งบการเงิน ข่าวสารความเคลื่อนไหว การสัมภาษณ์งาน แล้วก็...งานเลี้ยงสังสรรค์ กิจวัตรวนซ้ำไปมาอยู่อย่างนี้ เจี่ยนซีเมิ่งยังคงเมาค้าง ฟื้นจากอาการสร่างเมาได้ไม่เต็มที่ จำต้องฝืนสังขารทำงานต่อไป ตารางงานที่อัดแน่นจนแทบะเิ ทำให้เขาเวียนหัวตาลาย ทำได้เพียงนั่งเหม่ออยู่บนโซฟาที่มีแสงไฟสลัว แม้จะมีโอเมก้าแสนอ่อนหวานอยู่ในอ้อมแขน แต่สมองที่ทำงานหนักเกินไปของเขาก็ด้านชาจนไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป
"น้องชาย คราวนี้การประกวดเฟ้นหาดาวเด่นไลฟ์สดออนไลน์ที่บริษัทอัลดัสของพวกเราเป็เ้าภาพจัดขึ้น โด่งดังจนเป็ที่พูดถึงกันอย่างกว้างขวางเลยนะ นี่ดูสิ แม้แต่รายการวาไรตี้ยอดฮิตยังเอาไปพูดถึง แถมยังดึงดูดสปอนเซอร์ได้อีกเพียบ โชคดีที่ตอนนั้นนายยืนกรานความคิดนี้ ไม่สนใจเสียงคัดค้านของพวกคนแก่หัวโบราณ ทุ่มเงินทุนมหาศาลไปกับการโปรโมท ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ที่กำลังรุ่งโรจน์ การกอบโกยผลกำไรคืนทุนยิ่งไม่ต้องพูดถึง แล้วหุ้นก็ทะยานขึ้นสูงอีกต่างหาก!"
ซ่งเจี๋ยที่เป็ญาติผู้พี่ ยิ้มอย่างอิ่มเอมใจ ถือแก้วเหล้าเข้ามาตรงหน้าเจี่ยนซีเมิ่ง ริมฝีปากที่ขยับพูดมีแต่กลิ่นเหล้าคละคลุ้ง "ชนแก้วให้พวกเรา ให้อัลดัสของพวกเราหน่อยสิ หืม?"
เจี่ยนซีเมิ่งเหลือบตามองอย่างเกียจคร้าน ยกเกลนลิเวตแก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ความร้อนรุ่มแผ่ซ่านไปทั่วกระเพาะ
เมื่อเห็นท่าทางห้าวหาญของเจี่ยนซีเมิ่ง ซ่งเจี๋ยก็ตบมือหัวเราะเสียงดัง กระซิบกระซาบอะไรบางอย่างข้างหูโอเมก้าแสนสวยที่อยู่ข้างกาย เด็กหนุ่มหน้าจิ้งจอกถอดเสื้อคลุมเบาบางออกอย่างเบามือ บิดกายเต้นรำเย้ายวนใจ ค่อยๆ เลื้อยพันตัวเจี่ยนซีเมิ่งคล้ายงูพิษ
ส่วนโอเมก้าตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของเจี่ยนซีเมิ่งแต่แรก เหมือนจะไม่ยอมน้อยหน้า คาบองุ่นไซมัสคัตลูกหนึ่ง ยื่นไปจ่อริมฝีปากเขา เจี่ยนซีเมิ่งอ้าปากรับผลไม้อย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นโอเมก้าหนุ่มร่างระหงก็ขึ้นคร่อมเอวเขา ถูไถส่วนล่างอย่างยั่วยวน
เมื่อเด็กหนุ่มเริ่มเร่งเร้า เจี่ยนซีเมิ่งก็รู้สึกปวดหน่วงที่ท้องน้อยขึ้นมาอีกครั้ง แต่เพียงครู่เดียว ความร้อนรุ่มนั้นก็มลายหายไปในพริบตา
'เอ๊ะ? เกิดอะไรขึ้น?'
เจี่ยนซีเมิ่งขมวดคิ้วรู้สึกถึงความผิดปกติ เขามองไปยังร่างบางที่คร่อมอยู่บนร่างของเขาด้วยความสับสนปนตำหนิ คิ้วที่ขมวดเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติของเขายิ่งเพิ่มความเ็า แม้แต่เด็กหนุ่มโอเมก้าที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชนก็ยังถูกมนตร์เสน่ห์สะกดจนร่างอ่อนระทวย พลันเร่งความเร็วขึ้นอีก เพื่อจะพิชิตอัลฟ่าหนุ่มรูปงามผู้นี้ให้ได้!
เขาใช้ทุกกระบวนท่า เคล้าคลึงร่างของเจี่ยนซีเมิ่งอยู่นาน แต่ชายหนุ่มรูปงามกลับไม่มีปฏิกิริยาใดๆ คิ้วขมวดมุ่นยิ่งกว่าเดิม ราวกับตำหนิว่าเสน่ห์ของเขาไม่มากพอ เด็กหนุ่มที่เคยพิชิตมาแล้วทุกสนามรบเริ่มกระวนกระวายใจ
แต่คนที่ร้อนใจไม่ได้มีแค่โอเมก้าตัวน้อย คนที่ถูกเล้าโลมจนแทบจะลุกเป็ไฟ กลับสงบเสงี่ยมอย่างผิดสังเกต ปฏิกิริยาที่เงียบสงบผิดปกติ ทำให้เจี่ยนซีเมิ่งแทบคลั่ง
'น้องชาย ตื่นสิ! นายก็เมาด้วยหรือไง!'
เจี่ยนซีเมิ่งคำรามในใจ แต่บนใบหน้ายังคงฝืนรักษาภาพลักษณ์ของชายหนุ่มสูงศักดิ์ผู้เ็า ราวกับดอกไม้งามบนยอดเขาที่ไม่อาจเอื้อม
เมื่อเห็นว่าน้องชายของตัวเองสงบนิ่งราวกับน้ำในบ่อ ทั้งที่ซ่งเจี๋ยเองแทบคลั่งด้วยท่าเต้นเย้ายวนของโอเมก้าหนุ่มจึงได้แต่หัวเราะแห้งๆ เขาจึงดึงของรักของหวงบนร่างเขาออกมากอดจูบเสียหลายครั้ง
"เฮอะๆ คนที่กำลังจะหมั้นก็ไม่เหมือนกันจริงๆ ถึงกับละทิ้งความสำราญกลายเป็คนดีอย่างหลิวเซี่ยฮุ่ยไปเสียแล้ว!"
คนพูดไม่ได้ตั้งใจฟัง แต่เจี่ยนซีเมิ่งกลับรู้สึกใจหายวาบ ใช่ อีกสองเดือนเขาจะหมั้นแล้ว ถ้านกเขาไม่ขันตอนนี้ เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน! จะใช้ชีวิตต่อไปยังไง!
เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็ผลักโอเมก้าตัวน้อยทั้งสองที่อยู่บนร่างออกไป แสร้งทำหน้าขรึมพลางพูดประชดประชันตามคำหยอกล้อของพี่ชาย "ใช่ ผมหลิวเซี่ยฮุ่ย จะไม่ทำให้เสียบรรยากาศหรอก"
'เอ๊ะ? จริงเหรอเนี่ย? ทิ้งของดีๆ แบบนี้ไป ไม่กลัวฟ้าลงโทษรึไง!'
ซ่งเจี๋ยที่มีนิสัยไม่ดีพอๆ กันคิดในใจ แต่พอนึกขึ้นได้ว่า ว่าที่คู่หมั้นของน้องชายคือคุณหนูไป๋จิ่ง ลูกสาวเศรษฐีอันดับต้นๆ ก็ไม่แปลกใจที่เจี่ยนซีเมิ่งที่เคยเป็คนเ้าชู้จะยอมกลับตัวกลับใจ
เมื่อเห็นว่าเจี่ยนซีเมิ่งทำท่าเบื่อหน่ายอยากจะลุกจากไป ซ่งเจี๋ยก็ยักไหล่ กอดโอเมก้าตัวน้อยทั้งสองอย่างแน่น ทำหน้าสบายๆ ประมาณว่า 'เชิญตามสบาย' แล้วหันกลับไปหาความสุขจากอ้อมกอดแสนอบอุ่น และััอันยอดเยี่ยม
เขาบีบเอวคอดกิ่วอย่างแรง เด็กหนุ่มในอ้อมแขนร้องครางออกมาอย่างเย้ายวน ปลุกเร้าอารมณ์ดิบในตัวเขาให้พลุ่งพล่าน ก้มลงขบเม้มไปตามเรือนร่างงดงาม ทำให้เขาไม่ทันสังเกตว่าน้องชายจอมสำราญที่เคยหยิ่งทะนง กลับมีสีหน้าเหมือนนกปีกหัก แม้แต่นิ้วที่กำเสื้อนอกก็ยังสั่นเทา
ห้องประชุมที่สว่างไสวเต็มไปด้วยผู้บริหารระดับต่างๆ ทุกคนจับจ้องไปที่จอโปรเจคเตอร์ด้านหน้า บนจอปรากฏภาพถ่ายมากมาย ข้างๆ เป็ข้อมูลรายละเอียดของพวกเขา เนื้อหารายการสด เวลาออกอากาศ จำนวนผู้ติดตาม หรือแม้แต่จำนวนยอดวิวและของขวัญที่ได้รับ ข้อมูลละเอียดยิบ แบ่งประเภทไปตามลำดับขั้นอย่างเป็ระเบียบ
"อันดับความนิยมที่แสดงอยู่บนจอคือการจัดอันดับล่าสุดของสัปดาห์นี้ โดยพื้นฐานแล้วยี่สิบอันดับแรกคือสตรีมเมอร์ชื่อดัง ไม่มีอะไรน่าพูดถึง ส่วนห้าอันดับแรกมีคะแนนโหวตและความนิยมสูสีกันมาก สถานการณ์การแข่งขันจึงดุเดือดและเป็ที่พูดถึงอย่างมาก แต่สิ่งที่น่าสังเกตคือ..."
เลขานุการที่รับผิดชอบในการอธิบายข้อมูลดันแว่นตา ใช้เลเซอร์พอยเตอร์ชี้ไปที่อันดับสาม เจี่ยนซีเมิ่งเงยหน้าขึ้นมองอย่างเกียจคร้าน ในจอฉายภาพสาวสวยสไตล์เซ็กซี่ๆ ในรูปถ่ายเธอกัดริมฝีปากยิ้มเล็กน้อย มีเสน่ห์น่าหลงใหล
"เวยเวยคนนี้เป็ดาวรุ่งพุ่งแรง เพิ่งเข้าร่วมแพลตฟอร์มของเราเมื่อสองเดือนที่แล้ว แต่ในการคัดเลือกสตรีมเมอร์ยอดนิยมครั้งนี้ เธอกลับแซงหน้าคนอื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ขึ้นมาถึงอันดับสามในเวลาไม่ถึงสองสัปดาห์..."
เลขานุการพูดพึมพำ เจี่ยนซีเมิ่งไม่ได้ฟังอะไรเลยสักคำ จนกระทั่งมีการเอ่ยถึงชื่อสตรีมเมอร์ การออกเสียงที่แสนจะอ่อนไหวทำให้หนังศีรษะของเขาตึงเครียด ความโกรธพลันปะทุขึ้นในใจ!
'บ้าเอ๊ย ทั้งโลกจงใจแกล้งกันหรือไง! เสื่อมอะไร เสื่อมที่ไหน! ไอ้ชั่วเอ๊ย!!!'
เขายิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ เขาดื่มเหล้าดองยาไปครึ่งขวด รู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัวจนนอนไม่หลับ ตอนนี้เขากลับเวียนหัวตาลายเพราะนอนไม่พอมาหลายวัน แถมยังกังวลใจเื่น้องชายที่หย่อนสมรรถภาพอีก เขาอดกลั้นความโกรธไว้ไม่ได้ เผลอส่งเสียง "จึ๊" ขัดจังหวะการประชุมโดยไม่ตั้งใจ
เมื่อไม่นานมานี้เจี่ยนซีเมิ่งโทรศัพท์ไปลาป่วยกับซ่งเจี๋ยเป็เวลาสองสัปดาห์ เสียงในสายแทบจะไม่มีชีวิตชีวา แถมยังไม่ให้ถามอะไรมาก วันนี้ไม่รู้เป็อะไรถึงได้โผล่มาประชุม ทำท่าทางกระวนกระวายใจอย่างมาก ดูเหมือนไม่มีใจอยากจะพูดคุยอะไร แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็หนึ่งในหุ้นส่วน ซ่งเจี๋ยจึงไม่กล้าขัดหูขัดตา แต่พอเห็นสีหน้าไม่ดีของเขา เลยถามอย่างสงสัย "ท่านประธานเจี่ยน เป็อะไรหรือเปล่าครับ?"
เมื่อถูกเรียกชื่อ เจี่ยนซีเมิ่งกลับตอบออกไปโดยสัญชาตญาณ "...ไม่มีอะไร ผมไม่ได้เสื่อม..."
สิ้นเสียง ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นต่างก็มองมาที่เขาด้วยความงุนงง เจี่ยนซีเมิ่งรู้สึกเหมือนสมองะเิ รีบฝืนยิ้ม "...พวกคุณทำต่อไปเถอะ เห้อ..."
ซ่งเจี๋ยเบะปาก ี้เีสนใจท่าทางแปลกๆ ของเจี่ยนซีเมิ่งแล้ว จึงสั่งให้เลขานุการรายงานต่อไป
สายตาของเจี่ยนซีเมิ่งจับจ้องไปที่จอโปรเจคเตอร์ ในรูปถ่ายสวยมาก มีรูปร่างหน้าตาแตกต่างกันไป แต่เขากลับไม่รู้สึกอะไรเลย แม้แต่สตรีมเมอร์ที่ได้รับความนิยมสูงสุด หน้าตาและรอยยิ้มก็คล้ายกับสาวสวยที่เขาเพิ่งร่วมรักด้วยเมื่อไม่กี่วันก่อน ดวงตากลมโตเหมือนแมว ริมฝีปากเล็กราวกลีบเชอร์รี่ เอวคอดกิ่ว ทุกอย่างล้วนเป็ไปตามสเปคของเขา แต่เมื่อมองสาวสวยเ่าั้ เขากลับไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย ความสงบที่เหมือนน้ำนิ่งในบ่อยิ่งทำให้เขาแทบคลั่ง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้