หลังจากเย่เฟิงดึงหลงหว่านเอ๋อร์ที่ได้รับาเ็มาไว้ข้างกาย จิตหยั่งรู้ของเธอก็เพิ่งตรวจพบเขา ทำให้ประหลาดใจ
ทำไมถึงมีเย่เฟิงสองคนกันล่ะ?
หรือว่าเย่เฟิงคนปัญญาอ่อนที่หลบซ่อนในโพรงน้ำแข็งเมื่อครู่จะเป็ตัวปลอม? หญิงสาวยังขบคิดปัญหาเื่นี้ได้ไม่ชัดเจนนัก ด้านเย่เฟิงยังคงยิงปืนพร้อมกับประคองร่างของหลงหว่านเอ๋อร์ไว้ในอ้อมกอด
“หึ นังเด็กน่าตาย รักษาชีวิตบัดซบของแกเอาไว้ให้ดีล่ะ!”
เมื่อหลงโม่หรานเห็นเย่เฟิงมาถึง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที ตอนนี้เขาหวาดกลัวเย่เฟิงมาก หากต้องปะทะกัน อีกฝ่ายเพียงใช้กระบี่ไร้ตัวตนออกมาอีก เขาคงต้องสิ้นชีพสถานเดียว!
การเคลื่อนไหวราวกับหายตัว ใครจะสามารถต่อกรด้วยได้? ระดับวรยุทธ์ของหลงโม่หรานในตอนนี้ไม่มีทางต่อกรเย่เฟิงได้ แต่หากเขาได้ดูดซับพลังฟ้าดินจากน้ำแข็งพันปีแล้ว เื่นั้นก็ไม่แน่...
หลงโม่หรานหยุดความคิดฟุ้งซ่าน ก่อนหมุนตัวกลับไปคว้าผลึกน้ำแข็งพันปีที่จมอยู่กลางพื้นน้ำแข็ง
หมับ!
น้ำแข็งพันปีถูกเขาดึงออกมา
เมื่อเย่เฟิงเห็นเช่นนั้นก็ใ ทำไมน้ำแข็งพันปีถึงไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับชายคนนี้เลยล่ะ? บ้าชะมัด มันไม่ควรเป็เช่นนี้ หลงโม่หรานควรจะถูกมันแช่แข็งไม่ใช่หรือไง? หรือว่าหลังจากะเิพลังออกมาถึงสองครั้งก็ไม่หลงเหลือพลังะเิครั้งที่สามงั้นหรือ?
“ฮ่าๆ ฮ่าๆ!” หลงโม่หรานหัวเราะเสียงดัง ทว่าไม่ทันระวังจนสำลักน้ำ
เมื่อได้น้ำแข็งพันปีมาอยู่ในมือ หลงโม่หรานรีบพุ่งตัวขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างรวดเร็ว เขากลั้นหายใจใต้น้ำมาสักพักใหญ่แล้ว หากยังอยู่แบบนี้ต่อไปมีหวังได้ขาดอากาศหายใจตายใต้น้ำแน่ เขาเองก็ยังสงสัยว่าทำไมเย่เฟิงและหลงหว่านเอ๋อร์ถึงอยู่ในน้ำได้นานนัก...
“รักษาชีวิตบัดซบของแกไว้ให้ดีเถอะ”
เย่เฟิงสีหน้ามืดครึ้ม ก่อนใช้ประโยคเดียวกันสวนกลับอีกฝ่าย
ชายหนุ่มไม่ได้ไล่ตามหลงโม่หรานไป เขาเพียงสงบใจตัวเอง แล้วรีบเข้าไปดูอาการาเ็ของหลงหว่านเอ๋อร์ การถูกก้อนน้ำแข็งซึ่งอัดแน่นด้วยพลังภายในกระแทกร่างอย่างรุนแรง ทำให้หลงหว่านเอ๋อร์ได้รับาเ็สาหัส อวัยวะภายในเสียหาย หากไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที อาจทำให้ถึงแก่ชีวิตได้
วิชาเซียน— เคล็ดแสงศักดิ์สิทธิ์!
พลังชี่ในตัวเขาเหลือไม่มากนัก จึงไม่อาจรักษาอาการาเ็ของหลงหว่านเอ๋อร์ให้หายสนิทได้ ตอนนี้ชายหนุ่มต้องรีบพาหลงหว่านเอ๋อร์และซูเฟยหยิ่งกลับไปพร้อมกัน ระหว่างหาวิธีปลุกให้ซูเฟยหยิ่งฟื้นคืนสติ เขาก็จะพาหลงหว่านเอ๋อร์ส่งโรงพยาบาล
“ยะ เย่เฟิง...”
เมื่อหลงหว่านเอ๋อร์เห็นว่าเย่เฟิงไม่เป็อะไร ใบหน้าขาวซีดก็เผยยิ้มด้วยความสบายใจ
“อดทนไว้ก่อนนะ เรากำลังจะกลับบ้านแล้ว”
เย่เฟิงร้อนใจ แต่สีหน้าของเขายังคงนิ่งสงบ เขาไม่อยากให้เธอรับรู้ถึงสภาวะกดดันนี้
“อื้ม... อะ อาจารย์ล่ะ?”
หลงหว่านเอ๋อร์ฝืนใช้จิตหยั่งรู้สำรวจบริเวณโดยรอบ แต่ด้วยอาการาเ็หนักของเธอ จึงไม่อาจใช้มันได้อย่างสมบูรณ์นัก
“อยู่นี่แล้ว ไม่ต้องกังวลนะ”
ยิ่งเย่เฟิงรับรู้อาการาเ็ภายในของเธอ ในใจก็ยิ่งอึมครึมขึ้นเรื่อยๆ
การโจมตีของหลงโม่หรานรุนแรงเกินไป เส้นลมปราณของหลงหว่านเอ๋อร์ได้รับความเสียหายหนัก สภาพของเธอในตอนนี้อย่าว่าแต่ใช้เคล็ดแสงศักดิ์สิทธิ์รักษาตัวเองเลย กระทั่งการโคจรพลังเธอก็ไม่สามารถทำได้ จึงทำได้เพียงพึ่งพาเย่เฟิงเท่านั้น
แม้ชายหนุ่มจะพาร่างของซูเฟยหยิ่งมาได้แล้ว แต่ก็ยังไม่อาจวางใจได้ สถานการณ์ของเขาในตอนนี้หากถูกคนอื่นพบเข้าจะทำอย่างไร?
มือข้างหนึ่งของเขาประคองร่างของหลงหว่านเอ๋อร์ไว้ในอ้อมแขน มืออีกข้างอุ้มร่างของซูเฟยหยิ่ง ขณะจะจากไป ใจเขาก็กระตุกวูบ
แย่แล้ว
“มีคนอยู่ข้างล่าง!”
เหนือขึ้นไปจากตำแหน่งที่เย่เฟิงอยู่ในตอนนี้ มีเ้าหน้าที่สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติกว่าสิบคนกำลังค้นหาอยู่ ในเวลานี้ พวกเขาพบกลุ่มของเย่เฟิงแล้ว
เ้าหน้าที่สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติคนหนึ่งรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไปยังหนิวเหมิ่งผ่านเครื่องสื่อสาร คนที่เหลือรีบลงมือทันที
ใต้ทะเลลึกนี้ กลุ่มของเย่เฟิงถูกล้อมไว้แล้ว
“บ้าจริง”
เย่เฟิงพยายามหาทางหนีไปจากที่นี่ให้ได้ หากอยู่ตัวคนเดียว เขาสามารถใช้ทักษะล่องหนและใช้ข้อได้เปรียบในน้ำเพื่อหลบหนีไปได้ แต่การทำแบบนั้นพร้อมกับพาร่างาเ็ของหลงหว่านเอ๋อร์ และร่างที่ถูกแช่แข็งของซูเฟยหยิ่งไปด้วย เป็เื่ที่แทบจะเป็ไปไม่ได้ นอกจากนี้ ฝ่ายตรงข้ามยังมีมากกว่าสิบคนพร้อมอาวุธปืน หากจะลอบจู่โจมด้วยความเร็วแล้วล่ะก็ คงไม่อาจหลบหลีกะุจำนวนมากขนาดนั้นได้
ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ หลงหว่านเอ๋อร์ต้องพักผ่อนเพื่อฟื้นตัว ไม่เช่นนั้นอาจเป็อันตรายต่อชีวิตของเธอ จะทำอย่างไรดี ถึงจะจัดการเื่นี้ได้โดยไม่ต้องต่อสู้?
“ไม่ต้องห่วงนะ”
เย่เฟิงกอดหลงหว่านเอ๋อร์เพื่อปลอบโยน จากนั้นหันมองร่างของซูเฟยหยิ่ง หากอยู่บนพื้นดิน เขาย่อมใช้สุดยอดเปลวสุริยะช่วยให้ซูเฟยหยิ่งตื่นขึ้นมาได้แน่ แต่ตอนนี้อยู่ใต้ทะเล มันไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว มีแต่ต้องลองดูเท่านั้น
เขาไม่มีทางยอมให้เ้าหน้าที่สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติจับอาจารย์ไปทดลองแน่ ชายหนุ่มได้แต่หวังว่าซูเฟยหยิ่งจะลืมตาตื่นขึ้นมาโดยเร็ว ตราบเท่าที่หญิงสาวตื่นขึ้นมา ปัญหาทั้งหมดจะถูกแก้ไขอย่างง่ายดาย
พลังชี่ทั่วร่างของเย่เฟิงถูกใช้ไปแทบจะหมดแล้ว แต่ยังพอจะควบแน่นเพื่อสร้างสุดยอดเปลวสุริยะขนาดเล็กได้ พลังชี่ที่เหลือในร่างเริ่มไหลเวียนมาที่ฝ่ามือ จากนั้นควบแน่นขึ้นทันที
แม้ตอนนี้จะมีเ้าหน้าที่สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติกว่าสิบคนที่เฝ้าระวังตลอดเวลา แต่พวกเขาไม่รับรู้ถึงการกระทำของเย่เฟิงเลยแม้แต่น้อย แต่ละคนอยู่ห่างจากเย่เฟิงประมาณสิบเมตร รอบตัวชายหนุ่มระหว่างรอหนิวเหมิ่งมาถึง
ตอนนี้ หนิวเหมิ่งจับตัวชายชราเคราขาวไว้ได้แล้ว เมื่อได้ยินข่าวเกี่ยวกับเย่เฟิง เขาก็ดีใจเป็อย่างยิ่ง
สวีเซียวหยู่ที่ยืนอยู่ไม่ไกลรู้สึกเจ็บใจที่ตนถูกหนิวเหมิ่งยัดข้อหาสังหารเ้าหน้าที่สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติไปสองคนอย่างไม่ยุติธรรม เพราะถูกะุจากปืนรังสียิงใส่นับไม่ถ้วน ชายชราจึงไม่อาจใช้พลังชี่ได้เลยแม้แต่น้อย
หากรู้ว่าใครสังหารเ้าหน้าที่สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติทั้งสองคนจนทำให้เขาต้องถูกจับในข้อหานี้ สวีเซียวหยู่มั่นใจว่าตนต้องระดมพลศิษย์สำนักหมัดเทวาทั้งหมดไปขยี้มันแน่
เรือสปีดโบตของหนิวเหมิ่งกำลังมุ่งหน้าไปตำแหน่งของเกาะน้ำแข็งที่จมลง ตอนนี้ขีปนาวุธของเรือพิฆาตถูกเตรียมไว้แล้ว หากมีกลุ่มผู้ฝึกวรยุทธ์ที่ต่อต้าน ก็พร้อมจะยิงทันที
ด้วยความยาวร้อยห้าสิบเมตร กว้างกว่ายี่สิบเมตร เรือพิฆาตดูใหญ่โตราวกับสัตว์ประหลาด อาวุธที่มีอยู่มากมายบนเรือสะท้อนแสงอาทิตย์เป็ประกาย แสดงให้เห็นถึงพลังอำนาจของกองทัพจีน
ตอนนี้ เหลยิและลูกทีมของเขายืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ พวกเขาเห็นเรือสปีดโบตของทีมหนิวเหมิ่งแล่นบนผิวทะเลอย่างรวดเร็ว และมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งเดิมของเกาะน้ำแข็ง ก่อนที่มันจะจมลง
“เดี๋ยว นั่นมันอะไร?”
ไม่นานนัก เหลยิและลูกทีมก็พบเรือสปีดโบตลำอื่นกำลังแล่นเข้ามานอกเหนือจากเรือของทีมหนิวเหมิ่ง นั่นไม่ใช่เรือของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ
“คนตระกูลหลง” ลูกทีมคนหนึ่งะโบอกหลังจากมองด้วยกล้องส่องทางไกล
“ตระกูลหลง?”
เหลยิขมวดคิ้ว แต่เื่นี้ เขาไม่มีอำนาจตัดสินใจและไม่จำเป็ต้องกังวลอะไร แน่นอนว่าการอยู่บนเรือลำนี้เป็เื่ปลอดภัยอยู่แล้ว เพราะคงไม่มีใครบ้ามากพอจะโจมตีเรือพิฆาตแน่
ไม่นานนัก เรือสปีดโบตของตระกูลหลง และของหนิวเหมิ่งก็มาถึงในตำแหน่งเป้าหมายแทบจะพร้อมกัน
“ฮ่าๆ”
เวลานี้ เงาของคนคนหนึ่งพลันพุ่งขึ้นมาเหนือน้ำทะเล เขาคือหลงโม่หราน
“ไป”
หลงโม่หรานะโขึ้นมาบนเรือสปีดโบตและออกคำสั่งแก่หลงจื่อและหลงชิง เมื่อได้ยินดังนั้น เรือสปีดโบตก็แล่นกลับทางเดิมทันที
“ขอเตือนๆ”
เสียงพูดดังจากเครื่องกระจายเสียงของเรือพิฆาตแทบจะทันที “เรือสีขาวลำนั้นหยุดเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นทางกองทัพจะโจมตีทันที”
หากปล่อยให้เรือลำหนึ่งหลบหนีไปได้ต่อหน้าต่อตา แล้วกองทัพจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?
“ไปต่อ ไม่ต้องสนใจพวกมัน” หลงโม่หรานแค่นเสียงขณะถือน้ำแข็งพันปีไว้ในมือ
ด้วยพลังที่แผ่กระจายจากผลึกน้ำแข็งชิ้นนี้ เรือพิฆาตไม่มีทางกำหนดเป้าหมายเพื่อยิงขีปนาวุธได้