ระบบอั่งเปาสะท้านภพ
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
บทที่ 101 ไท่ซางเหล่าจวินผู้หน้าเื
“เย่จื่อเฉิน นายทำฉันใหมดเลย”
หลี่เจียอี๋โอบลำคอของเย่จื่อเฉินเอาไว้แน่น ส่วนหลินซีเยว่ก็ยืนชะเง้อมองด้วยความเป็ห่วงอยู่ไม่ไกล
เย่จื่อเฉินหอบหายใจออกมาอย่างหนัก ยกมือขึ้นลูบผมหลี่เจียอี๋อย่างอ่อนโยน
“ร้องไห้ทำไม ฉันก็ไม่ได้เป็อะไรไม่ใช่หรือไง?”
“เมื่อกี้นาย…”
พอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ หลี่เจียอี๋ก็น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง เย่จื่อเฉินเลียริมฝีปาก ฝืนตัวเองลุกจากพื้นขึ้นมานั่งพิงกำแพง เงยหน้าขึ้นมองไปทางหลิวเฉียงที่มีใบหน้าซีดขาว แถมยังมีจ้าวจื่อิที่มีสีหน้านิ่งขรึมนั่นอยู่ด้วย
โดยเฉพาะในตอนที่มองจ้าวจื่อิ อีกฝ่ายยังทำเป็มองมาทางเขาด้วยความเป็ห่วงเป็ใย
รอยยิ้มขบขันของเย่จื่อเฉินฉายวาบขึ้นทันที
เสแสร้งเก่งจริงๆ
เบ้ปากด้วยความสมเพช แล้วหลินซีเยว่จึงเอ่ยปากขึ้น
“เย่จื่อเฉิน เชื่อฉันนะ ฉันจะทวงความยุติธรรมกลับมาให้นายเอง”
“พวกคุณมันไม่ใช่คนดีอะไรหรอก” หลี่เจียอี๋กัดริมฝีปาก ดวงตาแดงก่ำจากการร้องไห้ “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณจะทำอะไร คุณไม่ใช่แค่จะพาเขาไป เมื่อถึงเวลานั้นพอเื่เงียบ ก็…”
พูดไปพูดมา หลี่เจียอี๋ก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง หลินซีเยว่เม้มริมฝีปากกับคำพูดของเธอ และพูดไม่ออกอยู่นาน
แค่พูดปากเปล่าไม่มีหลักฐาน จากที่ผ่านเหตุการณ์เมื่อครู่มา มันก็ยากที่จะทำให้หลี่เจียอี๋เชื่อเธอ
“เย่จื่อเฉิน นายควรจะเชื่อฉันนะ”
หลินซีเยว่มีสีหน้าคาดหวัง เย่จื่อเฉินพยักหน้ารับ แล้วพูดขึ้น
“ผมเชื่อตำรวจหลิน แต่ผมอยากจัดการเื่นี้เอง”
สิ้นเสียง เขาก็เงยหน้าส่งยิ้มไปยังจุดที่จ้าวจื่อิอยู่
“ผมพลิกเกมแล้ว ไม่ใช่เหรอ?”
จ้าวจื่อิหัวเราะแห้งแสร้งทำเป็ไม่รู้ หลินซีเยว่มองไปข้างหลัง ความประหลาดใจหลั่งไหลออกมาจากดวงตา
ทันใดนั้น เย่จื่อเฉินก็เปิดโทรศัพท์ เลื่อนหาแชทของไท่ซางเหล่าจวิน
เย่จื่อเฉิน : ท่านตา ท่านมียาฟื้นฟูกำลังร่างกายหรือเปล่า
ไท่ซางเหล่าจวิน : มี
ไท่ซางเหล่าจวินตอบกลับทันที
เย่จื่อเฉิน : ส่งมาให้ข้าหน่อยหนึ่งเม็ด
ไท่ซางเหล่าจวิน : 500 วิทยายุทธ
ถ้าไท่ซางเหล่าจวินอยู่ในยุคนี้ จะต้องเป็พ่อค้าหน้าเือย่างไม่ต้องสงสัย ชายชราผู้นี้ได้ตระหนักเห็นถึงความสำคัญของวิทยายุทธ์แล้ว เอะอะอะไรก็จะเอาวิทยายุทธ์ แถมยังเอาเยอะอีกต่างหาก
เย่จื่อเฉิน : ไม่มี
วิทยายุทธนี้ไม่ใช่ว่าจะเอามาได้ง่ายๆ เย่จื่อเฉินก็รู้สึกว่ามันกินแรงชีวิตอยู่เหมือนกัน แต่เขาก็แค่อยากจะกดราคาลงมาดู แต่ใครจะไปคิด…
ไท่ซางเหล่าจวิน : ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ได้
ไท่ซางเหล่าจวินไม่ได้รบเร้าเย่จื่อเฉิน
เย่จื่อเฉินอึ้งกิมกี่
หน้าเืจริงๆ ด้วย
ถึงแม้ว่า 500 วิทยายุทธจะเอาไปทำอะไรได้มาก แต่เพื่อร่างกายของตัวเอง…
เย่จื่อเฉิน : ได้ ส่ง!
ไท่ซางเหล่าจวิน : ตอนนี้ขึ้นราคาเป็ 1,000 วิทยายุทธแล้ว
อะไรเนี่ย!
เย่จื่อเฉินโมโหจนอยากสบถด่า ตาแก่นี่ใจดำเกินไปแล้ว ในเวลาแค่แป๊บเดียวก็ขึ้นราคาจากหน้ามือเป็หลังมือ
ได้!
เย่จื่อเฉินคิดพลางพยักหน้ากับตัวเอง ในเมื่อตาแก่คนนี้ใจร้ายกับเขา ถ้าอย่างนั้นก็อย่ามาโทษเขาทีหลังถ้าเขาใจร้ายกับตาแก่คนนี้ก็แล้วกัน
ติ๊ง!
เย่จื่อเฉินถอนเอาวิทยายุทธออกมาจากบัตรเซียนจำนวน 1,000 วิทยายุทธ แล้วส่งไปให้ พอไท่ซางเหล่าจวินได้รับอั่งเปาแล้ว ก็ส่งยากลับมาให้เย่จื่อเฉิน
คุณได้รับอั่งเปาของไท่ซางเหล่าจวิน
ยาฟื้นฟูกำลังซานเหวิน ×1
ยาฟื้นฟูกำลังซานเหวิน : ยาวิเศษระดับสาม สามารถฟื้นฟูกำลังร่างกายที่สูญเสียไป และรักษาอาการาเ็เล็กน้อยได้อย่างรวดเร็ว
กดรับ
ตอนที่กดรับ เย่จื่อเฉินพลิกตัวหลบ เขาจะแพร่งพรายความลับนี้ออกมาที่นี่ไม่ได้
เม็ดยาฟื้นฟูเป็สีเขียวมรกต บนเม็ดยามีลายเส้นอยู่สามเส้น
รู้สึกถึงความหวานเล็กน้อย เมื่อยาเข้าสู่ปาก ทันทีที่ซึมลงไปถึงส่วนท้อง เย่จื่อเฉินก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แล่นไปทั่วร่างของเขา กลไกการทำงานของร่างกายก็ฟื้นคืนสภาพอย่างต่อเนื่อง
ภายในเวลาไม่กี่อึดใจ เย่จื่อเฉินที่ร่างกายอ่อนแรงก็ลุกขึ้นยืนด้วยร่างกายที่ฟื้นคืนสภาพมาทั้งหมด
“เย่จื่อเฉิน…”
หลี่เจียอี๋กับหลินซีเยว่ตกตะลึงยืนอยู่กับที่ เมื่อครู่นี้เย่จื่อเฉินยังเหมือนจะตายอยู่เลย
แต่นี่เพิ่งจะผ่านไปแค่ครู่เดียว ก็เปลี่ยนไปราวกับไม่ได้เป็อะไร
“นี่คงจะไม่ใช่ว่าตายแล้วเกิดใหม่หรอกนะ”
หลี่เจียอี๋พูดไปพูดมาก็ร้องไห้อีกครั้ง เย่จื่อเฉินยื่นมือไปลูบผมของเธอ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
“ทำไมเธอถึงตัดกำลังใจฉันแบบนี้ล่ะ”
เมื่อปลอบหลี่เจียอี๋แล้ว เย่จื่อเฉินก็เอียงคอไปมา แล้วค่อยๆ เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าจ้าวจื่อิกับหลิวเฉียง
“คุณชายเย่…ไว้ชีวิตผมสักครั้งเถอะครับ”
หลิวเฉียงที่อยู่ภายใต้การคุมตัวของตำรวจ ทำได้แค่ร้องะโอย่างไร้เรี่ยวแรง
เย่จื่อเฉินไม่ได้สนใจเขา แต่กลับยิ้มให้จ้าวจื่อิแทน
“หัวหน้าจ้าวคิดว่าควรจะทำยังไงดีครับ?”
ทีแรกในใจของจ้าวจื่อิก็รู้สึกร้อนรนบ้างนิดหน่อย แต่หลังจากที่ได้ยินคำพูดที่แฝงไว้ด้วยความนัย ไหล่ของเขาก็ยิ่งสั่น
หลินซีเยว่หรี่ตาลงจับสังเกตพวกเขาสองคน เธอมีความรู้สึกแปลกๆ บางอย่าง เหมือนว่าเย่จื่อเฉินกำลังโจมตีจ้าวจื่อิ
“หัวหน้าจ้าวครับ?”
พอเห็นว่าจ้าวจื่อิไม่พูดอะไร เย่จื่อเฉินถึงได้เรียกเขาอีกครั้ง
“คุณชายเย่หมายความว่ายังไงครับ คุณเป็ผู้มีพระคุณของซีเยว่ ลูกน้องผมลงไม้ลงมือกับคุณ แถมยังกล่าวหาคุณขนาดนั้น นี่เป็ความผิดผมที่ดูแลลูกน้องได้ไม่ดีเองครับ ซีเยว่ก็อยู่ด้วย ผมว่าให้ซีเยว่จัดการน่าจะเหมาะสมกว่าครับ”
“งั้นเหรอครับ” เย่จื่อเฉินพยักหน้ารับ แล้วพูด “ก็หมายความว่า หัวหน้าจ้าวไม่รู้ไม่เห็นอะไรเกี่ยวกับเื่นี้เลยใช่ไหมครับ?”
“แน่นอนสิครับ ตอนที่ผมได้รับแจ้ง ผมก็ใเหมือนกัน ” จ้าวจื่อิตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“เขารู้เห็นเป็ใจด้วยชัดๆ เ้าหมอนี่…”
หลิวฉิงที่ลอยอยู่กลางอากาศะโด่า เย่จื่อเฉินพยักหน้ายิ้ม แล้วพูด
“ถ้าอย่างนั้นหัวหน้าจ้าวออกไปก่อนได้ไหมครับ เดี๋ยวทางนี้พวกผมจัดการเอง”
“เอ่อ…” จ้าวจื่อิมีสีหน้าลำบากใจ
“จ้าวจื่อิ!” หลินซีเยว่ขมวดคิ้ว
“โอเค” เมื่อเห็นท่าทางของหลินซีเยว่ จ้าวจื่อิจึงยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
“คุณตำรวจสองคนนั้นก็ออกไปด้วย”
เย่จื่อเฉินชี้ไปยังนายตำรวจสองคนที่หลินซีเยว่พามาด้วย
“นี่เป็คนของฉัน” หลินซีเยว่คิดว่าเย่จื่อเฉินเข้าใจผิด จึงเอ่ยปากออกไป
“อืม แต่ก็ต้องออกไปด้วย”
พอนายตำรวจสองคนออกไปแล้ว ทั้งห้องก็เหลือแค่เย่จื่อเฉิน หลี่เจียอี๋ หลินซีเยว่ และหลิวเฉียง
“เย่จื่อเฉิน นายคิดจะทำอะไรกันแน่?”
“ทำให้คุณได้เห็นธาตุแท้ของใครคนหนึ่ง”
เย่จื่อเฉินยิ้มตาหยีมองหลินซีเยว่ ก่อนเดินไปหยุดอยู่ข้างหลิวเฉียง
หลินซีเยว่ยืนทำหน้าประหลาดใจอยู่กับที่ แล้วจู่ๆ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป
หวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิด
หลิวเฉียงที่นอนแผ่หมดสภาพอยู่กับพื้นได้คว้าข้อเท้าของเย่จื่อเฉินเอาไว้ ส่ายหน้าขอร้องเหมือนกับคนบ้า
“คุณชายเย่ ไว้ชีวิตผมสักครั้งเถอะครับ”
“ได้ แต่นายต้องปล่อยฉันก่อน”
ใบหน้าของเย่จื่อเฉินประดับไว้ด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้ทุกคนในห้องต่างรู้สึกว่าหูมีปัญหากันหมด หลี่เจียอี๋ที่อยู่ข้างหลังะโขึ้นมาทันที
“เย่จื่อเฉิน ปล่อยเขาไปไม่ได้นะ เขาทำกับนายขนาดนั้น…”
เย่จื่อเฉินส่งสายตาเป็เชิงบอกให้หลี่เจียอี๋ใจเย็นๆ แล้วย่อตัวลงตรงหน้าหลิวเฉียง
“ฉันจะไว้ชีวิตนายสักครั้งก็ได้ แต่นายต้องตอบคำถามฉันมาหนึ่งข้อ”
“คุณชายเย่ว่ามาเลยครับ”
นี่เป็โอกาสสุดท้ายของหลิวเฉียงแล้ว เขาต้องคว้าเอาไว้ให้ได้ ไม่อย่างนั้นทั้งชีวิตนี้ของเขา มันก็จะพังลงไม่เป็ท่า
“ฉันอยากให้นายพูดความจริง ว่าใครกันแน่ที่สั่งให้นายทำแบบนี้”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
