ในขณะที่เสียงชาดังแผ่วเบา ยามถ้วยกระทบจานรองไป๋เสวี่ยหรง นั่งนิ่งราวรูปสลักเยือกแข็งภายใต้แสงแดดยามสายทันใดนั้น เฉินหลินซาง ซึ่งเฝ้ารออยู่ข้างหนึ่งสายตาของเขาพลันเปลี่ยนไป คล้ายระลึกได้ถึงบางสิ่งเขาล้วงมือเข้าไปในแขนเสื้อ และหยิบกล่องไม้ดำใบเล็กออกมา...