“ไหนลองอธิบายความคิดของลูกมาสิ”
ตู้เชิงหรงนึกว่าสาเหตุที่ลูกชายคนโตกลับฮ่องกงมาก็เพื่อ้าฟ้องเขา
เื่ถูกลอบฆ่าระหว่างเดินทางไปสนามบินหยางเฉิง จากการคาดเดาของตู้เชิงหรงแล้ว หลิวเทียนเฉวียนคือบุคคลที่น่าสงสัยที่สุด
ตีสนิทเพื่อฉกฉวยผลประโยชน์ หลิวเทียนเฉวียนมีพร์อย่างยิ่งในการก่อคดีเช่นนี้
ถ้าหลิวเทียนเฉวียนทำให้ตู้เ้าฮุยตาย ตู้เชิงหรงคงเดือดจัดอย่างแน่นอน เป็แค่คนนอกตระกูลคนหนึ่ง เขาไม่สนว่าอีกฝ่ายเป็พี่ชายภรรยาหรือว่าใคร เขาจะต้องจับหลิวเทียนเฉวียนมาแล่เป็ชิ้นแล้วโยนลงทะเลให้ปลากินซะ!
อีกทั้งเขายังจะหมางเมินหลิวเข่ออิ๋ง ถ้าไม่ได้รับสัญญาณจากหลิวเข่ออิ๋ง มีหรือที่หลิวเทียนเฉวียนจะใจกล้าขนาดนี้
แต่จะให้ตู้เชิงหรงแก้แค้นแทนตู้เ้าฮุยมากกว่านี้ก็คงเป็ไปไม่ได้ เพราะหลิวเข่ออิ๋งเองก็มีทายาทให้กับตระกูลตู้เช่นกัน แม้ตู้เชิงหรงจะรักลูกชายคนโตมากที่สุด เพราะเขารู้สึกว่าตู้เ้าฮุยเหมือนตนเอง... หากไม่ดิ้นรนแล้วถูกคนฆ่าตาย ก็แสดงว่าตู้เ้าฮุยไร้ความสามารถ!
ต่อให้ไม่ตายแล้วกลับมาฟ้อง ตู้เชิงหรงก็จะไม่สนใจ
แต่นึกไม่ถึงเลยว่าสิ่งที่ตู้เ้าฮุยพูดกลับไม่ใช่การกล่าวหาหลิวเทียนเฉวียน ตรงกันข้าม เขากลับบอกว่าหลิวเทียนเฉวียนยังไม่ได้ใช้ความสามารถทั้งหมดที่มี จึงอยากมอบหมายหน้าที่การดูแลธุรกิจค้าของเถื่อนให้กับหลิวเทียนเฉวียน?
“ผมอยู่ที่เผิงเฉิงมาระยะหนึ่งแล้ว ตอนนี้ที่นั่นยังสู้ฮ่องกงไม่ได้ แต่การก่อสร้างสาธารณูปโภคต่างๆ ถือว่าคืบหน้าไวมากครับ ปัจจุบันคนแผ่นดินใหญ่ยังยากจนมาก เงินเดือนของพวกเขาแค่ไม่กี่สิบหยวนเท่านั้น แต่พวกเขาจะจนไปตลอดชีวิตหรือครับ ต่อให้ไม่พูดถึงความจน ทว่าจำนวนประชากรมากมายขนาดนั้น ความสามารถในการอุปโภคบริโภคย่อมมีมหาศาลอย่างแน่นอน”
พื้นที่รวมของฮ่องกงใหญ่แค่นี้ มีประชากรอาศัยอยู่ได้แค่ไม่กี่ล้านคน
แต่ที่เศรษฐกิจพัฒนาไปได้เร็วถึงเพียงนี้เพราะที่นี่เป็เกาะแห่งความเสรีน่ะสิ!
วันที่ 19 ธันวาคม ค.ศ. 1984 หลังจบการเจรจารอบที่ 22 ประเทศจีนก็ได้ลงนามใน《ปฏิญญาร่วมจีน-อังกฤษ》ณ กรุงปักกิ่ง โดยทำข้อตกลงกันว่าในปี 1997 เกาะฮ่องกงจะต้องกลับคืนสู่แผ่นดินใหญ่ ั้แ่สองประเทศเริ่มเจรจากันจนกระทั่งลงนามอย่างเป็ทางการ ประชาชนฮ่องกงส่วนหนึ่งค่อนข้างต่อต้านการที่แผ่นดินใหญ่จะเข้ามารับ่ดูแลฮ่องกงต่อในอีก 13 ปีให้หลัง เพราะรับรู้ได้ถึงความแตกต่าง และพวกเขากลัวถูกแผ่นดินใหญ่เข้ามากวาดล้างระบบเดิมที่ปฏิบัติกันมาอย่างยาวนาน
ตอนนี้การลงนามในปฏิญญาเพิ่งผ่านพ้นไปเพียงครึ่งเดือนก็มีคนบางส่วนเริ่มวางแผนออกจากเกาะฮ่องกงเสียแล้ว
ตู้เ้าฮุยรู้ว่าพ่อของเขาไม่อยากออกจากฮ่องกง เนื่องจากตู้เชิงหรงสร้างตัวได้ที่นี่ รากฐานของเครืออยู่ที่แผ่นดินผืนนี้ จะให้ย้ายเครือธุรกิจออกจากฮ่องกงในระยะเวลาเพียงสิบกว่าปีอย่างนั้นหรือ?
ถ้าไม่อยากย้ายรากฐาน ตระกูลตู้คงอยู่เฉยเหมือนแต่ก่อนไม่ได้อีกแล้ว
ครั้งนี้ที่เรือขนสินค้าเถื่อนมูลค่ากว่าสิบล้านของเครือเชิงหรงถูกกวาดล้าง เป็การเคาะสัญญาณเตือนให้แก่ตู้เ้าฮุย
เทียบกับรอถูกกวาดล้างในอีกสิบกว่าปีข้างหน้า สู้เร่งเปลี่ยนแนวทางธุรกิจเสียจะดีกว่า
ตู้เชิงหรงเข้าใจในสิ่งที่ตุ้เ้าฮุยพูดทันที “ลูกอยากให้การค้าของเถื่อนดูผิวเผินแล้วไม่เกี่ยวข้องกับเครือเชิงหรงสินะ”
ให้หลิวเทียนเฉวียนดูแลอะไรกัน นี่คือการหาแพะรับบาปมิใช่หรือ?
ตู้เชิงหรงรู้สึกว่าลูกชายตนนั้นช่างใจดำเหลือเกิน แต่ความใจดำเช่นนี้เป็สิ่งที่ตู้เชิงหรงให้การชื่นชมด้วยเช่นกัน
ตู้เ้าฮุยเองก็สงสัยว่าหลิวเทียนเฉวียนเป็ผู้อยู่เื้ั แต่เขาไม่ได้พาคนบุกตะลุยหาอีกฝ่าย เขาใช้วิธีขุดหลุมให้หลิวเทียนเฉวียนตกลงไปแทน มองผิวเผินเหมือนเป็การให้อำนาจกับหลิวเทียนเฉวียนมากขึ้น ทว่าความจริงแล้วเพียง้าเลี้ยงหลิวเทียนเฉวียนให้กลายเป็แพะรับบาปเท่านั้น!
ตอนนี้แพะตัวนี้สามารถทำกำไรให้เครือได้ เนื่องจากธุรกิจค้าของเถื่อนนั้นทำกำไรได้สูงมาก ทางเครือจึงยังไม่อาจปล่อยมือไป
ต่อไปหากรัฐบาลของแผ่นดินใหญ่้ากวาดล้าง เครือก็จะผลักแพะตัวนี้ออกไปรับโทษแทน
นี่เป็ความคิดที่ดี แต่ถ้าอยากให้หลิวเทียนเฉวียนกลายเป็แพะรับบาป ก็จะต้องทำให้ธุรกิจค้าของเถื่อนตัดขาดกับเครืออย่างสมบูรณ์ ตู้เชิงหรงมั่นใจว่าเขาสามารถควบคุมหลิวเทียนเฉวียนได้ แต่ถ้าเป็ตู้เ้าฮุยล่ะ?
“ลูกไม่กลัวเป็การเลี้ยงเสืออยู่ในบ้านหรือ ถ้าหลิวเทียนเฉวียนมีอำนาจเพิ่มขึ้น ลูกอาจจะเป็คนที่เสี่ยงอันตรายมากที่สุด”
ตู้เ้าฮุยคิดในใจ เขากลัวเสียที่ไหนเล่า
เลี้ยงหลิวเทียนเฉวียนให้เป็เสือ อย่างไรย่อมมีคนอยากกำจัดเสือเป็ธรรมดา!
พ่อไม่ใช่กำลังห่วงเขา ความห่วงใยลักษณะนี้ช่างไร้ค่ายิ่งนัก ตู้เ้าฮุยรู้ดีว่าการที่ตนสามารถยืนหยัดเหนือคนอื่นในตระกูลได้ มองเผินๆ แล้วเหมือนได้รับความโปรดโปรน แต่ที่จริงเป็เพราะทายาทคนอื่นในเครือยังไม่เติบใหญ่นั่นเอง
ก็เหมือนเวลากษัตริย์แต่งตั้งรัชทายาทในสมัยโบราณ คนอื่นย่อมเห็นตู้เ้าฮุยเป็เป้าโจมตี
ถ้าตู้เชิงหรงเป็ห่วงเขาจริงคงไม่มอบตำแหน่งงานในเครือให้กับเขาั้แ่แรก หน้าที่พวกนี้สามารถริบคืนเมื่อไรก็ได้ ตู้เชิงหรงควรให้หุ้นของเครือกับเขาต่างหาก!
“ผมไม่กลัวครับ ถ้าคุณลุงหลิวเก่งพอจะทำให้ธุรกิจค้าของเถื่อนแข็งแกร่งขึ้น ก็ถือเป็การหารายได้ให้กับทางเครือเช่นกัน หากพวกเราแบ่งกันดูแลคนละส่วน คุณลุงหลิวเองก็จะได้ไม่ต้องรู้สึกหวาดหวั่น เอาแต่คิดเื่ไม่เป็เื่”
ตู้เ้าฮุยพูดจาดูจริงใจเหลือเกิน อย่างไรก็ตามใครๆ ต่างก็เล่นละครเป็ทั้งนั้น และตู้เชิงหรงก็ดูเหมือนจะชอบการแสดงออกของเขา
ขนาดลูกชายแท้ๆ ยังต้องทำประโยชน์ถึงจะมีค่า ในขณะที่พี่ชายภรรยาจะสลัดทิ้งเมื่อไรก็ย่อมได้ หากหลิวเทียนเฉวียนเก่งพอจะดูแลธุรกิจค้าของเถื่อนของตระกูลตู้ หลิวเข่ออิ๋งย่อมได้เชิดหน้าชูตาอย่างแน่นอน
นานๆ ทีตู้เ้าฮุยจะมั่นใจเช่นนี้
ทำธุรกิจถูกกฎหมายได้เงินช้ากว่าค้าของเถื่อน ทว่าตู้เ้าฮุยยังอยากมุ่งมั่นทำธุรกิจในแผ่นดินใหญ่อย่างนั้นหรือ?
“คำแนะนำของลูก พ่อจะลองคิดดูก่อน”
ตู้เชิงหรงไม่ปฏิเสธ นั่นทำให้ตู้เ้าฮุยรู้ทันทีว่ามีหวัง
หลิวเทียนเฉวียนกับหลิวเข่ออิ๋งต้องขอบคุณเขา คนใจกว้างย่อมไม่ติดใจเื่ในอดีต ใช้คุณธรรมตอบแทนความแค้น ถือเป็การมอบของขวัญชิ้นโตให้กับทั้งสองคน
สำหรับลูกชายที่ทั้งฉลาดและมีประโยชน์เช่นนี้ ตู้เชิงหรงจึงถามไถ่อย่างห่วงใย
“ครั้งนี้ที่ถูกลอบทำร้าย...”
“แค่โจรกระจอกน่ะครับ ตายไปหลายคน ที่เหลือยังคงหลบหนีไปได้ เื่เล็กน้อยไม่เป็ปัญหาใหญ่ครับ! ที่สำคัญคือตอนนี้แผนการลงทุนของเครือเราในเผิงเฉิงจะไม่ได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน ผมตกลงกับนายกเทศมนตรีทังของเผิงเฉิงแล้ว และได้เอาหนังสือแสดงเจตจำนงกลับมาด้วย พ่อลองอ่านดูสิครับ”
หลิวเทียนเฉวียนเจรจากับหงเอินไม่สำเร็จ แต่ตู้เ้าฮุยสามารถทำได้
นี่ก็คือความสามารถของตู้เ้าฮุย และเป็สิ่งที่ตู้เ้าฮุย้าแสดงให้พ่อของเขาเห็น ที่เขาเจรจากับทังหงเอินได้สำเร็จ เพราะทั้งสองคนได้ทำการตกลงกันแล้วว่าเครือเชิงหรงจะไม่ข้องเกี่ยวกับธุรกิจสีเทาในเผิงเฉิงเป็อันขาด
จุดนี้ตู้เ้าฮุยไม่จำเป็ต้องเน้นย้ำเป็พิเศษ ทำธุรกิจอย่างถูกต้องก็สามารถหาเงินได้เช่นกัน ตู้เชิงหรงย่อมรู้ดีว่าควรเลือกสิ่งใด
ถึงอย่างไรตอนนี้ก็เข้าปี 1985 แล้ว ฮ่องกงถูกกำหนดไว้ว่าจะต้องกลับไปเป็ของแผ่นดินใหญ่ในปี 1997 ถ้าไม่อยากทิ้งรากฐานของเครือที่ฮ่องกง เครือเชิงหรงจะต้องพยายามฟอกขาวกิจการของตนเองอย่างเต็มที่
ตู้เชิงหรงเปิดอ่านหนังสือแสดงเจตจำนง เขาไม่รู้จักแผ่นดินใหญ่ดีพอ นโยบายของเขตเศรษฐกิจพิเศษก็เคยฟังจากการรายงานของลูกน้องเท่านั้น สิทธิพิเศษต่างๆ ที่เขียนอยู่บนหนังสือแสดงเจตจำนงกองอยู่ตรงหน้า ตู้เชิงหรงคิดว่าธุรกิจที่เผิงเฉิงมีแนวโน้มว่าจะสามารถทำกำไรได้อย่างงดงาม
ต่อให้ทำกำไรได้น้อยหน่อยก็ไม่เป็ไร ถือเป็การสร้างความประทับใจให้กับรัฐบาลของแผ่นดินใหญ่
สร้างคุณประโยชน์ให้กับการพัฒนาเศรษฐกิจของแผ่นดินใหญ่ได้ ต่อให้มีการกวาดล้างก็คงไม่ถึงคิวของพวกเขา เศรษฐีอันดับหนึ่งก็ทำเช่นนี้ เครือเชิงหรงเดินตามคนที่ฉลาดกว่าย่อมไม่มีทางพลาด
ไม่ว่าเศรษฐีอันดับหนึ่งจะทำข้อตกลงอะไรกับรัฐบาล เครือเชิงหรงคงไม่ได้กินเนื้อชิ้นใหญ่ที่สุดอยู่ดี เช่นนั้นก็ขอกินน้ำแกงสักคำคงไม่เกินไปใช่หรือไม่
ตู้เชิงหรงเคาะโต๊ะทำงาน
“ทำตามที่ลูกว่าเถิด พ่อจะเรียกหลิวเทียนเฉวียนกลับจากเผิงเฉิง ส่วนทางเผิงเฉิงก็ให้ลูกเป็คนดูแล จะได้ไม่มีใครขัดแข้งขัดขาลูกอีก”
ใครมีความสามารถก็ผลักดันคนนั้น อีกฝ่ายเป็ลูกชายแท้ๆ ของเขา ตู้เชิงหรงจึงไม่มีเหตุผลที่ต้องขัดขวางตู้เ้าฮุยไม่ให้สร้างผลงาน
ส่วนหลิวเทียนเฉวียนคือหมารับใช้ที่เขาเลี้ยงไว้มานานหลายปี คงถึงเวลาใช้ประโยชน์จากเขาสักที
“ขอบคุณครับพ่อ ผมจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังแน่นอน!”
ตู้เ้าฮุยสีหน้าชื่นบาน วินาทีนี้รอยยิ้มของเขาไม่ใช่การเล่นละคร
คุณชายใหญ่ตู้ใจกว้างขนาดนั้นเลยหรือ?
เขาก็แค่อยากไล่คนที่ขัดหูขัดตาไปให้พ้นหน้าเท่านั้น รีบสร้างผลงานเพื่อสืบทอดอำนาจ ถึงตอนนั้นไม่ว่าจะหลิวเทียนเฉวียนหรือหลิวเข่ออิ๋ง รวมถึงเมียน้อยอีกสองคนของตู้เชิงหรง ถ้าตู้เ้าฮุยไม่เล่นงานพวกเขาให้ตาย คงผิดต่อ ‘การดูแล’ ที่คนเ่าั้มอบให้เขามาตลอดหลายปีน่ะสิ!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้