ปลากระเบนขนาดมหึมาที่เป็สัตว์ปีศาจทะเลระดับกษัตริย์นักบุญโฉบเข้ามาในหมอกอย่างรวดเร็วเพื่อช่วยชายชุดเขียวออกจากหมอกที่ปกคลุมเขาอยู่ทันที ชายชุดเขียวพยายามรวบรวมสติเพื่อมองดูรอบๆ สิ่งที่เห็นกลับทำให้หัวใจของเขาเ็ปเป็อย่างมาก นั้นคือซากศพของสัตว์ปีศาจทะเลมากมายและกองทัพที่ถูกบดขยี้อย่างไร้ทางต่อต้าน แม้แต่สัตว์ปีศาจระดับกษัตริย์นักบุญอีก 9 ตัวยังไม่รอดพ้น เขามองไปรอบๆ ด้วยความหวาดหวั่น จนกระทั่งสายตาของเขาสบตากับชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่เื้ั
ชายคนนั้นจ้องมองมาที่ชายชุดเขียวด้วยดวงตาสีแดงฉาน ใบหน้าของชายคนนั้นเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มที่น่าขนลุก
"เ้า... เ้าคือ..." ชายชุดเขียวพยายามเปล่งเสียงด้วยความยากลำบาก แต่ความหวาดกลัวที่แฝงอยู่ในใจทำให้เขาพูดต่อไปไม่ไหว อาการาเ็และความอ่อนแรงทำให้สติของชายชุดเขียวค่อยๆ ดับวูบลง ก่อนที่โลกจะกลายเป็ความมืดมิดและชายชุดเขียวก็สลบไปทันที
เวลาผ่านไปสักพัก ปลากระเบนตัวนั้นยังคงพาชายชุดเขียวที่หมดสติผ่านท้องฟ้าลงสู่ใต้ทะเลอย่างรวดเร็ว พวกมันเคลื่อนที่ผ่านความมืดของมหาสมุทรมุ่งตรงไปยังวังขนาดใหญ่ใต้ทะเล วังที่ปกคลุมไปด้วยแสงระยิบระยับจากอัญมณีและปะการังหลากสี
เมื่อปลากระเบนพาชายชุดเขียวมาถึงหน้าประตูวัง ทหารองครักษ์ที่เป็ปูและกุ้งขนาดใหญ่เข้ามาขวางทาง ทว่าในขณะนั้น ชายชุดเขียวก็เริ่มฟื้นตัวขึ้นมาเล็กน้อย เขาพยายามลุกขึ้นอย่างยากลำบาก และพูดเสียงเบาระคนเหนื่อยล้า "ข้าต้องเข้าพบฝ่าา พวกเ้าถอยไปซะ"
องครักษ์ปูและกุ้งเหลือบมองกันก่อนจะพยักหน้าและเปิดทางให้ชายชุดเขียวผ่านเข้าไป ชายชุดเขียวก้าวเดินผ่านห้องโถงอันงดงามในวังแห่งนี้ มุ่งตรงไปยังห้องบัลลังก์ โดยที่ปลากระเบนตัวใหญ่ยังคงว่ายตามมาอย่างซื่อสัตย์
ในที่สุด ชายชุดเขียวมาถึงหน้าห้องบัลลังก์ของจักรพรรดิ ภายในท้องพระโรงอันโอ่อ่าหรูหรา ฝูงสัตว์ปีศาจทะเลน้อยใหญ่ต่างยืนเรียงรายกันตามตำแหน่งของตน ชายชุดเขียวค่อยๆ เดินไปข้างหน้าบัลลังก์โดยมีปลากระเบนตามติดไปด้วย เมื่อถึงที่ประทับ ชายชุดเขียวก็รีบคุกเข่าลงต่ำและเอ่ยเสียงสั่นเครือ
"ฝ่าา... ข้ามีเื่สำคัญที่ต้องรายงานขอรับ"
บรรยากาศรอบตัวของชายชุดเขียวเต็มไปด้วยความเงียบขรึมและทรงอำนาจ ทุกสายตาของเหล่าขุนนางที่มารอเฝ้าอยู่จับจ้องมาที่ชายชุดเขียวด้วยความสนใจและสงสัย ชายชุดเขียวก้มลงคำนับต่ำที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ฝ่าา กองทัพของพวกเราพ่ายแพ้อย่างราบคาบ...พวกเราไม่อาจต่อสู้กับกองทัพมนุษย์ของราชวงศ์เพลิง์ได้ ทหารของพวกมันมีจำนวนเพียงแค่ 40000 นายเท่านั้นแต่ว่าพวกมันทั้งหมดกลับมีระดับการบ่มเพาะระดับนักบุญทั้งหมดเลยขอรับและยังมีแม่ทัพที่มีความสามารถเป็อย่างมากถึงขนาดที่ต่อสู้กับ กษัตริย์นักบุญได้ถึง 10 ตัวในเวลาเดียวกันเลยขอรับและข้าเห็นคนที่น่าจะเป็จักรพรรดินักบุญคนหนึ่งด้วยขอรับ!”
ทันใดนั้น ภายในท้องพระโรงอันโอ่อ่าของราชวงศ์ัก็ได้เงียบสงัดลงพร้อมทุกสายตาจับจ้องไปที่ องค์จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ัคนปัจจุบันที่มีนามว่า ซือหลง เขานั่งอยู่บนบัลลังก์อย่างมั่นคงพร้อมรอยยิ้มบางเบาบนใบหน้า สายตาของเหล่านายพลและท่านรัฐมนตรีแฝงด้วยความสงสัยไม่มากก็น้อย พวกเขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดซือหลงจึงตัดสินใจส่งกองกำลังไปโจมตีราชวงศ์เพลิง์ ทั้งๆ ที่ขุนนางในราชวงศ์ัต่างเริ่มจับจ้องมาที่พวกเขาด้วยความกระหายอำนาจโดยเฉพาะเผ่าฉลามทองขาวและนายพลวาฬดำ ซึ่งพร้อมจะก่อฏได้ทุกเมื่อ และาครั้งนี้ไม่ได้ประโยชน์อะไรแถมยังมีแต่เสียกับเสียอีกด้วย
ซือหลงไม่ได้สนใจสายตาของสัตว์ทะเลเ่าั้เลย เขายิ้มออกมาเล็กน้อยในขณะที่เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นในหัวของเขา
[โฮสต์ส่งทหารของท่านไปตายเป็จำนวนสัตว์ปีศาจทะเลระดับทะเลิญญา 10 ล้านตัว และสัตว์ปีศาจทะเลระดับกษัตริย์นักบุญ 10 ตัว ระบบจะชดเชยให้ท่าน 10 เท่า ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ท่านได้รับสัตว์ปีศาจทะเลระดับทะเลิญญา 100 ล้านตัว และสัตว์ปีศาจทะเลระดับกษัตริย์นักบุญ 100 ตัว]
ซือหลงยิ้มออกมาเล็กน้อยพร้อมมองไปยังเหล่าขุนนางที่ยืนเรียงรายอยู่เบื้องล่าง ซือหลงคิดในใจว่าชีวิตของเขาที่นี่ไม่ได้ง่ายเลย ซือหลงไม่เคยคิดว่าตนเองจะได้มาเป็จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ัด้วยซ้ำ เขาเสียชีวิตลงในอีกโลกหนึ่งและถูกส่งมายังโลกใบนี้เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาและได้มาเป็องค์ชายคนที่ 2 ของราชวงศ์ั จากนั้นไม่นานก็ได้รับสืบทอดตำแหน่งจักรพรรดิอย่างไม่คาดฝันเนื่องจากพ่อของเขาที่สละบัลลังก์และเหล่าพี่น้องหลายคนของเขาไม่้าบัลลังก์นี้หรือไม่บางคนก็เสียชีวิตไปก่อนแล้ว ซือหลงจึงถูกผลักดันขึ้นมาสู่บัลลังก์นี้อย่างเลี่ยงไม่ได้
แม้ซือหลงจะได้บัลลังก์ แต่กลับพบว่าราชวงศ์ักำลังอยู่ในสภาพที่เสื่อมโทรมและใกล้ล่มสลาย เผ่าทะเลต่างๆ เริ่มแข็งกร้าวขึ้นทุกวันๆ ตระกูลฉลามทองขาวและนายพลวาฬดำต่างก็มองเห็นจุดอ่อนในราชวงศ์ั พวกเขาต่างเฝ้ารอและหมายมั่นที่จะแย่งชิงอำนาจการปกครองจากซือหลงตลอดเวลา
ใน่แรกนั้น ซือหลงรู้สึกสิ้นหวัง ความกดดันจากเหล่าขุนนางและความขัดแย้งภายในทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ใน่เวลาที่เขารู้สึกสิ้นหวังที่สุดนั้น "ระบบ" ก็ปรากฏขึ้นในชีวิตของเขา ระบบนี้ให้คำมั่นว่า หากเขาสูญเสียบางอย่างไป ระบบจะชดเชยให้เขาทุกอย่างแต่มันก็ได้แค่วันละ 1 ครั้งเท่านั้น เช่นกองทัพสัตว์ปีศาจทะเลที่เขาพึ่งจะสูญเสียไปก่อนหน้านี้ ระบบก็ได้ชดเชยกองกำลังใหม่ที่ทรงพลังยิ่งกว่าเดิมให้เขาด้วย
ซือหลงยิ้มอย่างเ้าเล่ห์ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น "ตามข้ามาสิ ข้าจะพาพวกเ้าไปดูอะไรบางอย่างเพื่อสร้างความมั่นใจและประกอบการตัดสินใจของพวกเ้า" ซือหลงยิ้มอย่างมีความสุขจนเขาลืมรายละเอียดบางอย่างไป
เหล่าข้าราชการและนายพลทั้งหลายต่างมองหน้ากันด้วยความงุนงง รวมถึงชายชุดเขียวที่าเ็จากการปะทะกับกองทัพของราชวงศ์เพลิง์ก่อนหน้านี้ แม้ว่าพวกเขาจะสงสัย ทุกคนก็ติดตามซือหลงไปทันที พวกเขาว่ายน้ำออกจากวังไปยังถ้ำลึกแห่งหนึ่ง ซึ่งถูกปกคลุมด้วยพลังป้องกันอันแ่า
เมื่อพวกเขาเข้าสู่ถ้ำแห่งนั้น ทันทีที่พวกเขามองเข้าไป เหล่าข้าราชการและนายพลทั้งหลายต้องเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง ภายในนั้นเป็กองทัพสัตว์ปีศาจทะเลจำนวนมหาศาล ทอดยาวจนสุดสายตา ถึงแม้ว่าพวกมันทั้งหมดจะมีการบ่มเพาะอยู่ในระดับทะเลิญญาแต่มันก็แข็งแกร่งอยู่ดี และยังมีสัตว์ปีศาจระดับกษัตริย์นักบุญอีกหนึ่งร้อยตนกระจายอยู่ทั่วพื้นที่อีกด้วย
"นี่คือกองทัพที่ฝ่าาทรงซ่อนไว้อย่างงั้นหรือ?" นายพลหอยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เสนาบดีแมงกะพรุนหรี่ตาลงและพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “หรือว่าเหตุผลที่ฝ่าาส่งกองกำลังไปโจมตีมนุษย์และทำเป็ว่าทางเราเสียกองกำลังไปมากมายก็เพื่อสร้างช่องโหว่ให้พวกมันเ่าั้ฏ และท่านองค์จักรพรรดิก็จะสามารถกำจัดพวกมันทั้งหมดให้สิ้นซากในคราวเดียวใช่ไหมขอรับ?”
เมื่อคำพูดนี้ถูกเอ่ยออกมา ความเข้าใจฉายอย่างชัดเจนในสายตาของเหล่าขุนนางรวมถึงตัวซือหลงเองก็ด้วยเช่นกัน นายพลและข้าราชการบางคนถึงกับคุกเข่าลงด้วยความเคารพและให้คำสัตย์ปฏิญาณต่อซือหลงทันที เพื่อแสดงถึงความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิอย่างจริงใจ
ขณะที่ชายชุดเขียวกำลังจะคุกเข่าลง ทันใดนั้น ชายชุดเขียวกลับพ่นเืออกมา แต่มันไม่ใช่เืธรรมดา เืนั้นกลับเป็สีสดหลากหลายสีดั่งสีของสายรุ้ง และทุกคนที่นั่นก็หันมามองชายชุดเขียวด้วยความตกตะลึง ภายในไม่กี่วินาที ปลากระเบนปีศาจซึ่งรอดชีวิตจากการต่อสู้กับราชวงศ์เพลิง์ก็กวัดแกว่งหางของมัน แทงทะลุร่างหัวของชายชุดเขียวทันที และสีรุ้งที่มีความเข้มข้นยิ่งกว่านั้นพุ่งกระจายออกมาจากร่างของชายชุดเขียว พร้อมหยดเืสีรุ้งนั้นกระจายไปทุกทิศทุกทางในถ้ำนั้น พลังพิษอันรุนแรงที่แผ่ออกมาจากเืสีรุ้งนั้นส่งกลิ่นฉุนกระจายไปทั่ว และปลากระเบนตัวนั้นก็ได้ลากร่างที่ไร้ชีวิตของชายชุดเขียวไปยังกองทัพสัตว์ปีศาจที่อยู่เบื้องหน้าทันที
เสียงะเิดังสนั่นะเื ตูม! ร่างของชายชุดเขียวแตกออกเป็อนุภาคสีรุ้งที่แพร่กระจายไปทั่วมหาสมุทร บรรดาสัตว์ปีศาจที่ยืนอยู่ใกล้เคียงเริ่มดูดซับเืสีรุ้งนั้นโดยไม่ทันระวัง แต่ทันใดนั้นเอง สัตว์ปีศาจบางตัวเริ่มชักกระตุกอย่างรุนแรง พิษสายรุ้งค่อยๆ แทรกซึมไปทั่วร่างของพวกมันและพิษสายรุ้งนั้นมันยังแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด