“เ้าว่าอย่างไรนะ?”
ิเฉินเหยียนรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าลงมากลางหัว ลูกชายที่เขาภาคภูมิใจที่สุดตอนนี้กำลังบอกกับเขาว่า พวกเขาไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางสายเืมาก่อนเลย
มันกระทบกระเทือนจิตใจิเฉินเหยียนมากเกินไปแล้ว
“ราชวงศ์ต้าิมีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่าแสนปี แต่ก็ไม่เคยมีการบันทึกถึงการมีร่างแห่งสายฟ้าที่แข็งแกร่งอย่างข้ามาก่อนเลย เ้าคิดว่ามันมีการเปลี่ยนแปลงทางสายเืเกิดขึ้นอย่างนั้นจริงน่ะหรือ? ตาแก่เอ๊ย มันเป็ความคิดฝ่ายเดียวของเ้าเท่านั้นแหละ”
ิเสวียนยิ้มมุมปากอย่างประชดประชัน “สายเืแห่งชาติกำเนิดที่แท้จริงของข้ามันเหนือกว่าเ้ามากนัก”
ตอนที่ิเสวียนยังเล็ก เขาก็พบว่าตัวเองไม่เหมือนกับคนอื่น อย่างแรกเลยก็คือเขาสามารถปลุกร่างแห่งสายฟ้าได้ั้แ่เกิด พื้นฐานร่างกายของเขาเหนือกว่าคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันหลายเท่า
การเข้าถึงและเรียนรู้พร์ของิเสวียนน่าทึ่งมาก ตอนเขาอายุสิบสองก็สามารถเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ที่ผู้ใหญ่ยังไม่อาจเรียนรู้ได้แล้ว
และใน่อายุสิบสอง ิเสวียนก็บังเอิญไปเห็นแม่แท้ๆ ของเขาเดินทางไปไหว้หลุมศพที่ป่าหลังวังโดยบังเอิญ หลุมศพนั้นธรรมดามาก ไม่มีการแกะชื่อป้ายหลุมศพอะไรให้เป็ที่สะดุดตาเลย
ิเสวียนแอบจากไปโดยไม่ได้บอกเื่นี้กับแม่ของเขา และหลินซีก็ยังคงเดินทางไปไหว้หลุมศพนั้นในวันเดียวกันของทุกๆ ปี
เป็อยู่อย่างนั้นประมาณสามปี จนิเสวียนมีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่แปดระดับประสานเป็หนึ่งสูงสุด กลายเป็ผู้กล้าหนุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดในขั้นที่แปด!
ในที่สุดิเสวียนก็เก็บความสงสัยไว้ไม่ได้อีกแล้ว ในวันเดียวกันของปีหนึ่ง เขาเดินทางไปที่ป่าหลังวังแล้วถามหลินซีว่าหลุมศพที่ว่านั้นเป็หลุมของใครกันแน่ หลินซีไม่ได้อยากจะบอกเขาเท่าไร แต่ิเสวียนก็จี้ถามไม่หยุดนางจึงจำใจเล่าความจริงให้เขาฟัง
เดิมหลินซีเป็เพียงนางกำนัลคนหนึ่งที่อยู่ในวังต้าิ คืนวันหนึ่งนางออกมาเก็บสมุนไพรที่ป่าหลังวังหลวงแล้วได้มาพบกับชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่นอนจมกองเืกำลังจะหมดลมหายใจ
ชายคนนั้นไม่ธรรมดาเลย เืของเขาเป็สีแดง แต่เมื่อถูกแสงจันทร์ส่องลงมามันดูเหมือนกับมีการเคลือบชั้นสีทองบางๆ อยู่ด้วย ดูงดงามมาก
ชายคนนั้นไม่ได้แผ่ลมปราณอะไรออกมาเลย แต่หลินซีกลับรู้สึกว่าพลังของเขาเหนือกว่าิอ๋องหลายเท่านัก!
ชายคนนั้นบอกกับหลินซีว่าเขามาจากดินแดนอันแสนไกล แต่เพราะเจอเคราะห์ร้ายอันน่ากลัวจึงได้รับาเ็สาหัสจนไม่อาจมีชีวิตต่อไปได้อีกแล้ว ก่อนตาย เขาได้ปล่อยพลังแสงสีทองสุดท้ายเข้าไปในท้องของหลินซี
ชายคนนั้นบอกหลินซีว่า เขาเสเพลมาทั้งชีวิตไม่มีทายาทสืบสกุล ก่อนตายเขาไม่อยากไร้ผู้สืบทอด แสงทองเมื่อครู่คือเมล็ดพันธุ์ที่ชายคนนั้นปลูกถ่ายเอาไว้ในท้องของหลินซี
เขามีชื่อว่าตี้หลิงไฮ่ แซ่ของเขาไม่ใช่ตี้ แต่เป็แซ่คู่ ตี้หลิง!
ในราชวงศ์ต้าิไม่มีคนสกุลตี้หลิงอยู่เลย แต่ตี้หลิงไฮ่บอกกับหลินซีว่าโลกที่เขาอยู่หลินซีคงนึกไม่ถึงแน่ คนที่ได้นามสกุลตี้หลิงนี้มาถือเป็เกียรติยศอันสูงสุด
ตี้หลิง มันคือความเหนือกว่าผู้อื่น มันเป็ความสูงส่งที่คนปกติยากที่จะเทียบได้!
เกิดมาก็เหนือกว่าคนอื่นแล้ว!
สุดท้ายชายคนนั้นยังพูดอีกว่าขอแค่ลูกของเขาเติบโตขึ้น ต่อไปเขาก็จะรู้เื่ของสกุลตี้หลิงเอง เขาไม่ได้สั่งเสียอะไรมากมายและสุดท้ายก็หมดลมหายใจไป
จากนั้นหลินซีก็ได้ทำการปกปิดอำพรางศพของเขาและตั้งป้ายไร้ชื่อเอาไว้
แรกเริ่มเดิมที หลินซีก็ไม่ได้สนใจคำพูดของชายคนนั้นเท่าไร แต่หลังจากนั้นสิบวันนางก็รู้สึกว่าพลังงานแสงสีทองในร่างกายนั้นเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายและรูปโฉมของนางไปหมด นางดูมีสง่าราศีขึ้นมาอย่างพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน
และนางก็ยังรู้สึกว่าพลังงานสีทองในท้องของตัวเองเหมือนมีอะไรอยู่จริงๆ นางรู้สึกว่ากำลังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในครรภ์!
หลังจากเกิดการเปลี่ยนแปลงในตัวหลินซีไปแล้วประมาณหนึ่งเดือนนางก็ได้พบกับิอ๋อง เขาโปรดหลินซีจนนางได้กลายเป็พระสนม ทุกคนเข้าใจว่าหลินซีท้องลูกของิอ๋อง แต่ในความเป็จริงแล้วมีเพียงตัวหลินซีคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าเด็กในท้องของนางเป็เืเนื้อเชื้อไขของตี้หลิงไฮ่
และลูกของตี้หลิงไฮ่ก็คือิเสวียนในสายตาของทุกคน!
ในใจของิเสวียนเดิมก็มีความทะเยอทะยานมากอยู่เป็ทุนเดิม หลังจากที่เขาได้รับรู้ชาติกำเนิดที่แท้จริงของตัวเองแล้ว ความโเี้ในตัวของเขาก็เพิ่มพูนมากขึ้น
เหมือนกับมีเมล็ดพันธุ์บางอย่างถูกปลูกในใจของิเสวียน หลังจากที่ได้รับรู้ชาติกำเนิดอันสูงส่งของตัวเองแล้ว เมล็ดพันธุ์ที่อยู่ในใจของเขาก็เริ่มแตกตัวออกมา
หลังจากนั้นสี่ปี ความทะเยอทะยานลุในอำนาจและความกระหายในความสามารถของเขาก็แทรกซึมลึกเข้าไปถึงกระดูกจนไม่อาจถอนมันออกมาได้!
สีหน้าของิเฉินเหยียนตกตะลึงมาก สายตาของเขาหันไปมองฮองเฮาหลินก็พบว่าสายตาของนางมองไปยังตี้หลิงเสวียน
“ิเฉินเหยียน ขอโทษด้วย เสวียนเอ๋อร์ไม่ใช่ลูกของท่านจริงๆ ท่านยอมรับเถอะ” สีหน้าของหลินซีเรียบเฉย
เมื่อวานนางยังยิ้มมีความสุขให้กับิเฉินเหยียนอยู่เลย แต่วันนี้กลับทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน
พูดแบบตรงๆ ก็คือนางไม่เคยรักิเฉินเหยียนมาก่อนเลย ั้แ่นางได้พบกับชายลึกลับคนนั้นในใจของนางก็ไม่เคยมีคนอื่นอีก
ในสายตาของทุกคน ิเฉินเหยียนไม่ต่างอะไรกับเทพเ้า แต่ในใจของหลินซีไม่ใช่แบบนั้นเลย เพราะตี้หลิงไฮ่แข็งแกร่งกว่าิเฉินเหยียนไม่รู้เท่าไร แล้วนางยังมีลูกกับตี้หลิงไฮ่ และคลอดเขาออกมาด้วย!
ในจิตสำนึกของหลินซี นางรู้สึกว่านางเกิดมาก็สูงศักดิ์กว่าิเฉินเหยียนแล้ว ิเฉินเหยียนไม่คู่ควรกับนางเลยแม้แต่นิดเดียว!
ดังนั้น เมื่อลูกของนางคิดอยากจะฏกลายเป็ิอ๋ององค์ใหม่ หลินซีไม่เพียงไม่คัดค้านห้ามปราม แต่ยังสนับสนุนเขาอย่างเต็มที่ด้วย!
ตี้หลิงเสวียนผมขาวปลิวไสว ดวงตาสีแดงของเขาจ้องไปที่ิเฉินเหยียนที่อยู่บนแท่นบัลลังก์ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง “ั้แ่นี้ต่อไป ข้าแซ่ตี้หลิง ราชวงศ์ต้าิก็ไม่มีอีกต่อไปแล้ว ข้าคืออ๋ององค์ใหม่ในอาณาจักรนี้ และตี้หลิงก็คือรัชสมัยใหม่”
ฮองเฮาหลินไม่ได้พูดอะไรสักคำเลย นางยอมรับการตัดสินใจของตี้หลิงเสวียนอย่างเงียบๆ
อาณาจักรที่มีประชากรสามล้านล้านคน มันคือใต้หล้าของนางกับตี้หลิงเสวียน ตี้หลิงเสวียนเหมาะสมแล้วที่จะได้เป็าา ส่วนนางก็คือไท่เฮาของผืนแผ่นดินนี้
นางสามารถควบคุมความเป็ความตายของคนอื่น มีอำนาจบารมีเหนือใคร ทุกคนต้องเคารพยำเกรงนาง รับใช้บูชานางดุจดั่งเทพเ้า!
ในใจของตี้หลิงเสวียนเองก็รู้สึกสะใจมากเหมือนกัน เขามีสายเืสูงส่งลึกลับของสกุลตี้หลิง แผ่นดินผืนนี้เขาคือคนที่แข็งแกร่งมากที่สุด
เขาเกิดมาเหนือกว่าคนอื่น ถูกกำหนดว่าต้องได้รับการยกย่องบูชาจากทุกคน ถูกกำหนดว่าต้องเป็าา รับเกียรติยศทุกอย่างที่มี
ส่วนเซิ่นเจิ่นโหวที่อยู่ด้านหลังของตี้หลิงเสวียนก็ยิ้มมุมปาก ั้แ่วันนี้ การเมืองทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลงไป เขาอดทนอดกลั้นมานานหลายปี ในที่สุดแผนการทั้งหมดก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!
ในขณะเดียวกัน ิเฉินเหยียนเศร้าเสียใจอย่างมาก เขาล้มนั่งลงไปบนเก้าอี้บัลลังก์อีกครั้ง
วันนี้เขาถูกทรยศหักหลังครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต!
ตี้หลิงเสวียนพูดอย่างเรียบเฉยว่า “ิเฉินเหยียน ข้าเห็นแก่ที่เ้ามีบุญคุณเลี้ยงดูข้ามานานหลายปี ขอแค่เ้ายอมสละบัลลังก์ดีๆ และฆ่าตัวตายต่อหน้าทุกคน ข้าจะเก็บศพเ้าอย่างสมบูรณ์ จะไม่มีการตัดหัวของเ้าประจานต่อหน้าทุกคน”
คำพูดพวกนี้ยิ่งทำให้ิเฉินเหยียนหน้าซีดหนักกว่าเดิม เขาเลี้ยงดูตี้หลิงเสวียนมานานหลายปี กลับแลกมาด้วยการถูกฏและให้ฆ่าตัวตายต่อหน้าทุกคน!
มันช่างน่าเศร้าและน่าสลดอย่างมาก!
“บังอาจ! เ้าไม่เพียงเรียกชื่อจริงของท่านิอ๋อง แต่ยังกระทำตัวไม่ต่างจากฮ่องเต้ เ้าได้กระทำผิดโทษฐานฏไปแล้วเ้ารู้ตัวหรือไม่ และเ้าก็จะต้องถูกโทษปะาสถานเดียวเท่านั้น!”
คนที่พูดคือฟางเซีย ด้านข้างของเขานั้นก็มีผู้กล้าประมาณสามสิบคนยืนออกมาขวางอยู่ด้านหน้า พวกเขาเป็เหล่าผู้นำตระกูลใหญ่ ทั้งหมดมีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับผนึกขั้ว แต่ละคนอย่างน้อยก็มีพลังเทียบเท่าราชสีห์เจ็ดพันตัวด้วยกันทั้งนั้น!
ถึงแม้กำลังการรบตัวต่อตัวของพวกเขาจะไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก แต่เมื่อลมปราณของคนกว่าสามสิบคนรวมกันและปล่อยออกมามันก็มีกำลังมหาศาลอย่างมาก ราวกับอสูรที่กำลังจะพุ่งโจมตีิเสวียน
และในเวลาเดียวกัน ทหารสวมชุดเกราะสีทองหลายร้อยนายที่อยู่ด้านหลังตำหนักิหุนก็ถือหอกยาวล้อมตัวของิเสวียนเอาไว้
“ฆ่า!”
ฟางเซียออกคำสั่ง เขาสั่งให้ทหารบุกเข้าใส่ตี้หลิงเสวียนในทันที!
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีที่น่ากลัว ตี้หลิงเสวียนกลับดูสบายอารมณ์ เขายืนอยู่กับที่แล้วเอามือไขว้หลัง ไม่ได้มีท่าทีจะหลบหรือเลี่ยงเลย!
หลังจากนั้นเหล่าทหารก็ทำการบุกโจมตีใส่เขา แต่แค่พริบตาเดียวเท่านั้น สายตาสีเืของตี้หลิงเสวียนก็ปล่อยพลังอานุภาพอันโเี้และน่ากลัวออกมา ผมขาวโพลนปลิวไสว แสงสีเืแผ่ะเิออกมารอบตัวของเขา
หลังจากไปถึงขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่ง ลมปราณของตี้หลิงเสวียนก็เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้น มันดูยิ่งใหญ่อย่างมาก แสงสายฟ้าสีแดงเืเป็ตัวนำ ลมปราณไหลเข้าสู่แสงสายฟ้านั่นอย่างต่อเนื่อง ทำให้แสงสายฟ้าสีเืขยายตัวเพิ่มขึ้นจนมีขนาดใหญ่เท่าท่อนแขนของมนุษย์ แล้วโจมตีใส่ทุกคนที่อยู่รอบตัวของเขา
ทหารสวมชุดเกราะสีทองเ่าั้มีพลังการป้องกันที่น่าทึ่งมาก แต่เมื่อสายฟ้าสีแดงเืฟาดเข้าใส่มันก็เหมือนการตัดก้อนเต้าหู้ สายฟ้านั้นพุ่งเข้าตัวของเหล่าทหารไปทั้งหมด
ร่างกายของทหารเ่าั้ะเิออกกลายเป็หมอกควันสีเืไปในทันที โดยไม่มีแม้แต่เสียงร้องโหยหวน!
ในเวลาเดียวกัน แสงสายฟ้าที่น่ากลัวเ่าั้ก็ยังพุ่งไปโจมตีผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าที่อยู่ด้านหน้ากว่าสามสิบคนด้วย ไม่ว่าพวกเขาจะปล่อยกระบวนท่าสังหารออกมายิ่งใหญ่รุนแรงแค่ไหน เมื่ออยู่ท่ามกลางสายฟ้านี้ทุกคนก็ล้วนได้รับาเ็สาหัสกระอักเืจนต้องล่าถอยไปหมด
พวกเขาแต่ละคนล้มลงไปกับพื้น ร่างกายชักกระตุกไม่หยุด สายฟ้าสีแดงเืพุ่งเข้าสู่ร่างกายของพวกเขาและทำลายเส้นชีพจร ภายในสายฟ้าสีเืมีจิตสำนึกที่บ้าคลั่งอย่างมาก ทำให้จิตของพวกเขาแตกกระเจิง!
“ไม่ได้เื่”
ตี้หลิงเสวียนยิ้มอย่างไม่สบอารมณ์ เวลานี้ในหัวใจของเขา พลังงานจากดวงจิตเทวะได้แผ่ซ่านออกไปทั่ว ร่างกายของเขามีประกายสายฟ้าสีแดงเืปรากฏ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายและโเี้!
เมื่อครู่เขาปล่อยพลังสายฟ้าของตัวเองออกไปทีเดียวก็สังหารทหารกล้าตายทั้งหมด ผู้กล้าสามสิบกว่าคนแต่ละคนล้วนมีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับผนึกขั้ว เป็ผู้กล้าที่ยิ่งใหญ่ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าตี้หลิงเสวียนคนพวกนี้ก็เหมือนมดตัวน้อยที่อ่อนแอ!
เมื่อเห็นเหตุการณ์ในตอนนั้นทุกคนก็ถึงกับต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ตี้หลิงเสวียนน่ากลัวเกินไปแล้ว พลังของเขามันแข็งแกร่งมากเกินไป
ฟางเซียเดิมก็คิดจะทำการโจมตีเช่นกัน แต่ตี้หลิงเสวียนนั้นแข็งแกร่งเกินต้านเขาจึงถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัวเลย
ในเวลานี้เอง ที่นอกตำหนักิหุนก็มีเสียงฝีเท้าจำนวนมากเคลื่อนไหว ทุกคนมองไปด้วยความแตกตื่นก็พบว่ามีเงาของผู้คนค่อนข้างหนาแน่น ทั้งหมดสวมชุดทหารเต็มยศกำลังเดินเข้ามาใกล้และล้อมตำหนักิหุนเอาไว้ทั้งหมด
ทหารพวกนี้สวมเครื่องแบบเต็มยศ ร่างกายของแต่ละคนมีกำลังต่อสู้ที่ผ่านเกณฑ์และแข็งแกร่งอย่างมาก พวกเขาคือทหารรักษาพระองค์!
ทหารรักษาพระองค์พวกที่ล้อมตำหนักิหุนมีอย่างน้อยสามหมื่นคน แล้วนอกวังหลวงยังมีทหารรักษาพระองค์อีกจำนวนสามแสนคนที่ล้อมวังหลวงเอาไว้ แม้แต่น้ำก็ไหลผ่านออกไปไม่ได้
และยังมีกองทัพขนาดใหญ่กำลังมุ่งหน้ามาที่วังหลวงอีก แลดูดุดันเหมือนจะมาถล่มวังหลวงให้ยับเลย
ทหารรักษาพระองค์พวกนั้นเป็คนของเซิ่นเจิ่นโหว ส่วนฮองเฮาหลินเองก็แอบซื้อตัวเหล่าแม่ทัพไว้ด้วย ที่จริงพวกเขาคิดฏมานานแล้วและตอนนี้ก็เฝ้าประจำการณ์อยู่นอกวังหลวง
ขอแค่หลินซีออกคำสั่ง พวกเขาก็จะนำกำลังทหารทั้งหมดบุกเข้าวังหลวง!
ทหารของฟางเซียประจำการณ์อยู่ชายแดนจึงไม่สามารถเรียกกลับมาได้ ส่วนเสวียปู้หุ่ยก็ตายไปแล้ว ทหารรักษาพระองค์แปดแสนนายจึงอยู่ในสถานะไร้ผู้นำ ไม่ต่างอะไรกับกองทรายกองหนึ่งเท่านั้น
ขุนพลสร้างแผ่นดินสามคนคุมกำลังพลทหารสองล้านสี่แสนคน เดิมกำลังพลเหล่านี้จะฟังคำสั่งผู้กุมอำนาจสูงสุดอย่างิเฉินเหยียน แต่ว่าตอนนี้ทหารหนึ่งล้านหกแสนคนยากที่จะเรียกกลับมาใช้งานได้ และอีกแปดแสนคนก็ฏไปแล้ว!
ต่อให้ิเฉินเหยียนจะยังมีกองกำลังทหารรักษาพระองค์ที่เป็ไพ่ไม้ตายอยู่อีก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับกองทหารขนาดใหญ่ขนาดนี้ และยังมีตี้หลิงเสวียนบัญชาการด้วยตัวเองอีก พูดได้เลยว่าิเฉินเหยียนตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากแล้ว
หน้าตำหนักิหุน จิตใจของขุนนางนับร้อย ผู้นำตระกูลใหญ่ แม้แต่องครักษ์หน้าพระที่นั่ง และขุนพลสร้างแผ่นดินฟางเซียล้วนแต่เริ่มหวั่น
ตอนนี้พวกเขาไม่มีความสามารถในการต้านทานอะไรเลย มีแค่ิเฉินเหยียนคนเดียวที่พอจะมีสิทธิสู้กับตี้หลิงเสวียน!
“ิเฉินเหยียน เ้าเข้าใจสถานการณ์ดีแล้วหรือยัง ตอนนี้แค่ฆ่าตัวตายรับความผิด แล้วข้าจะเก็บศพเ้าครบตัว” ตี้หลิงเสวียนมองไปที่ิเฉินเหยียนอย่างนิ่งเงียบและยิ้มมุมปาก
“เ้าลูกชั่ว”
ิเฉินเหยียนลุกขึ้นมาจากเก้าอี้บัลลังก์ เขาแผ่พลังมหาศาลออกมาจากร่างกาย ลมปราณของเขาราวกับทะเล มันกระจายออกไปโดยรอบ
ความโกรธที่กดเอาไว้อย่างยาวนานถูกปลดปล่อยออกมาราวกับูเาไฟ เขาส่งเสียงร้องออกมาราวกับสายฟ้าฟาด จากนั้นก็ะโลงมาจากตำหนักิหุนและพุ่งซัดหมัดไปที่ตี้หลิงเสวียน
ในเวลานี้ ตี้หลิงเสวียนก็ปล่อยสายฟ้าสีเืออกมาและซัดหมัดออกไปเช่นกัน นี่เป็ครั้งแรกที่เขาลงมือด้วยพลังของขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งเป็ครั้งแรก ซึ่งมันทำให้อากาศฉีกขาดออกจนหมด!
