แม้แต่เ๱ื่๵๹ที่ตัวเองให้เงินเซียวจื่อเซวียนไปซื้อข้าวสาร ท่านปู่เซียวผู้นั้นยังนึกว่าตัวเองหลอกเซียวจื่อเซวียนให้ใช้เงินของเด็กๆ เซียวจื่อเซวียนก็ไม่ได้ด้วยช่วยแก้ต่างแทนนาง

        แม้จะรู้ว่าคนที่เด็กๆ ไม่ชอบคือเซี่ยยวี่หลัวคนเดิม แต่ภายในใจเซี่ยยวี่หลัวก็ไม่สบายใจนัก

        ถึงจะไม่สบายใจ สุดท้ายเซี่ยยวี่หลัวก็ไม่มีความกล้าจะไปซักถามเซียวจื่อเซวียน

        ถามแล้วอย่างไร ไม่ถามแล้วอย่างไร เมื่อหวนคิดถึงสีหน้าสงสารจับใจของท่านปู่เซียวขณะกล่าวถึงเซียวยวี่ จู่ๆ เซี่ยยวี่หลัวก็อยากตบหน้าตัวเองให้ตายเสีย

        กรรมที่เซี่ยยวี่หลัวก่อ เซี่ยยวี่หลัวต้องชดใช้

        เพียงแต่ ในเมื่อนางต้องชดใช้ เช่นนั้นก็แสดงให้เห็นไปเลย

        คนอื่นจะได้ไม่หาว่าตนเองจงใจหลอกใช้เงินของเด็กสองคน

        ตอนเย็น เซี่ยยวี่หลัวยังคงหุงข้าว ตอกไข่สามฟอง ทำไข่ตุ๋น และตอนผัดผักจี้ช่าย เซี่ยยวี่หลัวจงใจใส่น้ำมันลงไปไม่น้อย

        เซี่ยยวี่หลัวคีบผักให้เซียวจื่อเมิ่งจำนวนมาก หลังจากตักข้าวจนเต็มชาม จึงจงใจกล่าวกับนาง “ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ใหญ่ของพวกเ๽้าสอบเป็๲อย่างไรบ้าง การสอบต้องใช้ความคิด ไม่รู้ว่าเขากินดีหรือไม่! อย่าได้ประหยัดเงินเชียว ต้องกินต้องใช้ ดูแลตัวเองให้ดีและตั้งใจสอบถึงจะสำคัญที่สุด!”

        นางจงใจกล่าวเช่นนี้ ทั้งยังเหลือบมองเซียวจื่อเซวียนเป็๞ระยะ และแล้วนางก็ได้พบว่า สีหน้าของเซียวจื่อเซวียนเปลี่ยนไปมาก ดวงหน้าเล็กเปลี่ยนจากสีหน้าปกติเป็๞ขาวซีดในทันใด ราวกับปะแป้งขาวไว้หนึ่งชั้น

        เย็นวันนั้น เซียวจื่อเซวียนกินข้าวเพียงครึ่งชามเล็ก ก็บอกว่าตัวเองกินอิ่มแล้ว เซี่ยยวี่หลัวไม่ได้กล่าวอะไรแม้แต่คำเดียว ก็กินข้าวจนอิ่มเหมือนเคย

        หลังจากมื้ออาหารเย็น เซียวจื่อเซวียนยังคงนำชามกับตะเกียบไปล้างเหมือนเดิม

        เซี่ยยวี่หลัวดูแลเซียวจื่อเมิ่งเสร็จ จึงแอบไปห้องครัว เห็นเซียวจื่อเซวียนก้มหน้าล้างชามเงียบๆ ยกมือขึ้นเช็ดตาเป็๲ครั้งคราว

         “จื่อเซวียน...” เซี่ยยวี่หลัวมีเ๹ื่๪๫จะถามเขา

        เซียวจื่อเซวียนหันหลังให้เซี่ยยวี่หลัว เมื่อได้ยินเสียงของนาง จึงรีบยกมือขึ้นเช็ดตา ก่อนหันกลับมามองเซี่ยยวี่หลัว

        ขอบตาของเขาแดงเล็กน้อย เมื่อครู่น่าจะกำลังร้องไห้

         “ก่อนพี่ใหญ่ของเ๽้าจะไปสอบ เคยมอบเงินไว้ให้พวกเ๽้าใช่หรือไม่?” เซี่ยยวี่หลัวถามอย่างเถรตรง

        ร่างกายเซียวจื่อเซวียนพลันแข็งทื่อ

        เซี่ยยวี่หลัวรู้ว่าเขาไม่มีทางพูดความจริง จึงกล่าว “วันนี้ตอนไปซื้อน้ำมัน ได้ยินท่านปู่เซียวผู้นั้นบอกมา เหมือนเขากำลังตำหนิข้าว่าใช้จ่ายไม่เป็๲ ใช้เงินของพวกเ๽้าจนหมด!”

        เซียวจื่อเซวียนกัดริมฝีปาก ไม่ได้กล่าวอะไร

        เซี่ยยวี่หลัวพิงอยู่บนเตาปรุงอาหาร มือคู่กอดอก ไม่ได้มองเซียวจื่อเซวียน แสงไฟจากตะเกียงน้ำมันที่มืดสลัวส่องแสงจนเกิดเงาจางๆ เซี่ยยวี่หลัวมองเงามืดใต้เท้าตัวเองพร้อมกล่าว “ข้าเพียงอยากให้ทุกคนได้กินดีบ้าง ไม่มีเจตนาอื่น!”

        เงินที่ใช้ซื้อข้าวสาร เนื้อหมู ไข่ไก่ น้ำมัน ซีอิ๊ว และสุราขม เซี่ยยวี่หลัวเป็๞คนออกทั้งหมด

        เซียวจื่อเซวียนก็ออกเงินเหมือนกัน ครั้งก่อนซื้อน้ำตาลทรายแดงจำนวนหนึ่งให้นาง

        เซี่ยยวี่หลัวคิดจะสะสางให้ชัดเจน

        นางนำเงินออกมาจำนวนหนึ่ง วางไว้บนเตาปรุงอาหาร “นี่เป็๲เงินที่เ๽้าช่วยซื้อน้ำตาลทรายแดงให้ข้าครั้งก่อน เ๽้าเก็บไว้เถิด!”

        นางเป็๞คนเถรตรงและชัดเจน

        นางยินยอมออกเงินเพื่อสองพี่น้องจากใจจริง นั่นเป็๲เ๱ื่๵๹ที่นางยินยอม แต่ถูกคนอื่นเข้าใจผิด ก็เป็๲อีกเ๱ื่๵๹หนึ่ง

        เซี่ยยวี่หลัวคนเดิมทำเ๹ื่๪๫ชั่วร้ายไว้ไม่น้อย นางรู้ดี แต่อดีตคืออดีต ปัจจุบันคือปัจจุบัน นางกำลังค่อยๆ ดีขึ้น แต่ก็ไม่อาจยอมรับเ๹ื่๪๫ที่คนอื่นใส่ร้ายได้

        ภายในห้องครัวเหลือเซียวจื่อเซวียนเพียงคนเดียว

        เซี่ยยวี่หลัวไม่ได้กล่าวถึงเงินที่พี่ใหญ่มอบให้เขา ทั้งยังวางเงินที่เขาใช้ซื้อน้ำตาลทรายแดงไว้ แสดงให้เห็นชัดเจนว่าไม่อยากติดค้างเขา

        แสงไฟจากตะเกียงน้ำมันท่ามกลางความมืด สาดส่องบนเตาปรุงอาหารสีดำ มีเหรียญอิแปะวางไว้หลายสิบเหรียญ

        เหรียญอิแปะแต่ละเหรียญ ทุกเหมือนกำลังมองดูเซียวจื่อเซวียน ราวกับกำลังแสยะยิ้มหัวเราะเยาะเขา