“จี้หย่า ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ”
ภายในบรรยากาศอันตึงเครียด ใครก็นึกไม่ถึงว่าประโยคแรกที่ทังหงเอินพูดจะเป็ประโยคนี้
คนตระกูลจี้ต่างพากันนิ่งอึ้ง
จี้หย่าเองก็ชะงักไปเล็กน้อย ทังหงเอินเป็คนอ่อนโยนเช่นนี้เสมอ ตอนนั้นก็เป็เพราะความอ่อนโยนของเขาที่ทำให้เธอหวั่นไหว
หลังแต่งงาน แม้เธอจะชวนทะเลาะแต่ก็ทะเลาะกับทังหงเอินไม่สำเร็จ ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไร ทังหงเอินก็สามารถจัดการอย่างอ่อนโยนทุกครั้ง แน่นอนว่านี่คือคุณสมบัติที่ดีเลิศ ตอนรักกันเขาตามใจจี้หย่าทุกอย่าง ทว่าถึงแม้บุคลิกภายนอกของทังหงเอินจะอ่อนโยนแค่ไหน แต่ภายในนั้นเขาเป็คนหัวแข็ง เื่ใดที่เขาตัดสินใจแล้วจะไม่มีวันเปลี่ยนใจเด็ดขาด... สีหน้าของจี้หย่าเ็าขึ้นมาในฉับพลัน
“ต้องขอบคุณนายกเทศมนตรีทัง คุณพ่อท่านถึงอายุยืนขึ้นอีกหลายปี”
ทังหงเอินส่ายศีรษะไปมา ผู้หญิงคนนี้ไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ
จี้หย่ามีคนรักใหม่หรือไม่ ทังหงเอินไม่หึงหวง ตอนนี้เขาไม่มีความรู้สึกแบบนั้นให้กับจี้หย่าอีกแล้ว คำว่าศีลเสมอกันไม่ใช่เื่ล้อเล่น จี้หย่าตัดสินใจถูกแล้วที่หย่าร้าง ทำให้เห็นว่าพวกเขาไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน คนที่ทังหงเอินเป็ห่วงคือจี้เจียงหยวนผู้เป็ลูกชาย หลายปีที่ไม่ได้ตามหา ไม่ใช่เพราะยังลืมจี้หย่าไม่ได้ หากแต่รู้สึกว่าตนติดค้างจี้หย่าและจี้เจียงหยวน เพราะตอนนั้นเขาเลือกที่จะยืนหยัดในความถูกต้อง แต่การเลือกของเขากลับทำให้จี้หย่าต้องมาตกระกำลำบากด้วยกัน และทำให้คนตระกูลจี้ขวัญผวาไปด้วย ถ้าบอกว่าทังหงเอินติดค้างสิ่งใดกับตระกูลจี้ ก็คงเป็เื่นี้นั่นแล
“พี่ใหญ่ ผมอยากคุยกับพี่เื่ของเจียงหยวน ผมไม่ได้้าแย่งเจียงหยวนไปไหน เพราะโชคชะตาทำให้ผมเจอกับเจียงหยวนครั้งหนึ่ง ผมรู้สึกตื้นตันใจต่อตระกูลจี้ที่เลี้ยงดูแกมาอย่างดี ถ้าไม่ได้ความเมตตาจากพวกพี่ เจียงหยวนคงไม่เป็เด็กที่ยอดเยี่ยมอย่างทุกวันนี้แน่นอน แต่จี้หย่าจะพาเขาไปอเมริกา สิบสองปีที่ผ่านมาผมไม่สามารถติดต่อเจียงหยวนได้ ผมรู้สึกผิดกับเขา ผมอยากทำอะไรเพื่อเขาบ้าง...ก็เท่านั้น”
ทังหงเอินแสดงเจตจำนงค์ของตนออกมาจากใจจริง
เขายืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ในฐานะข้าราชการชั้นสูง แต่เป็ฐานะอดีตลูกเขยของตระกูลจี้ และพ่อบังเกิดเกล้าของจี้เจียงหยวน
หากหลายปีที่ผ่านมาเขาทอดทิ้งลูกเมีย แล้วตอนนี้ดันโผล่มาเพื่อติดต่อกับลูกชาย ทังหงเอินคงรู้สึกละอายต่อตัวเอง ทว่าตลอดหลายปีมานี้เขาพยายามติดต่อกับจี้เจียงหยวนหลายครั้ง ไม่ว่าจะเป็การถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของจี้เจียงหยวนกับจี้หย่า หรือแม้กระทั่งส่งเงินไปให้ ก็ไม่ได้รับการตอบรับแต่อย่างใด
ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากรับผิดชอบ แต่เป็จี้หย่าที่ไม่ให้โอกาสนั้นกับเขา
ทังหงเอินพูดอย่างมีมารยาท แต่พี่ชายคนโตของตระกูลจี้ก็ไม่สนใจ
“อย่ามาที่บ้านตระกูลจี้อีก นี่คือการทำดีกับเจียงหยวนแล้ว เจียงหยวนเป็ทายาทตระกูลจี้ พวกเราไม่มีทางทอดทิ้งเขาอย่างแน่นอน ไม่มีแกอยู่ชีวิตของเขาจะดีกว่านี้! แกคงได้ยินแล้ว อีกไม่นานแม่ของเขาก็จะพาเขากลับอเมริกา ระหว่างที่เขายังอยู่ที่จีน แกควรปล่อยให้เจียงหยวนตั้งใจเรียนอย่างสงบสุขเสีย!”
จอร์จยืดตัวตรงพลางกล่าว “ไฮ คุณไม่ควรรังแกสุภาพสตรีนะ การแต่งงานของพวกคุณจบลงแล้ว คุณจะมารื้อฟื้นความหลังมันไม่มีความหมายอะไรหรอก ตอนคุณมีจี้หย่าอยู่ข้างกายกลับไม่ทะนุถนอม พอเสียเธอไปแล้วก็ควรเป็สุภาพบุรุษบ้าง คุณควรอวยพรให้เธอมีความสุขสิ!”
จอร์จคิดมาตลอดว่าตนสามารถมอบความสุขให้กับจี้หย่าได้
เขาเคารพจี้หย่า รักเธอ ทั้งยังสามารถมอบปัจจัยนอกกายที่ดีเยี่ยมให้กับเธอได้อีกด้วย
จี้หย่าใช้ชีวิตอยู่อเมริกามานานหลายปีขนาดนั้น จะยอมรับสภาพของประเทศจีนที่ล้าหลังได้อย่างไร
จอร์จพูดภาษาจีนไม่ได้ เขาจึงใช้ภาษาอังกฤษในการพูดทั้งหมด
และทังหงเอินก็ใช้ภาษาอังกฤษตอบกลับเช่นกัน “ไว้คุณได้เป็สามีของจี้หย่าเมื่อไรค่อยออกความเห็นดีไหมครับ นี่เป็เื่ของผมกับจี้หย่า พวกเราไม่มีความสัมพันธ์ทางกฎหมายกันแล้วก็จริง แต่เรามีลูกชายร่วมกัน ไม่ว่าพวกเราจะขัดแย้งอะไรกัน แต่จุดร่วมคือเราต่างก็หวังดีกับเจียงหยวน ไม่จำเป็ต้องให้คนนอกมาวิพากษ์วิจารณ์!”
จอร์จหุบปากลงทันที
เขานึกไม่ถึงว่าทังหงเอินไม่เพียงฟังภาษาอังกฤษออกเท่านั้น แต่เขากลับมีทักษะการพูดที่ไม่เลวอีกด้วย
จี้หย่ายิ้มเย็น “คุณบอกว่าหวังดีกับเจียงหยวน แต่กลับจัดหาผู้หญิงคนหนึ่งไปตีสนิทเขา ทังหงเอิน คุณวางแผนร้ายอะไรอยู่ คิดว่าฉันไม่รู้หรืออย่างไร”
“ผมไม่เข้าใจว่าคุณ...”
“เซี่ยเสี่ยวหลาน เซี่ยเสี่ยวหลานคือคนที่คุณส่งไป คุณยังจะแก้ตัวอีกหรือ”
ประวัติของเซี่ยเสี่ยวหลานนั้นสืบง่ายเหลือเกิน
เด็กสาวบ้านนอกที่สอบเข้าหัวชิงได้ แต่มองดูแล้วไม่มีความเฉิ่มเชยเหมือนเด็กสาวชนบททั่วไป เพราะอะไรกันล่ะ?
จี้หย่าสืบรู้ว่าจี้เจียงหยวนกับเซี่ยเสี่ยวหลานสนิทกันได้ แน่นอนว่าเธอย่อมสืบได้ว่าเซี่ยเสี่ยวหลานเคยพาทังหงเอินมาที่หัวชิง เพื่อนร่วมหอของจี้เจียงหยวนพอได้ยินว่าเธอคือแม่ของจี้เจียงหยวนก็บอกทุกอย่างให้เธอทราบ
ข้อมูลตอนเข้ามหาวิทยาลัยของเซี่ยเสี่ยวหลานเธอก็สืบหามาได้
ผู้เฒ่าจี้มีลูกศิษย์อยู่ในแวดวงนี้ไม่น้อย จี้หย่าอยากได้ข้อมูลของนักศึกษาสักคน ย่อมมีคนยินดีให้ความช่วยเหลือ!
เื่อื่นยังจำเป็ต้องพูดอีกหรือ แค่รู้ว่าเซี่ยเสี่ยวหลานรู้จักกับทังหงเอิน ทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งแล้ว
เซี่ยเสี่ยวหลานจงใจคบเจียงหยวนเป็เพื่อน เจียงหยวนอายุยังไม่ถึงยี่สิบปี มีหรือจะมองคนอื่นในแง่ร้าย พอเซี่ยเสี่ยวหลานสนิทกับเจียงหยวนแล้ว เซี่ยเสี่ยวหลานก็พาทังหงเอินมาหาเขา เพราะมีเซี่ยเสี่ยวหลานคอยเป็คนกลางเชื่อมความสัมพันธ์ ดังนั้นเจียงหยวนคงจะไม่ปฏิบัติตัวกับทังหงเอินแย่เกินไปแน่นอน
จี้หย่าไม่เชื่อเื่ความบังเอิญ ในสายตาเธอทุกอย่างล้วนเป็แผนการที่มีคนตั้งใจวางไว้!
ดังนั้นที่เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ตื่นตระหนก พูดจามั่นอกมั่นใจ ก็เพราะมีทังหงเอินคอยหนุนหลังมิใช่หรือ?
ทังหงเอินรู้สึกว่าการมาบ้านตระกูลจี้ในวันนี้อาจเป็เื่ที่ผิดพลาด
คนบางคนไม่มีทางคุยกันรู้เื่ ไม่ว่าเขาจะยอมก้มหัวแค่ไหน จี้หย่าก็มักเอาแต่ใจ พยายามชักนำไปยังทิศทางอื่นที่เธอ้าเสมอ
“พอได้แล้ว! จี้หย่า ผมอดทนกับคุณมาโดยตลอด! จัดการปัญหาของพวกเราไม่ได้ แล้วทำไมคุณต้องลากคนอื่นเข้ามาข้องเกี่ยวด้วย กับนักศึกษาหญิงคนหนึ่ง คุณยังอยากด่ากราดลงไม้ลงมือด้วยหรืออย่างไร”
จี้หย่ามีใบหน้าขาวเนียน แม้จะมีสีหน้าประชดประชันอยู่บนใบหน้าของ ทว่าเธอกลับดูไม่น่าเกลียดแม้แต่น้อย
“ทังหงเอิน ดูคุณเป็ห่วงนักศึกษาหญิงคนนั้นจริงๆ นะ ฉันอ่านข้อมูลเธอแล้วเห็นว่าพ่อแม่หย่าร้างกันนี่ เธอสวยขนาดนั้น แม่ของเธอก็คงหน้าตาไม่แย่ล่ะสิ เช่นนั้นคุณถูกใจตัวลูกสาวหรือแม่ของเธอกันเล่า”
“จี้หย่า!”
คุณลุงจี้ทนไม่ไหวจนต้องออกปากห้ามปราม คำพูดนี้ช่างระคายหูเหลือเกิน คนตระกูลจี้พูดจาแบบนี้ได้อย่างไร
อีกอย่างฟังอย่างไรก็ดูเหมือนจี้หย่ากำลังหึงหวง หรือว่าน้องสาวของเขายังลืมทังหงเอินไม่ได้? โชคดีที่จอร์จไม่รู้ภาษาจีน แน่นอนว่าจี้หย่ามีสิทธิ์ที่จะอารมณ์แปรปรวน แต่พฤติกรรมเช่นนี้สามารถลดคุณค่าด้านการอบรมและจริยธรรมของเธอมากเช่นกัน
ทังหงเอินรู้สึกเหมือนอาการปวดกระเพาะจะกำเริบขึ้นมาอีกแล้ว
บอกว่าเขาเป็ห่วงเซี่ยเสี่ยวหลาน แล้วเขาผิดหรือที่จะเป็ห่วง ขนาดสองแม่ลูกตระกูลเซี่ยยังเป็ห่วงสุขภาพของเขาเลยด้วยซ้ำ เขายอมอ่อนข้อให้ตระกูลจี้ แต่ตระกูลจี้กลับยั่วโมโหเขาไม่หยุด ทังหงเอินหมดแรงจะโกรธ หัวใจของเขารู้สึกเหน็บหนาว และเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
เมื่อใดที่หัวใจมนุษย์รู้สึกสิ้นหวัง ยามกระทำการสิ่งใดก็จะพะวงหน้าพะวงหลังน้อยลงทันที
“จี้หย่า ไม่มีใครตามใจคุณไปได้ทั้งชีวิตหรอก และไม่มีใครติดหนี้คุณทั้งชีวิตเช่นกัน เื่ของคุณกับผม ถ้าคุณพาลไปหาเื่ผู้บริสุทธิ์ก็อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ... ตระกูลจี้คิดแบบนี้กับผมมาตลอดมิใช่หรือ พวกคุณคิดถูกแล้ว ที่ผมไม่โกรธไม่ใช่ไม่รู้สึก ตระกูลจี้จงใจทำให้ผมกับเจียงหยวนขาดการติดต่อกันมานานสิบกว่าปี ปัจจุบันหมดเวลาที่พวกคุณจะมีสิทธิ์ขาดกับทุกเื่อีกต่อไปแล้ว คุณอยากพาเจียงหยวนออกนอกประเทศอย่างนั้นหรือ ก็ลองดูสิว่าจะมีปัญญาได้ขึ้นเครื่องบินหรือเปล่า”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้