เมื่อทั้งสองคนกลับมาถึงบ้านพร้ะกร้าก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากห้องครัว
เสิ่นเยี่ยนจึงเอ่ยขึ้นว่า “ท่านน้าน่าจะมาแล้ว เ้าเข้าไปข้างในก่อนเถอะข้าจะไปจัดการของในตะกร้านี้ก่อน”
กู้เจิงรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย “ข้าจะรอท่าน”
“ได้” เสิ่นเยี่ยนเดินไปจัดการเทปลาและกุ้งในตะกร้าไม้ไผ่ลงในบ่อน้ำด้านข้าง
“มีปลาเยอะแยะเลย” กู้เจิงเห็นปลาในบ่อเยอะแยะไปหมดข้างในบ่อยังมีกุ้งแม่น้ำอยู่ไม่น้อย
เสียงของนายหญิงเสิ่นดังขึ้น “พวกเ้ากลับมาแล้วหรือ? ไม่ต้องไปยุ่งกับปลาและกุ้งพวกนั้นแล้วล่ะ เข้ามานี่น้ากับหงซานมาแล้ว”
กู้เจิงเงยหน้าขึ้นเห็นอึ้งไป ท่านน้าผู้นี้นางเคยพบมาก่อนนางคือช่างตัดเสื้อเฝิงและบุตรสาวที่ได้นำผ้าแพรจากหลัวฉี่เก๋อมาให้นางและกู้อิ๋งกู้เหยาเลือกก่อนจะไปงานล่าสัตว์นั่นเองไม่แปลกใจที่นางจะรู้สึกคุ้นเคยกับชื่อหงซาน
พอเห็นกู้เจิง เฝิงซื่อกับเหนียนหงซานก็ไม่มีท่าทีแปลกใจเลยสักนิดเห็นได้ชัดว่ารู้มาตั้งนานแล้ว เฝิงซื่อยิ้มพลางกล่าวว่า “พี่อี๋หลัน เสื้อผ้าของนายหญิงและเหล่าคุณหนูในจวนกู้ป๋อเจวี๋ยล้วนทำที่หลัวฉี่เก๋อข้าจึงเคยพบสะใภ้อาเยี่ยนมาก่อนแล้ว” ก่อนจะกล่าวกับบุตรสาวข้างกายว่า “หงซาน ยังไม่ทักทายอีก”
เหนียนหงซานไม่แม้แต่จะเหลือบมองกู้เจิง เพียงยิ้มให้เสิ่นเยี่ยนแล้วะโว่า“พี่ชาย”
“แล้วพี่สะใภ้ของเ้าเล่า? เ้าเด็กคนนี้ ยิ่งโตยิ่งไร้มารยาทจริงๆ” เฝิงซื่อหัวเราะพลางต่อว่าบุตรสาว
เมื่อถูกมารดาต่อว่า หงซานจึงทักทายกู้เจิงอย่างไม่เต็มใจ “พี่สะใภ้”
ความสัมพันธ์ของพวกเขานี้ค่อนข้างซับซ้อนทีเดียวกู้เจิงยิ้มน้อยๆ ทักทายเฝิงซื่อและหงซาน
“ครั้งแรกที่ข้าเห็นสะใภ้ของอาเยี่ยนก็คิดในใจว่าเป็โชคดีของอาเยี่ยนที่ได้ภรรยางดงามเช่นนี้ นับว่าอาเยี่ยนมีวาสนานัก” เฝิงซื่อยิ้มให้นายหญิงเสิ่น
“ดูเ้าสิ ชมมากไปแล้ว เห็นเ้าชอบกินปลาแห้ง วันนี้จับปลามาได้เยอะขนาดนี้ ตอนบ่ายข้าจะย่างปลาแห้งให้เ้าเอากลับบ้าน” นายหญิงเสิ่นพูดพลางเดินไปที่บ่อน้ำ
“ข้าช่วยท่านเอง” เฝิงซื่อตอบพร้อมม้วนแขนเสื้อเข้าไปช่วย
กู้เจิงเห็นชุนหงวิ่งออกมาจากหลังบ้านด้วยใบหน้าท้อใจ ในมือยังถือคีมคีบถ่านไฟอยู่ด้วย
“ชุนหง เ้ากำลังจะทำอะไรน่ะ?" กู้เจิงเข้าไปถามด้วยความประหลาดใจ
“บ่าวกำลังจะเผามันเทศตามคำสั่งท่านป้าเสิ่นเ้าค่ะ” ชุนหงสำลักควัน จากนั้นก็วิ่งกลับไปหลังบ้านต่อ
“ข้าจะไปดูด้วย” กู้เจิงวิ่งตามเข้าไป
เสิ่นเยี่ยนเห็นดังนั้นย่อมต้องเดินตามไปแต่ถูกเหนียนหงซานเรียกเอาไว้ก่อน “พี่ชาย”
เสิ่นเยี่ยนหันกลับมามองนาง
เหนียนหงซานมองไปยังมารดากับท่านป้าที่กำลังจัดการกับปลาห่างขนาดนี้คงไม่ได้ยินสิ่งที่นางพูด นางกัดริมฝีปากพลางมองเสิ่นเยี่ยน “พี่ชาย ท่านยินยอมแต่งกับนางเองหรือเ้าคะ?”
“นี่ไม่ใช่เื่ที่เ้าต้องมายุ่ง” เสิ่นเยี่ยนกล่าวเสียงเย็น
“ข้าแค่คิดว่านางไม่คู่ควรแก่ท่าน นางเป็เพียงบุตรสาวของอนุภรรยา แต่ท่านไม่เหมือนกันองค์ชายห้าชื่นชมท่าน วันหน้า...”
“เกี่ยวอะไรกับเ้า?” เสิ่นเยี่ยนเอ่ยด้วยเสียงเย็นเยียบ
เหนียนหงซานนิ่งอึ้งไป ดวงตาแดงก่ำ “พี่ชาย ท่านไม่เข้าใจถึงความในใจของข้าจริงๆ หรือเ้าคะ?”
“ถ้ายังพูดเช่นนี้อีก หลังจากนี้ก็อย่ามาที่นี่อีกเลย”
“อะไรนะเ้าคะ?” หลังจากรู้จักกับเสิ่นเยี่ยนมาหลายปีเหนียนหงซานก็รู้มาตลอดว่าญาติผู้พี่คนนี้เป็คนที่ยากจะสนิทสนมด้วยทว่าเขาก็ไม่เคยทำตัวไร้ไมตรีกับนางเช่นนี้ นางพูดเพียงไม่กี่ประโยคเท่านั้นเอง “พี่ชาย ข้าแค่หวังดีต่อท่าน”
“ไม่จำเป็" เสิ่นเยี่ยนพูดจบก็หันหลังเดินจากไป
กู้เจิงไปดูชุนหงเผามันเทศ แต่ฟืนไม่พอใช้นางจึงอาสาช่วยไปหยิบฟืนในห้องเก็บฟืนคิดไม่ถึงว่าจะเจอลูกพี่ลูกน้องคู่นั้นยืนพูดคุยกันอยู่ นางจึงย่อตัวลงแอบฟัง
ชุนหงเห็นท่าทางของคุณหนูก็รู้สึกแปลกใจ จึงเดินมาดูแล้วแอบฟังด้วยเช่นกัน
สิ่งที่ทำให้กู้เจิงคาดไม่ถึงคือ เสิ่นเยี่ยนเอ่ยวาจากับลูกพี่ลูกน้องของตนอย่างไร้ความปราณีเช่นนี้ได้อย่างไรยามปกตินั้นถึงเขาจะดูเฉยเมย แต่ก็ยังถนอมน้ำใจคนนี่นับเป็ครั้งแรกที่เขาพูดด้วยสีหน้าเ็าเช่นนี้
“คุณหนูใหญ่ ข้าไม่เคยเห็นท่านบุตรเขยในมุมนี้มาก่อนเลยเ้าค่ะ” ชุนหงดึงแขนเสื้อของคุณหนูใหญ่ไว้แน่น
กู้เจิงพยักหน้าเห็นด้วย นางคิดมาตลอดว่าความคิดของเสิ่นเยี่ยนนั้นค่อนข้างจะเดายากหรือว่านี่จะเป็ตัวตนที่แท้จริงของเขา? นางยู่ปากพลางส่ายหน้า คิดไม่ถึงว่าเขาจะเดินมาเห็นพวกนางเข้าพอดีดวงตาเย็นเยียบพลันสบเข้ากับั์ตาดำใสกระจ่างของนาง
ช่างน่าอายไม่น้อยทีเดียว กู้เจิงรีบลุกขึ้นพร้อมกับชุนหง
“ท่านบุตรเขย” ชุนหงโค้งคำนับแล้วกล่าวว่า“ฟืนหมดแล้ว บ่าวไปเอาฟืนที่ห้องเก็บฟืนก่อนนะเ้าคะ” ชุนหงทิ้งกู้เจิงรีบหนีไปเมื่อเดินผ่านเหนียนหงซานก็พูดด้วยเสียงที่ได้ยินเพียงคนสองคนว่า “ช่างไร้ยางอายจริงๆ”
“เ้า” เหนียนหงซานกำหมัดแน่นพลางมองชุนหงที่วิ่งหนีไปใบหน้าเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ
“พวกท่านอยากไปเผามันเทศด้วยกันไหม?” กู้เจิงยิ้มให้เสิ่นเยี่ยนและเหนียนหงซานราวกับไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น
“นางบอกว่าจะไปช่วยท่านแม่ล้างปลากับท่านน้า” เสิ่นเยี่ยนตอบแทนหงซาน
กู้เจิง “...”
