หลังจากที่พวกอู๋ไป๋กลับไป พวกนางทั้งสามคนก็ลงมือช่วนกันแยกผักต่าง ๆ ออกมา โดยแยกตามประเภทที่มี วันนี้อี้เฟินได้ มี ผักบุ้ง ที่รวมๆ แล้วถือว่าได้เยอะทีเดียว แถมส่วนที่นางนำกลับมาช่างถูกใจอี้ิเสียนี้ เป็ตอผักบุ้งที่เหลือส่วนรากไว้ เ้าของคงจะตัดส่วน้าขายไปแล้วกระมัง
อีกกองที่แยกเป็พริกที่เน่าเละ บางเม็ดก็ช้ำจากการทับกันมา อี้ิมองแล้วก็ยิ้มอีก กำลังแก่ได้ที่พอดีเชียว
อีกกองที่แยกไว้เป็มมะเขือเทศที่แตก บางลูกก็เน่า แต่ไม่เป็ไรแบบนี้แหละดี
วันนี้ได้มาแค่นี้ก็ถือว่าบรรลุเป้าหมายไปอีกขั้นแล้วล่ะ อี้ิกอดอกยิ้มพอใจกับผลงานที่อี้เฟินนำมา ส่วนกองที่เหลือจะเป็ใบผักกาดที่เหี่ยวเน่าแล้วซะส่วนใหญ่
หลังจากทั้งสามคัดผักเสร็จแล้ว อี้เฟินก็เอ่ยขึ้นว่าวันนี้มีคนให้ถั่วเขียวนางมา ประเดี๋ยวนางจะต้มน้ำตาลอร่อย ๆ ให้อี้กมิงกับเฟิน เฟินได้ทาน
อี้ิได้ยินเช่นนั้นก็หูผึ่ง” ไม่ท่านแม่ เราจะไม่กินวันนี้ ถั่วเขียวท่านได้มามากแค่ไหนกัน “
” นี่ไง! “อี้เฟินยกออกมาให้หญิงสาวดู
อี้ิเห็นก็ตบมือดีใจใหญ่
” ไม่ ๆ เราจะไม่กินวันนี้ “อี้ิพูดยิ้ม ๆ
” ท่านพอมีตะกร้าไม้ไผ่ ที่สานหรือตะกร้าที่เป็ช่อง ๆ บ้างหรือไม่ “
” ข้าขอนึกก่อนนะ เอ้!! เหมือนบ้านเราจะไม่มีนะ “
” บ้านข้ามี ๆ รอข้าเดี๋ยว “พูดจบเฟิน เฟินก็ลุกวิ่งไปยังบ้านนางทันที
” งั้นมีผ้าขาว บาง ๆ หรือไม่ “
” ไม่มีเลย!! “
” งั้นบ้านเรามีผ้าอันใดบ้าง “ผ่านไปซักพักผ้าที่มีอยู่ทั้งบ้านก็มากองอยู่ตรงหน้าอี้ิ นี่ทั้งบ้านจริง ๆ แล้วใช่มั๊ย ทำไมมีแค่ไม่กี่ผืนเองละเนี่ย
” งั้น ข้าขอผืนนี้นะท่านแม่ “อี้ิเลือกผ้าที่พอจะมีเนื้อป้าโปร่ง ๆ มา 1 ผืน
” มาแล้ว มาแล้ว “เฟิน เฟินถือกระบุงเดินเข้ามา เป็กระบุงไม้ไผ่สานที่พอมีช่องว่างไม่มาก สามารถใช้ปลูกแทนตะกร้าพลาสติกได้
” งั้นเฟิน ๆ ข้าขอยืมเ้าซัก 3-4 วันสิ “
” ได้เลยพี่ิอี้ เอาไว้บ้านก็ไม่มีใครใช้หรอก นี่ข้าไปค้นออกมานะเนี่ย “
เหลืออี้ิหันซ้ายแลขวา
” นี่ไง อุปกรณ์ครบ” มองไปเห็นกระสอบป่านสองกระสอบที่วางไว้ข้างฝาบ้าน
หญิงสองคนมองหน้ากันฉงน กับหญิงสาวอีกคนที่ตอนนี้เดินไปหยิบกระสอบป่านออกมาเตรียมไว้
” เดี๋ยวอีก 4 วัน เราจะไปขายถั่วงอกที่ตลาดกันนะ “
” ห๊ะ ถั่วงอกเนี่ยนะ ใคร ๆ เขาก็ทำเองได้ทั้งนั้น “
“แต่รับรองถั่วงอกของข้า อร่อยกว่าขอฃใคร ๆ แน่นอน”
หญิงสองคนมองหน้ากันอย่างนึกฉงน
……………………..
มาน้อยแต่มานะรี๊ดดด เดี๋ยวรอดูถั่วงอกฉบับอี้ิ ߍ㰟탰ߍ㰟탰
