ลมเย็นๆปะทะหน้าของเด็กชายพาลให้เขาง่วงนอน ในขณะที่ม้าค่อยๆวิ่งไปเรื่อยๆ แนชที่นั่งอยู่ข้างหน้าโดยมีแบรดนั่งอยู่ข้างหลังและเป็คนบังคับเ้าอาชาไนยคู่ใจตัวนี้ของเขา กระต่ายทั้ง 5 ตัวอยู่ในกระสอบใบใหญ่ ห้อยไว้ตรงสะโพกม้า
" เร็วจริง ๆ แฮะม้าเนี่ย " โลกนู้นไม่เคยมีโอกาสแบบนี้เลย เขาอยากลองขี่มานานแล้ว แม้ครั้งนี้จะเป็การนั่งเฉยๆแต่ก็ยังให้ความรู้สึกตื่นเต้นมากเหลือเกิน
" แล้วเ้าใช้เวทมนต์อะไรได้อีกหรือไม่ ? " แบรดถาม " นอกจากประเมินกับเวทย์ไฟ "
" ข้าสามารถสร้าง น้ำ ลม น้ำแข็งครับ ลองแค่นี้ละครับ แต่ 3 อย่างนี้ยังไม่สามารถแสดงออกมาครับ " เขาบอกแบรด
" ได้ 4 ธาตุ รวมประเมิน ในอายุขนาดนี้ อนาคตเ้าคงยึดโลกได้เลยมั้ง " แบรดแซว แต่น้ำเสียงเขาจริงจัง ถ้าเด็กคนนี้เดินทางไม่ถูกต้องขึ้นมา จะเป็บุคคลอันตรายชนิดหาตัวจับยากั้แ่เค้าเคยรู้มาอย่างแน่นอน แต่จากการที่เขาคอยดูเด็กคนนี้มานานแม้หลังๆนี้จะดูเปลี่ยนไปมาก แต่จากการคุลกคลี ถ้าไม่มีเื่ที่ยิ่งใหญ่จนทำให้เขาหลงทางไป เด็กคนนี้เป็เด็กดีคนนึงเลยทีเดียว เขาตัดสินใจจะคอยดูแลเด็กคนนี้แล้ว เพื่อป้องกันเหตุสุดวิสัยในอนาคต
" เอาไปทำไมครับโลก คนธรรมดาอย่างข้าอยู่แบบนี้ดีกว่า อีกอย่างพลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับภาระอันใหญ่ยิ่ง ผมไม่พร้อมอะ " พูดไปพร้อมทำท่ายิงใยออกจากข้อมือ นี่ถ้ารู้ว่าเขามีความสามารถในการใช้มีดที่ยากจะหาใครเทียม จะใอีกขนาดไหน
" ทำท่าทำทางอะไรของเ้า ประหลาดดีแท้ " เด็กคนนี้เป็แบบนี้แหละ เขาคิดว่าดีแล้ว
" ถึงผมจะมีพลังแค่ไหนผมก็แค่อยากปกป้องคนสำคัญสำหรับผม หรือช่วยคนที่เขาอ่อนแอกว่า แค่เท่านั้นสำหรับผมมันก็มากเกินตัวผมแล้ว ให้ไปกู้โลกจะมากเกินไป ไม่เหมาะ " แนชเอ่ย
" กู้โลกอะไรของมัน " แบรดสงสัย คำพูดคำจาแปลกประหลาด แต่บางคำก็ดูเหมือนคนโตๆแล้วเขาพูดกัน บางครั้งก็เหมือนคนมีความรู้ บางครั้งก็ดูเหมือนไม่เอาอะไร
" ลุงแบรด อาณาจักรเรามีกี่เมือง ผมจำได้ว่า นอกจากเมืองหลวง กับ หัวเมืองใหญ่ทั้ง 4 เมือง ยังมีเมืองอีก เยอะแค่ไหนหรอครับ " เขาถาม อยากรู้ว่าจะเป็แบบเขาคิดไหม
" ก็เมืองที่เรากำลังจะไป เป็เมืองทางตะวันตก ของหัวเมืองตะวันตก เมืองก็มี 4 ตามทิศเหมือนหัวเมืองใหญ่นั่นแหละ หมู่บ้านก็เช่นกันแยกออกไปตาม 4 ทิศ เหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตก แต่บางเมืองก็มีหมู่บ้านตั้งออกแยกมาอีก แต่ส่วนใหญ่จะไม่เกิน 8 หมู่บ้าน ก็ตั้งตามทิศอีกแหละนะ อย่างหมู่บ้านเรา เป็หมู่บ้านที่อยู่ตะวันตกสุด ถ้าอยากจะไปหมู่บ้านทางใต้สุดที่ติดทะเล เราก็ต้องเข้าเมือง แล้วไปหัวเมืองตะวันตก แล้วไปเมืองทางใต้ แล้วก็เลือกทางเอาเลยว่าจะไปทางใต้ต่อหรือไปทางตะวันออก เพื่อจะไปให้ถึงเมืองตะวันตกของหัวเมืองทิศใต้ แล้วเข้าไปยังหัวเมืองทิศใต้ แล้วลงใต้สุดไปเรื่อยๆผ่านเมืองตอนใต้และตรงไปยังหมู่บ้านทางใต้สุด คร่าวๆก็ประมาณนี้แหละนะ จะบอกชื่อเมืองหรือหมู่บ้านก็เ้าจะจำเยอะไป เ้าเข้าใจเส้นทางคร่าวๆที่ข้าอธิบายไหมนั่น " แบรดถามหลังจากอธิบายยาว
" เอิ่ม พอเข้าใจแหละครับ " จริงๆคือไม่ อยากได้ GPS มากกว่า
" อืมม ข้าชอบความหัวไวของเ้าจริงๆ เอาละ เราจะถึงกันแล้วนะ " แบรดบอกพลางชี้ไปข้างหน้า หลังจากพวกเขาขี่ม้ามาราวๆ 1 ชม.ได้
แนชมองตามไปยังทิศทางที่แบรดชี้ มีบ้านไม้พร้อมไร่ นาเหมือนหมู่บ้านของเขานั่นแหละ แต่พื้นหลังที่เลยจากบ้านเ่าั้ไปคือ กำแพงหินสูงพอประมาณ จะใช้คำว่าสูงตระหง่านก็มากเกินไป แต่ก็สูงแหละ บรรยากาศยุคกลางเผยให้เขาตื่นเต้นอีกครั้ง หนแรกหลังจากเกิดใหม่ในร่างนี้ก็เป็ชนบท หรือบ้านนอกในยุคกลางนั่นเอง แต่ครั้งนี้ได้กลิ่นความซิวิไลซ์ขึ้นนิดหน่อย ((( ศิวิไลซ์ ก็ได้นะ แต่เป็คำโบราณ ปัจจุบันไม่ใช้แล้วนะ ^.^ )))
" ลุงแบรด ที่เมืองนี้ พวกกิลด์ เป็สาขาย่อยใช่ไหมครับ ? " เขาถามแบรด
" อืม สาขาใหญ่จะอยู่เมืองหลวง ที่ตามหัวเมืองต่างๆก็สาขาย่อยนะ แต่ไม่ได้ด้อยไปกว่าสาขาใหญ่ในเมืองหลวงหรอก " เขาตอบเด็กชาย พลางบังคับม้าคู่ใจผ่านประตูเมืองที่มีทหารยืนเฝ้าอย่างช้าๆ มีทหารบางนายตรวจคนเข้าและออกจากเมืองอยู่ พอทหารที่ประจำการณ์อยู่เห็นแบรดก็ยืดตัวยืนตรงแหน่ว แบรดพยักหน้าให้เบาๆ แล้วเลยผ่านประตูเมืองเข้าไป
" ว้าว ลุงแบรดนี่ใหญ่โตนะเนี่ย " แนชพูด
" ใหญ่โต อะไรละนั่น ? " เขาสงสัยในคำพูดเด็กชายแต่ก็พอเข้าใจได้นิดหน่อย " หมายถึงตำแหน่งข้าใช่ไหม ฮ่า ฮ่าา " เขาหัวเราะ
" ใช่ครับลุง ไม่ธรรมดานะเนี่ย ใช่ย่อย" เขาตอบแบรดกับ พลางชมต่อท้ายด้วย
" เหนื่อยทุกครั้งที่คุยกับเ้านี่จริง ๆ " แบรดคิด พูดแต่คำแปลกๆ ช่างสรรหา
เขานำม้ามาฝากไว้ที่คอกม้าขนาดใหญ่ที่อยู่หลังประตูเมือง เข้าเมืองมาก็เจอเลย
" ลุงเราจะจอ.. เอ้ยฝากม้าไว้ตรงนี้หรือครับ ในเมืองห้ามขี่ม้าหรือ " เขาสงสัย ทำไมไม่ขี่ม้าต่อ
" มันก็ขี่ได้อยู่ แต่ชาวเมืองพลุกพล่านเดินกันขวักไขว่เลย มันจะทำให้พวกเขาาเ็ได้นะ ถึงแม้ว่าเราจะค่อย ๆ บังคับมันให้เดินก็เถอะ " เขาตอบข้อสงสัย " ฝากไว้ดีแล้ว พูดจบเขาก็ลงม้าแล้วอุ้มเด็กชายลง แล้วจูงม้าเข้าคอกไป คนที่เฝ้าคอกก็ให้แผ่นป้ายอะไรซักอย่างกลับมา พอแบรดรับและเก็บแผ่นป้ายไปก็เดินมาหาเด็กชาย
" ไปกันเถอะ " เขาเอ่ยชวน พร้อมกับยกกระสอบกระต่ายไปด้วย
แนชเดินตามเขามา เดินมาเรื่อยๆผ่านบ้านที่เป็หินรวมกับไม้ ต่างกับหมู่บ้านที่เป็ไม้ส่วนใหญ่ ที่นี่จะเป็หินส่วนใหญ่ มีนักดาบในชุดอัศวิน บางคนหมวกชุดเกราะปิดหน้าปิดตา บางคนดาบสะพายหลัง บางคนก็ที่เอว มีคนใส่ชุดที่คล้ายๆอยู่ที่โรงเรียนเวทมนต์ฮอกวอร์ด สวมหมวกผ้าปลายแหลม ไม่บอกก็รู้พวกนักเวทย์ บางคนคฑายาวบางคนก็คฑาสั้นๆ ส่วนชุดขาวๆมีลายสีทองๆใส่หมวกนักบวชก็เช่นกัน ชุดในเครื่องแบบ บ่งบอกได้ว่าคือคนจากวิหารแน่นอน บางคนเอาผ้าปิดหน้าปิดตา มีดคาดเอว บางคนมีธนู เริ่มแฟนตาซีขึ้นเรื่อยๆแล้ว คาดหวังในอนาคตถ้าไปหัวเมืองใหญ่หรือเมืองหลวง จะแฟนตาซีมากขึ้นไหม
" ลุง ผมอยากเจอเอลฟ์ " อยู่ๆเขาก็โพล่งขึ้นมา
" หายากสุดในหมู่เผ่าพันธุ์อื่นเลยล่ะนะ พอ ๆ กับเผ่าโอเกอร์ ไม่ค่อยออกจากป่ามาหรอก ไม่ใช่ไม่มีนะ แต่เจอยาก อาหารการกินด้วยละมั้ง แต่หัวเมือง และเมืองนี้แหละ มีโอกาสเจอเยอะมากสุดแล้ว เพราะอาณาจักรเราติดกับอาณาจักรเอลฟ์ แต่คนแคระพอจะเห็นได้บ่อย ในเกือบทุกๆอาณาจักรเลย การสร้างเมืองหลวง หรือหัวเมืองก็เป็พวกคนแคระแหละนะ ที่สร้างให้หลังาในตำนานนั่นแหละ " แบรดบอกเด็กชาย
" าในตำนานนนน " ว้าวว เื่เล่าแฟนตาซี เขาจะปล่อยผ่านมันไปได้ยังไง " เล่าให้ผมฟังหน่อย "
" มันก็แค่เื่เล่าล่ะนะ " แบรดบอก " ตำนานเล่ามาว่าเมื่อก่อนมีพวกปิศาจ มอนสเตอร์ อาศัยอยู่บนพื้นโลกนี่แหละ เมื่อก่อนทุกเผ่าพันธุ์ไม่ได้สามัคคีกันแบบนี้ ปล่อยปะละเลยกันไป ต่างคนต่างอยู่ จนปิศาจมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกอาณาจักรโดนปิศาจและมอนสเตอร์บุกรุก ทำให้ทุกเผ่าพันธุ์ต้องร่วมมือกัน เลยเกิดเป็การพึ่งพากันแบบนี้ คนแคระสร้างนั่นนี่ให้เผ่าพันธุ์อื่น แลกกับอาหารเครื่องนุ่งห่ม เฉพาะที่อยู่อาศัยละนะ เครื่องไม้เครื่องมือ อาวุธยุทโธปกรณ์ คนแคระสอนวิธีทำให้ เราก็ตอบแทนโดยการค้าขาย และให้ค่าจ้างเวลาให้พวกเขาสร้างอะไร แต่เื่เล่าก็นานมากแล้วไม่รู้จริงๆไหม "
" อ่ออ " คิดว่ามีตำนานยิ่งใหญ่อะไรแบบว่าจอมมารสู้กับปาร์ตี้ผู้กล้า ดาบศักดิ์สิทธิ์ อะไรเทือกนั้น
" แล้วตอนนี้ไม่มีมอนสเตอร์อยู่บนพื้นโลกแล้วหรอครับ ทำไมมีแต่ในดันเจี้ยน ? "