สมบัติล้ำค่ารับรองว่ามีอยู่อย่างแน่นอน งานประลองทุกครั้งที่ผ่านมาอันตรายและสมบัติล้ำค่าล้วนมาควบคู่กันเสมอ ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่น เอาแค่ร่างของัดำก็เป็สมบัติล้ำค่าที่ประเมินราคามิได้ชิ้นหนึ่งแล้ว เพียงแต่...สมบัติชิ้นนี้พวกเขามีความสามารถจัดการกับมันได้อย่างนั้นรึ? อย่าว่าแต่สองพันคนเลย ต่อให้นักรบระดับหัวกะทิทั่วทั้งเกาะแห่งความมืดมิดรวมตัวกันไปทั้งหมด ผลลัพธ์ที่ออกมาก็คงเป็เช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลงคือถูกัฆ่าตายทั้งหมด
ัดำมารอสูรระดับแปดคุณภาพขั้นสูง เทียบได้กับผู้มีพลังฝีมือระดับขั้นสูงสุดของขอบเขตาาจักรพรรดิ ความต่างด้านระดับขั้นขอบเขตพลังใช่ว่าจะสามารถใช้จำนวนคนมาทดแทนได้ หากเยาขาข่าและหมันก้านคิดอยากที่จะไปสังหารัดำละก็ คาดว่าสุดท้ายผลลัพธ์ที่ออกมาอาจจะถูกัดำสังหารเสียมากกว่า!
เพียงแต่...เื่ราวอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นอย่างผิดปกติจากสิ่งที่ควรจะเป็มันจะต้องมีความไม่ชอบมาพากลแอบแฝงอยู่อย่างแน่นอน หลงไซ้หนานไม่กล้าประมาทรีบจัดส่งหน่วยสอดแนมออกไปสืบข่าวในทันที จับตาดูความเคลื่อนไหวของเยาขาข่าและหมันก้านอย่างใกล้ชิด ในขณะเดียวกันก็ส่งกองกำลังขนาดเล็กมากมายออกไปยังจุดรวมตัวทั้งสิบจุดที่ทั้งสี่ตระกูลได้คุยตกลงกันไว้ ส่งไปเพื่อรับพวกที่ถูกค่ายกลเคลื่อนย้ายเคลื่อนย้ายสุ่มไปยังที่ต่างๆ ภายในป่ามายาพิศวงกลับมายังเขตพื้นที่รวมพลชั่วคราวแห่งนี้
งานประลองทุกครั้งที่ผ่านมา ่แรกๆ จะเป็กองกำลังนักรบระดับหัวกะทิขนาดเล็กที่เปิดศึกสู้รบกัน น้อยมากที่จะมีการร่วมมือกันเข้าสู้ศึก ทำกันมาเช่นนี้จนกลายเป็ธรรมเนียมปฏิบัติซึ่งไม่ได้เป็กฎระเบียบที่ถูกตั้งขึ้นมาแต่อย่างใด เนื่องจากบุคคลในระดับสูงของทั้งสามเขตปกครองที่เข้าร่วมมองว่างานประลองาระหว่างเขตปกครองเป็เพียงสนามทดสอบฝีมือและหาประสบการณ์ จึงไม่จำเป็ต้องพุ่งเป้าหมายไปยังบุคคลสำคัญในระดับเดียวกันของนักรบต่างเผ่า เพราะพวกเขาเป็บุคคลระดับสูงจึงจำเป็ต้องมีภาพลักษณ์ของบุคคลระดับสูง เหล่านักรบที่อยู่ภายใต้การนำของตนเข่นฆ่ากันไปมาเพื่อสมบัติล้ำค่าเพื่อคะแนนสะสมเล็กน้อย พวกเขาล้วนไม่ถือสาและไม่คิดที่จะยื่นมือเข้าไปก้าวก่าย เพราะไม่ว่าจะพูดอย่างไรชีวิตของพวกเขานั้นมีราคามูลค่ามากมายกว่าสิ่งของเ่าั้มาก ประกอบกับพวกเขาล้วนไม่ขาดแคลนสิ่งใด แน่นอนว่าจึงไม่จำเป็จะต้องเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงเพื่อแลกคะแนนและของล้ำค่าเพียงน้อยนิด
เพียงแต่ในครั้งนี้เยาขาข่าและหมันก้านเริ่มทำลายธรรมเนียมปฏิบัตินี้ขึ้นก่อน ด้วยเหตุนี้หลงไซ้หนานก็ไม่จำเป็ต้องทำตามธรรมเนียมปฏิบัติเดิมๆ เช่นเดียวกัน อาศัยพลังฝีมือระดับขั้นสูงสุดขอบเขตจ้าวนักรบของนาง บวกกับฐานะที่เป็ธิดาเพียงคนเดียวของหลงผี่ฟูจึงทำการเรียกรวมพลกองกำลังนักรบของเขตปกครองเทพาทั้งหมด เพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับเหตุการณ์ไม่คาดคิดที่จะเกิดขึ้น และเตรียมพร้อมทำการสู้รบอย่างเต็มกำลัง!
.................................
แน่นอนว่าเยาขาข่าและหมันก้านไม่ได้โง่เขลาถึงขนาดที่จะไปล่าั!
เมื่อวานพวกเขาลงทุนลงแรงทั้งกายและใจเหน็ดเหนื่อยทั้งวันแต่กลับทำงานไม่สำเร็จ ไม่เพียงแค่นั้นยังถูกกองกำลังของสี่ตระกูลตอกกลับจนทำให้ต้องสูญเสียไพร่พลนักรบฝีมือดีไปหลายคน แม้กระทั่งตนเองก็ยังต้องหนีตายด้วยสภาพกระเซอะกระเซิงเช่นเดียวกัน
ในตอนนั้นพวกเขาโกรธเป็ฟืนเป็ไฟ มองดูจุดสีแดงบนลูกแก้วผลึกอยากที่จะออกติดตามไปฆ่าในทันทีเพื่อล้างแค้นและดับความโกรธเดือดดาลที่อยู่ภายในใจ รีบทำภารกิจให้สำเร็จรับสมบัติล้ำค่าระดับศักดิ์สิทธิ์และการติดค้างน้ำใจของถูเชียนจวิน เพียงแต่กองกำลังของพวกเขาในตอนนั้นาเ็ล้มตายไปเป็จำนวนมาก ไม่มีทางเลือกจึงจำต้องถอยกลับค่ายใหญ่ที่พักชั่วคราวของตนเองเพื่อปรับแต่งกำลังพลใหม่อีกครั้ง
ในคืนหนึ่งของหลายวันก่อน พวกเขามีแขกผู้หนึ่งมาเยือนอีกครั้ง ทูตผู้ส่งสารจากนครแห่งเทพ ทูตผู้ส่งสารนำข่าวสารสองเื่มาบอกพวกเขา ข่าวดีมากเื่หนึ่งและข่าวร้ายมากอีกเื่หนึ่ง ข่าวร้ายคือ พวกเย่ชิงหานหลังจากที่ถูกค่ายกลเคลื่อนย้ายเคลื่อนย้ายไปยังหุบเขาัดำ คล้ายกับว่าสามารถหลบพักอยู่ภายในหุบเขาได้อย่างปลอดภัยและสบายใจ ส่วนข่าวดีคือ ัดำที่อยู่ภายในหุบเขาตัวนั้นมีอาการผิดปกติบางอย่าง คล้ายกับว่ามันกำลัง...อยู่ใน่ออกไข่!
หลังจากที่เยาขาข่าและหมันก้านได้รับบทเรียนจากหมาป่าจันทราสีเงินสองหัวมาแล้ว เมื่อพูดถึงัดำแน่นอนว่าพวกเขายิ่งหวาดกลัวมันมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลายเดือนก่อนในตอนที่เยาขาข่าไล่ติดตามสังหารพวกเย่อียังเคยเข้าไปในหุบเขาัดำมาแล้ว สำหรับความน่ากลัวของัดำนั้นเขาเห็นมากับตา เป็สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งปราศจากคู่ต่อกรอย่างแท้จริง
ตอนนี้เย่ชิงหานหลบซ่อนต้วอยู่ภายใน แน่นอนว่าพวกเขาไม่มีความกล้าและกำลังพอที่จะเข้าไปจัดการได้ แต่ถ้าัดำอยู่ใน่ของการออกไข่จริงๆ ละก็ พวกเขาคิดว่ามีความกล้าและกำลังพอที่จะไปทดลองกระตุกหนวดัดูสักครั้ง ในขณะเดียวกันก็ถือโอกาสบดขยี้เย่ชิงหานที่หลบซ่อนตัวอยู่ภายในด้วยเลย
ดูจากลักษณะแล้วความแค้นของคุณชายที่อยู่นครแห่งเทพท่านนั้นที่มีต่อเย่ชิงหานจะลึกจนเข้าไปถึงกระดูกดำเสียแล้ว เพื่อที่จะกระตุ้นพวกเขาถึงกับเพิ่มค่าตอบแทนจากเดิมสมบัติล้ำค่าระดับศักดิ์สิทธิ์หนึ่งชิ้นเพิ่มเป็สามชิ้น ดังนั้น เยาขาข่าและหมันก้านไม่ต้องคิดอะไรมาก เช้าของวันรุ่งขึ้นพวกเขาเรียกรวมพลเสร็จก็ออกเดินทัพอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกรไปยังหุบเขาัดำในทันที
ทั้งสองคนใช้เวลาครุ่นคิดทั้งคืนจนในที่สุดตัดสินใจได้ เื่นี้สามารถทำได้และจำเป็ต้องทำ! ในเมื่อได้ลงมือทำมาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุดและทำให้สำเร็จ ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจนำกองกำลังออกไปดู หากเป็ดั่งที่ผู้ส่งสารจากนครแห่งเทพบอกไว้จริงๆ ก็ลงมือได้ หากเื่ราวไม่เหมือนดั่งที่บอกมาก็ยกทัพกลับก็เท่านั้น
ตำแหน่งที่ตั้งของหุบเขาัดำอยู่ใจกลางสนามรบตะลุมบอน เยาขาข่าและหมันก้านหลังจากที่เดินทัพติดต่อกันหลายคืนติดในที่สุดในตอนเย็นของวันหนึ่งก็เดินทางมาถึงภายนอกหุบเขาัดำ ได้ยินเสียงร้องคำรามของัดำที่ลอยออกมาจากหุบเขาเป็ระยะๆ ทั้งสองคนไม่เพียงแต่ไม่ได้รู้สึกหลวาดกลัว แต่ในทางตรงกันข้ามกลับแสดงสีหน้าอาการลิงโลดดีใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ข่าวสารจากผู้ส่งสารของนครแห่งเทพถูกต้องและเป็จริง เ้าัดำตัวนี้อยู่ใน่ออกไข่จริง ทั้งสองได้ส่งหน่วยสอดแนมเข้าไปสำรวจดูภายในหุบเขาเพื่อตรวจสอบความจริงของข่าวสารอีกครั้งหนึ่ง แม้หน่วยสอดแนมจะไม่กล้าเข้าไปใกล้นัก แต่พวกเขาพบว่าัดำตัวใหญ่ตอนนี้นอนหมอบอยู่บนพื้นภายในถ้ำทางด้านซ้ายของหุบเขา มันร้องโหยหวนออกมาอย่างต่อเนื่องคล้ายกับกำลังทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส ร่างของมันสั่นเทิ้มและกระตุกบิดงอไปมาไม่หยุด
ัที่อยู่ใน่ออกไข่จะอ่อนแออย่างที่สุด พลังที่มีจะสูญหายไปเกือบทั้งหมด อาศัยกำลังคนในมือของพวกเขาที่มีสามารถที่จะสังหารัได้อย่างสบาย นึกถึงสมบัติล้ำค่าระดับศักดิ์สิทธิ์ที่จะได้รับ นึกถึงทั่วทั้งร่างของัดำที่เป็ของล้ำค่าหายากที่ประเมินค่ามิได้ ภายในใจของทั้งสองคนมีความสุขอย่างล้นพ้น ครั้นแล้วจึงรีบออกคำสั่งตั้งค่ายและหุงหาอาหาร พักผ่อนเอาแรงสักคืน รุ่งเช้าจะได้เริ่มปฏิบัติการสังหารัอย่างเป็ทางการขึ้น
.................................
ค่ายใหญ่ที่พักชั่วคราวของเขตปกครองเทพา
ภายในถ้ำแห่งหนึ่งที่ไม่ค่อยกว้างใหญ่เท่าใดนัก แต่กลับมีคนนั่งอยู่เต็มพื้นที่สิบกว่าคน ภายนอกถ้ำยิ่งรายล้อมไปด้วยผู้คนจำนวนมากที่เตรียมพร้อมรอคำสั่ง
“เพิ่งจะได้รับข่าวมาว่า เยาขาข่าและหมันก้านต่างนำทัพไปพันกว่าคน ตอนนี้ตั้งค่ายพักแรมกันอยู่ด้านนอกหุบเขาัดำ ส่วนภายในหุบเขาัดำมีเสียงคำรามของัแปลกๆ ดังลอยออกมาอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเ้าัดำร้องคำรามเป็เวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว” หญิงสาวนางหนึ่งที่มีลักษณะองอาจห้าวหาญนั่งอยู่บริเวณตำแหน่งใจกลางภายในถ้ำ เมื่อเห็นว่าทุกคนมาพร้อมกันแล้วจึงเอ่ยปากพูดขึ้น
“อืม!”
ผู้นำกองกำลังขนาดเล็กที่อยู่ภายในถ้ำต่างนิ่งเงียบเพื่อครุ่นคิดถึงความหมายแฝงที่อยู่ในคำพูดที่ได้ฟัง
“ดูท่าข่าวสารที่ได้รับมาจะถูกต้อง หมันก้านและเยาขาข่าร่วมมือกันจริงๆ! มันเป็เื่ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ เผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนร่วมมือกันได้อย่างไร?”
ผู้นำกองกำลังขนาดเล็กคนหนึ่งพูดขึ้นก่อน คิ้วขมวดสีหน้าซับซ้อน หลายวันก่อนหลงไซ้หนานเรียกรวมพลพวกเขาและบอกเื่ราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับกองกำลังของสี่ตระกูล แรกเริ่มพวกเขาไม่ค่อยอยากที่จะเชื่อนัก หรืออาจจะพูดได้ว่าไม่เชื่อเลยก็ว่าได้ ถ้าหากเป็พวกบุคคลธรรมดาทั่วไปที่ไม่มีชื่อเสียงมาบอกพวกเขาว่าเผ่าปีศาจและเป่าคนเถื่อนร่วมมือกันละก็ รับรองได้ว่าพวกเขาคงได้เตะคนพวกนั้นลอยกระเด็นออกไปทันทีอย่างแน่นอน เพียงแต่...ข่าวสารที่ได้ยินมาจากหลงไซ้หนานธิดาเพียงหนึ่งเดียวของท่านจ้าวแห่งเขตปกครอง นางมีพลังฝีมือแข็งแกร่งที่สุดในงานประลองาระหว่างเขตปกครองในครั้งนี้ ดังนั้นแม้พวกเขาจะยังมีความสงสัยอยู่บ้าง แต่ก็เริ่มที่จะขบคิดให้ความสำคัญกับเื่นี้กันขึ้นมาแล้ว
ในวันนี้หลงไซ้หนานเรียกพวกเขามารวมตัวกันอีกครั้ง และบอกกับพวกเขาอีกครั้งว่าเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนรวมตัวกันที่หุบเขาัดำ ดังนั้นตอนนี้พวกเขาไม่ได้มีความสงสัยใดๆ ต่อความเป็ไปได้ของข่าวสารเื่นี้อีกต่อไป แต่เริ่มที่จะขบคิดถึงเหตุผลว่าอะไรที่ทำให้ทั้งสองเผ่ามาร่วมมือกัน
งานประลองาระหว่างเขตปกครองที่ผ่านในอดีตไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดเหตุการณ์ที่สองเผ่าพันธุ์ร่วมมือกันมาก่อน สามร้อยกว่าปีก่อนก็เคยมีเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนทั้งสองร่วมมือกันเพื่อต่อสู้รับศึก เนื่องจากในตอนนั้นปรากฏบุคคลผู้หนึ่งซึ่งเป็นักรบของเขตปกครองเทพา เขามีพลังฝีมือแข็งแกร่งอย่างน่ากลัว คนผู้นั้นก็คือเย่รั่วสุ่ยแห่งตระกูลเย่ ในตอนนั้นเขาอาศัยอสูรศักดิ์สิทธิ์และวิชาต่อสู้ร่างอสูรที่ไร้คู่ต่อกร บุกตะลุยล่าสังหารไปทั่วทุกทิศ ล่าสังหารจนกระทั่งเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนโงหัวไม่ขึ้น จนสุดท้ายต้องบีบบังคับให้ทั้งสองเผ่าร่วมมือกันเพื่อรับศึกในครั้งนั้น
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้