้ปิดคดีแต่สิ่งที่ธิวาลัยทำในครั้งนี้มันร้ายแรงกับเดือนอ้าย เพราะงั้นจะไม่มีการอ่อนข้ออีก
“พี่จะทำยังไงล่ะเนี่ย?”
“กูมีคนแล้ว”มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเพื่อนสนิทตัวเองทันที ไม่นานปลายสายก็กดรับด้วยเสียงงัวเงีย
(โทรมาไมวะ กำลังนอนเลย)
“กูมีเื่ให้มึงช่วย”
(ห้ะ! ให้กูช่วยเนี่ยนะ? Holy sh*t เกิดมามึงไม่เคยขอให้กูช่วยเลยนะ นี่ครั้งแรกเลยนะเนี่ย)
“มึงจะตื่นเต้นอะไรนักหนา”
(กูก็ต้องตื่นเต้นดิวะ ว่าแต่มึงจะให้กูช่วยไรอ่ะ)
“กูจะเอาน้องสาวมึงมาเป็ BA ให้กู”
(What?! น้องสาวกูเนี่ยนะ มันงานยุ่งมากนะเว้ย)
“กี่พันล้าน กูก็จะจ่าย”
(กูจะไปดีลมาให้เลย!! ไม่นานแน่ bro!) ปลายสายถูกตัดไปก่อนที่อาทิตย์จะเก็บโทรศัพท์เข้าที่เดิม
แผนนี้ไม่ว่าจะเป็ยังไงก็ต้องได้ผลเพราะน้องสาวของณอนคือนักร้องชื่อดังระดับโลก ไม่ว่าจะทำอะไรก็ขึ้นเทรนไปหมด ที่ผ่านมาอาทิตย์มักจะเลี่ยงน้องสาวของณอนเพราะว่าอีกคนค่อนข้างนิสัยเสียไปหน่อย แต่ถ้าเป็เื่งานก็เป็อีกแบบทันที ยิ่งเอาคนระดับโลกมาก็ยิ่งเป็ที่จับตามองมากขึ้นกว่าเดิม
ศิวาลัยเป็ที่รู้จักอยู่แล้วแม้ว่าจะไม่เคยจ้างพรีเซนเตอร์ หรือแบรนด์แอมบาสเดอร์เลยสักครั้งแต่เงินก็ยังคงเข้าไม่ขาดสายอยู่ดี แต่ถ้าจะทำให้พวกนักธุรกิจสนใจมากขึ้นล่ะก็ต้องใช้วิธีนี้ ใครๆก็อยากตักตวงผลประโยชน์จากศิวาลัยทั้งนั้น
ทันทีที่รถยนต์จอดเข้าภายในตัวบ้านของเควินกับนาวิน ร่างเล็กก็ลงจากรถพร้อมกับร่างสูง ทั้งคู่เดินจับมือกันเดินเข้าไปด้านในก่อนที่จะมีแรงปะทะเข้ามาเต็มแรงจากด้านหน้า แรงกอดของนาวินนั้นทำเอาเดือนอ้ายหายใจแทบไม่ออก
“กูเป็ห่วงมึงมากเลยรู้ไหม!!!”นาวินะโมาทั้งแบบนั้นโดยที่ใบหน้ายังซุกอยู่ที่ไหล่เล็ก เขารู้สึกถึงน้ำที่ชุ่มฉ่ำอยู่บนไหล่ตัวเองในตอนนี้
“โอ๋ๆ”ร่างเล็กลูบหัวเพื่อนสนิทด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเหลือบสายตาไปเห็นเควินที่จูงมือเด็กน้อยเดินมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
“ตะวัน…”เสียงเล็กสั่นเครือไปด้วยความคิดถึง เมื่อเห็นใบหน้าตุ้ยนุ้ยของเด็กน้อยก็ทำเอาขอบตาร้อนผ่าว
“หม่ามี๊!”ตะวันปล่อยมือจากเควินทันทีที่เห็นว่าคนที่ตัวเองคิดถึงกลับมาแล้ว ร่างน้อยวิ่งเข้ามาหาเดือนอ้ายพร้อมกับกอดที่ขาของร่างเล็ก
ขาเรียวคุกเข่าลงพลางดึงอีกคนเข้ามากอดเอาไว้แน่น ฝ่ามือเล็กลูบหัวทุยๆของเด็กน้อยไว้แบบนั้น กำปั้นน้อยเกาะเสื้อด้านหลังของเดือนอ้ายอย่างติดหนึบ ไม่มีท่าทีที่จะยอมปล่อย “หม่ามี๊…คิดถึง”
“หม่ามี๊ก็คิดถึงค่ะ”รอยยิ้มหวานถูกส่งให้กับร่างป้อมก่อนที่มือเล็กจะยกขึ้นลูบแก้มขาวสองข้าง
“หม่ามี๊ผอม! ไม่ได้การแล้วคับ!”ว่าจบตะวันก็รีบจูงมือเดือนอ้ายไปห้องครัวทันที ร่างเล็กจึงหันมาส่งสายตา’ไม่เป็ไร’ ทุกคนจึงเดินตามไป
อาทิตย์เริ่มไม่พอใจเด็กน้อยเท่าไหร่นัก ั้แ่พาเดือนอ้ายก็มา เด็กนี่ก็ตัวติดไม่ห่าง ส่วนร่างสูงก็กลายเป็หมาหัวเน่าไปโดนปริยาย เควินมองภาพที่สองแม่ลูกหัวเราะใส่กันกับคนเป็พ่อที่ทำสีหน้าอิจฉาลูกตัวเองพลางส่ายหน้า ตอนแรกเควินตัดสินใจว่าจะไปกับเ้าสัวด้วยแต่อีกคนบอกว่าไม่ต้อง เพราะเดี๋ยวจะไม่มีคนดูแลตะวัน
เห็นแบบนี้แต่ก็ใจดีกับเด็กอยู่แหละนะ
เมื่ออาหารเย็นถูกเสิร์ฟที่โต๊ะอาหาร ต่างคนก็ต่างรับประทานกันอย่างเอร็ดอร่อย จนเดือนอ้ายขอตัวพาตะวันไปอาบน้ำ บนโต๊ะนี้จึงเหลือแค่อาทิตย์ นาวิน เควิน และโจเท่านั้น บทสนทนาถูกเปิดด้วยความตึงเครียด
“ผมจะฆ่ามัน”เสียงเรียบนิ่งของนาวินแฝงไปด้วยความน่ากลัว รอยแผลที่แขนสองข้างของเดือนอ้ายทำให้นาวินโกรธมากที่มันกล้าทำแบบนี้ และไม่น่าไปรู้จักคนเหี้ยๆแบบนั้นแต่แรกด้วยซ้ำ
“ตอนนี้มันอยู่ที่ไหนครับ”เควินถามด้วยความสงสัยเพราะตอนนี้สายของมาเฟียก็จับตามองทางนั้นไม่ได้
“มันคงแอบอยู่ที่ไหนสักทีที่ธิวาลัยซื้อไว้ แต่เดี๋ยวยังไงก็ต้องออกมาอยู่ดี”
“ผมว่าเราควรจะตัดสินใจให้เด็ดขาดได้แล้ว”โจพูดพร้อมกับวางข่าวหน้าหนึ่งของวันนี้ในแท็บเล็ตลงบนโต๊ะกินข้าว
‘ข่าวด่วน! โกดังของธิวาลัยไฟไหม้เกือบ500โกดัง และโกดังของศิวาลัยก็ไฟไหม้เช่นกัน300โกดัง’
“พวกมันจะเอาแบบนี้งั้นหรอ!”นาวินกำหมัดแน่นด้วยความโมโห
“ใจเย็นก่อน เ้าสัวคิดว่าแบบนี้ดีแล้วหรอครับ โกดังของเ้าสัวเองก็เสียไปหลายร้อยล้านเลยนะครับ”เควินมองข่าวนั้นก็ยิ่งกังวล ธิวาลัยมันพร้อมจงใจเอาคืนศิวาลัยได้ทุกเมื่อ
“แบบนั้นสิดี เพราะโกดังพวกนั้นเป็ล็อตที่เสียอยู่แล้ว ศิวาลัยเลิกใช้โกดังเก็บสต๊อกแล้วน่ะ”อาทิตย์รู้ว่าสักวันก็คงเกิดเื่แบบนี้ มารีเองเป็คนบอกว่าควรย้ายสินค้าทั้งหมดไปรวมกับโกดังบริษัทย่อย ส่วนอะไรที่เครือหลักให้เอาของเสียมาใส่
ไม่น่าเชื่อว่าละครตบตาขนของใส่โกดังหลายเดือนมานี้จะทำให้พวกโง่นั่นเชื่อจนได้ อาทิตย์ยิ้มเยาะให้กับความโง่เขลาของธิวาลัยก่อนจะเอ่ยขึ้น “มันยังไม่จบเท่านี้หรอก”
“เ้าสัวมีแผนใช่ไหมครับ?”นาวินรีบลุกขึ้นอย่างเร่งรีบ
“อีกไม่กี่วันจะมีงานเลี้ยงฉลองบริษัทธิวาลัย”สายตาคมมองไปที่นาวินกับเควิน “มันคือวันสุดท้ายของการมีอยู่ของธิวาลัย”
“แล้วพวกนักข่าวล่ะพี่ ถ้ารู้เข้าคงแย่แน่”โจเองไม่อยากให้ศิวาลัยโดนผลกระทบเื่นี้ไปด้วย
“เื่นั้นไม่ต้องห่วงครับ พ่อผมจะเป็คนจัดการเอง”เควินรู้ว่าอำนาจของพ่อสามารถทำให้วงการบันเทิงหายไปได้เลย เพราะงั้นจึงไม่มีใครกล้าเล่นข่าวเกี่ยวกับตระกูลของนาวินกับเควิน
เครื่องปรับอากาศภายในห้องยังคงทำงานอย่างคงที่ เดือนอ้ายเผลอหลับไปพร้ะวันจนได้ ร่างเล็กมองเด็กน้อยที่นอนอยู่ในอ้อมแขนก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา แต่ไม่ได้ทันสังเกตว่าด้านหลังมีคนนั่งอยู่ริมเตียง
“ชอบมากเลยรึไง”
“มาตอนไหนเนี่ย”เขาฟาดมือลงบนไหล่กว้างของพี่อาทิตย์เบาๆก่อนที่อีกคนจะโน้มตัวลงมา มือสองข้างของพี่อาทิตย์วางลงแนบข้างลำตัวของเขาพอดี
“อยากจูบ”เดือนอ้ายไม่อยากจะเชื่อเลยอีกคนพูดเื่แบบนี้ได้หน้าตาเฉยได้ไงกัน
“ไม่ได้ ลูกนอนอยู่ข้างๆนะเนี่ย”เขาส่งสายตาให้อีกคนหันไปมองตะวันที่มองอยู่ข้างกาย เมื่อสายตาคมหันมองตามเพียงแค่แวบเดียวก็กลับมามองใบหน้าสวย
“จูบหน่อยได้ไหมครับ”
“…”
“นะ”
เดือนอ้ายมองอีกคนค้างไว้แบบนั้น ทุกครั้งที่พี่อาทิตย์อ้อนแบบนี้ก็มีแต่เขานั้นแหละที่ยอมอีกคนตลอด ร่างเล็กพยักหน้าลงก่อนที่ริมฝีปากหนาจะจู่โจมหาทันที เรียวลิ้นอุ่นเก็บเกี่ยวความหวานของปากของร่างเล็กไปจนหมด เสียงดูดคลึงของการกระทบดังจนทำให้หูเดือนอ้ายแดงไปหมด ก่อนที่อีกคนจะผละออกเพื่อให้เขาหายใจ “แฮ่กๆ”
“หอบเลยหรอ”
“ก็ไม่ได้จูบนานนี่”
“งั้นเรามาจูบกันบ่อยๆดีไหม”
“ตาบ้านี่ ทะลึ่งไม่ดูเวลาเลยนะ”ถึงเขาจะว่าไปแบบนั้นอีกคนก็ยิ้มรับกลับมาพร้อมกับหอมแก้มเขาไม่หยุด
ฟอด ฟอด ฟอด
“อื้อ พี่อย่าแกล้งอ้ายสิ”
“ก็พี่คิดถึงนี่ เดี๋ยวพี่ต้องไปแล้ว”
“พี่ไม่ได้ค้างที่นี่หรอ..”ถึงเขาจะถามออกแบบนั้นแต่เขาก็เข้าใจว่าอีกคนก็คงต้องกลับไปทำงานต่อ
“พี่นอนกับเราได้หรอ?”
“มานอนสิ”เขารีบเขยิบตัวให้อีกคนมานอนข้างกาย “อยากนอนกับอ้ายไหม”
ว่าจบร่างสูงก็ทิ้งตัวลงข้างร่างเล็กทันที แขนแกร่งโอบรอบเอวภรรยาเอาไว้แน่น ปลายจมูกชนเข้ากับต้นคอเดือนอ้ายพอดีจนได้กลิ่นหอมหวานมาจากตัวอีกคน อาทิตย์สูดดมด้วยความพอใจจนเดือนอ้ายรู้สึกได้ก็ขยับถอยตัวไปชิดอีกคนแน่น เพื่อให้อีกคนดมกลิ่นตัวเองให้พอใจ
“ที่ถามพี่ว่าอยากนอนกับอ้ายไหมน่ะ? พี่อยากนอนกับอ้ายจริงๆนะ”
“อ้ายรู้น่า ตอนนี้พี่ก็นอนกับอ้ายอยู่นี่ไง”ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มด้วยความเอ็นดูสามี
“พี่หมายถึงนอนแล้วมีอะไรกันต่างหาก”สิ่งที่พี่อาทิตย์พูดมาทำหูเดือนอ้ายขาดผึง ไม่กล้าขยับตัวอะไรไปมากกว่านี้เลย ตาแก่นี้ทะลึ่งไม่ดูเวลาจริงด้วย
“นะ..นอนไปเลยนะ”
ไม่ใช่ว่าเขาจะปฏิเสธอีกคนสักหน่อยแต่ว่าตอนนี้เขายังไม่พร้อมนี่ ถึงแม้ว่าเราสองคนจะแต่งงานแล้วก็เถอะ แต่นอกจากกอด จูบ หอม พี่อาทิตย์ก็ไม่เคยคิดจะล่วงเกินอะไรเขาไปมากกว่านี้แล้ว แต่การที่อีกคนมาขอโต้งๆแบบนี้มันก็ทำให้เขารู้สึกเขินไม่น้อยเลยจริงๆ แต่ตอนนี้เรานอนกับเด็กน้อยอยู่นี่หน่า
ในใจของเดือนอ้ายสั่นระรัวไปด้วยความตื่นเต้น ไม่รู้ว่าอีกคนหลับไปรึยัง จึงหันหลังกลับไปมองอีกคน หน้าของเขาชนกับอกของพี่อาทิตย์พอดี สายตาเหลือบมองใบหน้าสามีตัวเองด้วยความหลงใหล ทำไมพี่อาทิตย์ถึงหล่อขนาดนี้นะ? ยิ่งแก่ก็ยิ่งหล่อ ถ้าเกิดเขายังลีลาแบบนี้เกิดวันหนึ่งพี่อาทิตย์เบื่อเขาขึ้นมาไปมีอะไรกับผู้หญิงอื่นล่ะ!
ไม่ได้เด็ดขาดนะ! เขาไม่มีทางยอมหรอกนะจะบอกให้!
ความคิดปะปนตีกันให้หัวจนเดือนอ้ายเริ่มคิดแล้วว่าก็ควรเตรียมตัวให้พร้อมสะแล้วสำหรับการเผด็จศึกของเขากับพี่อาทิตย์ ร่างเล็กเหลือบตามองลงด้านล่างของสามีด้วยความสงสัยว่าตรงนั้นจะไม่ทำร้ายเขามากเกินไปใช่ไหม? ก่อนจะกลับมามองใบหน้าอีกคนดังเดิม แต่ก็ทำเอาร่างเล็กสะดุ้งตัวเพราะอีกคนกำลังมองมาที่เขาอยู่! แถมยังยิ้มอีกต่างหาก!
“อยากเห็นหรอ พี่เอาให้ดูได้นะ”
“ใครจะไปดูน้องชายพี่ล่ะ!”
“หื้ม? พี่หมายถึงซิกแพคต่างหาก คิดอะไรอยู่น่ะ”
“นอนเลยนะ!”อาการเลิ่กลั่กของเดือนอ้ายสร้างรอยยิ้มให้กับอาทิตย์จริงๆ เวลาที่เห็นภรรยาตัวเองอ่อนไหวกับเื่มีเพศสัมพันธ์มันช่างดูน่ารักจนอยากจับกินให้รู้แล้ว รู้รอด