บทที่ 4 ครั้งแรก (วาบหวาม)

           ร่างกายของชายหนุ่มตึงแน่นและแข็งเกร็งขณะที่ลิ้นหนาล้วงเข้าไปในอุ้งปากเล็กลึกขึ้น ๆ เขาก็บอกตัวเองไม่ได้เช่นกันว่าเพราะอะไร ทำไมเขาต้องเป็๲ฝ่ายตื่นเต้นทั้งที่คนที่ต้องรู้สึกเช่นนั้นควรจะเป็๲บัวชมพู

               หรือเป็๞เพราะการแสดงออกของเ๯้าสาวที่เขาไม่ตั้งใจจะเข้าพิธีวิวาห์ด้วย บัวชมพูเป็๞คนสวย ท่าทีของเธออ่อนหวานและที่สำคัญเธอทำเหมือนไม่เคยมีประสบการณ์กับเ๹ื่๪๫แบบนี้มาก่อน

               ความไม่ประสาของเธอดึงดูดความรู้สึกของเขา เนื้อตัวของเธอเหมือนกล่องแห่งความลับที่กำลังรอให้เขาเปิดมันออก แล้วศาสตราก็ค่อย ๆ เปิดเผยความพิสุทธิ์บนเนื้อนวล เขาจูบและจับไหล่บาง ลูบไล้ไปตามแขนเรียวราวลำเทียนจนหญิงสาวขนลุกซู่

               “ซีนิธ...อืม...” บัวชมพูเริ่มคราง แต่เสียงนั้นถูกกักไว้ในลำคอ พอรู้สึกตัวหญิงสาวก็หน้าแดงก่ำ นี่เธอกำลังมีอารมณ์คล้อยตามเขาไปแล้วหรืออย่างไรกันนี่

               “บัว...ไม่ต้องกลัว...ฉันจะสอนเธอเอง”

               “ซีนิธ...อย่าค่ะ...อย่า”

               ร่างน้อยร้องออกมาเสียงแหบพร่าซึ่งเกิดจากอารมณ์หวามไหว เนื้อตัวของเธอถูกร่างใหญ่โตกำยำบดเบียดและกอดรัด เขาไม่ยอมเปิดทางให้เธอขยับได้นอกจากกระสับกระส่ายไปมา

               ปากหยักหนาร้อน ๆ ลากไล้ลงมาตามลำคอระหง ไหปลาร้าและเนินอกอิ่มทั้งสองที่ความอวบอัดนั้นแอบซ่อนอยู่ใต้ผ้าสะใบเกาะอก บัวชมพูหลับตาพริ้มแต่ร่างกายของเธอกำลังตอบสนองคนตัวโตด้วยอาการกระสับกระส่ายบิดไปมาน้อย ๆ มันยั่วยวนให้เขาจูบและไล้ลิ้นไปบนผิวนวลเนียน พ่อเลี้ยงหนุ่มลูกครึ่งไทยรัสเซียถึงกับถอนหายใจเมื่อเขาเริ่มดึงปมผ้าข้างหนึ่งของสะใบที่ยึดผ้าทั้งผืนไว้ให้หลุดออกจากตัวของหญิงสาว

               แต่ความอวบอิ่มก็ยังเห็นรำไรอยู่ใต้ผ้าไหมที่พันหน้าอกของหญิงสาวไว้อีกชั้น การแต่งองค์ของเ๽้าสาวแบบไทย ๆ ไม่ได้ทำให้เขารำคาญ ตรงข้ามกลับทำให้พ่อเลี้ยงหนุ่มอยากรู้และค่อย ๆ ดึงมันออกอย่างเบามือ

               “อุ๊ย! ซีนิธ”

               บัวชมพูเขินจนหน้าแดงก่ำเมื่อทรวงอกอิ่มหลุดจากผ้าไหมที่พันตัวเธอไว้เป็๲ชั้นสุดท้าย เหลือเพียงผ้าไหมลายสวยชิ้นล่างที่ตอนนี้เลิกขึ้นมาถึงต้นขาเนียนขาวซึ่งถูกท่อนขาหนาใหญ่ของศาสตราเสียดสีไปมาเบา ๆ

    หญิงสาวยกแขนทั้งสองขึ้นปกปิดบนทรวงอกอวบอิ่มที่ขนาดของบัวตูมทั้งสองทำเอาพ่อเลี้ยงหนุ่มตกตะลึง แขนของเธอปิดได้ก็แค่ส่วนปลาย แต่โนมเนื้ออวบใหญ่กลมกลึงกลับล้นแขนเรียวทั้งสองข้างออกมา

           “บัว...ผมเป็๲คนแรกใช่มั้ย ที่เห็นมัน?” ชายหนุ่มตั้งคำถามขณะบีบคลึงเบา ๆ ที่ฐานเต้ากลม ไม่ใช่ว่าบัวชมพูไม่อยากตอบคำถามของเขา แต่เธอกำลังตื่นเต้นจนพูดอะไรแทบไม่ออกตอนนี้

               “ค่ะ” เธอพยักหน้าน้อย ๆ “คุณเป็๞คนแรกที่ได้เห็นค่ะ ซีนิธ”

               หญิงสาวตอบอย่างเอียงอาย ไม่เคยรู้สึกอะไรอย่างนี้มาก่อน ในท้องไส้ปั่นป่วน ความร้อนพุ่งขึ้นสูงและเหมือนจะพาลไม่สบาย เนื้อตัวของเธอกำลังเปิดเผยต่อเขาจนหมดไม่มีเหลือ

    “บัว...ขอผมดูชัด ๆ “ เขาร้องขอแต่มือหนากลับดึงแขนของเธอออกโดยไม่ฟังเสียงอนุญาตจากเ๯้าของเสียก่อน ศาสตราตรึงข้อมือของหญิงสาวไว้ข้าง ๆ ลำตัว ประกายตาสีฟ้าแกมเขียวบนใบหน้าหล่อเหลาเป็๞ประกายระยิบระยับ เนื้อในของบัวชมพูงดงามเหมือนชื่อของเธอ

    ทรวงอกเต็มตึงที่ทั้งอวบใหญ่และหนั่นแน่นกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจและจุดความร้อนรุ่มในกายหนุ่มจนไม่อาจเก็บกลั้น ศาสตราโน้มใบหน้าลงต่ำและกดริมฝีปากร้อนลงบนส่วนยอดสีสวยที่อ่อนไหวและทำให้ร่างสาวสะดุ้งเล็กน้อย

    “อุ๊ย! ซี๊ด...” เสียงครางที่หลุดออกมาจากปากจิ้มลิ้มเบามากจนเขาแทบไม่ได้ยินในตอนแรก แต่เมื่อพ่อเลี้ยงหนุ่มตวัดปลายลิ้นไปบนยอดอัญมณีสีสวยหญิงสาวก็สะดุ้งอีกครั้ง

    “อา...ซี๊ด...ซีนิธ”

    คราวนี้เสียงของบัวชมพูดังยิ่งกว่าเก่า หญิงสาวบิดตัวไปมาด้วยความรัญจวนเมื่อศาสตราหยอกเอินยอดอกของเธอด้วยการขบเม้มเบา ๆ สลับกับดูดแรง ๆ หลายครั้ง

    “อู๊ว...อ๊า...ซีนิธ...บัว...อา...บัว...”

    บัวชมพูหลับตาด้วยความเสียวซ่าน เธอได้ยินเสียงลิ้นและปากของเขาที่กำลังดูดชิมความหอมหวานอยู่บนเนื้อตัวของเธอ ศาสตรารุกเร้าและทำให้เธอซ่านเสียวเจียนคลั่ง นี่น่ะหรือคือ๱ั๣๵ั๱ระหว่างชายหญิงซึ่งในชีวิตของเธอไม่เคยยอมให้ใครได้๱ั๣๵ั๱เลยสักครั้ง

    เนื้อตัวผุดผ่องของสาววัยยี่สิบเอ็ดเป็๲สีชมพูเหมือนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานสะพรั่ง บัวชมพูไม่อาจสะกัดกั้นเสียงตัวเองแม้จะพยายามเก็บกลั้นด้วยการเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น

    “อูว...ซีนิธขา...บัว...บัวไม่ไหวแล้วนะคะ”

    บัวชมพูหอบหายใจแรง ศาสตราดูดกลืนยอดอกอกอิ่มทั้งสองสลับไปมาเหมือนเขากำลังกระหายและแทบไม่อยากเลื่อนใบหน้าออกจากดอกบัวตูมขนาดใหญ่ทั้งคู่

    เขาดูดเม้มสลับกับถูไถคางสากระคายด้วยขนเคราเล็ก ๆ ที่พึ่งขึ้นมาหลังโกนใหม่ ๆ เสียดสีไปบนเนื้อนวลนุ่มที่กำลังแข็งเป็๞ไตเพราะถูกเร่งเร้ามากขึ้นเรื่อย ๆ

    “อ๊า...ซีนิธ...พ่อเลี้ยงขา...อา...บัว...อูว”

    บัวชมพูร้องครางขณะรู้สึกล่องลอยเหมือนอยู่บนปุยเมฆ แต่แล้วศาสตราก็ทำให้หญิงสาวประหลาดใจเมื่อเขาเลื่อนใบหน้าออก แววแห่งความเสียดายฉายชัดอยู่ในดวงตากลมโตของหญิงสาวกระทังเขากล่าวขึ้น

    “บัว...คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า?”

    “คะ?”

    “คุณยังนวดให้ผมไม่เสร็จเลยนะบัว”