“นังคนนี้นี่ อย่ามาทำเหมือนไม่ยี่หระ ยังมีชีวิตรอดก็ดีเท่าไรแล้ว!”
“นั่นน่ะสิ เื่นี้เกี่ยวข้องถึงชื่อเสียงของสตรีในหมูบ้าน เราจะปล่อยสุนัขคู่นี้ไว้ในหมู่บ้านไม่ได้เด็ดขาด!”
ชาวบ้านยิ่งพูดก็ยิ่งเดือดดาล ก่อนหน้านี้จับโจวเอ้อร์เหนิงได้แค่คนเดียว ไม่รู้ว่าชู้คือผู้ใด พวกเขาจึงทำกระไรไม่ได้
แต่ตอนนี้จับชู้ได้แล้ว
หลินหวั่นชิวไม่รักษาจริยาของสตรี ถ้าเช่นนั้น ไม่ควรเก็บคนประเภทนี้ไว้
จะเก็บไว้ทำกระไรเล่า?
ทำเนื้อตากแห้งไว้กินตอนปีใหม่หรือ?
“หลินหวั่นชิว เ้าก็เห็นแล้วพวกเ้าเป็ที่โกรธแค้นของมวลชน คนหมู่บ้านเค่าซานของเราเป็คนซื่อสัตย์ มิอาจถูกเ้ากับโจวเอ้อร์เหนิงทำเสื่อมเสีย”
“ใช่ สวีฝูควรจับบุรุษสตรีคู่นี้ถ่วงน้ำั้แ่ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่!”
“นั่นน่ะสิ หากถ่วงน้ำั้แ่ตอนนั้น ต่อมาคงไม่เกิดเื่วุ่นวายเช่นนี้”
“ฮวงจุ้ยของบ้านเจียงนี่มันกระไร… ภรรยาหนีไปสองคน ที่ซื้อกลับมาหนึ่งคนก็สวมเขาให้เจียงเหล่าต้า”
“ใช่ ข้าถึงได้บอกอย่างไรว่ามีภรรยาหน้าตาขี้เหร่ดีกว่า ไม่ล่อตาล่อใจผู้ใด ปล่อยให้ภรรยาคนอื่นเป็เทพธิดา!”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า… เ้าคนลามกนี่!”
เมื่อมีคนนำ หลายคนก็กล้าก้าวออกมาวิพากษ์วิจารณ์
หลินหวั่นชิวบีบมือชายฉกรรจ์ นางััได้ว่าตอนนี้เขาโมโหถึงขีดสุด ร่างกายตึงแน่น… ไอสังหารแผ่ออกมาไม่หยุด
แต่คนเหล่านี้เข้าใจผิด พวกเขาคิดว่าตอนนี้คนที่เจียงหงหย่วนอยากฆ่าคือ… หลินหวั่นชิว
หลินหวั่นชิวมองเสี่ยวจางซื่อยิ้มๆ “ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน… พี่สะใภ้ใหญ่บ้านจ้าวสามารถบอกถึงสิ่งบ่งชี้บนตัวโจวเอ้อร์เหนิงได้ เช่นนั้นก็หมายความได้แค่ว่านางเคยเห็นร่างกายโจวเอ้อร์เหนิง ไม่แน่ว่า… คนที่ได้เสียกับเขาจะเป็นางเอง”
เสี่ยวจางซื่อโมโห “เ้าพูดเหลวไหล! เ้านั่นแหละที่ได้เสียกับโจวเอ้อร์เหนิง!”
แม้ตอนนั้นจะมีหลายคนเห็นร่างกายโจวเอ้อร์เหนิง แต่ตอนนั้นเขาาเ็ ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นรอยแผลเป็ที่เอว ทว่ากลับไม่ใช่เสี่ยวจางซื่อ ตอนนั้นสิ่งที่นางทำเป็อย่างแรกคือดึงโจวเอ้อร์เหนิงออกจากตัวน้องสามี ด้วยเหตุนี้จึงเห็นชัด
เสี่ยวจางซื่อบอกรายละเอียดเื่นี้เพราะอยากพิสูจน์ตัวเอง
คิดไม่ถึงว่านังแพศยาหลินหวั่นชิวจะใช้เื่นี้มาแว้งกัดนาง!
นางบริสุทธิ์นะ!
หลินหวั่นชิวแบะปาก “แต่ในหมู่บ้านมีคนตั้งมาก นอกจากพี่ใหญ่ข้าแล้วมีแค่เ้าที่รู้ถึงสิ่งบ่งชี้พิเศษบนตัวพี่เขยข้า ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน ท่านว่าใช่หรือไม่เ้าคะ? กับข้าที่ไม่รู้กระไรเลยกลับโดนกล่าวหาว่าเป็สตรีชู้ แต่กับนางที่เห็นร่างกายอีกฝ่ายมาหมดแล้ว ทั้งยังเห็นว่ามีลักษณะพิเศษกระไรกลับเรียกว่าบริสุทธิ์ หากจะตัดสินด้วยวิธีเช่นนี้ เช่นนั้นนอกจากพี่สะใภ้ใหญ่บ้านจ้าวกับพี่ใหญ่ข้า สตรีน้อยใหญ่คนอื่นๆ ในหมู่บ้านคงต้องมีความสัมพันธ์กับพี่เขยข้ากันหมด… ต่อให้ร้องเรียนหยาเหมินก็ใช้เหตุผลนี้ หรือว่าพวกเรา… จะไปคุยกันที่หยาเหมินดี?”
หลินหวั่นชิวมีความสุข นางคิดไม่ถึงว่าสหายร่วมพรรคพวกของจ้าวหงฮวาจะโง่เขลาเพียงนี้
ศัตรูแข็งแกร่งไม่กลัว กลัวก็แต่พรรคพวกตัวเองจะโง่
จ้าวหงฮวามีคนแบบเสี่ยวจางซื่อเป็พรรคพวก… ทำเอานาง… ชนะแล้วยังไม่อยากดื่มฉลอง
“นี่…” สวีไคซานลังเล เห็นชัดว่าคำพูดของหลินหวั่นชิวทำให้เขาตอบไม่ถูก
ชาวบ้านฟังแล้วรู้สึกว่ามีเหตุผลเช่นกัน!
สายตาที่ทุกคนมองเสี่ยวจางซื่อเริ่มเปลี่ยนไป เต็มไปด้วยความคาดคะเนและไตร่ตรอง
เสี่ยวจางซื่อร้อนใจ นางถูกหลินหวั่นชิวจี้จนลนลาน ได้แต่พูดซ้ำไปมาว่านางไม่ได้ทำ สตรีชู้คือหลินหวั่นชิว
จ้าวหงฮวาร้อนใจเช่นกัน นางจะแต่งเข้าตระกูลกู่ บ้านจ้าวจะมีคนต้องราคีไม่ได้!
ตระกูลกู่ไม่มีทางยอมแต่งงานกับครอบครัวที่มีราคีเป็แน่
นางก้าวออกมาชี้โจวเอ้อร์เหนิง “เ้าพูดมา ผู้ใดคือสตรีที่มีความสัมพันธ์กับเ้า?”
สวีไคซานมองโจวเอ้อร์เหนิงเช่นกัน สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เขา
จางซื่อก้าวออกมาเอาตัวบังโจวเอ้อร์เหนิง นางมองหลินหวั่นชิวอย่างเป็ห่วง “หวั่นชิว เื่นี้… ข้ามีบ้านเช่าในอำเภอ เ้าไปอยู่ที่นั่นสักระยะดีหรือไม่?”
“ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน… วันนั้นสามีลูกใหญ่บ้านพวกเราดื่มหนักมากจริงๆ เื่นี้ไม่เกี่ยวกับหวั่นชิว หากพวกท่านไม่ชอบใจ เช่นนั้นพวกข้าจะส่งหวั่นชิวกับเอ้อร์เหนิงไปอยู่ที่อื่น เพียงแต่… เื่ราวไม่ได้เป็เช่นนั้นจริงๆ”
จางซื่อก้าวออกมาห้าม แต่นางยิ่งแก้ตัวก็ยิ่งแย่
หลินซย่าจื้อกับหลินฟาไฉช่วยพูด ยืนยันว่าโจวเอ้อร์เหนิงเมาสุรา
ทว่าพวกเขายิ่งพูดเช่นนี้ ชาวบ้านก็ยิ่งเดือดดาล
สวีไคซานรำคาญ พูดเสียงดังว่า “โจวเอ้อร์เหนิง เ้าพูดมา! ให้ไวเลย อย่ามัวแต่อ้ำอึ้ง”
โจวเอ้อร์เหนิงก้าวออกมา เขาชำเลืองตามองเจียงหงหย่วนกับหลินหวั่นชิวอย่างระมัดระวัง จากนั้นมองเสี่ยวจางซื่อกับจ้าวหงฮวา
เมื่อดวงตาเขาสบกับจางซื่อ อีกฝ่ายส่งสายตาเป็นัยให้เขา
นางให้เงินโจวเอ้อร์เหนิงสองร้อยตำลึง ทั้งยังมอบโฉนดบ้านให้หนึ่งหลัง รับปากว่าจบเื่แล้วจะให้เงินอีกพันตำลึง โจวเอ้อร์เหนิงถึงได้ตอบตกลงว่าจะใส่ร้ายหลินหวั่นชิว
แต่ในความเป็จริง… เหอะ จางซื่อไม่มีทางให้เงินเป็พันตำลึงอยู่แล้ว แม้แต่เงินสองร้อยตำลึงที่ให้ไปก็จะเอาคืนเช่นกัน ส่วนโฉนดบ้าน นั่นเป็แค่บ้านเช่า โฉนดของปลอม
โจวเอ้อร์เหนิงก้าวออกมายืนตรงกลาง จางซื่อตื่นเต้นจนเกือบควบคุมตัวเองไม่อยู่
แววตาจ้าวหงฮวามีความตื่นเต้นเช่นกัน หลินหวั่นชิว ชื่อเสียงเ้ากำลังจะป่นปี้และถูกขับออกจากหมู่บ้านแล้ว!
แต่เสี่ยวจางซื่อกลับเป็กังวล นางไม่กลัวถูกหลินหวั่นชิวสาดน้ำโคลนใส่ เพราะตอนนั้นสามีนางก็อยู่ ทุกคนในบ้านรู้ว่าเกิดกระไรขึ้น
นางกลัวว่าโจวเอ้อร์เหนิงจะตอบว่าเป็จ้าวหงฮวามากกว่า
เสี่ยวจางซื่อหันไปมองจ้าวหงฮวา เห็นอีกฝ่ายไม่มีท่าทีเป็กังวลแม้แต่น้อย อีกทั้งสายตาก็มีความตั้งตาคอย
จังหวะนี้เอง ท่ามกลางความคาดหวังของทุกคน โจวเอ้อร์เหนิงค่อยๆ ยกมือชี้ไปที่… หลินหวั่นชิว
เสี่ยวจางซื่อเข้าใจทันที โจวเอ้อร์เหนิงคงถูกจ้าวหงฮวาติดสินบนซื้อตัวไว้แล้วเป็แน่
นางเบาใจลง ทีนี้ดีล่ะ เงินหนึ่งร้อยตำลึงนั่นเป็ของนางแน่แล้ว ได้มาเมื่อไรจะส่งกลับไปให้บ้านแม่
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้