“พี่เตี้ย...มานั่งตรงนี้นะ” หญิงสาวเรียกสุนัขที่ทุกคนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้รู้จักกันเป็อย่างดีให้มานั่งใกล้ๆ สีหน้าของเธอเศร้าสร้อย...กำลังทุกข์ใจบางอย่าง
“รู้ไหม...วันนี้จิ๊บทุกข์ใจมากเลย” เธอกอดพี่เตี้ยน้ำตาไหล ได้ยินเสียงพี่เตี้ยทำเสียงอึดๆๆ เหมือนกำลังปลอบเธอเช่นกัน
ทุกครั้งที่จิ๊บร้องไห้...จะพยายามกลบเกลื่อนไม่ให้เพื่อนๆ เห็น แต่จะมาเดินตามหาพี่เตี้ยนี่แหละที่เป็เหมือนเพื่อนให้กำลังใจ เสียงหัวใจของสุนัขเต้นตุ๊บๆ ดังเข้ามากระทบใจของสาวน้อย มันเป็จังหวะการเต้นของหัวใจที่ดังสม่ำเสมอ...ในอ้อมกอดดูแสนอบอุ่น สุนัขขาสั้นขนสีน้ำตาลแซมดำ หางกระดิกน้อยๆ แววตาที่จ้องมองมาบ่งบอกถึงความใส่ใจต่อเธอ เสียงร้องอึดๆๆ ใบหน้าที่ซุกไซ้กับหน้าอกเธอทำให้พี่เตี้ยรับรู้ได้ถึงความในใจ
“จ้า...พี่เตี้ย จิ๊บจะกลับไปคิดใหม่นะ...นะ” เสียงของน้องจิ๊บสาวน้อยหน้าหวานของภาควิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ซึ่งเห็นพี่เตี้ยทำหน้าให้กำลังใจแถมเลียหน้าของเธออีก
-------------------
“ไปนั่งปรับทุกข์กับพี่เตี้ยมาใช่ก่อ...” เสียงใสของหนุ่มวิศวะมานั่งเป็เพื่อนสาวจิ๊บตรงอ่างแก้ว ทำหน้ายิ้มยวนๆ ใส่สาวน้อยวิทยาการคอมฯ ทั้งสองพบกันตอนอยู่ปีหนึ่งเพราะพี่เตี้ยสุนัขเซเลปนั่นเอง สาวน้อยยังนึกถึงวันวานที่เขาทั้งสองรู้จักกันครั้งแรกในวันรับน้องขึ้นดอย หนุ่ม ‘กร’ วิ่งไปสะดุดพี่เตี้ยเข้าจนร้องเสียงหลง พี่เตี้ยช่างน่ารักแสนดีที่ไม่ได้กัดหรือทำร้ายชายหนุ่มแต่อย่างใด แต่กลับกระดิกหางแสดงความเป็มิตร สาวจิ๊บวันนั้นแขวนป้ายชื่อจริง ‘นิรญา’ พลิกจากด้านหลัง ทำให้ชายหนุ่มจ้องป้ายชื่อจนไม่เห็นพี่เตี้ยที่อยู่ใกล้ๆ หญิงสาวเลยได้แซวเขาไปเล่นๆ ว่าอยากเตะหมาที่เดินเกะกะอยู่หรือเปล่า นับแต่วันนั้นเป็ต้นมา...สองคนกลายเป็เพื่อนซี้กันไปโดยปริยาย วันใดที่สาวจิ๊บว่างหนุ่มกรจะแช้ทมาถามว่าไปตามหาพี่เตี้ยมานั่งคุยเป็เพื่อน
“อือ...เราว่าจะไปกรุงเทพฯ น่ะ จะไปดูแม่สักหน่อย...” สาวจิ๊บเบื่อหน่ายกับการเรียนใน่ที่จิตใจบอบช้ำอย่างที่สุด เธอเพิ่งขึ้นปี 3 ได้หมาดๆ แค่เดือนกว่าๆ เท่านั้นทางบ้านก็เกิดเื่
“ใกล้สอบกลางภาคแล้ว...เราว่าลองคุยกับแม่ผ่านวิดีโอคอลดีกว่าไหม” กรแนะเพื่อนสาวไป
“อยากลงไปเยี่ยมยายที่โรงพยาบาลด้วย” จิ๊บตอบเบาๆ ไม่อยากะเืใจ เธอเป็ลูกสาวคนเดียวที่จำเป็ต้องกลับบ้านเพื่อให้กำลังใจทั้งแม่และยาย
“เรา...ได้ยินเสียงจังหวะหัวใจของพี่เตี้ยน่ะ...บอกเราว่าควรกลับไปดูแลแม่ เราแจ้งลากับอาจารย์ทุกวิชาแล้ว อาจารย์ที่ปรึกษาดีมากบอกให้เราพยายามให้ถึงที่สุด”
“เฮ้...นั่นพี่เตี้ยมาหาพวกเราน่ะ...” เสียง ‘กรวิช’ ร้องขึ้นจนเพื่อนสาวหันหลังไปมอง ะโโลดเต้นด้วยความดีใจ ที่จู่ๆ พี่เตี้ยมาปรากฏตัวอยู่ข้างหลัง ทั้งสองเข้าไปกอดพี่เตี้ย สาวจิ๊บเริ่มน้ำตาเอ่อนองเบ้าตาอีกแล้ว ทำให้ชายหนุ่มต้องล้อเลียนเธออีก
“กร...เราจะอัดคลิปคุยกับพี่เตี้ยนะ เธอช่วยถ่ายทีสิ” เสียงสาวน้อยยังสะอื้นเล็กๆ ยื่นโทรศัพท์มือถือให้ชายหนุ่มช่วยถ่ายวิดีโอให้
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้