หลี่ชิงหยุนเพิกเฉยต่อคำพูดของหงจวิน เขาเดินขึ้นไปบนเวทีด้วยท่าทีสบายๆ
ทั้งสี่สาวที่โต๊ะของโม่หยุนซีรู้สึกโล่งใจที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับหลี่ชิงหยุน
"เหตุใดเขาถึงใส่ชุดของพี่ชาย?" ปิงเสวี่ยเอ๋อร์เห็นว่าหลี่ชิงหยุนไม่ได้อยู่ในชุดสีขาวก่อนหน้านี้ของเขา
"ดูเหมือนก่อนหน้านี้อาจจะมีการต่อสู้เกิดขึ้น" นาหลันเสี่ยวฉีสามารถเห็นรอยแผลบนแขนของหลี่ชิงหยุน แม้ว่าเขาจะฟื้นฟูไปบางส่วนแล้วแต่ก็สามารถเห็นรอยจางๆได้
"แต่ข้าเกรงว่าไม่ใช่พี่ชายของเ้าที่ต่อสู้กับเขา" เสิ่นชิงพูดแทรกขึ้นมา เกรงว่าจะมีใครบางคนจากข้างนอกนั้นที่ต่อสู้กับพวกเขา
ปิงเสวี่ยเอ๋อร์และโม่หยุนซีพยักหน้าเห็นด้วย "เรามาดูการต่อสู้กันต่อเถอะ แล้วค่อยถามเขาทีหลัง"
.
.
.
"ผู้เข้าแข่งขันหลี่ชิงหยุน ต้องให้ข้าประกาศกติกาซ้ำอีกรอบหรือไม่?" กรรมการหันไปถามหลี่ชิงหยุนที่เพิ่งขึ้นมาบนเวทีประลอง
"ไม่จำเป็ ข้าได้ยินหมดแล้ว" หลี่ชิงหยุนแค่โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ
หงจวินกำลังมองไปที่หลี่ชิงหยุนด้วยสายตาดูถูก ดูเหมือนว่าหงจวินจะเลือกหลี่ชิงหยุนเป็เป้าหมายในครั้งนี้
กรรมการกล่าวขึ้น "เอาล่ะ ใครยืนอยู่บนเวทีเป็คนสุดท้ายจะเป็ผู้ชนะในครั้งนี้ และจะมีสิทธิ์เข้าไปในคลังสมบัติราชวงศ์และเลือกเอาออกมาได้หนึ่งชิ้น"
"โฮ่!" กลุ่มคนที่ตกรอบไปแล้วโห่ร้องอย่างอิจฉาผู้เข้าแข่งขันสี่คนสุดท้ายอย่างมาก พวกเขาทั้งหมดต่างก็ตั้งเป้าไว้ที่สมบัติของราชวงศ์ มีเพียงบางคนเท่านั้นที่ลงแข่งขันเพื่อประลองและฝึกฝีมือจริงๆ
"เริ่มการต่อสู้!" กรรมการประกาศลั่นระฆังเริ่มการต่อสู้ครั้งสุดท้าย ก่อนที่เขาจะออกจากเวทีไปยืนอยู่ข้างสนาม
"เด็กน้อยตระกูลหลี่ ข้าจะสอนบทเรียนให้เ้าที่กล้ามายุ่งกับตระกูลหง!" เมื่อสิ้นสุดเสียงกรรมการ หงจวินหยิบหอกสีแดงเพลิงออกมา หอกสีแดงเต็มไปด้วยรัศมีของหอกผู้ยิ่งใหญ่ ดูเหมือนว่ามัน้าเอาชนะและทุบตีหลี่ชิงหยุนให้ขายหน้าั้แ่เริ่มต้น
เสี่ยวฉินมีแผนจะท้าดวลกู่ซินเหลียน เขารู้สึกว่ากู่ซินเหลียนเป็ผู้ที่มีแนวโน้มว่าจะแข็งแกร่งที่สุดในการแข่งขันครั้งนี้ ดังนั้นเขา้าจะฝึกวิชาดาบกับนางดู
บนเวทีมีเพียงหลี่ชิงหยุนเท่านั้นที่อยู่ระดับลมปราณหยก ส่วนอีกสามคนที่เหลือพวกเขาอยู่ในระดับลมปราณโลกขั้นกลางแล้ว
แต่ด้วยอายุที่น้อยของหลี่ชิงหยุน เขาสามารถเข้าสู่รอบลึกๆที่มีผู้แข็งแกร่งระดับลมปราณโลกได้ นี่ถือว่าเป็พร์ที่หายากมากอยู่แล้ว
บนเวทีผู้ที่ขยับคนแรกกลับไม่ใช่หงจวิน แต่เป็กู่ซินเหลียน นางะโเข้าหาหลี่ชิงหยุนที่อยู่กลางเวทีประลอง
ในรอบนี้ไม่มีการกำหนดว่าต้องต่อสู้แบบตัวต่อตัว ดังนั้นกู่ซินเหลียนจึง้ากำจัดหลี่ชิงหยุนไปก่อน
หงจวินที่เห็นดังนั้นก็รู้สึกยินดีเป็อย่างยิ่ง แต่มันก็ไม่ได้โต้แย้งใดๆ มันกลับยิ้มที่มุมปากด้วยซ้ำ เพราะมันอาจจะร่วมมือกับกู่ซินเหลียนเพื่อสั่งสอนหลี่ชิงหยุนก่อนได้
หลี่ชิงหยุนไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเื่นี้ ดาบสีดำส่องประกายปรากฏขึ้นมาในมือของเขา และพุ่งเข้าไปปะทะกับหงจวินและกู่ซินเหลียนทันที
เมื่อทุกคนเห็นฉากนี้พวกเขาต่างรู้สึกเห็นอกเห็นใจ หลี่ชิงหยุนนั้นมีระดับการบ่มเพาะที่ต่ำที่สุดในบรรดาคนทั้งสี่ แต่เขากลับถูกสองคนไล่ต้อนอย่างต่อเนื่อง หลี่ชิงหยุนแทบจะไม่มีโอกาสที่จะชนะในศึกนี้
"เป็อะไรไป!? เ้า้าสู้กับนายน้อยเจิ้งหยวนมิใช่หรือ? หากเ้ามีฝีมือแค่นี้ เ้าควรจะกลับบ้านนอกไปเสีย อย่าขึ้นมาทำให้ตัวเองอับอาย!" หงจวินใช้หอกไล่ต้อนหลี่ชิงหยุนอย่างต่อเนื่อง หลี่ชิงหยุนทำได้แค่ป้องกันในขณะที่เขาเริ่มถอยหลังไปเรื่อยๆ
ทุกคนเห็นว่าขณะนี้หลี่ชิงหยุนกำลังเสียเปรียบ กู่ซินเหลียนเองก็เข้าร่วมการต่อสู้ นางใช้พลังิญญาก่อตัวเป็พายุขนาดใหญ่โจมตีใส่หลี่ชิงหยุนจากระยะไกล
เสี่ยวฉินที่เห็นท่าไม่ดี เขา้าเข้าไปหยุดกู่ซินเหลียน เพราะเขารู้ว่าหงจวิน้าทำให้หลี่ชิงหยุนอับอาย ดังนั้นเขาจะไม่เข้าไปยุ่งกับเื่นี้ แม้ว่าเขาอยากจะต่อสู้กับหลี่ชิงหยุน เขาก็ต้องต่อสู้ด้วยความยุติธรรม
เสี่ยวฉินชักดาบออกมาพร้อมกับพุ่งไปข้างหน้าเพื่อ้าต่อสู้กับกู่ซินเหลียน แต่จู่ๆเขากลับโดนพลังิญญาผลักเขาออกไปไม่ให้เขาเข้าร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้
"ปัง!" เสี่ยวฉินพยายามใช้ดาบเพื่อปัดป้องพายุิญญาจากกู่ซินเหลียนอย่างต่อเนื่อง
"นางสามารถควบคุมพลังิญญาได้หลายพื้นที่ในครั้งเดียว" แม้แต่เสี่ยวฉินก็รู้สึกไม่ปลอดภัยเมื่อต้องรับมือกับพลังิญญาที่โหมกระหน่ำจากกู่ซินเหลียน
กู่ซินเหลียนแบ่งพายุิญญาออกเป็สองส่วน ส่วนแรกนางใช้ในการไล่ต้อนหลี่ชิงหยุน ส่วนที่สองนางใช้เพื่อป้องกันไม่ให้เสี่ยวฉินเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ในครี้งนี้
หลี่ชิงหยุนก็กำลังถอยกลับอย่างต่อเนื่อง เขาถูกโจมตีจากพลังปราณและพลังิญญาในเวลาเดียวกัน ร่างกายของเขาเริ่มมีเืไหล สติของเขาก็เริ่มที่จะเลือนลาง ด้วยการโจมตีทางิญญาของกู่ซินเหลียน มีวิธีไม่มากนักที่จะโต้กลับไปได้
ขณะนี้หลี่ชิงหยุนอยู่ห่างจากขอบเวทีแค่สองเมตรเท่านั้น เขาไม่มีทางเลือกอีกต่อไป และเริ่มหลับตาลงช้าๆ ดวงดาวสีทองเก้าดวงเริ่มส่องประกายออกมาจากหน้าผากของเขา
พลังิญญาเก้าจุดกำลังรวมตัวกันช้าๆเป็คลื่นิญญาขนาดใหญ่ที่รอการปะทุ!
จู่ๆกู่ซินเหลียนที่อยู่ห่างออกไปรับรู้ได้ถึงพลังิญญาบางอย่างที่น่ากลัวกำลังพุ่งพล่านอยู่บนหน้าผากของหลี่ชิงหยุน นางรีบถอนพลังิญญาที่กำลังโจมตีหลี่ชิงหยุนอยู่ออกและะโถอยหลังกลับไปในระยะไกลทันที
ท่าทางของนางในตอนนี้ดูระแวดระวังหลี่ชิงหยุนอย่างมาก นางไม่กล้าโจมตีด้วยพลังิญญาอีกต่อไป นางมีลางสังหรณ์ว่าหากนางไม่ดึงพลังิญญากลับ บางทีิญญาของนางอาจเสียหายและอาจได้รับาเ็สาหัส
หลี่ชิงหยุนที่กำลังจะปล่อยทักษะจักรพรรดิเก้าดาราก็ััได้ถึงกู่ซินเหลียนที่ถอยห่างออกไป เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย "ดูเหมือนว่าััิญญาของนางจะเฉียบแหลมจริงๆ"
เขาไม่มีทางเลือกอีกต่อไปเมื่อต้องเจอกับพายุิญญาของกู่ซินเหลียนและหอกที่ต่อเนื่องของหงจวิน
แสงสีทองส่องประกายออกมาจากหน้าผากของเขา ก่อตัวเป็รูปดวงดาวทั้งเก้าขนาดใหญ่ปกคลุมรอบๆกาย!
ขณะนี้ทุกคนััได้ถึงแรงกดดันิญญาที่แข็งแกร่ง!
ราวกับพลังิญญาระดับสามัญชนต้องเผชิญหน้ากับพลังิญญาระดับจักรพรรดิ แม้แต่กรรมการยังรู้สึกปวดหัวเล็กน้อยจากแรงดันิญญานี้
"แรงดันิญญาของเขามีระดับใกล้เคียงกับกู่ซินเหลียน!" ผู้ชมที่เห็นภาพนี้ก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอย่างแรง
พวกเขาเข้าใจแล้วว่าเหตุใดก่อนหน้านี้กู่ซินเหลียนจึงถอนพลังิญญาของนางออกทันที หากนางต้องปะทะพลังิญญากับหลี่ชิงหยุนจริงๆก็ยังไม่รู้ว่าใครจะชนะ เพราะทั้งสองมีโอกาสสร้างาแทางจิติญญาให้กันและกันได้
หากผู้ใดได้รับาแทางจิติญญา นี่อาจจะเป็อันตรายในการฝ่าฟันเข้าสู่ระดับถัดไปในอนาคต
ดังนั้นแม้ว่าพลังิญญาจะใช้ในการโจมตีอย่างรุนแรงได้ แต่ถ้าหากมันได้รับาเ็ เกรงว่าการรักษาให้หายในระยะเวลาอันสั้นจะยากมาก
หงจวินที่กำลังโจมตีด้วยหอกอย่างต่อเนื่องรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่กำลังกดทับไว้ แขนขาของมันไม่สามารถขยับได้รวดเร็วอีกต่อไป
"เ้า! เ้าทำอะไรลงไป!?" หงจวินพยายามจะแทงหอกใส่หลี่ชิงหยุนอีกครั้ง แต่มันรู้สึกว่าหอกของมันเคลื่อนที่ช้าเกินกว่าจะไล่ตามหลี่ชิงหยุนได้ทัน แม้กระทั่งมือของมันก็ยังสั่นและไม่สามารถถือหอกให้กระชับมือได้อีกต่อไป
นี่คือสัญชาตญาณในการรับรู้ถึงอันตรายของมนุษย์ ประสาทััทั้งห้าของหงจวินกำลังจะยอมแพ้ต่อพลังิญญาที่เป็รูปดวงดาวเก้าดวงของหลี่ชิงหยุนที่ปรากฏขึ้น
หงจวิน้าก้าวถอยหลังเพื่อกลับไปตั้งหลัก
แต่หลี่ชิงหยุนจะไม่ปล่อยโอกาสนี้หลุดลอยไป เขาต้องฝืนใช้ทักษะจักรพรรดิเก้าดาราเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวและการโจมตีที่ต่อเนื่องของทั้งสองคน ตอนนี้เขาเสียพลังิญญาไปมาก และไม่สามารถใช้ทักษะจักรพรรดิเก้าดาราได้อีกต่อไป ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องโต้กลับ!
"ฟู่!"
ดาบสีดำในมือของหลี่ชิงหยุนมีรัศมีสีทองวนเวียนปรากฏขึ้นมาอย่างรุนแรงราวกับูเาไฟที่ปะทุเข้าสู่ดาบ รัศมีสีทองนี้ให้ความรู้สึกอันตรายต่อพลังฉีทุกประเภท เขาฟาดดาบไปที่ร่างกายของหงจวินอย่างแรง
"เ้า!" หงจวินรู้สึกถึงอันตรายจากรัศมีสีทอง มันพยายามใช้หอกป้องกันดาบของหลี่ชิงหยุนไว้
"วู้ม!"
ด้ามหอกและใบดาบปะทะกันอย่างรุนแรง รัศมีฉีสีทองกำลังปะทะกับรัศมีหอกสีแดงกลางอากาศอย่างดุเดือด!
หงจวินรู้สึกหวาดกลัวต่อฉีสีทองนี้อย่างมาก ฉีสีทองนี้ให้ความรู้สึกราวกับเป็ผู้สร้างสรรพสิ่ง มันไม่สามารถผลักดันหลี่ชิงหยุนต่อไปได้
จู่ๆฉีสีแดงบนหอกของหงจวินเริ่มสลายไปช้าๆภายใต้ฉีสีทองของหลี่ชิงหยุน ราวกับฉีสีแดงกำลังถูกฉีสีทองดูดซับเข้าไป!
"ปะ-เป็ไปไม่ได้!" ก่อนที่หงจวินจะรู้สึกตัว ฉีสีแดงบนหอกของมันถูกดูดซับจนสูญสลายไป หลี่ชิงหยุนหมุนตัวและฟันดาบแนวเฉียงไปที่หงจวินอีกครั้ง
"ฉัวะ!"
"อ๊าก!" หงจวินไม่สามารถรับการโจมตีนี้ได้อีกต่อไป มันถูกส่งบินถอยหลังไปพร้อมกับหอกในมือ ก่อนที่มันจะกระอักเืออกมาเบาๆ
แรงกระแทกจากดาบฉีสีทองของหลี่ชิงหยุนทำให้หงจวินไม่สามารถหยุดฝีเท้าได้!
"หยุด!" หงจวินใช้หอกปักลงพื้นอย่างแรงเพื่อไม่ให้ไหลไปไกล
บนพื้นเวทีมีรอยยุบที่เกิดจากรอยเท้าของหงจวินและรอยหอกปรากฏขึ้นเป็ทางยาว มัน้าหยุดการเคลื่อนไหวเพื่อไม่ให้กระเด็นออกไปนอกเวที
หลังจากถอยหลังไปได้สิบก้าวหงจวินก็หยุดลง เสื้อผ้าของมันมีรอยขาดและาแจากคลื่นดาบสีทอง รอยแผลจากดาบเป็แนวทแยงปรากฏขึ้นบนหน้าอกและมีเืไหลออกมาอย่างช้าๆ
ใบหน้าของหงจวินเริ่มบ้าคลั่ง ดวงตาของมันดูโกรธและไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น!
หงจวินไม่เคยรู้สึกอับอายเท่านี้มาก่อน มันต้องมาแพ้ด้านพลังฉีให้กับผู้บ่มเพาะระดับลมปราณหยก หากใครได้ยินเื่นี้เข้ามันจะต้องได้รับความอับอายไปทั้งตระกูลหงอย่างแน่นอน เมื่อหงจวินตั้งหลักได้หลังจากกระเด็น มันก็พุ่งเข้าหาหลี่ชิงหยุนอีกครั้งด้วยความโกรธ "ข้าจะฆ่าเ้า!"
คราวนี้หงจวินเทพลังฉีทั้งหมดลงไปในหอก รัศมีสีแดงปะทุขึ้นรอบๆตัว หงจวินกำลังเผาไหม้แก่นแท้พลังชีวิตเพื่อเพิ่มพลังโจมตีให้กับหอกของมันอย่างแม่นยำ! แม้ว่ามันจะต้องเสียแก่นแท้พลังชีวิตที่จะทำให้อายุขัยสั้นลง แต่มัน้าที่จะฆ่าหลี่ชิงหยุนที่นี่ ความอับอายสุดขีดทำให้มันไม่สามารถคิดอย่างมีเหตุผลได้อีกต่อไป!
ทุกคนที่เห็นก็หน้าซีดทันที ตอนนี้หงจวิน้าที่จะฆ่าหลี่ชิงหยุนจริงๆ!
เมื่อเห็นความบ้าคลั่งของหงจวิน นาหลันเสี่ยวฉีก็ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก "อาหยุนระวัง!"
"ไปตายซะ!" หงจวินรวบรวมฉีสีแดงที่ยิ่งใหญ่ไว้ที่ปลายหอกและขว้างมันใส่หลี่ชิงหยุนจากระยะไกล ตอนนี้มันได้ใช้พลังทั้งหมดแล้วเพื่อ้าจบชีวิตของหลี่ชิงหยุนในที่แห่งนี้!
"ฟู่!"
หอกเคลื่อนตัวเข้าหาหลี่ชิงหยุนด้วยความเร็วสูง เวทีเริ่มสั่นะเืเบาๆ!
กรรมการเห็นท่าไม่ดี เขา้าเช้าไปหยุดการโจมตีครั้งนี้ แต่จู่ๆเขาััได้ถึงพลังิญญาที่น่าสะพรึงกลัวตรึงตัวเขาไว้ให้อยู่กับที่และไม่ให้เขาเคลื่อนไหวได้แม้แต่ปลายนิ้ว
"อะไร!?" กรรมการหน้าซีดทันที เขาััได้ถึงบางคนกำลังมองมาที่เขา นั่นคือหงชาเทียนอย่างแม่นยำ และเป็มันที่กำลังหยุดการเคลื่อนไหวของกรรมการ
โม่หยุนเทียนก็ััได้ถึงบางอย่าง เขามองไปที่หงชาเทียนด้วยสายตาเ็า พร้อมกับใช้พลังิญญาของเขาโจมตีไปที่หงชาเทียนอย่างแรงเพื่อทำลายการหยุดการเคลื่อนไหวของกรรมการ
"หงชาเทียน เ้าคิดจะทำอะไร!?" โม่หยุนเทียนพูดด้วยน้ำเสียงเ็า มีเจตนาฆ่าปะทุออกมาในคำพูดของเขา ตอนนี้โม่หยุนเทียนกำลังโกรธจัดอย่างแท้จริง
สิ่งที่หงชาเทียนทำเท่ากับการพยายามฆ่าหลี่ชิงหยุนทางอ้อม
หงชาเทียนที่เห็นดังนั้นก็ตัวสั่น และพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็ธรรมชาติ "ฝ่าา กรรมการผู้นั้นกำลังจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ของคนรุ่นเยาว์ หากเขาป้องกันพลังของหงจวิน เกรงว่าหงจวินจะโดนการสะท้อนของการโจมตีของตน เขาอาจจะไม่สามารถปลูกฝังปราณได้อีกต่อไป"
สิ่งที่หงชาเทียนพูดนั้นเป็ความจริง หงจวินได้ทุ่มทุกอย่างในการโจมตีครั้งนี้ แม้กระทั่งเผาแก่นแท้พลังชีวิต หลังจากนี้หงจวินอาจจะไม่สามารถเลื่อนระดับได้อีกต่อไป นี่คล้ายกับการเดิมพันด้วยชีวิตของหงจวินเอง
"หากหลี่ชิงหยุนเป็อะไรไป ตระกูลหงของเ้าต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น!?" ขณะนี้แม้แต่โม่หยุนเทียนก็ไม่สามารถหยุดการโจมตีนี้ได้อีกต่อไป ด้วยระยะห่างที่ไกลเช่นนี้ เขาทำได้เพียงแค่ภาวนาให้หลี่ชิงหยุนปลอดภัยเท่านั้น
หงชาเทียนก้มหน้าลงและไม่โต้เถียงกับโม่หยุนเทียนอีกต่อไป หากแต่มันคิดในใจ 'เ้าไม่้าเป็ศัตรูกับตระกูลหงเพื่อเด็กน้อยในระดับแค่ลมปราณหยกอย่างแน่นอน'
นี่คือสิ่งที่หงชาเทียนคิดอย่างแม่นยำ มันได้ยินจากหงเจิ้งหยวนว่าอาจจะมีปรมาจารย์ระดับลมปราณลึกซึ้งคอยปกป้องหลี่ชิงหยุนอยู่ นี่คือโอกาสในการกำจัดภัยคุกคามของตระกูลหงแล้ว!
หงเจิ้งหยวนที่เห็นดังนั้นก็ยิ้มอย่างเ็าและรู้สึกดีใจที่เห็นภาพตรงหน้า ด้วยระยะนี้แม้ว่าจะมีปรมาจารย์ระดับลมปราณลึกซึ้งคอยปกป้องเขาอยู่ แต่ไม่มีใครสามารถช่วยหลี่ชิงหยุนได้อีกต่อไป!
"ระวัง!" ที่โต๊ะทั้งสี่สาวร้องออกมาอย่างตื่นตระหนก การโจมตีครั้งนี้อาจจะฆ่าได้แม้กระทั้งปรมาจารย์ระดับลมปราณโลกขั้นสูงได้ด้วยซ้ำ พวกนางไม่รู้ว่าหลี่ชิงหยุนจะรับการโจมตีเช่นนี้ได้อย่างไร
ด้านหลังของหลี่ชิงหยุนก็เต็มไปด้วยผู้ชมมากมาย หากหลี่ชิงหยุนหลบการโจมตี ผู้คนด้านหลังอาจจะได้รับาเ็
กู่ซินเหลียนและเสี่ยวฉินก็ถอยหลังไปไกล พวกเขาไม่้าโดนลูกหลงจากการโจมตีครั้งนี้
ใกล้กับขอบเวทีหลี่ชิงหยุนกำลังก้มหน้าและหอบเบาๆ เขาใช้พลังฉีไปมากในการต่อสู้กับหงจวินก่อนหน้านี้ ร่างกายของเขาสูญเสียฉีไปมากแล้ว
เขาเงยหน้าขึ้นช้าๆ เมื่อเห็นการโจมตีที่ถึงตายของหงจวินกำลังตรงมาที่เขา ดวงตาของเขาก็เ็า แต่ไม่มีท่าทีว่าเขาจะยอมแพ้เลยแม้แต่น้อย!
"ในเมื่อเ้าคิดที่จะฆ่าข้า...งั้นก็อย่าโทษข้าที่ไร้ความปราณี!" หลี่ชิงหยุนมองไปที่หอกที่กำลังจะพุ่งเข้าหาเขา ดวงตาของเขาเป็สีแดงมีเจตนาฆ่าที่โเี้ปรากฏขึ้น!
เขาเก็บดาบสีดำไว้ในแหวนอย่างรวดเร็ว จากนั้นเปลวเพลิงสีเขียวหยกก็ลุกโชนขึ้นจากมือข้างขวาของเขาอย่างรุนแรงก่อตัวเป็รูปเศียรัสีเขียวขนาดใหญ่!
ส่วนมือด้านซ้ายมีฉีสีทองเปล่งประกายปรากฏขึ้น รัศมีสีทองให้ความรู้สึกราวกับว่ามันมาจากสมัยโบราณ
ทันใดนั้นฉี์และโลกรอบๆตัวของหลี่ชิงหยุนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ราวกับว่าพลังบริสุทธิ์จากธรรมชาติกำลังถูกดูดกลืนเข้าสู่ฝ่ามือทั้งสองข้างของเขา พายุพลังฉีในมือเริ่มก่อตัวเป็รูปัขนาดใหญ่กำลังขดล้อมรอบหลี่ชิงหยุนอยู่!
"นะ-นั่นคืออะไร?" เมื่อผู้ชมเห็นภาพลวงตาของัขนาดใหญ่ที่ดูน่าเกรงขามปรากฏขึ้น พวกเขาก็อุทานออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ