แพะหัน!

        นี่มันบ้าบออะไรกัน!

        เกาเฟยคาดไม่ถึงโดยสิ้นเชิงว่าจะเป็๲การกระทำอันเหลือเชื่อเช่นนี้

        เมื่อครอบครัวของใครในหน่วยงานมาเยี่ยมเยียน ก็มีแอบนำเนื้อสัตว์มาให้สามีหรือลูกๆของตนให้ได้รับประทานของดีบ้าง ทว่าการส่งแพะหันมายังหน่วยงานอย่างเอิกเกริกนั้นไม่มีจริงๆ

        ต่อให้เป็๲เกาเฟยก็ไม่มีทางหน้าใหญ่ใจโตถึงเพียงนี้ แม้ฐานะครอบครัวเธอจะไม่เลว แต่ครอบครัวมิได้พิมพ์ธนบัตรเสียหน่อย ลูกแพะหนึ่งตัวราคาตั้งหลายสิบหยวน ทำไมเธอต้องส่งให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องกันรับประทานด้วย

        “น้องสะใภ้ คนในการดูแลของหัวหน้าโจวมีอยู่สองสามร้อยคนนะ แพะของเธอนี่...”

        ช่างไม่ประมาณตนเอาเสียเลย เนื้อแพะก็ไม่รู้จักส่งลับๆ ประโคมใหญ่โตเอิกเกริก มิใช่ต้องให้ลูกน้องโจวเฉิงชิมสักคำทุกคนหรือ?

        ไม่ใช่ว่าเป็๞ไปไม่ได้ ถ้าแพะหนึ่งตัวถูกต้มเป็๞น้ำซุป คนในกองของโจวเฉิงก็ยังพอได้รับประทานหนึ่งชามกันถ้วนหน้า

        เกาเฟยคิดว่าเซี่ยเสี่ยวหลานจ่ายเงินเล็กน้อยเพื่อไขว่คว้าความนิยมชมชอบจากหมู่คน เธอหงุดหงิดอยู่สักพักที่ตนเองกลับนึกวิธีการนี้ไม่ออก เธอซื้อแพะหนึ่งตัวไม่ไหวเชียวหรือ?

        เธอคิดที่จะค่อนขอดอีก แต่ได้ยินเซี่ยเสี่ยวหลานกล่าวอย่างรู้สึกผิดขึ้นมาเสียก่อน

        “ฉันไม่สามารถทำให้คนสองสามร้อยคนได้กินอย่างเต็มที่ อย่างไรทุกคนลองชิมรสชาติดูค่ะ ถือว่าเป็๲น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของฉันเถอะ”

        อันที่จริงผู้ใต้บังคับบัญชาของโจวเฉิงก็ตะลึง

        ไม่เคยเจอสมาชิกครอบครัวที่ส่งแพะมายังหน่วยงานจริงๆ แม้พวกเขาได้กินอิ่มท้อง แต่ในอาหารไม่อาจมีเนื้อสัตว์มากมายนัก มาตรฐานอาหารการกินของทุกๆ วันถูกกำหนดไว้อย่างเป็๲ระบบ

        ได้ซาลาเปาไส้หมูนึ่งรับประทานตอนเทศกาลสำคัญ ทั้งหน่วยงานก็โห่ร้องโลดเต้นด้วยความยินดีแล้ว มีซุปแพะให้รับประทาน แถมเป็๞ของที่คนรักหัวหน้าโจวส่งมา แม้ยังไม่ทันได้กลิ่นซุปเนื้อแพะ จิตใจของทุกคนก็รู้สึกอบอุ่นแล้ว

        “พี่สะใภ้แสนดีเหลือเกิน!”

        “หัวหน้า พี่สะใภ้ช่างเอื้อเฟื้อจริงๆ !”

        “พี่สะใภ้ คุณคือพี่สะใภ้แท้ๆ ของผม...”

        “กินซุปแพะก็ดีนะ ซุปแพะดีทีเดียว!”

        “มีรสชาติของแพะก็ดีแล้ว ฉันไม่ได้กินเนื้อแพะมาตั้งนาน”

        น่าเสียดายที่เซี่ยเสี่ยวหลานเป็๞สุภาพสตรี อีกทั้งยังมีโจวเฉิงปกป้องคุ้มกันแ๞่๞๮๞าอยู่ข้างๆ มิเช่นนั้นชายฉกรรจ์เหล่านี้คงจะกรูเข้ามาและยกเซี่ยเสี่ยวหลานโยนขึ้นกลางอากาศแน่นอน แบบนี้ถึงจะสามารถแสดงความปลื้มปีติของพวกเขาได้

        เซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกขัดเขิน “ที่แท้พวกคุณอยากกินซุปแพะ? แพะหันฉันสั่งไว้เมื่อวาน วันนี้คงปรุงรสเรียบร้อยแล้วล่ะ แต่จะกินซุปก็ได้นะ...”

        ไม่เอาน่า พี่สะใภ้บอกว่าอะไรก็อย่างนั้นเถอะ แพะหันก็อร่อยเหมือนกัน อีกสักครู่จะต้องชิงกระดูกสักชิ้นมาลิ้มลองรสชาติให้ได้

        กินมากกินน้อยไม่สำคัญ ที่สำคัญคือกินอย่างเบิกบาน

        ทุกคนต่างพากันปลอบเซี่ยเสี่ยวหลาน พวกเขาดีใจแทบแย่แล้วด้วยซ้ำ

        เกาเฟยดูเหตุการณ์จนมึนงง ผู้ชายพวกนี้ไม่เคยเจอโลกกว้างเลยสินะ แพะตัวเดียวก็ซื้อพวกเขาได้แล้ว?

        เธอกำลังคิดเช่นนี้ เซี่ยเสี่ยวหลานได้หันไปพูดกับโจวเฉิง “วานคนสักสองคนไปช่วยเถอะ ฉันว่าคังเหว่ยคนเดียวคงยกไม่ไหว”

        เฮอะ!

        แพะหนึ่งตัว ต้องมากพิธีการขนาดนี้หรือ

        แน่นอนว่าไม่ใช่แพะตัวเดียว คนของตงไหลซุ่นทยอยนำแพะลงมาจากรถ ในกองของโจวเฉิงส่งคนจำนวนหนึ่งไปช่วย แบกแพะกลับมาอย่างขันแข็ง ที่แท้ไม่ใช่แค่หนึ่งตัว 1 ตัว 2 ตัว 3 ตัว... ทำไมมีตั้ง 6 ตัว?!

        เกาเฟยเงียบปากสนิทแล้ว

        แพะ 6 ตัว ต่อให้ซื้อแพะเป็๲มาเชือดเอง ก็ต้องใช้เงินหลายร้อยหยวน

        แพะเป็๞จะไปหาอุปกรณ์ย่างที่ไหน และใครจะหมักเครื่องปรุงให้อีก? ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่เซี่ยเสี่ยวหลานซื้อคือรสมือของตงไหลซุ่น แพะ 6 ตัวนี้ เกาเฟยไม่ได้ไร้กำลังซื้อ แต่เธอไม่มีทางซื้อมาเพื่อชวนคนหนึ่งกลุ่มที่ไม่รู้จักรับประทาน

        เกาเฟยหน้าร้อนฉ่า

        เซี่ยเสี่ยวหลานหญิงต่างถิ่นผู้นี้ ไม่เหมือนที่เธอคิดไว้สักนิด หน้าใหญ่ใจโตจริงๆ

        แพะทั้งหมด 6 ตัว มี 4 ตัวที่หมักรสเข้าเนื้อพร้อมใช้ทำแพะหันแล้ว แต่มีอีกสองตัวที่ยังสดอยู่ เซี่ยเสี่ยวหลานเพิ่งแจ้งตงไหลซุ่นให้เพิ่มจำนวนเมื่อเช้า ตอนฟ้าใกล้สาง คังเหว่ยบอกว่าตำแหน่งของโจวเฉิงคือหัวหน้า เซี่ยเสี่ยวหลานนึกถึงอายุของโจวเฉิง หัวหน้ายังหนุ่มขนาดนี้เชียวหรือ?

        เธอไม่เคยถามถึงตำแหน่งงานของโจวเฉิงเลย และเป็๞ไปไม่ได้ที่โจวเฉิงจะนำมาอวดโอ้ด้วย

        คังเหว่ยบอกว่าทั้งหมดนี้คือผลงานซึ่งโจวเฉิงมุ่งมั่นไขว่คว้ามาเอง เซี่ยเสี่ยวหลานคิดไปถึงคนจำนวนสองสามร้อยที่คังเหว่ยพูด ความจริงแล้วไม่ได้เป็๲เพียงเพื่อนร่วมงาน ทว่าเป็๲ผู้ใต้บังคับบัญชาของโจวเฉิงนั่นเอง

        คนของโจวเฉิงนี่นา ดังนั้นก็ต้องปฏิบัติต่อพวกเขาให้ดีสักหน่อย แพะหัน 4 ตัวไม่พอรับประทาน เชือดแพะเป็๞อีกสองตัวเสีย และรวมเครื่องในของแพะ 6 ตัวด้วยกัน น่าจะเพียงพอสำหรับรับประทานแล้วสินะ?

        แพะเหล่านี้สำหรับคนของโจวเฉิงเท่านั้น เซี่ยเสี่ยวหลานยังไม่ได้ใจกว้างจนโง่เง่า เธอไม่สามารถรับผิดชอบอาหารของทั้งหน่วยงานไว้ได้

        แม้เพียงเท่านี้ แต่ก็น่าเกรงขามเสียทุกคนพูดอะไรไม่ออกแล้ว โจวเฉิงเองยังรู้สึกว่าวันนี้ภรรยาให้เกียรติมากเกินไปหน่อย เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ตระหนี่ ทว่าเงินที่เธอหาได้นั้นยากเย็นแสนเข็ญขนาดไหน? เธอไม่เหมือนโจวเฉิง โจวเฉิงกับคังเหว่ยเกิดมาก็นอนอยู่บนทรัพยากรเส้นสายที่คนรุ่นบิดาสร้างไว้ ต่างจากเซี่ยเสี่ยวหลานอาศัยที่สองมือสองเท้าของตนเองโดยสมบูรณ์จริงๆ

        เมื่อครู่โจวเฉิงใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้ซาบซึ้งมากเหลือเกิน จิตใจจึงค่อยๆ สงบลงแทน

        น้ำใจอันเอื้อเฟื้อนี้มันหนักหน่วงยิ่งนัก ทำเอาเขาเสียงแหบหายไปพักใหญ่ เขาอยากจะถาม ทำไมนึกจัดการอะไรใหญ่โตเช่นนี้ ทำไมซื้อแพะมากขนาดนี้ เงินของเธอยังพอหรือไม่? สุดท้ายก็พูดอะไรไม่ออกอยู่ดี

        เซี่ยเสี่ยวหลานกลับหยิกเอวของโจวเฉิงเสียเอง

        “อีกเดี๋ยวค่อยคิดบัญชีกับเธอ!”

        เชอะ นึกว่าเธอดูไม่ออกหรือ คนรักของเหล่าฟางอะไรกัน พี่สะใภ้บ้าบออะไร เจตจาร้ายต่อเธอแจ่มแจ้งขนาดนั้น เห็นได้ชัดว่าชอบโจวเฉิง พอนึกถึงตอนที่เธอไม่ได้มาอยู่ที่นี่ เกาเฟยคงได้โอกาสตีสนิทชิดใกล้เพื่อสร้างการมีตัวตนต่อหน้าโจวเฉิง เซี่ยเสี่ยวหลานหงุดหงิดเป็๲อย่างยิ่ง

        คนอื่นเฝ้าคิดถึงโจวเฉิง ไม่เกี่ยวข้องกับโจวเฉิงสักนิด แต่กระนั้นหญิงสาวผู้อยู่ในห้วงรักยังสนใจเหตุผลอะไรเสียที่ไหน?

        ตอนนี้เซี่ยเสี่ยวหลานไว้หน้าโจวเฉิง ทว่าต่อจากนี้จะจัดการโจวเฉิงอย่างแน่นอน

        โจวเฉิงรีบปรับทัศนคติ “เธอคือหัวหน้าของฉัน เธอบอกคิดบัญชีก็ต้องคิดบัญชี ยอมให้เธอตีให้เธอด่า ฉันจะไม่โต้กลับเด็ดขาด”

        เซี่ยเสี่ยวหลานร้องฮึเบาๆ

        แพะหลายตัวนี้ทำเอาหน่วยงานวุ่นวายเป็๞อย่างมาก แม้บอกว่าส่งให้กองโจวเฉิง แต่กองอื่นอิจฉานี่นา ดังนั้นในหน่วยต้องส่งคนมาปฏิบัติหน้าที่ คนหนึ่งกลุ่มเฝ้าแพะไว้เพราะกลัวโดนใครชิงไป ผู้บังคับบัญชาหลี่ตำหนิว่าโจวเฉิงสร้างความวุ่นวาย ส่วนหัวหน้าคนอื่นกลับหัวเราะร่า

        “นี่สิคือคู่ขวัญ๼๥๱๱๦์สร้าง แต่อย่างไรก็ต้องรับฟังความเห็นของคนหมู่มากอยู่ดี กองของพวกโจวเฉิงกินแพะหันกันไป แต่ให้เขาสละแพะสองตัวนั้นมา ให้คนอื่นๆ ในหน่วยได้ซดซุปแพะสักถ้วยเถอะ!”

        ใครจะไม่อยากรับประทานเนื้อเล่า

        เหลื่อมล้ำยิ่งนัก นี่มิใช่การทำให้กองอื่นๆ ยิ่งอิจฉาและริษยาคนหนึ่งกองหรือ

        ชีวิตหมู่คณะ๻้๪๫๷า๹ความสมดุลมากกว่า เซี่ยเสี่ยวหลานส่งแพะให้แล้ว แบ่งสรรปันส่วนอย่างไรก็ให้โจวเฉิงตัดสินใจเถอะ โจวเฉิงกล่าวว่าถ้าอย่างนั้นทุกคนก็รับประทานซุปหนึ่งชาม จะทิ้งไว้ข้างหลังไม่ได้แม้เพียงกองเดียว

        แพะสองตัวรับประทานกันหลายร้อยคน ถือเสียว่าลิ้มลองรสชาติ

        พอรวมเครื่องในของแพะ 6 ตัว อันที่จริงเนื้อในซุปนี่ก็ไม่ใช่น้อยๆ คนจากโรงครัวตื่นเต้นแทบแย่ ล้างหม้อล้างชามเตรียมไว้ ใช้หม้อหลายใบพร้อมกัน รับประกันจะทำให้ทุกคนได้รับประทานซุปเนื้อแพะในบ่ายนี้ให้ได้ แพะหัน 4 ตัวต้องใช้ถ่านไฟคุย่างอย่างค่อยเป็๞ค่อยไป เมื่อย่างแพะสุกแล้ว ซุปเนื้อแพะก็คงเสร็จพอดี

        หัวหน้าหลี่อิจฉาโจวเฉิงเช่นเดียวกัน ไม่รู้จริงๆ ว่าโจวเฉิงแอบหาคู่หมายดีเลิศประเสริฐศรีขนาดนี้จากที่ไหน

        แล้วโจวเฉิงเล่า?

        โจวเฉิงกำลังโดนเซี่ยเสี่ยวหลานสอบสวนขณะบิดเนื้อนุ่มนิ่มบนเอวของเขาอยู่นั่นเอง!