"ขยับไปหน่อย ข้ามองไม่เห็น"
"อย่าเสียงดังสิ เ้าอยากโดนจับได้หรือไง"
เสียงกระซิบดังขึ้นข้างกำแพงที่ถูกเจาะรูไว้ให้พอดีกับการส่องเห็นความเคลื่อนไหวในห้องด้านข้าง หากแต่ยามนี้ร่างหนากลับกำลังยืนบังมิยอมให้หญิงสาวได้มองเห็น
มือเล็กยกขึ้นปิดปากตนเอง ก่อนจะออกแรงใช้ทั้งกายดันร่างหนาจนนางสามารถขึ้นมาอยู่ด้านหน้า ได้มีโอกาสมองเห็นภายในห้องด้านข้างอย่างชัดเจน
"นั่นบุตรชายท่านเ้าเมืองมิใช่หรือ เห็นว่าวันวันศึกษาอยู่แต่ตำรา ไฉนถึงมาอยู่หอคณิกาได้"
"ให้ข้าเข้าไปถามให้ไหมเล่า"
ดวงตากลมโตช้อนมองร่างสูงจ้องเขม็งด้วยความไม่พอใจ นางแค่นึกสงสัยเท่านั้น ไม่เห็นต้องตอบกลับยอกย้อนให้มากความ
"จะมองข้าหรืออยากมองด้านหน้า ถ้าจะมองข้าเราได้กลับไปนั่งกัน" นิ้วชี้ยาวจิ้มเข้าหน้าผากมนก่อนจะผลักออก จนศีรษะเล็กขยับโยก
หญิงสาวแม้จะทำสีหน้าไม่ยินยอม แต่ก็หันกลับไปแอบดูห้องด้านข้างดังเดิม
"อุ้ย คุณชาย ไม่เห็นต้องรีบร้อนเลยเ้าค่ะ อื้มม" ร่างเล็กนั่งอ้าขาเรียวออกกว้าง ใบหน้าสวยที่พอกหนาด้วยเครื่องประทินโฉมเชิดขึ้นสูง ทั้งร่างเริ่มสั่นกระตุกเสียว เมื่อเรียวลิ้นบุรุษที่ก้มอยู่ระหว่างขานาง ตวัดเลียจุดอ่อนไหวปลุกเร้าให้เคลิบเคลิ้ม
หญิงสาวยังไม่ทันได้ปรนนิบัติแขกของนางดั่งเช่นทุกครั้ง บุรุษผู้นี้กลับรีบร้อนอย่างกับอดอยากมาเป็เวลานาน หลังจากเข้าห้องได้ ก็รีบมุดศีรษะเข้ากระโปรงนางอย่างไร้ศักดิ์ศรี
คราแรกนางเห็นเขาสวมหมวกปิดบังใบหน้า คาดว่าคงเป็บุรุษหน้าตาอัปลักษณ์แต่ร่ำรวย อยากเที่ยวหอคณิกาเท่านั้น มิคิดว่าหลังจากเขาถอดหมวกออก จะกลายเป็บุรุษรูปงามผู้หนึ่ง
คืนนี้ถือเป็โชคของนางแล้ว ถึงแม้จะดูไร้ประสบการณ์ไปหน่อยก็ตาม
"ซี๊ดด คุณชาย อะ อ๊าา ดีเ้าค่ะ เสียวดีเหลือเกิน อ๊าา" มือเล็กกดศีรษะชายหนุ่มให้จมฝั่งกับกลางกาย สะโพกมนยกแอ่นให้เรียวลิ้นร้อนดูดเลียติ่งสวาท มอบความเสียวซ่านให้นางมากยิ่งขึ้น
ชายหนุ่มละเลงลิ้นดั่งในตำราที่เขาอ่านมาเป็อย่างดี ยิ่งเห็นร่างเล็กกระตุกตอบรับเขายิ่งลำพองใจ ตวัดเรียวลิ้นร้อนรัวเร็วปรนเปรอให้นางได้สุขสม
"อะ อ๊าา เสร็จแล้วเ้าค่ะ อะ อร๊ายย" เสียงหวานครางลากยาว กระตุกเสร็จสมปลดปล่อยน้ำรักหวานให้ชายหนุ่มได้ดูดเลีย
เป็ครั้งแรกที่ร่างหนาได้ลิ้มรสน้ำรักสตรี เขายิ่งกระหายอยากทำให้นางปลดปล่อยมากยิ่งขึ้น
ครานี้เรียวลิ้นประสานนิ้วยาวสอดใส่เข้ารูสวาทนุ่ม กระตุ้นให้หญิงสาวกระตุกเสร็จสมดั่งใจเขาปรารถนา
"อ๊าา อ๊าา คุณชาย คุณชาย เสียวสุดสุด อะ อร๊าา อร๊างงง" หญิงสาวไม่ทำให้ผิดหวัง กระตุกเสร็จสมอีกครั้งในเวลาไม่นาน ปลดปล่อยน้ำรักให้ชายหนุ่มได้ดูดเลีย
แม้จะไร้ประสบการณ์ ทว่าชายหนุ่มก็สามารถนำพาให้หญิงสาวถึงสรวง์ได้
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก คะ..คุณชายจะทำเลยหรือเ้าคะ อะ อร๊าาา" ร่างเล็กทิ้งกายลงเตียงด้วยความอ่อนแรง ทว่านางยังไม่ได้พักหายใจ ร่างหนาระหว่างขานางกลับปลดกางเกงลง งัดท่อนเอ็นที่ชูชันสอดใส่เข้ารูสวาทนางด้วยความรวดเร็ว
"อู้ววว รูอุ่นท่อนดีเหลือเกิน ซี๊ดด ความรู้สึกยามท่อนเอ็นอยู่ในรูสวาทมันเป็เช่นนี้เอง อ่าา" เป็ครั้งแรกที่ชายหนุ่มได้สอดใส่เข้ารูสวาทสตรี ที่ผ่านมาเขาเคยแต่ใช้มือช่วยตนเองพร้อมอ่านหนังสือวสันต์ มิคาดคิดว่าการได้สอดใส่ จะทำให้รู้สึกดีถึงเพียงนี้
หลังจากนี้ เขาคงกลับไปใช้นิ้วมือไม่ได้อีกแล้ว
ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ
"อะ อ๊าา คุณชายเร็วไปแล้ว เบาหน่อยเ้าค่ะ อ๊าาา" ร่างเล็กขยับโยกตามแรงกระแทกรุนแรง สะโพกหนาเร่งซอยถี่รัวไม่เว้นจังหวะให้หายใจ
รสสวาทจากร่างหนาหนักหน่วง จนทำให้หญิงสาวทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน
"อู๊ยย ต้องทำอย่างไร อ่าา ข้าต้องทำอย่างไรเ้าถึงพอใจ ซี๊ดด" เพียงได้สอดใส่ในรูสวาทคับแน่น ชายหนุ่มก็ไม่อาจหยั่งใจให้สงบลงได้ สะโพกหนาขยับโยกเร่งซอยรัวเร็ว ส่งแรงทั้งหมดที่มีโถโถมเข้าหาร่างเล็ก
ใบหน้าสวยคลี่รอยยิ้มหวานยั่วยวน ส่งสัญญาณให้ชายหนุ่มผ่อนแรงกระแทกลง ก่อนจะผลักให้ร่างหนาทิ้งกายลงด้านหลัง เปลี่ยนให้นางขึ้นคร่อมอยู่้า ทั้งที่แกนกลางกายยังเชื่อมติดอยู่ด้วยกัน
"ให้จื่อเอ๋อร์นำพาให้ก่อนนะเ้าคะ หลังจากนั้นคุณชายจะทราบว่าต้องทำอย่างไร"
"บุตรชายท่านเ้าเมืองรุนแรงน่ากลัวนัก น่าสงสารพี่ลู่จื่อเลย ข้าไม่อยากดูแล้ว"
"ไม่อยากดูเ้าก็สมควรกลับมานั่งกับข้า มิใช่ยังสอดส่องสายตาเข้าไปในห้องนั้นอยู่ได้"
เป็อย่างเช่นทุกครั้ง ที่ชายหนุ่มแสร้งเป็สนใจใคร่แอบดูห้องด้านข้างพร้อมร่างเล็กแค่เพียงชั่วครู่เท่านั้น หลังจากนั้น เขาก็จะกลับมานั่งดื่มสุรารอคอยจนกว่านางจะเลิกดู หรือภายในห้องนั้นจบการเสพสังวาสลง
มือเรียวยาวหยิบเมล็ดถั่วเข้าปาก ไม่เร่งเร้าให้ร่างเล็กกลับมานั่งกับตน เหตุเพราะทราบดี ว่าอย่างไรนางก็ไม่ยอมกลับมานั่งโดยง่ายเป็แน่
"รำคาญเ้าจริง คราวหน้าข้าจะมากับซูเจินแทน มากับเ้าพูดมากนัก"
"ถึงเวลาอย่าวิ่งให้ข้าพามาก็แล้วกัน"
ดวงตากลมโตละจากภาพวสันต์ตรงหน้า หันกลับมาจ้องร่างหนาที่นั่งอยู่ตรงกลางห้องเขม็ง สายตาแฝงไปด้วยความโกรธเคือง ที่ไม่อาจโต้แย้งชายหนุ่มได้ เพราะผู้ที่สามารถพานางมาที่แห่งนี้ได้ มีเพียงเขาผู้เดียวเท่านั้นจริงจริง
สตรีอย่างนางหากจะเข้ามาเที่ยวหอคณิกา หากไม่มีเส้นสายใช่ว่าจะได้เข้ามาโดยง่าย ยิ่งเข้ามาเพื่อแอบดูการเสพสังวาสของผู้อื่นด้วยแล้ว หากมิใช่เ้าของหอคณิกายินยอม นางคงถูกถีบออกั้แ่หน้าประตู
นางโชคดี ที่มีสหายเป็เ้าของหอคณิกา
ทว่านางก็โชคร้ายเช่นกัน ที่สหายนางเป็บุรุษที่พูดมาก ชอบบ่นให้นางเป็ที่หนึ่งเช่นนี้
มุมปากชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะยกยิ้ม เมื่อใบหน้าสวยสะบัดกลับอย่างแรงด้วยอารมณ์ฉุดเฉียว ฝั่งใบหน้าแนบชิดกำแพงส่งสายตาเข้าแอบดูความเคลื่อนไหวในห้องด้านข้างเช่นเดิม
ใบหน้าหล่อเหลาทำได้เพียงส่ายไปมาเบาเบาปนลำพึงในใจ
สตรีดีดีที่ใดกัน ชอบแอบดูการเสพสังวาสของผู้อื่นเช่นนาง
หากท่านแม่ทราบ ว่าสตรีที่ท่านรักเอ็นดูมีนิสัยเช่นนี้ มีหวังได้เป็ลมล้มพับเป็แน่
************************
นิยายเื่นี้มีจัดทำเป็ E book แล้วนะคะ
สามารถเสิร์จหาจากชื่อนิยายหรือชื่อนักเขียน Hawthorn ใน meb ได้เลยค่า