ตระกูลหลี่มาอย่างยิ่งใหญ่ แต่พวกเขากลับต้องคอตกกลับไป ผู้คนทั้งหมดในเมืองเทียนเซียงต่างตกตะลึง ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็เช่นนี้ ทุกๆคนต่างเตรียมพร้อมรับความวุ่นวายและความทุกข์ทรมานที่จะเกิดขึ้น แต่ท้ายสุด ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา
"คนจากตระกูลหลี่ก็จากไปหมดแล้ว...ดูเหมือนว่าจะมีผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ลึกลับอาศัยอยู่ที่ตระกูลเจียง"
"์! ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ เขาจะทรงพลังถึงเพียงใดกันนะ ข้าไม่เคยคิดว่าตระกูลเจียงจะได้รับการคุ้มครองจากผู้เชี่ยวชาญคนนั้น ไม่แปลกใจเลยที่ตระกูลหลี่ได้ล่าถอยกลับไป"
"ดีแล้วที่พวกเขากลับไป ตราบใดที่ตระกูลเจียงปลอดภัย เมืองของพวกเราจะได้ไม่ตกสู่ความวุ่นวาย ข้าหวังไว้ว่าตระกูลหลี่ไม่กลับมาอีกจะดีมาก"
ข่าวได้แพร่กระจายไวมาก มีผู้คนจำนวนมากได้เห็นการล่าถอยของตระกูลหลี่ และมันใช้เวลาไม่นานนักข่าวลือเื่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ก็ได้แพร่ออกไป ยิ่งไปกว่านั้นผู้คนที่อาศัยอยู่ติดกับคฤหาสน์เ้าเมืองก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันิญญาอีกด้วย
เจียงเฉินนั้นได้หมดสติไปราวๆหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะตื่นขึ้นมา เขาปวดหัวเป็อย่างมาก และเขารู้สึกอ่อนแรงอย่างมาก
เจียงเฉินไม่ได้ลุกขึ้นทันที เขาเริ่มโคจรทักษะยอดิญญาต้าเหยี่ยน เพียงไม่กี่นาทีอาการปวดหัวของเขาก็บรรเทาลงพอที่เขาจะลุกขึ้นมานั่งบนเตียงได้ เขาได้กลืนเม็ดยามนุษย์หยวนและนั่งขัดสมาธิ เขาได้เริ่มที่จะโคจรทักษะร่างแปลงัร่วมกับทักษะยอดิญญาต้าเหยี่ยนเพื่อที่จะฟื้นฟูพลังของเขา
ภายนอกห้องของเจียงเฉิน เจียงเจิ้นไห่ โจวเป่ยเฉินและเหล่าผู้เชี่ยวชาญฉีไห่คนอื่นๆต่างเดินไปมารอคอยอย่างใจจดใจจ่อ พวกเขารอเจียงเฉินออกมาและหวังไว้ว่าอาจได้พบกับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ผู้นั้นด้วย
พวกเขาเดินไปเดินมาทั้งหวังั้แ่พระอาทิตย์ขึ้นจนตกดึก เจียงเฉินก็ยังไม่ออกมาจากในห้องนั้น
ภายในห้อง เจียงเฉินพลันลืมตาขึ้นมา ผมเขาได้ปลิวไสวโดยไม่มีลมพัด แม้ว่าใบหน้าของเขายังดูซีดเซียวแต่อาการของเขาดีกว่าก่อนหน้านี้มาก
"ยอดเยี่ยม ทักษะร่างแปลงัช่างเป็ทักษะที่ทรงอำนาจยิ่งนัก พลังปราณและโลหิตแข็งแกร่งยิ่งนัก ความสามารถในการฟื้นตัวเองก็สุดยอดเช่นกัน โชคร้ายนัก... ความเสียหายที่เกิดกับิญญาของข้าไม่สามารถฟื้นฟูได้โดยง่าย"
เจียงเฉินกล่าวออกมาพร้อมถอนหายใจ อาการาเ็อื่นของเจียงเฉินได้ฟื้นฟูจนหายดีแล้ว แต่ความเสียหายที่เกิดกับิญญาของเขามันมิใช่เื่ล้อเล่น
ตอนนี้ิญญาของเจียงเฉินอยุ่ในสภาพย่ำแย่ ผลตอบแทนที่ใช้ทักษะยอดิญญาต้าเหยี่ยนนั้นหนักหนายิ่ง
"ด้วยสภาพิญญาของข้าในตอนนี้ ดูเหมือนว่ามันจะเป็ไปไม่ได้ที่ข้าจะสามารถปรุงยาในระยะเวลาสั้นๆ่นี้....ข้าจะต้องหาทางที่จะฟื้นฟูจิติญญาข้าให้ไวที่สุดเท่าที่จะเป็ไปได้"
เจียงเฉินคิดในใจ ิญญานั้นเป็ส่วนที่สำคัญที่สุดในร่างกายมนุษย์ หากิญญาได้รับความเสียหาย ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก เมื่อิญญาได้รับความเสียหาย ไม่เพียงแค่จะไม่สามารถทำการปรุงยาได้ และตามมาด้วยความสามารถในการตั้งสมาธิ และจะส่งผลทำให้การบ่มเพาะไม่อาจก้าวหน้าได้
แม้ว่าิญญาของเจียงเฉินจะได้รับการฟื้นฟูด้วยทักษะยอดิญญาต้าเหยี่ยนอย่างต่อเนื่องก็ตาม แต่ความเสียหายที่เกิดครั้งนี้มันร้ายแรงยิ่ง การรักษาเฉยๆนั้นไม่เพียงพอที่จะฟื้นฟูิญญาเขาได้ เขาต้องใช้เม็ดยาและสมุนไพรหายากมาช่วยหล่อเลี้ยงิญญาของเขา
แต่สมุนไพรหายากและเม็ดยาฟื้นฟูิญญามันเป็สิ่งมีค่ามหาศาล สมุนไพรหายากนั้นจะช่วยเยียวยาจิติญญามันหายากยิ่งกว่าวัสดุสำหรับปรุงยาเสียอีก และเป็ไปไม่ได้ที่จะหามันในเมืองเล็กๆแห่งนี้
"ดูเหมือนว่าข้าต้องเดินทางไปยังเมืองชื่อแล้วล่ะ ข้าสามารถที่จะหาเม็ดยาเพื่อฟื้นฟูิญญาที่นั่นได้และข้ายังสามารถจับตาดูการเคลื่อนไหวของตระกูลหลี่ได้อย่างใกล้ชิดอีกด้วย"
เจียงเฉินได้ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะก้าวต่อไปเช่นไร เขาจะเดินทางไปที่เมืองชื่อ เขาได้สังหารหลี่ช่างหงไป คนอย่างหลี่ชางเยว่มันไม่มีทางเลิกราเพียงแค่นี้แน่นอน เมื่อหลี่ชางเยว่กลับไปแล้วต้องส่งคนมาสืบข่าวที่ตระกูลเจียงเป็แน่ หากหลี่ชางเยว่พบว่าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์นั้นไม่มีตัวตน ตระกูลเจียงจะต้องพบกับความพินาศเป็แน่
เจียงเฉินไม่ใช่คนที่อยู่ให้เขามากระทำเป็แน่ เขาเป็ผู้ที่ลงมือเพื่อให้ทุกสิ่งอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
เขาลุกขึ้นเปิดประตูออกไปและเดินออกมาจากห้อง
"ท่านพ่อ ท่านลุงโจว เหตุใดทุกคนถึงมารวมตัวกันที่นี่กัน?"
เจียงเฉินถามอย่างคนอยากรู้อยากเห็น
เมื่อเห็นเจียงเฉินออกมาจากห้อง ดวงตาของทุกคนเปล่งประกายในทันที พวกเขาได้รอมาทั้งวัน บางคนได้อายเกินกว่าจะกล้ามอง พวกเขาได้เข้าใจผิดเื่เจียงเฉิน พวกเขาเข้าใจว่าเจียงเฉินนั้นซ่อนตัวอยู่ในห้องและไม่กล้าที่จะออกมาข้างนอก แท้จริงแล้วเขาอยู่ด้วยกันกับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ผู้นั้น
นายน้อยมิได้โกหก เพราะว่ามีผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์หนุนหลังเขาอยู่ นั่นทำให้เขามีความมั่นใจและไม่แสดงความหวาดกลัวใดๆเมื่อเผชิญหน้ากับตระกูลหลี่
"เฉินเอ๋อร์ ั้แ่เมื่อใดกันที่ท่านผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ได้มาอยู่ในตระกูลพวกเรา?"
เจียงเจิ้นไห่ไม่อาจอดกลั้นความอยากรู้ได้อีก เขาจึงถามขึ้นตรงๆ
"นายน้อย ท่านได้กลายเป็สหายกับท่านผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ั้แ่เมื่อใดกัน พวกข้าไม่ทราบมาก่อนเลย"
โจวเป่ยเฉินกล่าว
"ท่านพ่อ ท่านลุงโจว ท่านผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ผู้นี้เป็คนแปลกประหลาด ชอบความสงบสุข และทำการบ่มเพาะอยู่ที่นี่ ไม่ชอบให้ผู้ใดมารบกวน ดังนั้นข้าจึงไม่ได้แจ้งให้พวกท่านทราบ"
เจียงเฉินกล่าวออกมาด้วยท่าทางสบายๆ
"เป็เช่นนั้นเอง"
ไม่มีผู้ใดสงสัยคำพูดของเจียงเฉิน เป็เื่จริงที่ผู้ฝึกตนระดับสูงมักมีนิสัยเฉพาะตัว
ผู้ฝึกตนระดับสูงโปรดปรานที่จะฝึกตนในสถานที่เงียบสงบ และไม่้าให้ใครมารบกวน ใช่แล้ว มันต้องเป็เช่นนี้
"เฉินเอ๋อร์ ท่าผู้เชี่ยวชาญท่านนี้ได้ช่วยชีวิตคนตระกูลเจียงไว้มากมาย พ่อ้าพบท่านผู้เชี่ยวชาญท่านนี้เป็การส่วนตัว เพื่อแสดงความขอบคุณท่านในสิ่งที่ท่านทำไป"
เจียงเจิ้นไห่กล่าว
"ท่านพ่อ ข้าบอกท่านพ่อแล้วว่าท่านไม่้าพบใคร ในทั่วทั้งคฤหาสน์เ้าเมือง เขายอมพบเพียงแค่ข้าเท่านั้น หากว่ามีคนอื่นไปพบท่านล่ะก็ ท่านผู้เชี่ยวชาญอาจไม่พอใจและจากไปในทันทีก็เป็ได้"
เจียงเฉินกล่าว
เมื่อได้ยินว่าท่านผู้เชี่ยวชาญจะออกไป ได้สร้างความตื่นตระหนกแก่ทุกคนในทันที
"เข้าใจแล้ว ข้าไม่พบเขาก็ได้ แต่เฉินเอ๋อร์ เ้าช่วยแสดงความขอบคุณแก่ท่านผู้เชี่ยวชาญด้วยนะ หากเขา้าสิ่งใด เ้าจงแจ้งให้พ่อได้ทราบด้วย พ่อจะจัดหาสิ่งที่เขา้าอย่างสุดความสามารถ"
เจียงเจิ้นไห่รีบกล่าวออกมา ได้เป็ศัตรูคู่อาฆาตกับตระกูลหลี่แห่งเมืองชื่อ โชคชะตาของตระกูลเจียงขึ้นอยู่กับท่านผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ผู้นี้หากเขาได้ออกจากเมืองไป เกรงว่าตระกูลหลี่จะกลับมาอีก ผู้คนตระกูลเจียงจะถูกสังหารจนสิ้น
"อย่าได้กังวลเลยท่านพ่อ จริงสิ แล้วมู่หรงเทียนอยู่ไหนหรือขอรับ?"
แววตาเจียงเฉินพลันเย็นะเื มู่หรงเทียนเป็ผู้รอดชีวิตของตระกูลมู่หรงและเขายังเป็ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ มันเป็ภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ จะต้องกำจัดต้นเหตุภัยคุกคามนี้ หากว่ามันหนีไปได้ และกลับมาเล่นงานตระกูลเจียงภายหลัง จะทำให้ตระกูลเจียงพบกับความสูญเสียอย่างใหญ่หลวง นั่นคือเหตุว่าเจียงเฉินให้หลี่ชางเยว่ได้ทิ้งมู่หรงเทียนเอาไว้ เขาจะไม่ปล่อยให้ภัยคุกคามในอนาคตรอดไปได้
"มันถูกมัดรวมกับเ้าสารเลวทั้งสองคนนี้ หยางเซียวและฉางซาน"
โจวเป่ยเฉินกล่าว
"ไป พาพวกมันมาที่นี่"
เจียงเฉินกล่าว
โจวเป่ยเฉินและชายแก่ร่างท้วมและร่างผอมรับคำ หันกลับแล้วออกไป
ไม่นานนักโจวเป่ยเฉินได้นำตัวมู่หรงเทียนและทั้งสองมาให้เจียงเฉิน ใบหน้าพวกมันเต็มไปด้วยคราบเื และพลังปราณของพวกมันปั่นป่วน เห็นได้ชัดว่าพวกมันโดนเฆี่ยนอย่างรุนแรงมาก่อนหน้านี้
"เจียงเฉิน เ้าสารเลว เ้าทำลายตระกูลมู่หรงของข้า แม้ข้าต้องกลายเป็ผี ข้าก็จะไม่มีทางปล่อยเ้าไว้แน่"
มู่หรงเทียนก่นสาปแช่งเจียงเฉินทันทีที่พบหน้าเขา
"หุบปาก!"
โจวเป่ยเฉินพูดออกมาก่อนแล้วกางฝ่ามือตบใส่ใบหน้ามัน
ใบหน้าเจียงเฉินได้กลายเป็เยียนเยียบ เจียงเฉินชี้นิ้วออกมา 2 นิ้ว เพลิงสีแดงออกมาจากนิ้วเขารูปร่างเหมือนดาบยาว แล้วเขาวาดดาบใส่ทางมู่หรงเทียนราวสายฟ้าฟาด ตัดผ่านลำคอของมู่หรงเทียน โลหิตได้พุ่งออกมาดั่งน้ำพุ ทำให้เสียงของมู่หรงเทียนเงียบลงในทันที และร่างได้ร่วงหล่นสู่พื้น
แม้ว่าพวกเขาจะเคยพบเห็นถึงวิธีการลงมือของเจียงเฉิน แต่เห็นเจียงเฉินลงมือสังหารมู่หรงเทียนต่อหน้า อดที่จะหวาดกลัวมิได้
"ผู้ชนะคือาา ผู้แพ้เป็ฏ มันเป็กฏธรรมชาติ"
เจียงเฉินกล่าวออกมาอย่างเ็าไม่แม้กระทั่งชายตามองศพมู่หรงเทียนเป็ครั้งที่สอง สายตาเขาจับจ้องไปยังหยางเซียว และฉางซาน
ตุบ !
แค่มองเพียงครั้งเดียว ทั้งสองได้คุกเข่าลงบนพื้นในทันที แววตาของเจียงเฉินทำให้พวกเขาหวาดกลัว
"นายน้อยโปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วยเถิด พวกข้าผิดไปแล้ว ที่พวกเราได้ตัดสินใจบ้าๆอย่างนั้น"
"นายน้อยโปรดยกโทษให้พวกข้าด้วย ข้าฉางซาน้ารับใช้นายน้อยในฐานะทาสผู้ซื่อสัตย์ตลอดไป"
ทั้งสองได้โขกหัวให้กับเจียงเฉินครั้งแล้วครั้งเล่า สำหรับคนที่กลัวตายอย่างพวกมัน นายน้อยที่อยู่ตรงหน้านั้นเปรียบได้ดั่ง เทพแห่งความตาย
"ถ้าข้ามีข้ารับใช้เช่นพวกเ้า ข้าคงไม่สามารถนอนหลับลง"
เจียงเฉินมองด้วยสายตารังเกียจ เหตุที่ไม่ได้กดดันหลี่ชางเยว่ก่อนหน้านี้นั่นเพราะเขาทำการทดสอบความภักดีของคนตระกูลเจียง เจียงเฉินได้ใช้โอกาสที่หลี่ชางเยว่ให้มา เพื่อกำจัดคนที่ไม่ภักดีต่อตระกูลเจียง
เมืองเทียนเซียงเป็เมืองเล็กๆ สำหรับตระกูลเจียงแล้วผู้เชี่ยวชาญฉีไห่เป็ตัวตนที่สำคัญมาก นั่นเป็เหตุผลว่าทำไมเขาต้องทำให้แน่ใจว่าผู้เชี่ยวชาญฉีไห่นั้นมีความภักดีต่อพวกเขา
"ฆ่าพวกมันเถิดขอรับ พวกมันน่ารังเกียจยิ่งนัก"
ชายแก่ร่างผอมกล่าวออกมา
ในเวลานี้ หยางเซียวและฉางซานรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ ความปรารถนาพวกเขาขณะนั้นคือไปนอนแล้วไม่ตื่นอีกเลย
ทั้งสองได้เสียใจมากกับการตัดสินใจของพวกเขา หากพวกเขารู้ว่ามีผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ลึกลับอยู่ในตระกูลเจียง พวกเขาคงจะยอมตายดีกว่าหักหลังตระกูล ผู้ที่ตัดสินใจที่จะตายพร้อมตระกูลเจียงนั้นอยู่รอดมาได้และอยู่ตรงหน้าพวกเขา สำหรับพวกมันที่้ามีชีวิตรอด พวกมันกำลังจะเผชิญหน้ากับความตาย
"เฮ้อ...."
เจียงเจิ้นไห่ถอนหายใจออกมา หน้าเขาเต็มไปด้วยความเสียใจและความเ็ป ทั้งสองคนนี้ได้ติดตามเขาเป็ระยะเวลาหนึ่งแล้ว และเขาก็ได้ปฏิบัติต่อพวกเขาเสมือนพี่น้อง
สำหรับบุรุษแล้ว สิ่งที่เ็ปมากที่สุดคือ การโดนพี่น้องหักหลัง
เจียงเจิ้นไห่ส่ายหัวโดยที่ไม่หันมามองทั้งสองคน เขาได้หันกลับออกไป ทุกคนได้เห็นถึงความเ็ปผ่านด้านหลังของเขา
"นายน้อย จะจัดการกับทั้งสองอย่างไรดี?"
โจวเป่ยเฉินถามขึ้นขณะที่มองไปยังเจียงเฉิน
"ฆ่าพวกมัน"
เขากล่าวออกมาเพียงสามคำ ก่อนที่จะหันหลังออกไปตามเจียงเจิ้นไห่ เขาสามารถได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความเ็ปของทั้งสองจากด้านหลังเขา
ยามดึกดื่น ดวงจันทร์ส่องสว่างบนฟากฟ้า บนหลังคาตำหนักเ้าเมืองมีคนสองคนยืนอยู่ ทั้งสองแหงนมองจันทร์บนฟากฟ้าโดยที่ไม่ได้กล่าวอะไร
คนเ่าั้คือเจียงเฉินและพ่่อของเขา สำหรับเจียงเจิ้นไห่ที่ผ่านอะไรมามากโดยเฉพาะสองวันที่แล้ว เขารู้สึกราวกับว่าได้ฝันไป เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะได้รับประสบการณ์เช่นนี้
"เมื่อคนหนึ่งได้ตัดสินใจที่จะหักหลังอีกคนหนึ่ง เขาต้องเตรียมใจรับผลที่จะตามมาด้วย"
เจียงเฉินกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส
"พ่อรู้"
เจียงเจิ้นไห่พูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ส่งผลกระทบต่อเขาอย่างใหญ่หลวง
"ท่านพ่อ ลูกมีความจำเป็ที่จะต้องออกเดินทางสักระยะ"
เจียงเฉินพูดออกมา
"ออกเดินทาง?"
เจียงเจิ้นไห่รู้สึกใจหาย เขามองไปยังเจียงเฉินแล้วถามขึ้น
"เฉินเอ๋อร์ เ้า้าไปไหนหรือ?"
"ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องกังวลไปหรอก ลูกจะไปเพียงระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น ด้วยความสามารถของลูกในตอนนี้ ท่านยังรู้สึกไม่วางใจอีกหรือ?"
เจียงเฉินพูดกล่าวออกมาพร้อมยิ้มให้บิดาของเขา
"นั่นสินะ เ้าเองก็โตเป็ผู้ใหญ่แล้ว แม้แต่พ่อก็ไม่สามารถเทียบเ้าได้ พ่อรู้ว่าเมืองเล็กๆแห่งนี้ไม่สามารถรั้งผู้ที่มากความสามารถอย่างเ้าได้นาน เ้าจงออกไปยังโลกกว้างและสั่งสมประสบการณ์ นั่นคือสิ่งที่ถูกต้องแล้ว"
เจียงเจิ้นไห่กล่าวออกมาด้วยความภาคภูมิใจ เขารู้ว่าเจียงเฉินมีศักยภาพที่จะทำมันได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เป็กังวลใดๆหากว่าเขา้าออกไปหาประสบการณ์ชีวิต ั้แ่ที่เจียงเฉินได้เปลี่ยนแปลงกลายเป็คนใหม่ เจียงเจิ้นไห่เข้าใจอย่างหนึ่ง ไม่มีผู้ใดสามารถเอารัดเอาเปรียบข่มเหงบุตรชายของเขาได้
