ผมที่ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ ทั้งที่โดยปกติแล้ว ไอ้นิสัยที่จะมากลั่นแกล้งใครแบบนี้ผมไม่ทำโดยเด็ดขาด เพราะถึงผมจะปล่อยเงินกู้ หรือมีธุรกิจสีเทาบ้างพอเอาไว้สร้างบารมีและเลี้ยงลูกสมุน แต่เื่เอารัดเอาเปรียบใครผมไม่เคยคิดจะทำ มันไม่ใช่นิสัยผม!!
แต่น่าแปลกที่ทำไมพอเป็เธอคนนี้ ผมถึงยอมทิ้งตัวตนแล้วทำนิสัยแย่ ๆ แบบนี้ออกไป ผมที่พยายามหาเหตุผลมาตอบกับตัวเอง แต่หาเท่าไรก็ไม่เจอเหตุผลที่ใช่ แต่เอ๊ะ!! หรืออาจจะเป็เพราะผมนั้นหลงใหลในเรือนร่างที่ช่างสะกดตาเมื่อครั้งที่เธอนอนไม่ได้สติจนคิดแผนการเพื่อให้ได้เธอมากันนะ หรือจะเป็เมื่อครั้งที่พอผมได้มองหน้าเธอเต็มสองตาแล้วพบเข้ากับคำว่าแม่ของลูกปรากฏอยู่บนหน้าเธอจนต้องสรรหาวิธีสกปรกมากักขังเธอเอาไว้ แต่ไม่ว่าจะด้วยวิธีหรือเหตุผลใด...ทำไมผมกลับรู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดอันมหาศาลอย่างที่ไม่เคยได้รับจากผู้หญิงคนไหนมาก่อนนอกจากเธอ...
โดยเฉพาะเมื่อผมยิ่งได้มอง ได้อยู่ใกล้ ได้พินิจพิจารณาเธอนาน ๆ ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ป่วนปั่นอยู่แถว ๆ ไอ้ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายก็ได้บังเกิดขึ้น อย่างที่ผมเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว
แต่ไม่ใช่ว่าผมจะเห็นแก่ตัวจนไม่เห็นแก่ผิดชอบชั่วดี เพราะผมเองก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะสลัดความรู้สึกแบบนั้นให้ออกไปอยู่หลายครั้งนับั้แ่ได้เห็นความงามของเธอ แต่ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันกลับกลายเป็ว่า...เมื่อยิ่งผมพยายามจะหยุดความรู้สึกเ่าั้ไม่ให้เกิดขึ้นมากเท่าไร มันกลับกลายเป็ว่ายิ่งถลำลึกโหยหาเรือนร่างคนตรงหน้ามากขึ้นเท่านั้น
จนกระทั่งเมื่อความรู้สึกและความ้าเอ่อขึ้นท่วมท้นอย่างไม่อาจหักห้ามได้ ความรู้สึกเ่าั้มันก็ได้สั่งการให้ผมหน้ามืดตามัวทำสิ่งเลวร้ายลงไป เพียงเพื่อให้ได้เธอคนที่อยู่ตรงหน้านั้นมา...
จากนั้นผมที่ได้ลงมือทำในสิ่งที่เรียกว่าความเห็นแก่ตัว โดยการเพิ่ม 0 ในสัญญาเพิ่มไปอีก 2 ตัว เป็จำนวนเงินจาก 1 ล้านไปเป็ 100 ล้านทันที และด้วยตัวเลขที่เมคขึ้นมานี้ก็ทำให้เธอถึงกับช็อกตัวแข็งทื่อไปไม่เป็
ผมมองเธอด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เพราะด้วยศักดิ์ศรีที่มีมันค้ำคอจนทำให้ผมไม่อาจถอยหลังกลับไปได้อีกแล้ว โดยเฉพาะไอ้ความรู้สึกวูบวาบปั่นป่วนที่ถาโถมเข้ามากระจุกอยู่ที่ก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายไม่หยุด มันจึงทำให้ผมเลือกที่จะเดินเกมต่อ...ไม่รอแล้วนะ...
ภาพการดิ้นรนร้องขอความยุติธรรมของเธอ แม้ว่าผมจะรู้สึกละอายใจอยู่หลายครั้ง แต่ทว่า...เพราะความ้าของหัวใจที่ไม่อาจกักกลั้น มันได้แต่สั่งการให้ผมเลือกที่จะเพิกเฉยต่อความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเ่าั้จนหมดสิ้น
ผมเลือกที่จะทำตามอำเภอใจโดยการลากเธอให้ออกมาจากที่แห่งนั้นด้วยกลัวว่าเธอจะจับผิดได้ว่าสัญญาที่เซ็นไม่ได้มีมูลค่า 100 ล้านแต่มีแค่เพียง 1 ล้านเท่านั้น และแม้ว่าสายตาของบรรดาลูกน้องที่ต่างมองมาที่ผมอย่างไม่คาดคิดว่าจะเห็นผมทำตัวแบบนั้น ก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกประหม่าแต่ก็ยังเลือกที่จะทำตามใจตัวเอง
หลังจากที่ผมลากตัวเธอออกมาแล้ว เธอก็แสดงอาการขัดขืนและฝืนการควบคุมของผมทันที และด้วยอาการของเธอที่มีมันชักจะทำให้ผมเริ่มที่จะหมดความอดทน จนบ้าบิ่นถึงขนาดกับอุ้มร่างละมุนแบกขึ้นบ่าไปซะอย่างนั้น แต่ทว่า...มันกลับเป็สิ่งที่ผมทำผิดอย่างมหันต์ เพราะทันทีที่ผมได้ััเรือนร่างนวลเนียนอย่างเต็มไม้เต็มมือแล้วนั้นความนุ่มนิ่มหอมกรุ่นจากกายสาวก็ทำให้ความวูบวาบเริ่มก่อตัวบริเวณแก่นกายหนุ่มขึ้นทันที
ความหน้ามืดตามัวบวกกับร่างบางที่ดิ้นจนเนื้อนุ่มเสียดสีร่างกายไม่หยุด ถึงกับทำให้ผมต้องรีบระงับเหตุที่กำลังผงาดตุงอยู่ที่เป้าให้สงบลงโดยการตีลงไปที่แก้มก้นกลมกลึงอย่างเต็มมือ และด้วยการกระทำของผมนั้นก็เป็ผลเมื่อร่างเนียนหยุดดิ้นไม่เสียดสีร่างกายหนุ่มอีกต่อไป ผมที่ได้แต่ลอบถอนหายใจเพราะถ้าขืนเธอยังดิ้นต่อไปผมคงได้จับเธอกดตรงลานจอดรถโกดังเป็แน่
ผมพยายามสงบจิตสงบใจไปพร้อมกับร่างที่สงบลงของเธอ และเมื่อผมแบกเธอมาจนถึงรถของผมแล้ว ผมก็จัดการจับเธอยัดใส่รถอย่างแรงเพื่อกลบเกลื่อนกระแสไฟบางอย่างที่กำลังวิ่งวุ่นไปทั่วกายไม่หยุด ก่อนที่ร่างกำยำจะเหยียบส่งคันเร่งออกไป พร้อมกับนึกคิดหาข้ออ้างสารพัดขึ้นในใจเพื่อนำมาใช้กลั่นแกล้งคนที่นั่งหน้าบูดเพราะเจ็บหัวที่โดนขอบประตูโขกอยู่ด้านข้าง
และแรงส่งจากรถสปอร์ตสุดหรู เมื่อบวกกับความ้าที่ก่อตัวอยู่ในหัวใจก็ได้พาผมกับเธอทะยานมาจอดอยู่ที่ลาดจอดรถหน้าสถานเริงรมย์ร้านโปรดที่มีผมเป็หุ้นส่วนแต่ไม่ได้เปิดเผยตัวเพราะบางธุรกิจผมเองก็ไม่สะดวกที่จะออกตัวว่าเป็เ้าของ
หลังจากที่ผมเดินนำทางคนด้านข้างเข้าไปยังด้านในของสถานเริงรมย์แล้ว พนักงานที่ต่างคุ้นเคยกับผมดี อีกทั้งผู้จัดการร้านนี้ก็ดูแลผมเป็ประจำ ดังนั้นเพียงแค่พวกเขาเห็นรถผมเข้ามาจอดเทียบยังลานจอดรถ ทุกอย่างก็ได้ถูกจัดเตรียมพร้อมเสร็จสรรพโดยที่ไม่ต้องออกคำสั่งแทบจะในทันที
ผมเดินนำหน้าร่างบางมาด้วยท่าทางสบาย ๆ อย่างคนเจนสนาม โดยที่ไม่ทันได้สังเกตเลยว่าด้านหลังหญิงสาวที่ผมลากมา เธอจะทำท่าหวาดกลัวมากแค่ไหน
โดยเฉพาะตัวเธอที่พยายามเดินห่อไหล่ทำตัวลีบเล็กเหมือนไม่อยากให้ใครเห็นว่าเธอมากับผม และด้วยไอ้ท่าทางน่ารำคาญแบบนั้นมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดชะมัด...!!
จนกระทั่งเมื่อความรู้สึกไม่พอใจที่เกิดขึ้นได้เผลอทำให้ผมนึกอะไรสนุก ๆ บางอย่างขึ้นมาได้...
ผมที่ยกยิ้มร้ายด้วยความพอใจ ก็ได้รีบกระซิบบอกถึงความ้าของตัวเองกับผู้จัดการร้านที่เข้ามารอรับรองผมพอดี หลังจากที่ผมสั่งการเสร็จผมก็เดินเข้าห้อง VIP ห้องประจำที่คุ้นเคยเพื่อรอดูอะไรสนุก ๆ ด้วยความรู้สึกเบิกบานใจ
ใช้เวลาเพียงไม่นานผู้จัดการร้านก็ได้นำของที่ผมสั่งมาส่งให้ จากนั้นผมก็ได้โยนถุงที่ใส่ของชิ้นนั้นไปยังตรงหน้าของเ้าของร่างนวลเนียนที่กำลังยืนด้วยความหวาดระแวงจนเดินถอยหลังติดเข้ากับประตูห้อง
แต่ทว่า...ด้วยท่าทางหวาดระแวดระวังบวกกับอาการตัวสั่นของเธอที่แสดงออกมาให้ผมได้เห็น มันกลับยิ่งทำให้ผมอยากจะแกล้งเธอมากขึ้นไปอีก
“เปลี่ยนซะ...” ผมสั่งออกไปอย่างนึกสนุก
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้