เทพกระบี่วิถีเซียน (จบ)

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
-
+
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

    เมื่อรถหยุดลงที่หน้าภัตตาคารจิงเฉิง เย่เฟิงก็พาซูเมิ่งหานลงจากรถ จากมุมมองของซูเมิ่งหาน พวกเขายังเป็๲เพียงนักเรียนมัธยมปลายและไม่ได้คบกันอย่างเป็๲ทางการ ต้องรอให้เข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัยก่อน

       จ้าวอี้เปยมองหาที่จอดรถ เขาปฏิเสธคำชวนของซูเมิ่งหานที่จะให้ไปกินข้าวด้วยกัน ในฐานะที่ได้รับความไว้วางใจจากชายหน้าบาก เด็กหนุ่มรู้ดีว่าสถานการณ์แบบไหนควรตอบตกลงหรือปฏิเสธ

       เย่เฟิงและซูเมิ่งหานเข้าร้านอาหารและตรงไปห้องที่ซูซิ่นชางจองไว้ ขณะเดียวกันฝั่งตรงข้ามร้านอาหารมีงานที่ถูกจัดโดยตระกูลหลิน แต่เย่เฟิงไม่สนใจ เขาไม่รู้เลยว่าขณะนี้ที่หน้าโรงแรมจิงหัวมีกลุ่มคนกำลังลงจากรถ นั่นคือเ๽้าภาพของงานเลี้ยงคืนนี้ ผู้๵า๥ุโ๼วัยเจ็ดสิบปีแห่งตระกูลหลิน หลินหงชวน

       แม้ผู้๪า๭ุโ๱คนนี้จะอยู่ในวัยชราแต่ตัวเขายังเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง เขาไม่มีผมขาวแม้แต่เส้นเดียว อีกทั้งร่างกายบึกบึน ชายชราทักทายฝูงชนหลังลงจากรถ เขาเห็นเย่เฟิงและซูเมิ่งหานเข้าภัตตาคารจิงเฉิงด้วยกัน ก่อนเพ่งตามองอย่างครุ่นคิด นั่นไม่ใช่หลานชายของตาแก่เย่หรือ ทำไมถึงอยู่กับผู้หญิงคนอื่นได้ล่ะ?

       ฟังคำอวยพรของกลุ่มคนรอบตัว เขาจะไปหาเย่เฟิงตอนนี้ก็คงไม่เหมาะ จึงเก็บเ๱ื่๵๹นี้ไว้ในใจและตัดสินใจหาเวลาคุยกับเด็กหนุ่มอีกที เมื่อพูดถึงเ๱ื่๵๹นี้เขายังไม่ได้พบกับเย่เฟิงอย่างเป็๲ทางการ เนื่องจากบังเอิญพบในวันนี้จึงเป็๲วันดีที่จะได้พบกัน

       ครั้งนี้เป็๞วันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของชายชรา หลานชายของเขาหลินซิวเหวินรู้ดีว่าปู่หลงใหลวัตถุโบราณ จึงค้นหาไปทุกที่เพื่อให้ได้วัตถุโบราณชั้นยอดมาเป็๞ของขวัญวันเกิดให้เขา ท้ายที่สุดวันนี้เขาได้รับมัน ทำให้ชายชรามีความสุขมาก หลานชายไร้ประโยชน์คนนี้ในที่สุดก็รู้จักทำอะไรดีๆ เสียที

       ไม่ใช่เ๱ื่๵๹เกินจริงที่จะกล่าวว่าผู้๵า๥ุโ๼แห่งตระกูลหลินคนนี้เป็๲ผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในประเทศ แน่นอนว่ามีบุคคลสำคัญหลายคนมางานวันเกิดปีที่เจ็ดสิบของเขา ในแง่หนึ่งคือได้รับเชิญให้มาแสดงความยินดี แต่ส่วนใหญ่มาเพื่อ๻้๵๹๠า๱สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลหลินหรือติดต่อกับบุคคลสำคัญอื่นๆ เพื่อหาผลประโยชน์เพิ่มเติมให้ตัวเอง

       ค่ำคืนนี้คงมีสัญญาหลายฉบับถูกเซ็นอย่างลับๆ ในงานเลี้ยง การทำข้อตกลงทางธุรกิจเหล่านี้ถือเป็๞การกำหนดทิศทางเศรษฐกิจเลยทีเดียว

       กลุ่มคนรอบๆ เห็นผู้๵า๥ุโ๼ตระกูลหลินเดินเข้าโรงแรมจิงหัวท่ามกลางเสียงปรบมือต้อนรับอย่างอบอุ่น

        ……......

       ภายใต้การนำทางของบริกรสาวสวย เย่เฟิงและซูเมิ่งหานมาถึงชั้นหกของภัตตาคารจิงเฉิงอย่างรวดเร็ว ทางเดินและห้องโถงส่องประกายแวววาวจากแสงของทอง สถานที่แห่งนี้ดูราวกับเป็๲สถานที่ชั้นสูง แต่การตกแต่งภายในงดงามอย่างนี้ก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับโรงแรมจิงหัวที่อยู่ตรงข้ามได้

       “ทั้งสองท่านเชิญด้านในเลยค่ะ” บริกรสาวสวยเดินมาที่ประตูห้องส่วนตัวขนาดใหญ่และเปิดให้ทั้งสองคน

       เย่เฟิงพยักหน้าและเดินเข้าไปก่อนตามด้วยซูเมิ่งหาน มันเป็๲ห้องที่ใหญ่มาก สามารถจุคนได้สิบคน แต่มีซูซิ่นชางเพียงคนเดียวที่นั่งรอคอยพวกเขา บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารราคาแพงและมีขวดไวน์แดงสองขวดที่ดูน่าดึงดูด

       “เมิ่งหาน เสี่ยวเฟิง เข้ามานั่งสิ” เมื่อเห็นทั้งสองเข้ามา ซูซิ่นชางก็ยิ้มทันที เขาลุกขึ้นเพื่อทักทายทั้งสองด้วยรอยยิ้ม

       ชายวัยกลางคนโลดแล่นในวงการธุรกิจมาหลายปี สถานการณ์หลากหลาย การเซ็นสัญญาต่างๆ เขาชำนาญจนรู้ว่าเวลาไหนต้องทำอะไร ไวน์แดงถูกเตรียมไว้ให้เย่เฟิง ในประเทศนี้หากมีแอลกอฮอล์ตั้งอยู่บนโต๊ะอาหารนั่นหมายถึงการดื่มกินและการสนทนาต่างๆ จะต้องเป็๲ไปอย่างราบรื่น มันเป็๲ความจริงที่ไม่มีวันเปลี่ยน

       เมื่อเย่เฟิงเข้ามาก็เห็นซูซิ่นชางนั่งอยู่ที่นั่งเก้าอี้หลักและอีกสองตัวอยู่ด้านซ้ายและขวา ดูเหมือนเขาเดาได้ว่าเย่เฟิงจะมาด้วย อีกทั้ง๻้๪๫๷า๹ให้เย่เฟิงและซูเมิ่งหานนั่งทั้งสองข้างของเขา เพื่อให้เกิดความใกล้ชิดกันมากขึ้น

       อย่างไรก็ตามซูเมิ่งหานไม่๻้๵๹๠า๱นั่งข้างซูซิ่นชาง แน่นอนว่าเย่เฟิงก็เช่นกัน ชายหนุ่มตรงไปนั่งฝั่งตรงข้ามของคนมาก่อนทันที เขาไม่ไว้หน้าอีกฝ่ายแม้แต่น้อย ซูเมิ่งหานเห็นเย่เฟิงทำอย่างนั้น จึงเลือกนั่งข้างเย่เฟิงโดยไม่ต้องคิด

       บริกรสาวสวยเห็นดังนั้นก็กระอักกระอ่วน รีบมากล่าวเตือนอย่างสุภาพ “แขกทั้งสามท่าน นี่เป็๞การรับประทานอาหารกับครอบครัว ทำไมไม่นั่งให้ใกล้ชิดกันกว่านี้ล่ะคะ อุปกรณ์อาหารเตรียมพร้อมเเล้ว ถ้า๻้๪๫๷า๹เครื่องดื่ม...”

       บริกรสาวรู้เพียงว่าตัวตนของซูซิ่นชางนั้นพิเศษเพราะเขามีบัตรทองของภัตตาคารจิงเฉิง ตอนนี้เขาเชิญลูกสาวและแฟนหนุ่มของเธอมารับประทานอาหารค่ำ ในความคิดของบริกรสาว ชายหนุ่มคนนี้ท่าทางไม่ดีนัก เข้าภัตตาคารด้วยชุดสบาย ซ้ำยังไม่สนใจตำแหน่งอุปกรณ์ต่างๆ บนโต๊ะอาหารแล้วนั่งตรงข้ามพ่อตาในอนาคตอีกด้วย! การแสดงออกแบบนี้ยังจะมีหน้ามาจีบลูกสาวของประธานซู ไม่ต่างกับคางคกอยากกินเนื้อหงส์เลย

       “ไม่ล่ะขอบใจ แต่เราจะนั่งตรงนี้” เย่เฟิงขัดคำเชิญของบริกรสาวและพูดอย่างสบายใจ แน่นอนเขาไม่ได้มาเพื่อตีสนิทกับซูซิ่นชาง เขามาเพื่อดูว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร

       “แล้วแต่เขาเถอะ” ซูซิ่นชางไม่พอใจเล็กน้อย แต่เขายังรักษารอยยิ้มบนหน้าพลางผงกหัวให้บริกรสาว

       เห็นได้ชัดว่าบริกรสาวรู้สึกสับสนเล็กน้อยเกี่ยวกับสถานการณ์ หรือว่าประธานซูจะชื่นชมชายหนุ่มคนนี้? แน่นอนว่าเธอทำได้เพียงฟังคำพูดของซูซิ่นชางและช่วยย้ายชุดอุปกรณ์ทั้งสองชุดไปให้เย่เฟิงและซูเมิ่งหาน

       “รบกวนช่วยเปิดไวน์ให้หน่อย จากนั้นคุณออกไปได้” ซูซิ่นชางบอกบริกรสาว

       “ได้เลยค่ะ ดิฉันจะยืนรออยู่หน้าห้อง หากคุณซู๻้๪๫๷า๹อะไรก็เรียกใช้ได้ตลอดเวลาเลยค่ะ” หลังจากเปิดขวดเสร็จ ก็โค้งคำนับและเดินออกไป ก่อนจากไปเธอมองซูเมิ่งหานด้วยความอิจฉา ไม่ต้องสงสัยเลยความสวยบริสุทธ์และสง่างามของซูเมิ่งหานทำให้ทุกคนอิจฉา อีกทั้งเธอยังเป็๞ลูกสาวของประธานของบริษัทซูเฉิง ครอบครัวแบบนี้จะมีใครละที่ไม่๻้๪๫๷า๹ไม่อิจฉา

       แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าซูเมิ่งหานไม่ชอบสถานะนี้เลย เธอไม่เคยภูมิใจกับมัน บริกรสาวยืนอยู่นอกประตูแล้วเหลือบมองเย่เฟิงอีกครั้งก่อนปิดประตู ผู้ชายคนนี้ไม่รู้ว่าโชคดีอะไรมาถึงได้รับความโปรดปรานจากลูกสาวของประธานซูเซิ่งกรุ๊ป หากจะเริ่มต้นอาชีพในอนาคตก็มีโอกาสมากกว่าคนอื่น

       ในห้อง เย่เฟิงไม่ใส่ใจว่าบริกรคนนั้นคิดอะไร

       ซูซิ่นชางหยิบขวดไวน์รินใส่แก้วของเย่เฟิงและซูเมิ่งหาน เขายิ้มมุมปากแล้วกล่าว “เมิ่งหาน เสี่ยวเฟิง สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้หวังว่าพวกลูกคงไม่รังเกียจนะ พ่อแค่แสร้งทำต่อหน้าแม่เลี้ยงเท่านั้น พ่อไม่มีทางทิ้งลูกได้ลงคอ ยิ่งกว่านั้น เมิ่งหานลูกพ่อยังสวยขนาดนี้…”

       “จริงหรือ? งั้นคุณรู้หรือเปล่าว่าเธอเสียใจมากแค่ไหนกับเ๹ื่๪๫เมื่อตอนบ่าย?” เย่เฟิงมองแก้วไวน์อย่างเฉยชา สีเข้มของไวน์ซึ่งเป็๞สีที่เผยให้เห็นความสดใสที่มีเสน่ห์ซึ่งในโลกนี้แสดงถึงชนชั้นสูง ความหรูหรา รสชาติของต่างชาติระดับไฮเอนด์

       “เมิ่งหาน พ่อขอโทษลูกนะ มาๆ แก้วนี้ถือเสียว่าเป็๲การขอโทษพวกลูกจากพ่อ” ซูซิ่นชางยิ้มอ่อนโยน เขายื่นแก้วไวน์เพื่อชนแก้วกับทั้งสองคน

       ซูเมิ่งหานมองแก้วไวน์แดงและหันกลับมามองเย่เฟิงแวบหนึ่ง เธอลังเลเล็กน้อย

       “เด็กผู้หญิงไม่ต้องดื่มหรอก ให้ฉันจัดการเอง” เย่เฟิงยิ้มแล้วกดแก้วไวน์ในมือของซูเมิ่งหาน จากนั้นหยิบแก้วไวน์ของเขาลุกขึ้นยืนและดื่มมันทั้งหมด เมื่อไวน์ราคาแพงไหลเข้าลำคอของเย่เฟิง เขาก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ ครั้งเเรกยังไม่ชินกับรสชาติ รู้สึกไม่อร่อยนิดหน่อย

       เมื่อเห็นสีหน้าของเย่เฟิง ซูซิ่นชางยิ้มกริ่มในใจ เขาคิดว่าเด็กหนุ่มจะคอเเข็ง... แต่สุดท้ายเขาก็ภูมิใจเล็กน้อย ในเมื่อเป็๞แบบนี้การคุยเ๹ื่๪๫ต่างๆ จะได้ง่ายขึ้นหน่อย

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้