ขณะนั้นที่หลานซือหรงกำลังนั่งวิเคราะห์สถานการณ์อย่างเร่งด่วน รองผู้อำนวยการฟานที่ดูเหมือนจะหมดความอดทนกับมู่คังหยวนก็เปิดฉากโจมตีโดยไม่รีรอ ใยแมงมุมสีดำสนิทพุ่งออกจากมือของเขาด้วยความเร็วสูงพุ่งตรงเข้าหามู่คังหยวน
แม้แต่มู่คังหยวนที่มีประสบการณ์ต่อสู้มากมายก็ยังไม่ทันได้เตรียมตัว พลังของเขาถูกใช้ไปมากแล้วจากการต่อสู้ที่ผ่านมา ทำให้เขาไม่สามารถตอบโต้ได้ทัน นอกจากนั้นหลานฮวาที่อยู่ใกล้กับเขาก็ถูกจับไปด้วยเช่นกัน เธอรู้สึกถึงพลังงานที่ถูกตรึงไว้ พลังของเธออ่อนแรงเกินกว่าจะดิ้นรน
"พวกแกทำอะไรกัน!" หลานซือหรงะโขึ้นทันที เธอกำลังจะใช้พลังเข้าไปขัดขวาง แต่ทันใดนั้นร่างกายของจี้กังก็มีเืไหลออกมามากมายก่อนที่เืเ่าั้จะกลายเป็หอกพุ่งแทงร่างกายของทุกคนที่นั่นทันที หอกเืเ่าั้แทงเข้ามาด้วยความรวดเร็วและมันใกล้เกินไป ทำให้ไม่มีใครหลบทันแม้แต่คนเดียว ทันใดนั้น กวงลี่เหมยถูกหอกเืแทงเข้าที่แขน เธอตัดสินใจตัดแขนตัวเองทันทีก่อนจะพูดขึ้น
“หอกเืนั้นมีพิษร้ายแรงที่ทำให้พลังของพวกเราลดลงได้อยู่”
ทันใดนั้นคนจากหอการค้านกยูง 7 สี ไม่ลังเลแม้แต่น้อย พวกเขาตัดอวัยวะร่างกายตัวเองที่ถูกหอกเืแทงเข้าไปโดยทันที แต่มันไม่ได้จบแค่นั้น ร่างกายของจี้กังเริ่มขยายใหญ่อยากรวดเร็ว พร้อมเสียงของกวงลี่เหมยก็ดังขึ้น
"ถอยเร็ว!"
ทันทีที่เสียงของกวงลี่เหมยหายไป ผู้ควบคุมสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิสิบเอ็ดคนรวมถึงรองผู้อำนวยการฟานต่างพุ่งหนีไปทันที บางคนที่มีสัตว์ร้ายธาตุความว่างเปล่าก็ได้ฉีกความว่างเปล่าหนีไป
"ไม่!" หลานซือหรงกัดฟันแน่น เธออยากจะพุ่งเข้าไปช่วยหลานฮวาแต่ก็ถูกพลังของฟานฉีดึงออกไปอีกทาง
ในขณะเดียวกัน มู่คังหยวนและหลานฮวาที่ติดอยู่ในใยแมงมุมก็ไม่สามารถขยับตัวได้ ใยแมงมุมพิเศษนี้มีคุณสมบัติลดความสามารถในการใช้พลังิญญาและพวกเขายังโดนหอกเืนั้นแทงเข้าไปในร่างกายอีก ทำให้พวกเขาแทบจะไม่สามารถหมุนเวียนพลังได้เลย
ทันใดนั้น ร่างของจี้กังที่นอนอยู่บนพื้นก็เริ่มเกิดความผิดปกติ ลายเส้นสีส้มแดงเริ่มเรืองแสงไปทั่วร่างกายของเขา และมันกระตุกขึ้นลงอย่างน่าสยดสยอง
หลานฮวายอมรับชะตากรรมของตัวเองแล้วเธอมองไปที่มู่คังหยวนก่อนจะพูดขึ้น "…ฉันรักนายนะ!"
ตูม!
ร่างของจี้กังะเิออกมา แรงะเิทำให้พื้นที่โดยรอบพังทลายลงและกระแสพลังอันรุนแรงแผ่กระจายไปทั่วพื้นที่ทั้งหมด มู่คังหยวนที่ได้ยินคำพูดของหลานฮวาแล้ว เขาตัดสินใจแลกเปลี่ยนอายุขัยของตัวเองกับสัตว์ร้ายของเขาเพื่อเพิ่มพลังงานมหาศาล ทำให้พลังของเขาพุ่งทะยานขึ้นอย่างน่าสะพรึงกลัว เขาทำลายใยแมงมุมทิ้งก่อนจะอุ้มหลานฮวาไว้ในอ้อมแขนแล้วบินออกจากพื้นที่แรงะเิอย่างรวดเร็ว
หลานฮวามองชายที่กำลังอุ้มเธออยู่ ความทรงจำในอดีตผุดขึ้นมาในหัวของเธอ เธอพยายามดิ้นรนและะโออกมา "ปล่อยฉันลงไปซะ!"
แต่มู่คังหยวนไม่ฟัง เขากอดเธอไว้แน่นพร้อมพุ่งไปด้วยความเร็วสูงสุดที่เขาทำได้ ในขณะที่แรงะเิกำลังไล่หลังพวกเขามา
น้ำตาของหลานฮวาไหลออกมา เธอพยายามดิ้นรนสุดกำลัง "ปล่อยฉันไปเถอะ! ถ้านายปล่อยฉัน นายจะหนีทัน!"
"ไอ้โง่! ปล่อยฉันลงไปสิวะ!"
แต่ไม่ว่าหลานฮวาจะพูดอย่างไร มู่คังหยวนก็ไม่ตอบสนอง ทันใดนั้น ลำแสงสีดำเข้มพุ่งเข้ามาจากระยะไกล
ตูม!
มู่คังหยวนถูกโจมตีจากลำแสงสีดำนั้นจนชะงักไปครู่หนึ่ง
"แกทำบ้าอะไร! ฟานฉี!" หลานซือหรงะโออกมา
รองผู้อำนวยการฟานที่อยู่ในระยะไกลตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเ็า "กำจัดคนทรยศ"
ตูม!
ไม่รอให้มีคำพูดใดต่อ หลานซือหรงพุ่งเข้าไปบีบคอของฟานฉีด้วยความโกรธแค้น ดวงตาของเธอลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความโกรธ
ในขณะเดียวกัน มู่คังหยวนที่รู้ตัวว่าไม่สามารถหลบแรงะเิที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขาได้ทัน เขาจึงทำสิ่งสุดท้ายที่สามารถทำได้ เขาโยนหลานฮวาออกไปให้ห่างจากจุดะเิมากที่สุด
ร่างของเธอถูกเหวี่ยงออกไปในอากาศ น้ำตาของเธอยังคงไหลออกมา ดวงตาของเธอเบิกกว้างขณะมองไปที่มู่คังหยวน
รอยยิ้มอันอบอุ่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์
"ฉันขอโทษ… ที่ทำตามสัญญาไม่ได้… ขอโทษ…"
ทันใดนั้น ดวงตาของหลานฮวาก็เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา
“ไม่... ไม่!”
“ขยับสิ! ขยับสิ! ขยับสิวะ”
หลานฮวาพยายามดิ้นรน เธอใช้ฟันกัดใยแมงมุม เธอพยายามขยับร่างกายทุกส่วน แต่มันก็ไม่เป็ผล เธอมองไปที่มู่คังหยวนที่ยังคงมองมาที่เธอด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่ร่างกายของเขาจะถูกแสงจากะเิกลืนหายไป
"ไม่มมมมมมมมมม!!!"
เสียงกรีดร้องของเธอกึกก้องไปทั่วบริเวณ ขณะที่แสงสว่างจากะเิจะกลืนกินชายหนุ่มผู้โง่เขลาคนนั้นไปตลอดกาล
ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เสียงะเิดังสนั่น ร่างของจี้กังแตกกระจายออกเป็ละอองพลังงานที่ดูดกลืนทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว พื้นดิน อากาศ และโครงสร้างทั้งหมดในบริเวณนั้นถูกฉีกกระชากออกจากกัน กลายเป็วงกลมขนาดใหญ่กลางมหาวิทยาลัยจักรพรรดิอสูร พร้อมม่านพลังที่ปิดกั้นมหาวิทยาลัยทั้งหมดพังทลายไปด้วย
แรงะเิรุนแรงจนทำให้ผู้คนในเมืองระดับที่ 6 เมืองัทองคำ ที่อยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตรต้องหันมองมายังทิศทางของมหาวิทยาลัยทันที พื้นที่ขนาดใหญ่กว่า 60% ของมหาวิทยาลัยถูกกลืนหายไป ไม่มีแม้แต่เศษซากอาคาร ยามและอาจารย์จำนวนมากไม่สามารถหลบหนีได้ทัน ถูกแสงแห่งการทำลายล้างกลืนหายไปพร้อมกับหลักฐานทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับแผนการร้ายในครั้งนี้
ควันสีดำพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า นักเรียนจำนวนมากยังปลอดภัย แต่ก็อยู่ในอาการใสุดขีด เสียงกรีดร้องดังไปทั่วพื้นที่ทั้งหมด
นอกเขตะเิ หลานซือหรงถูกกวงลี่เหมยและคนอื่น ๆ รั้งตัวไว้ ขณะที่อีกด้านหนึ่ง ฟานฉียืนอยู่กลางสายลมที่พัดผ่าน เศษซากของมหาวิทยาลัยลอยคว้างอยู่ในอากาศ
"ฉันแค่กำจัดคนทรยศ ฉันทำผิดอะไร" ฟานฉีพูดด้วยน้ำเสียงแห่งความโกรธ
หลานซือหรงกัดฟันแน่นก่อนจะะโออกมา "แกนั่นแหละคนทรยศ! แกมันโง่ที่ไม่รู้ว่าความทรงจำของจี้กังถูกดัดแปลง! พวกมันใช้แกเป็เครื่องมือ! ไม่สิ ไม่หรอก แกอิจฉาใช่ไหมล่ะ ที่หลานฮวามองแต่มู่คังหยวน ไม่เคยมองมาที่ขยะแบบแกเลย"
ฟานฉีชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยายามหาเหตุผลมาหักล้าง "ไม่จริง... พวกแกกำลังหาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง..."
ฟานฉียังพูดไม่ทันจบ ก็ต้องะโถอยหลังด้วยความเร็วสูง แต่ถึงแม้จะไหวตัวทัน แขนขวาของเขาก็ถูกน้ำแข็งกัดกินจนกลายเป็น้ำแข็งไป ก่อนจะแตกออกเป็เศษชิ้นส่วนเล็กๆ มากมาย
"อ๊าาาาาาาาาาา!!!" ฟานฉีกรีดร้องออกมา
ฟานฉีสบถ "แกทำบ้าอะไร! อีนังสารเลว! แกคงลืมไปแล้วสินะ ว่าชีวิตของน้องสาวพวกแกอยู่ในมือของพวก…."
ตูม!
คลื่นพายุหิมะขนาดมหึมาซัดเข้าใส่ร่างของฟานฉี พื้นดินทั้งหมดรวมถึงฟานฉีถูกแช่แข็งภายในเสี้ยววินาที
กลางพายุเย็นเฉียบ หลานฮวาปรากฏตัวขึ้น เธออยู่ในสภาพาเ็หนัก แขนซ้ายของเธอขาดหายไป แต่สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่านั้นคือแววตาของเธอ ไม่มีประกายของอารมณ์ใด ๆ หลงเหลืออยู่ ดวงตาสีฟ้ากลายเป็สีน้ำฟ้าน้ำทะเลที่ไร้จุดสิ้นสุด
แต่ก่อนที่ใครจะได้ทำอะไรมากไปกว่านี้ ออร่าแห่งการสังหารอันมหาศาลก็ปกคลุมไปทั่วบริเวณ กลุ่มเงาลึกลับสิบห้าคนลอยลงมาจากท้องฟ้า ทุกคนสวมชุดคลุมสีขาว บนแผ่นหลังของพวกเขามีตัวอักษรคำว่า "กวน" สลักไว้
พวกเขาเป็คนจากตระกูลศักดิ์สิทธิ์กวน!
หนึ่งในคนของตระกูลกวนก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ "หยุดการต่อสู้กันได้แล้ว พวกคุณกำลัง….."
ยังไม่ทันที่ชายคนนั้นจะได้พูดจนจบ เสียงหัวเราะเย้ยหยันก็ดังขึ้นจากอีกมุมหนึ่งของซากปรักหักพัง
"กำลังเล่นตามแผนของพวกเรายังไงล่ะ ฮิฮิ!"
ตูม!
ร่างของฟานฉีที่ถูกแช่แข็งอยู่ถูกบดขยี้เป็ผุยผง พลังสีดำทะมึนปกคลุมไปทั่วร่างของเขา
"อ๊าาาาาา!!!"
ิญญาของฟานฉีพยายามหนีออกจากร่าง แต่มือของใครบางคนที่ปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงสีดำเอื้อมไปคว้าหัวของเขา ก่อนจะบีบจนมันแตกละเอียด
"เสร็จไปอีกหนึ่ง..." เสียงปริศนาดังขึ้น
"อีกสองคนก็น่าจะตามไปเร็ว ๆ นี้..."
หนึ่งในผู้าุโของตระกูลกวนหรี่ตามองชายปริศนา "ถึงขั้นส่งคนใน 1 ใน 12 พระคาร์ดินัลและอาร์บิชอปอีกเก้าคนมาที่นี่... ดูเหมือนเื่นี้จะสำคัญมากสินะ"
หญิงสาวผมสีเขียวในชุดแม่ชี ที่ผิดแปลกจากภาพลักษณ์ของแม่ชีทั่วไป ยิ้มเยาะ ก่อนจะกล่าวขึ้น
"ก็สำคัญอยู่หรอกนะ..."
แม่ชีคนนั้นหันไปมองหลานฮวาและหลานซือหรง ก่อนจะยิ้มมุมปาก
"ท่านหลานฮวา และท่านหลานซือหรง พวกเราได้เก็บิญญาของมู่คังหยวนไว้ให้แล้ว"
แม่ชีคนนั้นพูดพลางหยิบขวดแก้วขนาดเล็กออกมา ข้างในนั้นมีแสงสีทองส่องประกายเลือนราง
"นอกจากนี้... เรายังนำร่างของน้องสาวคนเล็กของพวกคุณกลับมาให้ด้วย"
คนจากตระกูลกวนตกอยู่ในความใสุดขีด ในขณะที่หลานซือหรงและหลานฮวาต่างชะงักค้างไปกับคำพูดนั้น หัวใจของพวกเธอเต้นรัวและพวกเธอรู้ได้ทันทีว่าพวกมัน้าที่จะพูดอะไรต่อไป