"เกิดอะไรขึ้น?" นาหลันเสี่ยวฉีและเสิ่นชิงวิ่งเข้ามาในห้อง ทั้งสองเห็นว่ามีหญิงสาวอยู่ในอ้อมแขนของหลี่ชิงหยุน
"ช่วยข้าทำแผลภายนอกให้ผู้หญิงคนนี้ด้วย หญิงสาวคนนี้ตกลงมาจากท้องฟ้า นางได้รับาเ็กระดูกซี่โครงหักสองซี่และาแจากเส้นลมปราณรุนแรงมาก" หลี่ชิงหยุนบอกอาการาเ็คร่าวๆกับนาหลันเสี่ยวฉีและเสิ่นชิงอย่างเร่งด่วน เพื่อให้ทั้งคู่สามารถรักษาาแเบื้องต้นได้อย่างถูกต้อง
เมื่อเห็นท่าทีลุกลี้ลุกลนของหลี่ชิงหยุน สองสาวเข้าใจแล้วว่าตอนนี้หญิงสาวชุดดำอาจจะตกอยู่ในอันตราย พวกนางจึงไม่ได้ถามเพิ่มเติม และนำตัวหญิงสาวไปรักษาอาการาเ็ทันที
"พวกเ้าดูแลแผลภายนอก ข้าจะไปกลั่นยาสักครู่ เมื่อข้ากลับมาข้าจะช่วยรักษาแผลภายในให้แก่นางเอง" หลี่ชิงหยุนบอกทั้งสองสาวให้รักษาตามอาการ ส่วนตัวเขาก็หยิบหม้อปรุงยาและเริ่มกลั่นยาทันที
ในความเป็จริงอาการของหญิงนั้นาเ็มากเกินไปจากพลังของระดับลมปราณโลก แม้แต่ยาเม็ดระดับ 3 ก็ช่วยไม่ได้มากนัก ดังนั้นหลี่ชิงหยุนจึงต้องกลั่นยาระดับ 4 เพื่อรักษานางเท่านั้น
'ให้ตายเถอะ คราวหน้าข้าจะต้องเจอผู้หญิงที่าเ็เช่นนี้อีกหรือไม่? ช่างเป็การผลาญสมุนไพรของข้าจริงๆ' เขาอดไม่ได้ที่จะพึมพำอย่างหดหู่ ครั้งที่แล้วก็เสิ่นชิง ครั้งนี้ยังมีหญิงสาวชุดดำอีกคน
สมุนไพรเหล่านี้หลี่ชิงหยุนได้มาจากแหวนเก็บของที่ริบมาจากตระกูลหยาน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจำเป็ต้องใช้มันบางส่วน
.
.
.
~ ด้านในห้องพักใกล้เคียง ~
นาหลันเสี่ยวฉีและเสิ่นชิง ได้ริเริ่มถอดเสื้อผ้าและหน้ากากของหญิงสาวในชุดสีดำออกทีละชิ้นเพื่อดูแลแผลภายนอก แต่เมื่อเสิ่นชิงถอดหน้ากากหญิงสาวออก นางกลับโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "นะ-นางคือองค์หญิง!"
"องค์หญิง!?" ด้านข้างนาหลันเสี่ยวฉีที่ได้ยิน ก็ใไม่แพ้กัน
[ เกิดอะไรขึ้น เหตุใดองค์หญิงมาอยู่ที่นี่?... เป็ไปได้ไหมว่านางก็ชอบอาหยุนเช่นกัน? ]
ถ้าหลี่ชิงหยุนได้ยินความคิดของนาหลันเสี่ยวฉี เขาจะต้องปวดหัวกับความคิดนี้อย่างแน่นอนว่าจินตนาการของหญิงสาวผู้นี้โลดแล่นไปได้ไกลจริงๆ
หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ทั้งสองสาวก็ช่วยเช็ดเืและพันแผลให้กับองค์หญิง
ตอนนี้ใบหน้าขององค์หญิงซีดเซียว อาการาเ็ภายในค่อนข้างรุนแรง แต่ใบหน้าที่ซีดเซียวไม่สามารถซ่อนเสน่ห์ที่เป็เอกลักษณ์ขององค์หญิงผู้บอบบางได้เลยแม้แต่น้อย
หลังจากผ่านไปครู่นึงเมื่อทำแผลเสร็จแล้ว สองสาวใส่เสื้อผ้าคลุมร่างของนางไว้ จากนั้นไม่นานหลี่ชิงหยุนก็เปิดประตูเข้ามาอย่างกะทันหัน
เขาไม่รอช้าและรีบเดินมาที่เตียงในทันที เมื่อถึงข้างเตียงหลี่ชิงหยุนแทบจะสะดุดล้มหัวทิ่ม
หญิงสาวในชุดสีดำของนางก่อนหน้านี้ ตอนนี้กลายเป็สาวงามที่บอบบางเสียอย่างนั้น
เขาอดไม่ได้ที่ตกตะลึง ความงามของนางไม่ด้อยไปกว่านาหลันเสี่ยวฉีเลยแม้แต่น้อย ความงามเช่นนี้ต้องมาจากครอบครัวระดับสูงอย่างแน่นอน
เมื่อเห็นว่าหลี่ชิงหยุนตกตะลึงอยู่นาน นาหลันเสี่ยวฉีและเสิ่นชิงก็อดไม่ได้ที่จะทำหน้ามุ่ย นาหลันเสี่ยวฉีเริ่มพูดขึ้นมา "อาหยุนมัวมองอะไรอยู่! รีบรักษาองค์หญิงก่อน!"
"ตะ-ตกลง" หลี่ชิงหยุนหยิบยาป้อนลงในปากชุ่มฉ่ำของนาง แต่เมื่อเขากำลังจะช่วยองค์หญิงปรับแต่งเม็ดยา เขาก็หันไปหานาหลันเสี่ยวฉีและถามด้วยเสียงแปลกๆ " ฉีฉี เมื่อครู่เ้าพูดว่าอะไร... องค์หญิง?"
"ถูกต้อง นางคือองค์หญิงแห่งราชวงศ์โม่" เสิ่นชิงตอบหลี่ชิงหยุนโดยการพยักหน้า
'โอ้แม่เ้า! องค์หญิง!? นี่มันเื่อะไรกันเนี้ย!' หลี่ชิงหยุนอึ้งยิ่งกว่าเดิมหลังจากได้ยินคำตอบ
"อาหยุนอย่าเพิ่งเหม่อ ช่วยองค์หญิงปรับแต่งเม็ดยาก่อน" นาหลันเสี่ยวฉีเอ่ยขึ้นเรียกสติเขาทันที
"ตกลงๆ" หลี่ชิงหยุนนั่งข้างเตียงขององค์หญิง พร้อมกับใช้พลังปราณเพื่อกระจายผลของเม็ดยาเข้าสู่ส่วนต่างๆของร่างกายเพื่อหล่อเลี้ยงและรักษาอวัยวะภายใน
ผ่านไปครู่นึงอาการาเ็ภายในขององค์หญิงเริ่มสมานตัว กระดูกซี่โครงที่หักเริ่มเข้าที่ หลี่ชิงหยุนเรียกสองสาวไปคุยกันนอกห้องทันที และปล่อยให้องค์หญิงพักผ่อน
นอกห้องของนาหลันเสี่ยวฉี หลี่ชิงหยุนไถ่ถามเกี่ยวกับตัวตนขององค์หญิงผู้นี้ เสิ่นชิงจึงได้อธิบายที่มาของนางให้กับหลี่ชิงหยุนได้ฟัง
หลังจากได้รับคำตอบจากเสิ่นชิง ก็รับรู้ว่านางคือองค์หญิงลำดับที่สี่ของราชวงศ์โม่ 'โม่หยุนซี' อีกทั้ง นางยังเป็ 1 ใน 5 สาวงามแห่งราชวงศ์โม่
หลี่ชิงหยุนเข้าใจคร่าวๆเกี่ยวกับตัวตนของนางแล้ว แต่เขาก็สงสัย 'เหตุใดนางถึงได้รับาเ็? ในราชวงศ์การทำร้ายองค์หญิงนั้นมีความผิดซึ่งคล้ายกับการดูิ่กษัตริย์! และอีกอย่างนางยังแต่งกายด้วยชุดแบบนี้'
'อย่าบอกนะว่านางเป็หญิงสาวที่หนีออกจากบ้านอีกคน?'
หลี่ชิงหยุนกุมขมับในทันทีที่จะต้องรับมือกับหญิงสาวประเภทนี้
"แค่ก...แค่ก" เสียงไอดังขึ้นในห้องของโม่หยุนซี ดูเหมือนว่าองค์หญิงจะได้สติแล้ว สองสาวรีบเข้าไปดูอาการของนางในทันที
"องค์หญิงท่านตื่นแล้ว ท่านยังาเ็ตรงไหนหรือไม่?" เสิ่นชิงเริ่มถามโม่หยุนซีเกี่ยวกับอาการาเ็
โม่หยุนซีที่ฟื้นสติแล้วก็ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ แต่เมื่อนางได้เห็นเสิ่นชิง นางก็รู้สึกแปลกใจและสับสนเล็กน้อย "เสิ่นชิงที่นี่ที่ไหน? ที่นี่ดูไม่เหมือนกับตระกูลของเ้าเลย?"
โม่หยุนซีสงสัย นางใช้หยกเคลื่อนย้ายระดับต่ำไปก่อนหน้านี้ นางไม่ควรจะมาโผล่ในที่ห่างไกลอย่างตระกูลเซินได้มิใช่หรือ?
"องค์หญิงที่นี่คือที่พักของตระกูลหลี่ นายน้อยของตระกูลหลี่ช่วยชีวิตท่านไว้" เสิ่นชิงตอบคำถามนางอย่างรวดเร็ว
"นายน้อยตระกูลหลี่... แล้วเหตุใดเ้าถึงอยู่ที่บ้านตระกูลหลี่?" โม่หยุนซีสงสัยอย่างต่อเนื่อง
เมื่อได้ยินคำถามของโม่หยุนซีแล้ว เสิ่นชิงก็หน้าแดงในทันที 'ข้าจะบอกองค์หญิงได้อย่างไรว่าข้าตามนายน้อยหลี่ผู้นี้มา'
หลังจากนึกข้อแก้ตัวได้ เสิ่นชิงก็ตอบกลับด้วยเสียงกระแอม "ข้าเป็หนี้บุญคุณเขาอยู่ เขาช่วยชีวิตข้าไว้ในป่าสนดำ ดังนั้นข้าจึงช่วยเขาทำบางสิ่งบางอย่าง"
เมื่อได้ยินคำตอบของเสิ่นชิง นาหลันเสี่ยวฉีที่อยู่ข้างๆกลับหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน
เสิ่นชิงที่เห็นนาหลันเสี่ยวฉีหัวเราะเช่นนี้ ใบหน้าของนางก็แดงยิ่งขึ้นไปอีก
โม่หยุนซีเห็นว่าผู้หญิงในชุดขาวผู้นี้ดูไม่คุ้นหน้าคุ้นตา นางจึงเอ่ยถาม "แล้วเ้าคือ?"
"องค์หญิง ข้ามีนามว่านาหลันเสี่ยวฉี ข้าเป็คู่หมั้นของนายน้อยของตระกูลหลี่" นาหลันเสี่ยวฉีตอบกลับอย่างสุภาพ
"โอ้?" โม่หยุนซีเริ่มอยากรู้อยากเห็น ว่านายน้อยตระกูลหลี่คนนี้เป็ใคร ทำไมถึงได้มีสาวสวยเช่นนี้สองคนในบ้าน
อาการาเ็ของนางถือว่าสมานตัวแล้ว อีกทั้งยังมีเสิ่นชิงอยู่ที่นี่ ดังนั้นนางไม่จำเป็ต้องกังวลอีกต่อไป
จู่ๆด้านนอกมีชายหนุ่มชุดขาวหล่อเหลาเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับโจ๊กในมือและอาหารเพิ่มเติมสำหรับผู้ป่วย
โม่หยุนซีหันไปมองที่ประตูด้วยสายตาเ็า จะมีชายหนุ่มที่หุนหันพลันแล่นเข้ามาในห้องของหญิงสาวโดยที่ไม่เคาะประตูอย่างไร?
แต่เมื่อโม่หยุนซีได้เห็นชายหนุ่มตรงหน้าของนาง หัวใจของนางกลับเต้นไม่เป็จังหวะในทันทีและจำต้องชะงักอย่างไม่มีเหตุผล
ยามนี้หัวใจของโม่หยุนซีเต้นเร็วมากจนได้ยินเสียงหัวใจได้อย่างชัดเจน พร้อมกับรอยแดงจางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่บอบบางของนาง 'เขาคือใคร? จะมีผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้ในโลกได้อย่างไร?'
เมื่อเห็นท่าทีขององค์หญิงและรอยแดงจางๆบนใบหน้าของนาง นาหลันเสี่ยวฉีคิดกับตัวเองอย่างสนุกสนาน 'ดูเหมือนว่าข้าจะได้น้องสาวเพิ่มอีกคนแล้ว'