หลายวันต่อมาคนของเธอก็รายงานข่าวของเ้าขาให้เธอได้รู้อยู่ตลอดเพราะเธอเองก็ไม่ได้ว่างมากขนาดที่จะไปหาเ้าขาด้วยตัวเองได้ทุกวันเพราะงานเธอก็มากอยู่ จนคนของเธอบอกกับเธอว่าเจอตัวคนที่คิดร้ายกับเ้าขาได้ครบหมดแล้ว ตอนนี้อยู่โกดังที่เธอเป็เ้าของ อริสาก็ให้ผู้จัดการพาเธอไปหาเด็กพวกนั้นที่บังอาจคิดจะมาทำร้ายคนของเธอ ถึงตอนนั้นจะยังไม่ใช่ก็ตาม แต่ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง เด็กพวกนี้คงคิดจะทำร้ายเ้าขาอีกแน่ อริสาจึงชิงลงมือก่อน เมื่อเธอมาถึงโกดังที่ว่า ก็เดินเข้าไปช้าๆ ด้วยความใจเย็น แล้วนั่งลงไปตรงเก้าอี้ ก็เห็นสภาพของวัยรุ่นชาย 5 คนที่ถูกลูกน้องเธอเล่นงาน กับผู้หญิงอีกคนที่ไม่มีร่องรอยการถูกทำร้ายหรือล่วงเกินใดๆ มัดมือติดไว้กับเก้าอี้ ตรงหน้าอริสา ผู้หญิงคนนั้นเลยถามเธอเพราะจำได้ว่าเธอคือใครตอนไปเป็วิทยากร
“คุณ้าอะไรจากพวกเราถึงจับเรามาแบบนี้”
“ก็ไม่ได้้าอะไรมากหรอกคะ แต่จะสั่งสอนนิดหน่อยแล้วส่งให้ตำรวจก็แค่นั้นเอง”
“เื่อะไรกัน เราไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะคะ พี่ริสา”
“อย่าบังอาจมาเรียกฉันแบบนั้น เธอไม่มีสิทธิ์ คนเดียวที่เรียกได้ คือคนที่เธอหลอกวางยาแล้วให้ไอ้หื่น 5 ตัวนี้ข่มขืนต่างหาก”
“แล้วคุณเกี่ยวอะไรด้วยละ มันโง่เองที่ตามพวกเราไป”
อริสาได้ยินแบบนั้นก็เืขึ้นหน้า แต่ยังเก็บอาการไว้ แค่พยักหน้าเป็อันรู้กัน หล่อนโดนตบไป 1 ฉาด
“ใครว่าฉันไม่เกี่ยว ตอนแรกอาจจะไม่เกี่ยวถ้าฉันไม่บังเอิญมีธุระแถวนั้นพอดี แล้วเจอกับเ้าขา ในสภาพที่โดนพวกเธอวางยา จนตอนนี้เ้าขาเป็ผู้หญิงของฉัน แล้วคราวนี้ฉันเกี่ยวหรือยัง กล้ามากที่ทำแบบนั้นกับเพื่อนตัวเอง”
“แต่เราก็ไม่ได้ทำอะไรแล้วนี่ แล้วหล่อนก็ไม่ได้เสียหายอะไรก่อนไปเจอคุณ”
“ก็ใช่ แต่ถ้าวันนั้นคนที่ไปเจอเ้าขาไม่ใช่ฉันละ เ้าขาจะเป็ยังไง แต่ถ้าฉันไม่ทำอะไรสักอย่าง เธอคิดว่า 5 คนนั้นจะปล่อยไปง่ายๆ หรือไง”
“แต่ฉันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคนพวกนี้แล้วนี่ เงินฉันก็คืนให้พวกมันไปแล้ว คุณยัง้าอะไรอีก”
“ฉันไม่้าอะไรจากผู้หญิงอย่างเธอหรอก อย่าห่วงเลยฉันไม่คิดจะแตะต้องผู้หญิงอย่างเธอหรอก แล้วไม่ต้องกลัวไปคนของฉันก็ไม่แตะเธอด้วยเช่นกัน เธอแค่รออยู่เฉยๆ ก็พอ ว่าฉันจะทำอะไร คนที่มันคิดชั่วกับผุ้หญิงของอริสา ว่ามันต้องโดนอะไรบ้าง”
“พี่นพ ไหนคะของที่ฉันให้คุณหามา เอาให้พวกมันกินซะ แต่พี่นพช่วยพาเด็กผู้หญิง หลบมาทางฉันก่อนนะคะแล้วปิดรั่วกั้นให้เรียบร้อยด้วย อย่าให้หลุดออกมาได้สักคนเดียว พวกมันจะได้ดู ผลของยาพวกนี้ว่าเป็ยังไงกับตัวของพวกมันเอง จะได้หลาบจำ”
“ครับคุณหนู”
“ส่วนหล่อนตามฉันมา ถ้าไม่อยากโดนรุมโทรม / ที่เหลือฝากด้วยนะคะพี่นพ ถ้าสงบลงเมื่อไหรก็ปล่อยพวกมันไป ถ้าพวกมันกล้าแจ้งความ เราค่อยแจ้งความกลับ แล้วเอาคลิปตอนที่พวกมันวางยาเ้าขาให้ตำรวจไป อย่างดีฉันก็แค่ไปเสียค่าปรับกับเป็ข่าวนิดหน่อยที่รังแกเด็ก”
อริสา ดึงมือผู้หญิงคนนั้นไปที่รถของลูกน้องเธออีกคนแล้วบอกว่า
“พาแม่นี่ไปส่งให้ถึงบ้าน ห้ามล่วงเกินอะไรหล่อน ถ้าฉันจับได้ว่าแกทำอะไรหล่อนนอกเหนือจากคำสั่งฉัน แกก็รู้นะว่าฉันจะจัดการยังไงกับคนที่ไม่ฟังคำสั่งฉัน ส่วนหล่อนถ้าคิดจะทำอะไรเ้าขาอีก ฉันจะไม่ปล่อยไปง่ายๆ แบบนี้อีก ฉันจะให้พวกลูกน้องฉันรุมโทรมเธอซะ แล้วจับเธอโยนลงน้ำ แล้วฉันจะยัดเงินสักก้อนให้ตำรวจปิดคดีของเธอว่าโดนข่มขืนเลยคิดสั้นะโน้ำฆ่าตัวตาย เท่านี้ก็จบ”
“คะๆ ฉันจะไม่ยุ่งอะไรกับยัยแว่นนั้นอีก”
อริสาทำท่าจะตบแต่เธอยั้งมือไว้ เพราะเธอไม่เคยทำรุนแรงกับผู้หญิงคนไหนเลย
“อย่าได้เรียกเมียของฉันว่ายัยแว่นอีก เ้าขาของฉันสวยกว่าเธอหลายเท่า อย่าได้บังอาจ บลูลี่ เ้าขาอีก”
อริสาไปรอเ้าขาที่คณะหลังจากที่เธอออกจากโกดังมา แต่ก็รอได้ไม่นานเพราะอริสามีนัดกับลูกค้า ทำให้ต้องไปตามนัด แต่ถึงอริสาจะไม่ได้อยู่รอเธอก็สั่งให้ นพดลผู้จัดการมาเฝ้ารอเ้าขาแล้วให้รับเ้าขามาหาที่เธอไปคุยงาน ที่โรงแรมแห่งใหม่ของเธอ เพราะคนที่อริสาไว้ใจให้ อยู่ใกล้เ้าขาได้ก็มีแต่ ผู้จัดการของเธอเอง อริสาที่ไปคุยงานกับลูกค้า เธอก็รู้ตัวดีว่า ลูกค้าเธอคนนี่พอใจในตัวเธอไม่น้อย แต่ก็ให้เกียรติอริสาเสมอ และเพื่อให้เขาเซ็นสัญญาอริสาก็ต้องยอมทำตามใจเขาไม่น้อย เธอดื่มไวน์ราคาแพงที่แรงมากพอสมควร และเธอก็ไม่ใช่คนที่ดื่มเก่งอะไรมากมาย แต่เธอก็ทนคุยกันจนเขายอมเซ็นสัญญา ก็พอดีกับที่ผู้จัดการพา เ้าขามาหาเธอ ที่เ้าขายอมมาพบก็ด้วยเหตุผลเดียวคือ อยากจะคืนเงินให้กับอริสาและคุยกันให้รู้เื่ แต่พอเ้าขามา เห็นท่าทางของลูกค้าเกาะแกะอริสาก็เกิดอาการ เจ็บจิ๊ดขึ้นมาในใจจึงเดินเข้าไปหาอริสา อริสาที่เห็นเ้าขาก็กระซิบข้างหูเ้าขา
“พาพี่ออกไปทีคะ พี่กำลังจะเมา”
“แล้วจะกินมากทำไมนี่”
“งานหนะ ช่วยพาพี่ไปจากตรงนี่เร็วเถอะค่ะ”
เ้าขาก็พยายามพาอริสาออกไปจากที่นั่นด้วยความทุลักทุเล เพราะเธอตัวเล็กกว่าอริสามากพอสมควร ลูกค้าก็ถามว่า
“ให้ผมช่วยมั้ยครับคุณอริสา”
“ไม่เป็ไรคะ เดียวให้แฟนของฉันช่วยเองดีกว่าคะ ขอบคุณที่ได้ร่วมงานกันนะคะ” อริสาหันกลับไปตอบ
“ไปกันเถอะ เ้าขา พี่จะไม่ไหวแล้วคะ อย่าปล่อยให้พี่หลับตรงนี่นะ พี่กลัว”
“คะพี่ริสา เ้า ไม่ปล่อยให้พี่อยู่กับคนแบบนั้นหรอก เ้าไม่ยอมแน่”
อริสายิ้มออกมา เพราะดีใจที่น้องเป็ห่วงเธอ แต่ตอนนี้อริสาสติแทบจะบินหายไปแล้ว แต่ก็ยังพยายามพยุงร่างกายตัวเองให้เดินตามเ้าขาไป จนพากันไปถึงรถ ที่มีนพดลรออยู่ ทั้งสองคนก็เข้าไปนั่งในรถ อริสาที่ตอนนี้เธอกำลังเมาก็เอาหัวตัวเองวางลงบนตักเ้าขา และหลับตาลง บอกให้ นพดล พาเธอกับเ้าขากลับ โรงแรมเพราะเธอร้อนไปหมดทั้งตัว แอร์ภายในรถก็ช่วยให้เธอเย็นลงไม่ได้ อริสาที่ตอนนี้กำลังปลดเสื้อนอกของตัวเองออก ทำให้เ้าขา หัวใจเต้นรัว คอยเอามือของตัวเองห้ามอริสาไม่ให้ถอดเสื้อผ้า แต่ตอนนี้อริสา สติแทบจะหลุดลอยก็ไม่ฟังเ้าขาเลย
“พี่ริสา ไม่เอาคะ ใส่เสื้อเดียวนี้เลยนะคะ นี่มันรถนะ ไม่อายคุณนพบ้างหรือคะ”
“พี่นพ รู้หน้าที่นะคะ”
“ครับคุณหนู” พอนพดลรับคำ ก็มีม่านมาปิดกั้นระหว่างเบาะหน้ากับเบาะหลัง ไม่ให้คนขับรถได้เห็นภายในเบาะหลังอีก เพราะรถที่นพดลขับตอนนี้ คือรถส่วนตัวของอริสาที่เอาไว้ขับมาคุยงาน ทำให้เ้าขาประหลาดใจว่า ทำงี้ได้ด้วย รถคันนี้ อริสาคงพาผู้หญิงขึ้นมาหลายคนแล้วสินะ ถึงทำไว้แบบนี้ แต่ไม่ใช่แบบที่เ้าขาคิดเลย รถคันนี้อริสาไม่เคยพาใครขึ้นมาเลยสักคนมีแต่นพดลที่เวลาเธอเมาก็จะตามให้มาขับรถให้ โดยมีเธอนอนรออยู่ภายในเบาะหลังแล้วปิดม่านกันแบบนี้ เพราะเธอรู้ตัวเองดีว่าจะต้องมีอาการแบบนี้ ทุกครั้งที่เธอเมา จึงไม่ไว้ใจให้ใครมาขับรถให้เธอสักคนเวลาเธอเมา
อริสาเริ่มที่จะอยู่ไม่นิ่งเมื่อรู้ว่าคนที่เธอนอนหนุนตักคือเ้าขา ก็เริ่มที่จะอ่อยเธอ ซึ่งเ้าขาก็ไม่ได้ลืมความสัมพันธ์และก็ชอบไม่ใช่น้อยที่อริสาัั เมื่ออริสาเริ่มที่จะนัวเนียกับเ้าขามากขึ้นก็ทำให้เ้าขาเริ่มอ่อนไปตามอารมณ์ปรารถนา จนลืมไปแล้วว่า ตัวเองยอมมาพบอริสาเพราะอะไร อริสาที่กำลังเมาและมีความ้ามากก็เริ่มรุกราน เล้าโลมเ้าขาไม่หยุด จนทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เ้าขาไม่ได้ขาดสติ เธอก็ยอมตอบรับอริสาแต่ในใจก็ยังคิดเหมือนเดิมคือไม่อยากผูกมัด แต่อยากตอบแทน ในสิ่งที่อริสามอบให้ และครั้งนี้เ้าขาก็เริ่มเปลี่ยนความคิด ว่าเมื่อถึงยังไง อริสาคงไม่รับเงินคืนไป แถมยังจ่ายค่าเรียนให้เธอจนเรียนจบ เ้าขาก็จะตอบแทนอริสา ไม่ว่าอริสา้าอะไร ต่อจากนี้ไป เ้าขาก็จะยอม จนกว่าอริสาจะไม่้าเธอ และปล่อยเธอไป เธอถึงจะออกไปจากชีวิตอริสา แต่ภายในใจเ้าขาก็ยังไม่ได้รักอริสา แบบที่เธอรักเ้าขา ที่ยอมเพียงเพราะตอบแทนบุญคุณ
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้