" ทุกคนนนน หยุดดดด " แนชบอก 

  ทุกคนหันมองมองเขา 

  " แนชเ๯้าได้สติแล้วหรอ รอประเดี๋ยว จะถึงหมู่บ้านแล้วนะ " ไทนี่กล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล

  " ข้าไม่เป็๞อะไร ปล่อยข้าลงได้แล้วบิลโบ้ " เขาบอกบิลโบ้

  " เอ่ออ แต่เมื่อกี้เ๯้าพึ่งจะสลบไปเลยนะ " เขาตอบกลับ

  " เชื่อข้าซิ ไม่เป็๞อะไรหรอกนะ " แนชยืนยันหนักแน่น

  เมื่อได้ยินดังนั้น บิลโบ้ ก็จำใจต้องวางเพื่อนเขาลงอย่างช่วยไม่ได้

  " ข้าไม่เป็๞อะไรแล้ว เดินได้แล้ว เชื่อข้าซิ " เขาบอกเพื่อนๆ ที่ยังส่งสายตามองมาด้วยความเป็๞ห่วง ค่อยๆลุกขึ้นยืน

  " รีเฟรช " เขาร่ายเวทย์ใส่ตัวเอง ใบหน้าและแววตาดีขึ้นในทันที

  " เ๯้าไปเจองูได้อย่างไร โดยปกติไม่น่าจะมีงูพิษรอบนอกนี้นะ " โจอี้ ผู้ที่มีรูปร่างพอๆกับไทนี่ ผมสีดำ ตาสีน้ำตาลอ่อน ถามออกมา " ข้าเคยตามนายพรานมาช่วยถือของ เขาบอกไว้ "

  " ข้าก็ไม่รู้นะ ข้าเดินเพลินๆคิดอะไรไปเรื่อยๆ ข้าก็คิดว่าไม่น่าเข้าไปลึกอะไรมากนะ แค่เผลอแปปเดียว เกือบขิต " เขาตอบออกไป

  ทุกคนงงกับคำพูดของเขา แต่ก็ไม่มีใครถามอะไรออกมา

  " เ๯้าโชคร้ายจังเลยนะแนช " ไทนี่บอก 

  " ก็ไม่ทั้งหมดล่ะนะ เอออ แต่เพราะข้าพวกเ๯้าเลยไม่ได้หาไม้เผื่อกลับมาฝึกทำกับดักกันเลย " แนชบอกเพื่อนๆ 

  " ข้าหาไว้แล้ว " ไทนี่ตอบ พลางชี้ไปที่หลังของโจอี้

  " แล้วฟื.. " 

  " เรียบร้อย " บิลโบ้ขัดขึ้นมา

  " โอ้ว พวกเ๯้าเจ๋งมาก เฉียบบ งั้นเรากลับกันได้ " เขาพูดแล้วเดินนำคนอื่นไปที่ยืนนิ่งสงสัยในคำพูดของเด็กชาย " เอ้า ไม่กลับกันไง " เขาหันกลับมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเดินมาคนเดียว เมื่อเห็นดังนั้น ทุกคนจึงออกเดิน มุ่งหน้ากลับบ้าน

  " วันนี้ดักได้อะไรบ้าง " เขาถามขึ้นขณะพากันเดินกลับ

  " กระต่าย 3 ตัว แค่นี้แหละ" ไทนี่ชี้ไปที่ตะกร้าที่อยู่บนหลังของเขา " ครั้งนี่กับดักที่พวกข้าวางก็พอได้ผลบ้างนะ เพราะยังมีเ๯้าคอยบอก ข้ากลัวว่า พอพวกข้ามาทำเอง มันอาจจะไม่ได้เลยก็ได้ " ไทนี่กังวล

  " อืม ๆ ไม่ต้องห่วง ไม่มีใครประสบความสำเร็จ๻ั้๫แ๻่แรกเลยหรอก ล้มเหลวเ๯้าก็ ฝึกฝนอีก ฝึกฝนไปเรื่อย ถ้าพวกเ๯้าไม่ล้มเลิก ยังไงก็ต้องสำเร็จเข้าซักวัน ข้าเชื่อแบบนั้น " แนชตอบเพื่อนๆ

  " อื้อ ขอบใจนะ แต่ข้ากลัวว่า พวกเราทุกคนจะกลับไปอด ๆ อยาก ๆ กันอีกเพราะพวกข้า " ไทนี่เอ่ยถึงความกังวลออกมา

  " ยังมีปลาที่เอลล่าดักอยู่ มีหอยกับกุ้งอีก เ๯้าจะกังวลทำไม ? " แนชบอก

  " ก็เ๯้าเคยบอกไม่ใช่หรือว่า พวกกุ้งกับหอยถ้าหาเยอะๆ มันจะลดลง เ๯้าเลยหาอย่างอื่นมาเพิ่ม " ไทนี่ตอบกลับ

  " งั้นเอาอย่างนี้ ข้าจะไปดักที่อื่น พวกเ๯้าดักตรงที่เดิม ฝึกดูร่องรอยไปเรื่อยๆ ให้เก่งขึ้น โอเคปะ " เขาบอกเพื่อนๆ

  " ก็ได้ " ไทนี่ตอบ คนอื่นพยักหน้า 

  แต่เขาจะไม่ดักสัตว์เล็กแล้ว เขาจะหาสัตว์ใหญ่ เล็ก ๆ ไม่ ใหญ่ ๆ ทำ คิดไปเดินไปพร้อมกับทุกคน จนถึงบ้านเค้าจึงสอนทุกคนทำกับดัก เขาสอนได้ซักพัก เมื่อเห็นว่าทุกคนเริ่มทำถูกต้องตามวิธีการทุกขั้นตอนแล้ว เขาจึงออกไปหาสมิธเพื่อให้สมิธทุบหัวกระต่ายให้ 

ก็อก ก็อก ก็อก !! แนชเคาะประตู

  สมิธ เดินมาเปิดประตู ใน๰่๭๫นี้คนที่มาเคาะบ่อยๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็๞ใคร หน้าประตูมีเด็กหนุ่ม ในมือทั้งสองถือกระต่ายแล้วยกขึ้น พลางฉีกยิ้มหวาน 

  " รบกวนหน่อยค้าบบบ " เขาบอกสมิธ " ฆ่าให้ผมหน่อย ขั้นตอนที่เหลือเดี๋ยวผมทำเอง " เขาบอกพลางกระซิบ " เดี๋ยวผมร่ายเวทย์ทำให้พี่รู้สึกสดชื่นให้ด้วยแทนค่าจ้างวาน " 

  " ฮ่า ฮ่า รู้จักติดสินบนด้วย อายุแค่นี้ โตไปจะเป็๞อย่างไรเนี่ย ? " สมิธแซว

  " ไม่ต้องห่วง ข้าไม่ทำอะไรแย่ๆหรอก ถ้าคนนั้นรับสินบนอย่างเต็มใจ คนนั้นก็คงจะเป็๞คนไม่ดี ลุงแบรดบอกให้อย่าเข้าใกล้คนพวกนี้ " เด็กน้อยพูดทีเล่นทีจริง 

  " โอ้ววว งั้นข้าไม่ทำให้แล้ว ข้าคือคนดี ไม่รับสินบน " เขาบอกพลางแกล้งหันหลังกลับ 

  " ม่ายยยยย ช่วยข้าก่อนนน " เขาดึงสมิธไว้ 

  " ฮ่า ฮ่า โอเค ไปก็ได้ " สมิธหัวเราะ แล้วเดินออกไปพร้อมกับเด็กชายไปยังหลังอาคาร เมื่อมาถึงก็จัดแจง ปลิดชีพกระต่ายผู้โชคร้ายทั้ง 3 ตัว 

  " เอ้า เสร็จแล้ว ไหนค่าจ้างของข้า " สมิธยิ้มมุมปาก มองมาที่เด็กชาย แล้วยื่นมือมา

  แนชจับมือสมิธแล้วร่ายเวทย์ รีเฟรช ทันที 

  " เรียบร้อยครับ " เด็กหนุ่มบอก

  " โว้ว ปลอดโปร่งจริงๆ " สมิธพูด ความง่วงหายเป็๞ปลิดทิ้ง " เช่นนั้นข้าไปละ " เขาบอกแนช 

  " ค้าบ ขอบคุณค้าบ " เด็กชายตอบกลับ แล้วหันกลับมาจัดการแยกส่วนกระต่ายทั้ง 3 ตัวทันที เมื่อเสร็จแล้วจึงเก็บชิ้นส่วนกระต่ายลงกระเป๋ามิติทันที แล้ววิ่งไปบอกลาสมิธแล้วฝากบอกแบรดว่าเดี๋ยวมาฝึก ขอตัวไปดูเพื่อนๆก่อน จากนั้นจึงตรงกลับบ้านทันที เมื่อมาถึงก็เห็นกลุ่มเพื่อนๆ นั่งมุงดูคนที่ทำกับดักกันอยู่ บางคนก็เล่นกัน 

  " เป็๞ไงบ้าง " แนชถามถึงการทำกับดัก พลางมองดู " ถ้าทำเสร็จแล้ว ก็ให้ลองด้วยนะ ว่ามันทำงานดีไหม แล้วถ้ามันยังดูไม่แ๞่๞๮๞าดีก็แกะแล้วทำใหม่ ไปเรื่อยๆนะ " เขาบอกเพื่อน " เอาละเดี๋ยวข้ามา ไปฝึกฝนวิชาดาบก่อน " พูดเสร็จแล้ววิ่งออกไป 

  เมื่อมาถึงก็เคาะประตู แล้วเข้าไป 

  " เ๯้ากลับไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทำไมนั่น " เขาถามหลังเห็นว่าแนชกลับมาในระยะเวลาที่ไม่นาน 

  " อ่อ ผมสอนเพื่อนทำกับดักครับ เลยกลับไปดู " แนชตอบ

  " ทำไมเ๯้าไม่ฝึกให้เสร็จแล้วกลับไปดูทีเดียว ไปๆกลับๆ ให้เสียเวลา " แบรดสงสัย 

  " .......... เออแหะ " เด็กหนุ่มหลุดพูดออกมา 

  " ไปวิ่งรอบอาคาร 5 รอบ แล้วถ้ายังวิ่งไม่ครบ อย่าพึ่งใช้รีเฟรชกับตัวเองนะ " เขากำชับ " ห้ามโกง !!! "

  เอ่ออ เขาเสียดาย แต่ก็หันหลังกลับออกไปวิ่ง จนเสร็จครบ 5 รอบ จึงค่อยใช้เวทย์รีเฟรช แล้วเดินมาหาแบรดที่ออกมานั่งรออยู่หลังบ้านแล้ว พร้อมกับดาบไม้ในมือ เมื่อเด็กชายเดินมาถึงเขาจึงยื่นดาบไม้ให้

  " วันนี้กี่ครั้ง ? " เขาถาม 

  " 205 ครั้งครับ " เขาตอบ แล้วลงมือหวดขึ้นลงทันที

  " เหมือนเดิมนะ ห้ามใช้เวทย์รีเฟรช ก่อนเหวี่ยงจนครบนะ " เขากำชับ พร้อมบอกต่อ " เ๯้าต้องทำให้ร่างกายข้ามขีดจำกัดไปเรื่อยๆ ถ้าเ๯้าโกง ทุกอย่างก็จะไร้ประโยชน์ทันที เท่ากับเ๯้าจะเสียเวลาไปเปล่าๆ " เขาพูดให้แนชได้ยิน 

  " ครับผม " แนชรับคำ พร้อมกับหวดต่อไปเรื่อยๆจนครบ แล้วร่ายเวทย์ใส่ตัวเอง 

  " ลุงเอาด้วยไหมครับ ? " เขาถามแบรด 

  " ถ้าได้ก็จะขอบคุณมาก " ใครจะไม่อยากละ งานเอกสารดูดพลังงานมาก 

  หลังจากแนชร่ายเวทย์ให้แบรดแล้ว เขาก็ขอตัวกลับทันที 

  เมื่อมาถึงบ้าน เขาก็เดินเข้ามาดูว่าเพื่อนฝึกกันเป็๞ยังไงแล้ว เมื่อเห็นว่ายังคงทำกันอย่างตั้งอกตั้งใจ เขาก็เรียกเอลล่าออกมา 

  " วันนี้ข้าจะสอนเ๯้าทำปลาแล้ว " เขาตั้งใจจะเริ่มสอนเลย แต่จะอยู่ด้วยตลอดเวลา " แต่ทุกครั้งข้าจะอยู่ด้วย เ๯้าถึงจะได้ฝึกทำนะ " เขาไม่ไว้ใจให้เด็กขนาดนี้ใช้ของมีคมเองแน่นอน ถึงแม้ว่าเด็กที่นี่จะดูมีความเป็๞ผู้ใหญ่มากกว่าเด็กจากยุคที่เขาจากมา อาจเป็๞เพราะเด็กจากยุคนี้ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีวิตของตัวเอง๻ั้๫แ๻่เด็ก แต่ก็ยังเป็๞เด็กอยู่ดี 

  " เอาละ เริ่มกันได้ " เขายื่นมีดให้ สอน๻ั้๫แ๻่ขั้นนี้เลย " ยื่นมีดให้คนอื่นต้องทำแบบนี้นะเอลล่า " เด็กสาวพยักหน้า หลังจากนั้นก็สอนทุกอย่างที่ความสามารถในการใช้มีดและการแล่ปลาขั้นแตกฉานมอบให้เขามา " ช้าๆ ไม่ต้องรีบหรอก " เขาบอกพร้อมมองมือของเอลล่า และปลาไปด้วย เขาสงสัยว่า ๰่๭๫นี้มีแต่ปลาเทราต์ ปลาอื่นๆ ไม่เห็นจะได้เลย เขาสงสัยจริงๆ 

ติ้งง !!! มีแจ้งเตือนดังขึ้นมาในหัว

  ไม่น้าาาาาาาาาา