“ฮึ่ม! หยิ่งยโสไปเถอะ พี่ใหญ่เปียวมาเมื่อไร แกจะไม่มีโอกาสแม้แต่ร้องแน่”เ้าหัวแอโฟรพูดอย่างเ็า
ในขณะเดียวกันก็มีชายสูงอายุผมขาวโพลนเดินเข้ามามาหาฉินเฟิงเขาคือผู้อำนวยการของโรงพยาบาลชั้นหนึ่ง ฟางเหวินเทียน
“นายน้อยฉินครับ ทั้งหมดนี้เป็เื่เข้าใจผิด เป็เื่เข้าใจผิดเล็กๆน้อยๆ ครั้งนี้เป็ความผิดของโรงพยาบาลเราเองในฐานะผู้อำนวยการของโรงพยาบาลชั้นหนึ่ง ผมควรรับผิดชอบ!”
ฟางเหวินเทียนไม่เคยคิดว่าฉินเฟิงจะมาที่โรงพยาบาลเป็การส่วนตัวเพื่อผู้หญิงที่ไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาพยาบาลฉินหวงพ่อของเขาบริจาคค่าอุปกรณ์ทางการแพทย์ให้กับโรงพยาบาลชั้นหนึ่งแห่งนี้เป็จำนวนมากทุกปีและยังลงทุนมากกว่าร้อยล้านในไม่กี่ปีที่ผ่านมา แม้แต่คณบดีคนอื่นๆก็ไม่กล้าหาเื่เขา
“ท่านผู้อำนวยการฟางจริงจังเกินไปแล้ว ขอบคุณที่วิ่งเต้นให้กับเื่เล็กๆอย่างนี้ให้นะ!”
เมื่อเห็นว่าฉินเฟิงไม่ได้โกรธฟางเหวินเทียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและรีบตอบ “ไม่เลยครับ ไม่เลย!นายน้อยฉินไม่ต้องห่วง ผมจะจัดการทุกอย่างให้ด้วยตนเองผมมั่นใจว่าคุณจะต้องพอใจอย่างแน่นอน”
ในขณะนี้ลุงฝูกลับมาอยู่ข้างๆฉินเฟิงอย่างสงบและกล่าว “คุณชายครับ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว”
เมื่อฟางเหวินเทียนเห็นลุงฝูเขาก็ตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด และตกตะลึงอยู่ในใจ ในฐานะคนรุ่นก่อนเขาเคยได้ยินเื่มากมายเกี่ยวกับลุงฝูสมัยที่รุ่งโรจน์
บุคคลในตำนานอย่างนั้นเต็มใจรับใช้ฉินหวงในฐานะผู้คุ้มกันแสดงให้เห็นว่าตระกูลฉินในเมืองเว่ยเฉิงมีอำนาจและอิทธิพลมากเพียงใด
เ้าหัวแอโฟรที่กำลังนอนอยู่บนพื้นเพราะลุกไม่ขึ้นก็เกิดความเสียใจขึ้นมาทันที
หลังจากฉินเฟิงมาโรงพยาบาลไม่ถึงสิบนาทีผู้อำนวยการของโรงพยาบาลก็รีบมาด้วยตัวเองพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มอิทธิพลอย่างนี้ช่างน่าตกตะลึง
เขาเสียใจที่ไปหาเื่ฉินเฟิงแต่ในเมื่อเื่มันกลายเป็แบบนี้ไปแล้วเขาจึงทำได้เพียงภาวนาให้พี่เปียวรีบพาพวกมาไวๆ เพราะอาจจะยังเจรจากันได้
ส่วนคนที่ตกตะลึงมากที่สุดในตอนนี้ดูจะเป็หลินเป้ยเป้ยที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของฉินเฟิงทันทีที่เธอเห็นฉินเฟิง เธอคิดว่าตัวเองกำลังฝันไป แต่ดูจะเป็ฝันที่ทั้งยาวนานและสมจริง
แม้หลินเป้ยเป้ยจะรู้พื้นเพของฉินเฟิงมานานแล้วแต่นี่เป็ครั้งแรกที่เธอได้ประจักษ์กับอิทธิพลของเขาหลังจากเห็นท่าทีสุภาพจากผู้อำนวยการของโรงพยาบาลชั้นหนึ่งเธอก็ตะลึงและรู้สึกขอบคุณฉินเฟิงจากใจ
ไม่เพียงแค่เขาไม่้าร่างกายของเธอแต่ยังสั่งให้คนขับรถไปส่งเธอที่โรงพยาบาลเมื่อคืนนี้และจ่ายค่าผ่าตัดให้หนึ่งแสนหยวนพอมาวันนี้เขายังมาที่นี่ด้วยตัวเองเพื่อจัดการขั้นตอนการพักฟื้นของแม่เธออีก
หลินเป้ยเป้ยค่อนข้างสับสนถ้าฉินเฟิงไม่ได้ชอบเธอ ทำไมเขาถึงยังทำแบบนี้?
ถ้าเขาแค่้าร่างกายของเธอเขาได้ไปั้แ่ที่จ่ายให้เธอหนึ่งแสนหยวนแล้ว เขาไม่จำเป็ต้องทำถึงขนาดนี้
...
“ลุงฝู ไอ้พี่เปียวนี่มันเป็ใคร?”
เมื่อปัญหาเื่ค่าพักฟื้นถูกแก้ไขแล้วฉินเฟิงก็พยักหน้าอย่างพอใจ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเ้าหัวแอโฟรเพิ่งเรียกคนมาเขาจึงอดถามลุงฝูไม่ได้
“คุณชายน่าจะหมายถึง จางเปียว เขาเป็กุ๊ยเล็กๆในเมืองเว่ยเฉิงที่มีฝีมืออยู่บ้าง แต่เพราะมีบุคลิกตรงไปตรงมาและอารมณ์ร้อนไม่เข้าใจวิธีรับมือคน จึงไม่ได้มีชื่อเสียงมากนัก”
เมื่อลุงฝูอธิบายเื่จางเปียวให้ฉินเฟิงฟังเสียงที่ดุดันเหมือนเสือคำรามก็ดังมาจากทางเดิน
“ไอ้ดำ ใครมันมาทำซ่าแถวนี้วะ!”
ชายร่างกำยำพร้อมกับลูกน้องอีกแปดคนเดินมาหาอย่างอุกอาจบนแขนมีรอยสักรูปเสือ ใบหน้าดุดันเกรี้ยวกราด ทั้งร่างแผ่กลิ่นอายผู้ร้ายออกมา
ถ้าชายคนนี้อยู่ในสมัยาต่อต้านญี่ปุ่นเขาต้องครองตำแหน่งหัวหน้าโจรูเาแน่ๆ
ลักษณะท่าทางที่น่ากลัวทุกคนที่ขวางทางเขาอยู่ก็หลีกทางให้เขาเพราะกลัวว่าตัวเองจะไปก่อปัญหา
หลินเป้ยเป้ยที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของฉินเฟิงก็ใกลัวจนตัวสั่นเธอรีบผลักฉินเฟิงและพูดด้วยความกังวล “ฉินเฟิง คุณรีบไปเถอะ พวกเขามีพวกมากจะพาให้คุณเดือดร้อน”
ผู้อำนวยการฟางเหวินเทียนที่กำลังยืนอยู่ก็ขมวดคิ้วที่นี่คือเขตโรงพยาบาลอันศักดิ์สิทธิ์ แต่กลับมีพวกนักเลงมาก่อปัญหาดูเหมือนว่าพวกมันจะมาที่นี่เพราะฉินเฟิง
เขากรีดร้องในใจทำไมต้องเจอปัญหามากมายั้แ่เช้าด้วย “นายน้อยฉินครับเดี๋ยวผมจะเรียกยามของโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”
ฉินเฟิงเหลือบมองผู้อำนวยการและส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะหันหน้าไปหาหลินเป้ยเป้ยที่อยู่ในอ้อมแขนเมื่อเห็นลักษณะน่าสงสารและอ่อนแอของเธอเขาก็ยิ้มอย่างอบอุ่นและรู้สึกอยากจะดูแลเธอเขาลูบผมของเธออย่างเอ็นดูและพูดด้วยความสงบ “อย่ากลัวเลยเื่เล็กแบบนี้ฉันรับมือได้!”
“คุณชายครับ นี่แหละจางเปียว” ลุงฝูกระซิบที่หูของฉินเฟิงอย่างใจเย็น
เป็หลักฐานว่าลุงฝูไม่สะทกสะท้านกับกลิ่นอายของจางเปียวแม้แต่น้อย
ฉินเฟิงมองจางเปียวั้แ่หัวจรดเท้าผู้ชายคนนี้ตัวใหญ่ล่ำสัน แค่ยืนอย่างเดียวก็ทำให้คนอื่นรู้สึกกดดันมีศักยภาพแฝงอยู่อย่างแท้จริง
“ติ๊ง...ระบบราชันเ้าสำราญมีภารกิจ : กำราบจางเปียว!”
“ระยะเวลาภารกิจ 3 วัน”
“เมื่อภารกิจลุล่วงจะได้รับแต้มสำราญ 50 แต้มเป็รางวัลหากล้มเหลวจะไม่สามารถใช้เพลงหมัดพยัคฆ์คำรนเป็เวลา 1 เดือน”
...
“เ้าหมูน้อย นี่ก็เป็ภารกิจของระบบเหรอ? ฉันคิดว่าทุกภารกิจของระบบราชันเ้าสำราญจะเกี่ยวกับผู้หญิงซะอีก”ฉินเฟิงถามด้วยความประหลาดใจ
“ภารกิจของระบบทั้งหมดจะเกี่ยวกับผู้หญิงจริงแต่หลังจากที่นายท่านซื้อหมูน้อย หมูน้อยสามารถเลือกภารกิจบางอย่างให้นายท่านได้ภารกิจพวกนี้นายท่านจะยอมรับหรือปฏิเสธก็ได้”
ทันใดนั้นฉินเฟิงก็ได้รู้ว่าเ้าหมูน้อยตัวนี้มีประโยชน์มากขนาดไหนเนื่องจากมันสามารถเพิ่มภารกิจให้เขาได้ ฉินเฟิงก็จะมีทางรับแต้มสำราญมากขึ้นซึ่งเป็เื่ที่ยอดเยี่ยมมาก
“ฉันยอมรับ!” ฉินเฟิงรับภารกิจโดยไม่คิดมาก
