เจดีย์ปฐมกาลพุ่งผ่านข้อจำกัดพยายามพุ่งเข้าหาแท่นบูชาสีดำทันทีโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย
'เอ่อ...มันเกิดอะไรขึ้น?' หลี่ชิงหยุนกำลังอึ้งตะลึงงันกับภาพตรงหน้าของเขา เจดีย์ปฐมกาลไม่เคย้าสิ่งใดมาก่อน ไฉนครานี้มันถึงแลดูตื่นเต้นนัก?
ข้อจำกัดที่วางไว้ในห้องสี่เหลี่ยมถูกทำลายลงในทันทีที่เจดีย์ทะลุผ่านเข้าไป
"เพล้ง!"
แท่นบูชาสีดำสั่นะเืราวกับว่ามันกำลังหวั่นกลัวบางสิ่งบางอย่าง เจดีย์เปล่งออร่าสีทองออกมาห่อหุ้มแท่นบูชาไว้ทันทีโดยไม่ให้เวลาแท่นบูชาตอบสนอง
เมื่อแสงสีทองสาดส่องไปยังแท่นบูชา ออร่าสีดำบนแท่นบูชาเรื่มสลายไปทีละนิดทีละน้อย ตอนนี้แท่นบูชาเริ่มเปลี่ยนจากสีดำเป็สีทองจางๆ
แสงสีทองของเจดีย์ กำลังชำระล้างออร่าสีดำจากแท่นบูชา
บนแท่นบูชาออร่าสีทองของเจดีย์กำลังชำระล้างิญญาในผลึกกักิญญา จากนั้นมีดวงิญญามากมายลอยขึ้นมาเหนือแท่นบูชา
ดวงิญญากว่าหลายพันดวงลอยอยู่เหนือผลึกราวกับหมอกควันลวงตา ควันกลุ่มนั้นรวมใจกันพร้อมกับโค้งคำนับไปทางหลี่ชิงหยุนราวกับว่าพวกเขากำลังขอบคุณอย่างไรอย่างนั้น
ยามนี้ิญญาของพวกเขาที่ถูกกักขังเป็อิสระแล้ว..เมื่อิญญาทั้งหมดออกมา ผลึกกักิญญาก็กลายเป็สีขาวบริสุทธิ์ทันที
ดวงิญญาค่อยๆลอยสูงขึ้นไป และเริ่มสลายเป็ประกายระยิบระยับราวกับฝุ่นละออง
"ิญญาของพวกเขา ช่างน่าสงสารจริงๆ" เมื่อเห็นว่าดวงิญญาได้เป็อิสระแล้ว หลี่ชิงหยุนรู้สึกตื้นตันและสงสารอย่างสุดใจ
'ขอให้ไปสู่สุขคติ' หลี่ชิงหยุนทำได้เพียงสวดภาวนาให้กับดวงิญญาที่ถูกปลดปล่อย
"หากตระกูลหยานไม่ถูกกำจัด... ผู้คนจะต้องทุกข์ทรมานอีกเป็จำนวนมาก!" น้ำเสียงของหลี่ชิงหยุนดูเป็ทุกข์ ตอนนี้ตน้าทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับตระกูลหยาน!
กลางห้องสี่เหลี่ยมเจดีย์ปฐมกาลชำระล้างแท่นบูชาเรียบร้อย ตอนนี้ไม่มีออร่าสีดำปะปนอยู่แล้ว
หลังจากผ่านไปครู่นึง หลี่ชิงหยุนก็ได้พบกับสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ
ตอนนี้เจดีย์ปฐมกาลกำลังดูดแท่นบูชาเข้าไปด้านในของเจดีย์ ตรงกลางลานกว้างตอนนี้กลายเป็พื้นที่โล่งทันที
เมื่อเจดีย์ดูดแท่นบูชาเข้าไปแล้ว มันวิ่งกลับไปในตันเถียนของหลี่ชิงหยุนตามเดิมดุจดั่งเด็กน้อยที่ได้รับของเล่นอย่างไรอย่างนั้น
หลี่ชิงหยุนอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างและไม่รู้จะตอบสนองเช่นใดกับภาพที่ปรากฏตรงหน้าของเขา
'แท่นบูชาและเจดีย์นี้มีความเกี่ยงข้องกันหรือไม่?' หลี่ชิงหยุนที่กำลังงงงวยเริ่มจะรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่กำลังเปลี่ยนแปลงในตันเถียนของตน
โดยไม่รีรอตนริเริ่มนั่งลงหลับตาตั้งสมาธิเข้าสภาวะฌาณ เพื่อเข้าไปในเจดีย์ปฐมกาลอีกครา เมื่อเดินเข้าไปด้านในเขาพบว่าตอนนี้ ชั้นที่สองของเจดีย์ถูกเปิดออกแล้ว!
หลี่ชิงหยุนเดินผ่านเข้าประตูของชั้นที่สองอย่างระแวดระวัง ซึ่งด้านในมีออร่าสีทองอยู่เต็มห้องลอยตลบอบอวลอยู่ในชั้นบรรยากาศ
ออร่านี้ให้ความรู้สึกบริสุทธิ์และอบอุ่นร่างกายอย่างมาก
ทันใดนั้นแสงสีทองจากชั้นที่สองพุ่งตรงไปยังหน้าผากของหลี่ชิงหยุนโดยไม่ทันตั้งตัว มันเริ่มถ่ายทอดข้อมูลเข้าไปในความทรงจำของหลี่ชิงหยุนด้วยความตั้งใจของมันเอง
นี่คือค่าตอบแทนของเจดีย์ปฐมกาลชั้นที่สอง และแน่นอนว่าหลี่ชิงหยุนมิได้กระทำการต่อต้านแต่อย่างใด
เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสิบนาทีต่อมา หลี่ชิงหยุนเบิกตาขึ้นอย่างเชื่องช้า "ดูเหมือนว่าแท่นบูชาทำหน้าที่คลับคล้ายกับกุญแจของบางสิ่ง ซึ่งใช้ในการเปิดประตูในแต่ละชั้นของเจดีย์"
แต่ละชั้นจะมีรางวัลพิเศษซึ่งสามารถใช้ได้โดยไม่จำเป็ต้องเรียนรู้
เมื่อหลี่ชิงหยุนกำลังจะเดินสำรวจในเจดีย์ปฐมกาลอีกครา จู่ๆ ออร่าฉีสีทองคลับคล้ายหมอกหนาของเจดีย์ปฐมกาลเริ่มวิ่งผ่านตรงมายังตนพร้อมทั้งพยายามห่อหุ้มร่างกายของเขาไว้ในขณะนั้น
หลี่ชิงหยุนตระหนักและรู้สึกได้ว่าพลังฉีที่อยู่ในร่างกายของเขาเริ่มระบายออกมาอย่างแช่มช้าโดยไม่มีเหตุผล
"นี่คือ..การแลกเปลี่ยนฉี!" ออร่าฉีในร่างกายของหลี่ชิงหยุนเริ่มไหลออกมาเรื่อยๆ และฉีสีทองจากเจดีย์ปฐมกาลก็เข้าไปแทนที่ในเส้นชีพจรหลักทั้งสิบสอง
ก่อนหน้านี้เขายืมฉีสีทองจากเจดีย์ปฐมกาลมาใช้เพื่อต่อสู้กับศัตรู แต่ร่างกายของตนมิอาจรับภาระของฉีทั้งสองชนิดได้ไหว จึงทำให้เกิดอาการอ่อนล้าเนื่องจากการเบิกปราณเกินบัญชี
วินาทีต่อมาฉีสีทองกำลังเข้าไปแทนที่ ออร่าฉีปกติเริ่มหายไปจนแทบจะสลายไปจนหมดสิ้น!
หลี่ชิงหยุนกัดฟันดัง "กรอด!" เมื่อฉีสีทองเดินผ่านเส้นลมปราณและกระจายไปยังส่วนต่างๆ เขารู้สึกทรมานอย่างถึงขีดสุดประดุจดั่งว่าถูกเผาทั้งเป็! ความอบอุ่นก่อนหน้าเริ่มมลายหายไป เหลือเพียงความเ็ปอันรุนแรงยิ่ง!
"อ๊าก!" ใบหน้าของเขาเริ่มซีดลงเรื่อยๆ แต่ทันใดนั้นความเ็ปเริ่มหายไป และถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่นที่สบายราวกับกำลังแช่อยู่ในบ่อน้ำพุร้อนเสียอย่างนั้น
เส้นลมปราณเริ่มขยายใหญ่ขึ้นอย่างช้าๆราวกับลูกโป่งพองจนสุดขีด! ฉีสีทองกำลังเติมเต็มเส้นลมปราณอย่างบ้าคลั่ง
ดูเหมือนว่าการแลกเปลี่ยนฉี จะสามารถช่วยให้หลี่ชิงหยุนทะลวงผ่านเข้าสู่ระดับลมปราณทองได้โดยทันที
"วู้ม!"
ชั้นที่สองของเจดีย์เกิดการสั่นะเืเบาๆ ยามนี้หลี่ชิงหยุนได้บุกทะลวงจากระดับลมปราณเงินขั้นสมบูรณ์ และได้เข้าสู่ระดับลมปราณทองขั้นสมบูรณ์ในทันที!
เมื่อความกดดันค่อยๆหายไป ใบหน้าที่ซีดของเขากลับมาเป็สีปกติอีกครั้ง ในครั้งนี้ใบหน้าของเขาเปล่งออร่าที่มีเสน่ห์ออกมา เมื่อมองดูชัดๆตอนนี้หน้าตาของหลี่ชิงหยุนแทบไม่ต่างจากเทพบุตรที่จุติมาจาก์
ออร่าฉีสีทองที่อบอุ่นกำลังร่ายรำอยู่รอบร่างกายของหลี่ชิงหยุน ไม่นานนักเขาขยับเปลือกตาของบางเบา และเริ่มลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ
ในดวงตาสีเขียวหยกของเขาตอนนี้เปล่งแสงสีทองออกมาจางๆ
ออร่าฉีสีทองในเจดีย์แห่งนี้ถูกเรียกว่า 'ฉีต้นกำเนิด' จากข้อมูลที่อธิบายเอาไว้ ฉีต้นกำเนิดคือฉีดั้งเดิมและเป็ฉีชนิดที่บริสุทธิ์ที่สุดของทุกสรรพสิ่งบนโลกแห่งการต่อสู้ แต่ฉีต้นกำเนิดได้สาปสูญไปนานแล้ว ไม่มีใครสามารถใช้พลังฉีชนิดนี้ได้
นี่คือฉีที่มีเพียงเฉพาะผู้สร้างโลกเท่านั้นที่สามารถใช้มันได้ เจดีย์ปฐมกาล น่าจะเป็มรดกตกทอดจากผู้สร้างโลกอย่างแท้จริง
"ั้แ่วันนี้หากข้าต่อสู้โดยการใช้ฉีต้นกำเนิด ข้าสามารถฟื้นฟูพลังฉีได้ทันที...นั่นหมายความว่าต่อให้ข้าใช้ฉีไปมากเพียงใด มันก็ไม่มีวันหมดไปหากยังมีเจดีย์ปฐมกาลอยู่" หลี่ชิงหยุนเริ่มเข้าใจกระบวนการในการทำงานของฉีต้นกำเนิดแล้ว
หลี่ชิงหยุนออกจากสมาธิทันทีเมื่อพลันรับรู้ได้ถึงผู้ฝึกตนในระดับลมปราณหยกห้าคนจากทิศทางลานบ้านตระกูลหยาน
ตอนนี้เขากำลังจะลอบเข้าไปในลานตระกูลหยานเพื่อสะสางสิ่งต่างๆให้เสร็จสิ้น!
"วันนี้...จะไม่มีตระกูลหยานในอาณาจักรเซวียน...อีกต่อไป!"
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้