หากเฉินหลินเจี้ยนละโมบโลภมากกับสมบัติล้ำค่าและคิดสำรวจลึกเข้าไปในเขาวงกต เช่นนั้นสถานการณ์ของพวกเขาย่อมเป็อันตรายใหญ่หลวง
โชคดีเฉินหลินเจี้ยนเป็คนเด็ดเดี่ยว
พวกเขากลับไปถึงป้อมปราการ น้ำตาของหูเหยียนหลันรั่วไหลออกมาไม่หยุดเมื่อนางเห็นเนี่ยหลี
“เนี่ยหลี เ้ากลับมาแล้ว ดีแล้วๆ!” หูเหยียนหลันรั่วพริบตาก็กระโจนเข้าหาเนี่ยหลี กอดเขาไว้แน่น ทรวงอกอวบอิ่มคู่นั้นเบียดใส่่อกของเนี่ยหลี
“ขอบคุณเ้าที่เสี่ยงชีวิตช่วยปกป้องข้า ไม่เช่นนั้นข้าคงถูกวานรั์แขนเทาตัวนั้นกลืนลงท้องไปแล้ว!” หูเหยียนหลันรั่วสองแก้มแดงระเรื่อ จ้องมองเนี่ยหลีอย่างเต็มไปด้วยความหลงใหล
“ข้าแทบถูกเ้ารัดจนตายแล้ว รีบปล่อยข้าเร็วเข้า!”
เนี่ยหลีตบหน้าผาก หูเหยียนหลันรั่วแสดงความรักผิดคนแล้ว เหตุผลที่เขาสละตนสกัดกั้นวานรั์แขนเทาระดับจิตอสูรก็เพื่อให้เยี่ยจื่ออวิ๋นปลอดภัย มิใช่เพื่อนาง!
เห็นสีหน้ายุ่งยากใจของเนี่ยหลี เยี่ยจื่ออวิ๋นอดยิ้มออกมาไม่ได้ โฉมงามสะคราญโฉมเช่นหูเหยียนหลันรั่วอยากกอดเนี่ยหลีเขากลับไม่้า สมองของเนี่ยหลีคงโขกถูกประตูแล้ว ทว่าเมื่อเห็นหูเหยียนหลันรั่วกอดเนี่ยหลีไว้เสียแน่นเช่นนี้ ก็อดรู้สึกบาดใจอยู่บ้างมิได้ นางทำเสียงฮึเบาๆ คราหนึ่ง
“พวกสมาคมมืดอย่างนั้นรึ!” เฉินหลินเจี้ยนสูดอากาศเย็นะเืคำหนึ่ง พูดขึ้นอย่างตื่นตระหนก
เฉินหลินเจี้ยนมองออกไปนอกป้อมปราการ เห็นคนสวมชุดดำหลายคนปรากฏตัวสู่สายตา เขาลดเสียงลงและพูดว่า “ตามข้ามา ไปทางนี้!”
เฉินหลินเจี้ยนพาคณะเดินเข้าป่าทึบด้านหลังป้อมปราการ
“ระวัง อย่าทิ้งร่องรอยใดๆ เอาไว้!”
ภายใต้การคุกคามของสมาคมมืด ทุกคนเร่งรีบหลบหนีตลอดทาง แทบจะบินไปได้แล้ว พวกเขารู้ดีว่าหากถูกพวกสมาคมมืดจับตัวไปจะตกอยู่ในสภาพเลวร้ายเพียงใด
เนี่ยหลีชำเลืองมองไปทางด้านหลัง ในใจครุ่นคิด แม้เคยเผชิญหน้ากันเพียงหนเดียว แต่เนี่ยหลีก็จดจำรังสีกายของหัวหน้าพวกมันได้แล้ว หัวหน้าของพวกมันก็เคยเห็นหน้าของเนี่ยหลี ดังนั้นต่อให้เขากลับไปถึงเมืองกวงฮุยแล้ว เขายังต้องระวังตัวเอาไว้ให้มาก หากถูกจดจำได้ก็มีความเป็ไปได้สูงที่จะถูกจับตามอง
นอกจากตระกูลเสินเซิ่งแล้วก็ยังมีสมาคมมืดที่คอยคุกคามเมืองกวงฮุย ในใจเนี่ยหลีบังเกิดความรู้สึกเร่งด่วนอย่างหนึ่งขึ้นมา เขาต้องรีบเพิ่มพลังของตนโดยเร็ว ไม่เช่นนั้นยามเมื่อหายนะมาถึง กระทั่งเรี่ยวแรงที่จะปกป้องตนเองก็ยังไม่มี
เมื่อได้ตะเกียงิญญามาแล้ว เขาต้องรีบฝึกให้ถึงระดับเงินและหลอมรวมจิตเข้ากับตะเกียงิญญาในเวลาอันสั้นเช่นนี้จึงพอจะปกป้องตนเองได้
ระดับเงินอาจเป็เื่ยากสำหรับผู้อื่น ทว่าสำหรับเนี่ยหลีแล้วนับว่าไม่ใช่เื่ยากเย็นอันใด
กระทั่งเนี่ยหลีและคณะกลับถึงเมืองกวงฮุย คนจากสมาคมมืดพวกนั้นจึงไม่สามารถไล่ตามพวกเขาได้ ในใจของทุกคนจึงค่อยรู้สึกโล่งอก
ข่าวการกลับมาของเฉินหลินเจี้ยนและคณะกระจายออกไปทั่วเมืองกวงฮุยอย่างรวดเร็ว ที่ยิ่งน่าประหลาดใจก็คือผลเก็บเกี่ยวของเฉินหลินเจี้ยนและพวกในครั้งนี้ สมบัติล้ำค่ามากมายน่าตื่นใจนัก การประมูลครั้งใหญ่ถูกจัดขึ้น สมบัติมากมายที่เฉินหลินเจี้ยนนำกลับมาถูกประมูลออกไปได้ในราคาสูงลิบลิ่ว
ทั้งเมืองกวงฮุยต่างตื่นเต้น หลายคนเริ่มจัดคนออกเดินทางไปยังซากเมืองโบราณกู่หลัน หวังว่าจะสามารถเก็บเกี่ยวอะไรกลับมาได้บ้าง
ความวุ่นวายเหล่านี้ล้วนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนี่ยหลี เขาได้ตะเกียงิญญาที่้ามาแล้ว และยังได้กระดาษหน้าหนึ่งของบันทึกจิตอสูรแห่งกาลเวลากลับมาอย่างคาดไม่ถึงอีกด้วย ผลเก็บเกี่ยวที่ได้รับจากการเดินทางในครั้งนี้นับว่าเกินความคาดหมายอย่างยิ่งแล้ว
ในเวลาเดียวกัน มีข่าวอย่างหนึ่งที่ทำให้เนี่ยหลีต้องครุ่นคิดอย่างหนัก กล่าวกันว่าขณะที่เฉินหลินเจี้ยนและคณะกลับมาถึงเมืองกวงฮุย เสิ่นเยวี่ยก็กลับมาถึงก่อนแล้ว ทั้งยังไม่มีผู้ใดกลับมาพร้อมเสิ่นเยวี่ย
นี่ออกจะแปลกอยู่บ้าง!
ลำพังแค่พลังของเสิ่นเยวี่ยเพียงอย่างเดียว เป็ไปไม่ได้ที่จะผ่านบริเวณอันตรายมากมายกลับมาถึงเมืองกวงฮุยได้!
เมื่อคิดถึงพวกสมาคมมืดที่พบในซากเมืองโบราณ เนี่ยหลีก็พลันนึกถึงความเป็ไปได้อย่างหนึ่ง บางทีอาจมีความลับบางอย่างเกี่ยวพันระหว่างตระกูลเสินเซิ่งกับสมาคมมืด เขาน่าจะนึกได้นานแล้ว!
ท่าทีหลายอย่างของตระกูลเสินเซิ่งในชาติที่แล้ว การทรยศต่อเมืองกวงฮุย เหล่านี้ล้วนแสดงให้เห็นว่าพวกมันไม่คิดปกป้องเมืองกวงฮุยตามหน้าที่ของตนมานานแล้ว เช่นนั้นก็เป็ไปได้อย่างมากว่าพวกมันอาจจะสมคบคิดกับสมาคมมืด
ในชาติที่แล้ว เนี่ยหลีไม่มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับสมาคมมืดมากนัก กล่าวกันว่าสมาคมมืดก่อตั้งฐานกำลังของตนในเทือกเขาเซิ่งจู่ ที่นั่นเป็สถานที่ปลอดภัยและลึกลับอย่างยิ่ง!
บางทีตระกูลเสินเซิ่งในชาติก่อนทรยศต่อเมืองกวงฮุยก็เพื่อเดินทางไปยังสมาคมมืด ไม่เช่นนั้นพวกมันจะไปที่ไหนได้?
ควรตายยิ่งนัก! เหตุใดจึงเพิ่งมานึกได้เอาตอนนี้!
เนี่ยหลีกำหมัดแน่น เส้นเืตามท่อนแขนปูดโปนแทบะเิ นับั้แ่วันที่เขาเฝ้ามองคนในครอบครัวล้มตายใต้กรงเล็บของสัตว์อสูร ตามผู้ลี้ภัยอพยพออกจากเมืองกวงฮุยเข้าสู่ทะเลทรายกว้างใหญ่ไพศาล เห็นเยี่ยจื่ออวิ๋นตายต่อหน้าต่อตา และทำให้เขาต้องเดินทางไปทั่วทวีปเซิ่งหลิงราวกับพวกเร่ร่อน
ดวงตาของเนี่ยหลีฉายแววจริงจัง ไม่ว่าจะเป็ตระกูลเสินเซิ่งหรือสมาคมมืด พวกมันล้วนสมควรถูกทำลาย!
ณ ห้องสมุดโรงเรียนเซิ่งหลัน
หลังจากที่เนี่ยหลีกลับมา เขาก็กลับมาฝึกหนักกับตู้เจ๋อ ลู่เพียวและพวก
หลังจากที่กลับมา อัตราก้าวหน้าในการฝึกยุทธ์ของเนี่ยหลีก้าวะโไปทุกวัน กระดาษหนึ่งหน้าของบันทึกจิตอสูรแห่งกาลเวลาทำหน้าที่ของมันอย่างต่อเนื่อง ช่วยกระตุ้นอาณาเขติญญาของเนี่ยหลี
ได้รับการกระตุ้นอาณาเขติญญาเช่นนี้ พลังิญญาของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นเป็อันมาก
สามวันต่อมา หญ้าจื่อหลันและยาวิเศษมากมายถูกใช้ไป วรยุทธ์ของเนี่ยหลีในที่สุดก็ก้าวขึ้นถึงระดับทองแดงสองดาวแล้ว
หากสามารถพัฒนาถึงระดับสามดาวได้ก่อนการทดสอบในอีกสองเดือนที่จะถึงนี้และเป็ที่เปิดเผยออกไป เช่นนั้นเนี่ยหลีและพวกก็จะได้รับความสนใจจากผู้ใหญ่ระดับสูงในโรงเรียน ได้รับการสนับสนุนในฐานะอัจฉริยะผู้หนึ่ง ไม่ว่าจะเป็อาจารย์ใหญ่หรือพวกขุนนางระดับสูงของเมืองกวงฮุย อัจฉริยะในการฝึกยุทธ์ถือว่ามีความสำคัญที่สุด หากเนี่ยหลีเป็ที่รู้จักเมื่อใด ต่อให้เป็ตระกูลเสินเซิ่งก็ไม่สามารถแตะต้องเขาได้โดยง่าย!
ยังมีเวลาอีกนานกว่าจะถึงการทดสอบในอีกสองเดือน เนี่ยหลีมีเวลาเหลือเฟือ!
นอกจากเนี่ยหลีแล้ว ตู้เจ๋อ ลู่เพียวและพวกก็มีความก้าวหน้าในการฝึกยุทธ์อย่างก้าวะโเช่นกัน
วันนี้เสิ่นเยวี่ยไม่อยู่ในสายตาของเนี่ยหลีอีกต่อไปแล้ว ยิ่งเวลาผ่านไป เสิ่นเยวี่ยก็ยิ่งรู้สึกว่าช่องว่างระหว่างตนกับเนี่ยหลีนับวันก็ยิ่งห่างไกลกันมากขึ้น ในที่สุดก็ถึงขั้นไกลเกินเอื้อม
เวลานี้ ข่าวลืออย่างหนึ่งแพร่สะพัดออกไปทั่ว
“เ้ารู้หรือไม่? คุณหนูหูเหยียนหลันรั่วมาหาเนี่ยหลีที่ชั้นเรียนการต่อสู้เบื้องต้นเป็ประจำ!”
“เ้ารู้หรือไม่? คุณหนูหูเหยียนหลันรั่วประกาศต่อหน้าสาธารณชนว่านางจะไล่ตามเนี่ยหลี สุดท้ายยังมีเื่ขัดแย้งกับคุณหนูเซียวหนิงเอ๋อร์อีก”
ข่าวลือนี้นับวันก็ยิ่งเข้มข้นขึ้น ไม่ทราบว่าจริงหรือเท็จเป็ประการใด
ข่าวซุบซิบแพร่กระจายออกไปทั่วโรงเรียน ไม่ว่าอย่างไร เื่เกี่ยวกับเด็กผู้หญิงสองคน่ชิงเด็กผู้ชายคนเดียวนับว่าหาได้ยาก และจุดที่สำคัญที่สุดก็คือ ทั้งหูเหยียนหลันรั่วและเซียวหนิงเอ๋อร์ต่างก็เป็ยอดพธูงามของโรงเรียนเซิ่งหลัน เด็กสาวที่ดีเลิศปานนี้ หากคนใดคนหนึ่งไล่ตามนักเรียนที่เป็ในชั้นเรียนอัจฉริยะผู้หนึ่งก็ยังว่าไปอย่าง ทว่าคนที่พวกนางไล่ตามกลับเป็นักเรียนจากชั้นเรียนการต่อสู้เบื้องต้น นี่ช่างทำให้ทุกคนรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย
เมื่อเร็วๆ นี้เนี่ยหลีกลายเป็ผู้มีชื่อเสียงไปแล้ว ครั้งแรกก็ตบหน้าทำลายชื่อเสียงของตระกูลเสินเซิ่ง จากนั้นก็มีความขัดแย้งกับอาจารย์ของตน หลังจากนั้นยังข่าวที่ตระกูลเสินเซิ่ง้าฆ่าเขา และเวลานี้ยังมีสองโฉมงามไล่ตามเขาอีก เื่นี้ช่างทำให้เนี่ยหลีเป็ที่รู้จักไปทั่วโรงเรียน
หูเหยียนหลันรั่วไปที่ห้องสมุดของโรงเรียนเซิ่งหลันหลายหนและถูกเนี่ยหลีหลบหน้าหนีไป พูดกันว่าหลังเลิกเรียนทุกๆ วัน หูเหยียนหลันรั่วจะไปยืนเฝ้าที่หน้าประตูโรงเรียนรอคอยเนี่ยหลี
“เนี่ยหลี เ้าปีนกำแพงเข้าๆ ออกๆ โรงเรียนทุกวัน หากพวกผู้รักษากฎมาพบเข้า เ้าต้องเจอดีแน่!” ลู่เพียวหัวเราะหึหึพูดกับเนี่ยหลี
เนี่ยหลีมีสีหน้าขมขื่นและพูดว่า “หากออกทางประตูหน้าโรงเรียน ก็ต้องเจอยายบ้าผู้นั้นเป็แน่ น่ารำคาญจะแย่แล้ว!”
“เนี่ยหลี สารภาพกับพวกเรามาตามตรงเสียดีๆ เ้าไปยุ่งกับคุณหนูหูเหยียนหลันรั่วได้อย่างไร?” ลู่เพียวทั้งอิจฉาทั้งชังเ้าเนี่ยหลี ถูกสาวงามเช่นหูเหยียนหลันรั่วไล่ตาม เนี่ยหลีกลับทำเฉยชา ไม่รู้จะพูดอะไรดีแล้ว หากเป็ลู่เพียว ไม่ต้องให้หูเหยียนหลันรั่วเป็ฝ่ายเริ่มไล่ตาม เกรงว่าคงเป็ฝ่ายเริ่มส่งตัวไปถึงหน้าประตูแล้ว ไม่ต้องพูดถึงความงามยวนใจของหูเหยียนหลันรั่ว ลำพังแค่ทรวงอกอวบอูมคู่นั้นก็รู้สึกคึกคักมากมายแล้ว หากมิใช่เพราะเนี่ยหลีเอาแต่บอกพวกเขาว่าตนชอบเยี่ยจื่ออวิ๋น พวกเขาก็แทบจะคิดว่าเนี่ยหลีชอบผู้ชายแล้ว!
“ข้าไปยั่วนางเสียที่ไหน สตรีผู้นี้ก็แค่ประหลาดจนพูดด้วยไม่รู้เื่!” เนี่ยหลียิ้มขื่นเรื่อยเฉื่อย
“ช่วยไม่ได้ ดูเหมือนต่อไปทุกๆ วันพวกเราคงต้องมาปีนกำแพงกับเ้าแล้ว!” ตู้เจ๋อยักไหล่ยิ้มบางๆ เขาไม่ค่อยใส่ใจกับเื่ซุบซิบเหล่านี้นัก เพียง้าทุ่มเทใจฝึกยุทธ์และเปลี่ยนโชคชะตาของครอบครัว เนี่ยหลีช่วยให้เขามีโอกาสเช่นนี้ ชีวิตที่เหลือของเขาย่อมต้องรับใช้เนี่ยหลี
เวลานี้เอง หลายคนที่มีเข็มกลัดติดอยู่บนตัวซึ่งอยู่ไกลออกไประยะหนึ่งเริ่มะโ “นี่ พวกเ้าเป็นักเรียนชั้นไหนรึ? ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น? หยุดอยู่ตรงนั้นเสียโดยดี!”
เนี่ยหลีและพวกชำเลืองมองตากัน ซู่ ซู่ ซู่ ร่างของคนทั้งหกกระโจนขึ้นๆ ลงๆ พลิกตัวข้ามกำแพงของโรงเรียนเซิ่งหลันหนีไป
โรงเรียนเซิ่งหลัน ชั้นเรียนสำหรับนักเรียนผู้มีพร์ นักเรียนหลายคนรวมตัวกันอยู่
“ฮ่าๆ เสิ่นเฟย ข้าได้ยินมาว่าคู่หมั้นของเ้าแทบจะต่อสู้กับหูเหยียนหลันรั่วเพื่อเด็กผู้ชายคนเดียว เป็ความจริงหรือ?” เด็กหนุ่มร่างสูงท่าทางผึ่งผายอายุราวสิบหกสิบเจ็ดปีเดินเข้ามาหยอกล้อและหัวเราะ
ชั้นเรียนสำหรับผู้มีพร์ของโรงเรียนเซิ่งหลันแบ่งออกเป็หลายกลุ่ม ความสัมพันธ์ระหว่างแต่ละกลุ่มไม่ค่อยดีนัก เด็กหนุ่มคนนี้ชื่อเยี่ยหง เป็ญาติของเยี่ยจื่ออวิ๋น อยู่ในชั้นเรียนสำหรับผู้มีพร์มีคนนับหน้าถือตาไม่น้อย มีหลายคนคอยติดตามเขา ปกติไม่ค่อยชอบหน้าเสิ่นเฟยนัก
เมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยหง เสิ่นเฟยกำหมัดแน่นจนเืแทบไหล เื่ทำนองนี้แม้ยังไม่รู้ว่าเท็จจริงเป็อย่างไร แต่อย่างไรก็ตาม ข่าวลือบ้าบอในโรงเรียนเซิ่งหลันเื่นี้ คนที่อับอายที่สุดย่อมเป็เสิ่นเฟย!
“ข้าได้ยินน้องสาวเล่าว่าแม่นางคนนั้นไม่ชอบเ้า หากเป็เช่นนั้น เหตุใดจึงฝืนใจผู้อื่น ปล่อยนางเป็อิสระเถิด วันหนึ่งข้างหน้าจะได้ไม่ต้องสวมหมวกเขียว*ให้เ้า!” (*สวมเขา) เยี่ยหงหัวเราะ เขาเป็ญาติของเยี่ยจื่ออวิ๋น ดังนั้นจึงได้ยินเื่ราวเกี่ยวกับเซียวหนิงเอ๋อร์มาบ้าง ด้วยอิทธิพลจากเยี่ยจื่ออวิ๋น เขาจึงเป็ศัตรูกับเสิ่นเฟยในชั้นเรียนทุกครั้งที่ทำได้... เสิ่นเฟยหดหู่นัก เหตุใดเยี่ยหงจึงคอยหาเื่ ทว่าเขากลับไม่มีปัญญาโต้ตอบอันใด ฐานะของเยี่ยหงกดเขาเสียแน่น ต่อให้รำคาญเพียงใดก็ได้แต่หลีกเลี่ยงความบาดหมางโดยตรงกับเยี่ยหง
อย่างไรก็ตาม กับเื่นี้เสิ่นเฟยไม่อาจทนต่อไปได้อีก เขาะโอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ไม่มีผู้ใดสามารถแย่งชิงผู้หญิงของข้าไปได้ หากข้าไม่ได้ ผู้อื่นก็อย่าได้ฝันไปเลย!”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้